มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 674
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 674
‘…แม่งเอ้ย’
เจอรัลด์ถึงกับพูดไม่ออกหลังจากเห็นแบบนั้น
เขารู้ความจริงว่าชายวัยกลางคนคนนั้นโกหก ผู้ชายคนนั้นรู้เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นมากกว่านั้นอย่างแน่นอน
‘กระนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็คล้ายคลึงกันกับเควต้ามากจริง ๆ…เธออาจจะเป็นกุญแจไปสู่หนึ่งในเบาะแสหรือเปล่า…?’
และในขณะที่เจอรัลด์กำลังจะวิ่งตามชายอ้วนท้วมคนนั้นไป เพื่อสอบถามเขาเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็ได้ยินเสียงเอะอ่ะขึ้นมาฉับพลันมาจากที่ไหนสักที่ใกล้ ๆ บริเวณบ่อน้ำพุร้อน
“หลีกไป! คุณลินตันอยู่ที่นี่! พวกเธอทุกคนถอยไปซะ!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็หันหลังกลับไปดูบอดี้การ์ดสองสามคนที่กำลังเคลียร์ฝูงชนที่ยังคงพยายามจะถ่ายรูปด้วยกันกับยูนา ไม่นานก่อนที่ถัดไปทายาทร่ำรวยคนหนึ่งจะเข้ามาในจุดสนใจของผู้คน เขาเดินไปหายูนาพร้อมกับมือล้วงกระเป๋าไว้
เมื่อคนท้องถิ่นเห็นว่าใครมาถึง พวกเขาจึงถอยไปด้านข้างกันทันที
เมอาเองที่รอมาค่อนข้างนานแล้วเพียงเพื่อจะได้ถ่ายรูปกับยูนา ก็กำลังจะถ่ายรูปกับเธอ เมื่อบอดี้การ์ดคนหนึ่งชนเธอ ส่งให้โทรศัพท์ของเมอาตกลงพื้น
“นายคิดว่านายกำลังทำอะไรอยู่?” เมอาถามอย่างวิตกกังวล
“พวกเรากำลังทำอะไรงั้นเหรอ? เธอกำลังทำอะไรล่ะ? คุณลินตันต้องการจะคุยเรื่องบางอย่างกับยูนา! ตอนนี้ก็ไสหัวไปสิ!” บอดี้การ์ดคนนั้นโต้กลับอย่างฉุนเฉียว
“เมอา! เมอา! ทางนี้ เร็ว ๆ!” จาเมียร์ที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยกันกับฝูงชนหลักตะโกนเรียก ตอนนี้ใบหน้าของเขาซีดราวกับแผ่นกระดาษ
แม้เขาเพียงได้รู้จักกับเมอาเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น แต่เขารู้เป็นอย่างดีว่าเมอาเป็นคนที่โกรธง่ายคนหนึ่ง เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอทำอะไรโง่ ๆ เขาจึงรีบเข้าไปลากเธอไปด้านข้างทันทีเช่นกัน
“ทำไมถึงทำอย่างงั้นล่ะ?” เมอาถาม สีหน้าของเธอเย็นชา
“ผู้ชายคนนั้นตรงนั้น! นั่นคือคุณลินตัน หรือที่รู้จักกันในนามยูอัฟ ลินตัน! เขาคือนายน้อยของหนึ่งในครอบครัวที่มีอำนาจมากที่สุดในเขตปกครองซอลฟอร์ดนี้! ดูเหมือนจะมีเรื่องบางอย่างระหว่างยูนากับเขานะ ดังนั้นมันจะเป็นการดีที่สุดสำหรับเราที่จะไม่เข้าไปยุ่งในเรื่องของพวกเขา!” จาเมียร์ตอบอย่างรีบร้อน
เจอรัลด์ที่เพิ่งมาถึงตรงจุดเกิดเหตุ ก็บังเอิญได้ยินสิ่งที่จาเมียร์พูดไป เช่นนั้นดูเหมือนว่ายูอัฟคนนี้จะเป็นคนที่ค่อนข้างหยิ่งยโส และไร้ความปรานีสินะ
