มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 647
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 647
“อะไรนะ? นานแค่ให้ผู้หญิงคนนั้นยืมวิลล่านั้นเหรอ?” มอลลี่กล่าวหลังจากได้ยินคำอธิบายของเจอรัลด์เกี่ยวกับซาเวีย
เกี่ยวกับที่ซาเวียตั้งท้อง เจอรัลด์ไม่มั่นใจเกี่ยวกับเรื่องนั้นมากนัก แต่อย่างไรก็ตาม มันไม่ยากเกินไปสำหรับเขาที่จะจินตนาการถึงอุบายการโกหกเช่นนี้ของเธอ เขาสามารถจัดการกับเธอในภายหลังได้
สำหรับตอนนี้ เจอรัลด์เพียงต้องการให้มีล่าไม่เข้าใจเขาผิดอีกต่อไปก็พอ
“เอาล่ะ ฉันสามารถรู้สึกได้ว่านายไม่ได้โกหก ฉันจะพยายามแจ้งให้มีล่าทราบในเรื่องนี้ นายไม่ควรถ่ายทอดคำโกหกใด ๆ ต่อพวกเรานะ นายรู้ไหมว่ามีล่าเกลียดที่ถูกโกหกใส่มากแค่ไหน?”
ทั้ง ๆ ที่มีบทสนทนากันสั้น ๆ กับเขาเท่านั้น แต่มอลลี่ก็เกือบจะมั่นใจว่าเจอรัลด์ไม่ใช่ทายาทร่ำรวยที่ไม่ยั้งคิดและเจ้าชู้แบบนั้น ในทางกลับกัน เขาดูเหมือนจะเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างดีและเป็นมิตร
ถ้าเขาพูดความจริงอย่างจริงใจ งั้นมอลลี่ก็เต็มใจที่จะช่วยเหลือเขาอย่างแน่นอน
ดังนั้น ขณะที่มอลลี่กลับไปที่ห้องนอนของมีล่า เจอรัลด์ก็ยังคงอยู่ด้านล่าง
ชั่วครู่สั้น ๆ ต่อมาอย่างไรก็ตาม เธอก็ลงมาอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้นมาพร้อมกับถอนหายใจ “ฉันขอโทษนะ แต่ฉันไม่สามารถข่วยนายได้เจอรัลด์ มีล่าปฏิเสธที่จะฟังฉัน…เธอไม่แม้แต่จะอยากเจอนายเลยด้วยซ้ำ ฉันเกรงว่าครั้งนี้นายทำให้เธอเจ็บปวดมากเกินไป นายควรกลับไปก่อนตอนนี้…”
หลังจากกล่าวไปแบบนั้น เธอก็ย้อนกลับไปชั้นบน
เจอรัลด์ทำได้เพียงแค่ถอนหายใจตอบรับเท่านั้น เขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก
เขาปรารถนาให้มีล่ากลับมาอยู่เสมอ ตอนนี้ที่เธอกลับมา พวกเขากลับพบกันในช่วงเวลาที่เลวร้ายเช่นนี้
ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกจากเควต้า
“เกิดอะไรขึ้น เควต้า?” เจอรัลด์ถามขณะที่เขารู้สึกถึงรอยยิ้มอ่อนโยนจากบนใบหน้าของเขา ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็มักจะปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้องสาวของเขาอยู่เสมอ
“คุณคลอฟอร์ด ฉันไม่ใช่เควต้าค่ะ ฉันลิซ่า เพื่อนร่วมงานของเธอ พวกเราเคยพบกันมาก่อน!” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวในอีกด้านของปลายสาย
แต่อย่างไรก็ตาม บางอย่างเกี่ยวกับน้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่ามีบางอย่างฉุกเฉินเกิดขึ้น
“ผมจำคุณได้ เกิดอะไรเหรอครับ?” เจอรัลด์ถามทันที
“เป็นเควต้าค่ะ มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอและตอนนี้เธอก็อยู่ในโรงพยาบาล!” ลิซ่าอธิบาย เสียงของเธอยิ่งวิตกกังวลกว่าเดิม
“อะไรนะ?”
