มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 675
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 675
ก่อนหน้านี้ยูอัฟตาบอดไปด้วยความโกรธ เพื่อแสดงสิทธิ์ความมีอำนาจเหนือ เขาเอามือข้างหนึ่งล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกง เพียงเพื่อจะพิสูจน์ให้ยูนารู้ว่าเขาจะสั่งสอนบทเรียนให้เธอ โดยไม่จำเป็นต้องใช้มือทั้งคู่ของเขา
ด้วยความประหลาดใจ ไม่เพียงแต่ยูนาจะรอดพ้นจากเงื้อมมือของเขาไปโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ในขณะนั้นเป็นเขาเองที่มีเลือดไหลออกจากหน้าผาก
บอดี้การ์ดของเขาทั้งหมดต่างก็เป็นอัมพาตไปด้วยความกลัว เมื่อพวกเขาเห็นแบบนี้ และแม้แต่บอดี้การ์ดของยูนาก็แข็งทื่ออยู่คาที่
ยูนาเองก็หน้าซีดไปหมดแล้ว
นี่กลายมาเป็นฉากนองเลือดอะไรอย่างงี้ล่ะ และพวกเขาก็อยู่ที่เขตปกครองซอลฟอร์ด เช่นกัน! มันจะเป็นเรื่องยากอย่างแน่นอนที่จะบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถัดไป
“อย่าปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นหนีไปได้! เธอคือคนที่ทำร้ายคุณลินตัน!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา ขณะที่เขาชี้ไปที่เมอา
“ฉัน…ฉันไม่ได้ทำร้ายเขา!” เมอาตอบกลับ น้ำเสียงของเธอสั่นเทาเล็กน้อย
เมอาถึงกับมึนงง เธอเพียงต้องการจะยับยั้งสถานการณ์ไม่ให้เลวร้ายลงเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตาม มันชัดเจนว่าบอดี้การ์ดทั้งหมดของยูอัฟต่างก็จับจ้องมาที่เธอกันในตอนนี้
ในขณะเดียวกัน เจ้าหน้าที่ของพื้นที่ก็มาถึงในที่สุดหลังจากได้ยินการร้องทุกข์เกี่ยวกับความขัดแย้งนี้ ตามปกติแล้วการกระทำแรกของพวกเขาคือ การทำให้ฝูงชนแตกกลุ่ม
ในขณะเดียวกัน เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ของพื้นที่สองสามคนก็ถูกส่งออกไปรักษา และทำแผลให้ยูอัฟเช่นกัน
แม้แต่ผู้จัดการของจุดชมวิวก็ยังก้าวออกมาข้างหน้า เพื่อจะจัดการกับผลที่ตามมา
สุดท้าย มีผู้คนไม่มากนักที่ยังคงอยู่ในพื้นที่นั้น แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์และคนอื่นอีกห้าคนตามปกติก็ต้องอยู่ที่นั่นกัน
“คุณลินตัน โปรดอนุญาตให้พวกเราส่งคุณไปยังห้องพยาบาลส่วนตัวของพื้นที่นี้เพื่อพันแผลให้คุณต่อไปด้วยนะครับ” หนึ่งในเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์กล่าว
“ก็ได้ แต่คนไม่กี่คนที่นี่ยังไม่ได้รับอนุญาตให้จากไป!” ยูอัฟคำรามด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด ขณะที่เขาจับหัวที่ถูกพันแผลไว้แล้วเบา ๆ ก่อนจะได้รับการขนย้ายออกไปด้วยเปลหาม
“ฉันไม่ได้ทำร้ายเขาเลยด้วยซ้ำ! ทำไมฉันถึงจากไปไม่ได้ล่ะ?” เมอาโต้กลับอย่างฉุนเฉียว
‘ยูอัฟคนนั้นช่างเป็นคนจองหองเหลือเกิน’
และในขณะที่เมอากำลังจะหันหลังกลับเพื่อจะจากไป เธอก็หยุดทันที
“คุณผู้หญิง คุณและคนอื่น ๆ จำเป็นต้องรออีกหน่อยนะครับ โปรดเข้าใจด้วยว่าถ้าคุณเพียงจากไปแบบนี้ พวกเราก็จะไม่สามารถให้คำอธิบายที่เหมาะสมกับคุณลินตันได้ สำหรับตอนนี้ แค่ยังอยู่ที่นี่และพวกเราจะดูว่าสิ่งต่าง ๆ จะถูกคลี่คลายลงอย่างไร เมื่อคุณลินตันกลับมา”
“ฉันพิสูจน์มันได้ เธอไม่ได้ทำร้ายเขา เธอแค่ดึงฉันไปด้านข้าง” ยูนาอธิบาย ขณะที่เธอมองไปที่เมอาก่อนจะพยักหน้าให้เล็กน้อย ความรู้สึกขอบคุณสะท้อนอยู่ในสายตาของเธอชั่วครู่