“คุณวางแผนที่จะทำอะไร?” ผู้ชายคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนจะเป็นตัวแทนของยูนา กล่าวขณะที่เขาก้าวมาข้างหน้าทันทีที่เขาเห็นบอดี้การ์ดของยูอัฟกำลังก่อความวุ่นวาย
จากสิ่งที่เจอรัลด์สามารถรวบรวมได้หลังจากได้ยินการพูดคุยของพวกเขามาครู่หนึ่ง คือบริษัทของยูอัฟได้เชิญให้ยูนามาเป็นโฆษกให้พวกเขาในอดีต แต่อย่างไรก็ตาม เธอกลับปฏิเสธข้อเสนอของพวกเขาไป
เนื่องจากตอนนี้ยูอาเป็นโฆษกให้กับบริษัทคู่แข่งของเขา จึงดูเหมือนว่ายูนาก็เริ่มค่อนข้างเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น
อย่างไรก็ตาม ความซับซ้อนของเหตุการณ์ยังไม่จบเพียงเท่านั้น
ขณะที่ยูนาเดินทางมาที่เขตปกครองซอลฟอร์ดในคราวนี้ เส้นทางของเธอก็ถูกขวางไว้ด้วยรถหลายคัน โดยพื้นฐานแล้ว คนของยูอัฟก็พยายามบังคับให้เธอลงจากการเป็นโฆษกให้คู่แข่งของพวกเขาซะ
แต่อย่างไรก็ตาม ยูนาก็แน่วแน่กับการตัดสินใจสุดท้ายของเธออยู่ดี
สุดท้ายเรื่องทั้งหมดจึงนำมาสู่เหตุการณ์ของวันนี้
ยูอัฟเองก็เห็นได้ชัดว่ามีอำนาจและมีอิทธิพลอย่างที่จาเมียร์อธิบายไว้ ไม่ว่าจะอย่างไร แม้ว่าคนกลุ่มขนาดใหญ่กำลังเฝ้าสังเกตดูสถานการณ์ในปัจจุบันอยู่ ก็ไม่มีใครสักคนแม้แต่กล้าจะถ่ายรูปของเหตุการณ์
“ฉันจะพูดอีกครั้งนะ และฉันก็จะพูดมันอีก! ฉันจะไม่ทำมัน!” ยูนาตอบกลับอย่างดื้อรั้น
“เธอ นังตัวแสบ! อย่ามาโทษว่าฉันทำตัวหยาบคายแล้วกัน!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น บอดี้การ์ดสองสามคนก็เริ่มผลักยูนาไปรอบ ๆ อย่างข่มขู่
เมื่อเห็นเช่นนี้ บอดี้การ์ดของยูนาเองก็ก้าวมาข้าวเพื่อปกป้องเธอ มันไม่นานที่การขัดแย้งนี้จะเริ่มต้นทันที เป็นผลให้บอดี้การ์ดจากทั้งสองฝ่ายต่อสู้กัน!
ขณะที่หญิงสาวไม่กี่คนเริ่มกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว เมอาก็เพียงเอ่ยขึ้นมา “ป่าเถื่อนอะไร…!”
เป็นตอนนั้นเองเมื่อเธอเห็นยูอัฟเอื้อมมือไปคว้าผมของยูนา เมื่อเห็นแบบนั้น เมอาจึงรีบวิ่งไปหา รีบร้อนดึงยูนาไปด้านข้าง
ผลที่ได้ ยูอัฟ ที่เดิมทีวางแผนจะดึงผมของยูนาไว้เพื่อให้ตัวเองทรงตัวได้ ไม่นานก็พบว่าตัวเองล้มลงบนพื้นคอนกรีตเข้าอย่างจัง
การเป็นคนเย่อหยิ่งอย่างที่เขาเป็น เขาจึงคาดเดาว่าเขาเพียงต้องใช้มือข้างเดียวเท่านั้นในการกระชากยูนามาทางเขา ซึ่งคือเหตุผลที่ทำไมเขาถึงมีมือซ้ายล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกงอยู่
นั่นพิสูจน์แล้วว่าเป็นความผิดพลาดอย่างชัดเจน เพราะเขาไม่สามารถป้องกันการล้มลงของเขาด้วยมือเปล่าเพียงข้างเดียวได้!
หัวของยูอัฟจึงเริ่มมีเลือดออกทันทีที่หน้าผากของเขากระแทกเข้ากับพื้น
“ค คุณลินตัน!” บอดี้การ์ดทั้งหมดของเขาตะโกนขึ้นในเวลาเดียวกัน พวกเขาทั้งหมดก็ดูหวาดกลัวพอ ๆ กัน