เจอรัลด์ช็อกที่ได้ยินเรื่องนี้
จากนั้นเขาก็จ้องไปที่บันไดชั่วครู่สั้น ๆ อย่างแรก เขาคิดที่จะตะโกนเพื่อที่มีล่าจะได้รู้ว่าเขาจะจากไปเพื่อเรื่องสำคัญบางอย่าง แต่อย่างไรก็ตาม เขากลัวว่ามันจะเพียงทำให้เธอรำคาญเท่านั้นถ้าเธอได้ยินเขาตะโกน
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอก็ยังคงไม่พอใจเขาอย่างมากอยู่ตอนนี้ สุดท้ายเขาจึงสรุปว่ามันจะดีกว่าที่จะไปดูเควต้าก่อน
“เช่นนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ล่ะ? บอกผมให้ชัดเจนสิ!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาเริ่มออกจากบ้านของมีล่าไป
“อืม เธอสบายดีจนกระทั่งถึงเที่ยงวันในวันนี้ ทั้งหมดนี้เริ่มขึ้นตอนที่เควต้าพูดขึ้นมาฉับพลันว่าเธอรู้สึกป่วยในขณะที่พวกเรากำลังมีคาบสอนในตอนบ่ายของพวกเรา ตอนแรกฉันก็เอาน้ำร้อนไปให้เธอ แต่เธอก็เป็นลมไปไม่นานหลังจากนั้น! ตอนนี้ฉันอยู่ในโรงพยาบาลพร้อมกับเธอและเธอก็ฟื้นคืนสติแล้ว อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังคงอ่อนเพลียอยู่”
“ทำไมเหตุการณ์ถึงเกิดขึ้นตั้งแต่แรกล่ะ?” เจอรัลด์ถามอย่างกระวนกระวายใจ ขณะที่เขาเรียกรถแท็กซี่ หลังจากได้ยินรายละเอียดมากขึ้น จากนั้นเขาก็รีบไปที่โรงพยาบาลที่ลิซ่าและเควต้าอยู่
“ไอ้เลวคนนั้นพูดว่าอะไรล่ะ?” ผู้หญิงคนอื่นถาม ขณะที่มอลลี่ย้อนกลับมาชั้นบน
“เขาไม่ได้พูดอะไรมากนัก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะรออยู่ที่นั่นจนกระทั่งมีล่าเต็มใจไปพบเขา!”
“ฉันไม่คิดว่างั้นนะ เขายึดมั่นขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?” วันด้าพูดเยาะเย้ย ขณะที่เธอดึงผ้าม่านเปิดอีกครั้งเพื่อดูข้างนอก
สิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือเจอรัลด์กำลังเข้าไปในรถแท็กซี่ก่อนจะจากไปทันที
“ฮึ่ม! ฉันบอกเธอแล้ว! เป็นเวลาแค่ชั่วครู่สั้น ๆ เท่านั้นแต่เขาก็เรียกรถแท็กซี่และจากไปแล้ว! ดูนั่นสิ มีล่า!” วันด้ากล่าว ขณะที่เธอชี้ไปที่รถแท็กซี่ที่กำลังจากไป
มีล่าแอบมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง และเมื่อเธอตระหนักได้ว่าสิ่งที่วันด้าพูดคือเรื่องจริง เธอก็กลายเป็นวิตกกังวลอย่างมากจนเธอเริ่มตะกุยผ้าปูที่นอนของเธอ
‘ใช่ ฉันโกรธจัด แล้วก็ใช่ ฉันคือคนที่พูดว่าฉันไม่ต้องการจะฟังคำอธิบายของเขา…แต่นั่นจะเป็นจริงได้ยังไง?’
‘แม้ว่านายไม่ต้องการจะอธิบายตัวเอง นายก็แค่อาจจะรออยู่ข้างล่างให้นานขึ้นอีกสักหน่อย นั่นจะเป็นการพิสูจน์ต่อฉันว่านายยังคงรู้สึกเหมือนเดิมกับฉันอยู่…’
‘แต่ตอนนี้นายจากไป ทำไงดีล่ะคราวนี้?’
มีล่ารู้สึกเต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในขณะนั้น
ขณะที่สิ่งนี้กำลังเกิดขึ้น เจอรัลด์ก็มาถึงที่โรงพยาบาล