“คุณยาเมส โปรดพยายามเข้าใจสถานการณ์ของพวกเราด้วย แม้พวกเราจะก้าวเข้ามาเพื่อป้องกันไม่ให้มีการต่อสู้เกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน แต่อย่างแรกพวกเราจะต้องดูว่าพวกลินตันจะตอบสนองอย่างไรก่อนที่ปัญหานี้จะได้รับการแก้ไข!” ผู้จัดการตอบกลับด้วยการยอมจำนน
แม้มันเป็นเรื่องจริงที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในจุดชมวิว แต่แม้แต่ผู้จัดการก็ไม่สามารถจัดการกับปัญหาเช่นนี้ได้เลย
จาเมียร์เองก็หวาดกลัวอยู่แล้วตลอดเวลานี้
‘ถ้าฉันจำไม่ผิด ยูอัฟไม่เคยประสบกับการแพ้ใด ๆ มาก่อน ไม่แม้แต่ตอนที่เขาเป็นเด็กแล้วด้วยซ้ำ…’
‘ตอนนี้ที่หัวของเขาได้รับบาดเจ็บ และเขาเชื่ออย่างหนักแน่นว่าเมอาคือต้นเหตุของเรื่องนี้ เนื่องจากฉันอยู่ด้วยกันกับเมอาตอนนี้ ฉันก็จะถูกเพ่งเล็งอย่างแน่นอนเหมือนกัน!’
จาเมียร์มั่นใจอย่างมากว่าครอบครัวของเขาไม่ได้มีอะไรเลยเมื่อเทียบกับพวกลินตัน ไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถเอาคืนกลับได้ถ้ายูอัฟถือโทษกับจาเมียร์จริง ๆ ด้วยกลัวว่าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดจะเกิดขึ้น จากนั้นเขาจึงโทรหาพ่อของเขาทันที พูดตะกุกตะกักอย่างประหม่าอยู่ตลอดเวลา
สำหรับวินซี่ เธอไม่เคยพบว่าตัวเองจะเผชิญกับสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้เลย ตอนนี้เธอกลัวมากจนน้ำตาแตกโดยไม่มีการเตือนใด ๆ!
แต่อย่างไรก็ตาม การตอบสนองของเธอก็เป็นที่เข้าใจได้ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งเรียบจบและเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง เธอไม่เคยติดต่อกับคนมีอิทธิพลเช่นพวกลินตันเลย ซึ่งยิ่งทำให้เธอหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก
แม้แต่เลนนาร์ดก็กลัวจนถึงจุดที่เกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว เขากลั้นน้ำตาไว้ เขาเองก็โทรหาพ่อของเขา เพื่อขอคำแนะนำของเขาเช่นกัน
“พวกเธอทุกคนไม่ต้องกลัวไป! ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่ได้ทำอะไรเลยจริง ๆ! ฉันจะช่วยเธอรับผิดเอง!” ยูนากล่าว เมื่อเห็นว่าพวกเขาหวาดกลัวกันแค่ไหน
คนดังคนนั้นสังเกตเห็นว่ากวกเขาทั้งหมดอยู่ในช่วงวัยยี่สิบกว่า และสันนิษฐานว่าพวกเขาส่วนใหญ่คงเพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยกัน
แม้จะรู้ว่าเธอกำลังจัดการกับผู้มีอิทธิพล เมอาก็ยังคงก้าวเข้ามาป้องกันยูนาจากการได้รับบาดเจ็บ ยูนาจะแค่ทนดูเธอ และกลุ่มของเธอรับผิดชอบแทนเธอได้ยังไง?
เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเธอที่ต้องการจะทำให้พวกเขาสงบลงกัน
แม้มันเป็นเรื่องจริงที่ยูนารู้ว่าเมอาไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ภายนอกที่สงบนิ่งของเธอกลับตรงกันข้ามกับความหวาดกลัวที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นในใจของเธอในขณะนั้น เอาตามตรงเธอก็กลัวเล็กน้อยเหมือนกันขณะที่เธอยังคงครุ่นคิดอยู่ว่าจะจัดการกับสถานการณ์อย่างไร
ชั่วครู่สั้น ๆ หลังจากนั้น ยูนาก็ติดต่อบริษัทของเธอก่อนจะเล่ารายละเอียดทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้พวกเขาฟัง
“…อ่า เข้าใจแล้ว! ดีมาก!”
หลังจากพูดคุยกันสักพัก สีหน้าของยูนาก็เปลี่ยนเป็นมืดมน
“เป็นไงบ้าง ยูนา?” เมอาถามด้วยโทนเสียงที่เป็นกังวลเล็กน้อย