มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 695

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 695

ด้วยเหตุนั้น จากนั้นพวกเขาทั้งคู่จึงออกจากห้องเรียนไป

“ฉันคิดว่านายมาที่นี่เพื่อพักร้อนเสียอีก ได้โปรดบอกด้วย ทำไมนายถึงมาเรียนในมหาวิทยาลัยนี้กัน?”

“แน่นอนก็มาเรียนน่ะสิ จริง ๆ แล้ว ฉันควรจะถามนายคำถามนั้นกับนายมากกว่านะ นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับ

แม้พวกเขาไม่ได้บาดหมางใด ๆ ต่อกันและกันเป็นพิเศษ แต่วอร์เรนก็ไม่ได้ชอบที่จะอยู่ใกล้ ๆ เจอรัลด์โดยเฉพาะ และในทำนองกลับกันก็เช่นเดียวกัน

“เนื่องจากพวกเราจะพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ฉันจะอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้มันชัดเจนสำหรับนายตอนนี้ สำหรับผู้เริ่มต้น ฉันไม่ได้เป็นคนเดียวที่นี่ เมอาและคนอื่น ๆ อีกสองสามคนก็มาด้วยกันกับฉัน ฉันไม่สามารถบอกบอกนายได้ว่าพวกเรากำลังทำอะไรที่นี่กันแน่ แต่ถ้านายรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับนายละก็ นายควรจะหุบปากไว้ให้แน่นเมื่อเป็นเรื่องของพวกเรา ตัวตนของพวกเราจะไม่ได้รับการเปิดเผยภายใต้สถานการณ์ใด ๆ! นี่คือคำเตือนแรกและครั้งสุดท้ายของฉัน ดังนั้นนายจำสิ่งนั้นเอาไว้ซะ!”

เมื่อเขาอธิบายจบ จากนั้นวอร์เรนก็หันหลังกลับก่อนจะเดินจากเจอรัลด์ไป

‘บางทีพวกเขาคงมาที่นี่เพราะภารกิจหรือเปล่า? ฉันก็ไม่ได้แคร์ขนาดนั้นหนิ’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองขณะที่เขาหัวเราะอย่างขมขื่นพร้อมกับส่ายหัวของเขา

และในขณะที่เขากำลังย้อนกลับไปที่ชั้นเรียน เขาก็รู้สึกว่ามีคนดึงแขนเสื้อของเขาเอาไว้ เมื่อเขาหันกลับไปมอง เจอรัลด์ก็สังเกตเห็นผู้หญิงที่ดูค่อนข้างขี้อายคนหนึ่ง กำลังจับแขนเสื้อของเขาไว้อย่างถ่อมตัว แม้เธอจะเขินอาย แต่เธอก็จับเขาไว้ค่อนข้างแน่นทีเดียว

“ฮ เฮ้ คนหล่อ! ขณะนี้พวกเรากำลังรวบรวมเงินบริจาคสำหรับการกุศลกันอยู่! ไม่ว่านายจะบริจาคเท่าไหร่ พวกเราก็จะไม่ว่าเลย! พวกเราแค่พยายามจะล่วยเหลือเด็ก ๆ ในชนบทที่ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนของพวกเขาเองได้น่ะ!”

เมื่อเห็นว่าเธออาสาทำเรื่องที่ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว เจอรัลด์จึงรู้สึกแย่แม้คิดที่จะปฏิเสธเธอ ยิ่งไปกว่านั้น ก็เห็นได้ชัดว่าเธอสู้กับความเขินอายของเธอ เพียงเพื่อจะรวบรวมเงินทุนให้มากขึ้นสำหรับการกุศลนี้

เงินจะไม่ถูกใช้จ่ายอย่างสิ้นเปลืองเหมือนกัน ก็คล้ายกับโรงเรียนประถมสก็อตฮาว โรงเรียนที่เขาสร้างด้วยตัวเอง เงินนั้นจะถูกนำไปใช้ในทางที่ดี

เมื่อได้รับความมั่นใจว่าการบริจาคจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำ จากนั้นเขาจึงพยักหน้าให้หญิงสาวที่ปิติยินดีคนนั้น

“น นายอยากจะบริจาคเท่าไหร่เหรอ?” หญิงสาวขี้อายคนนั้นถาม

ในขณะนั้น ผู้หญิงคนอื่นสองสามคนที่กำลังทำงานเป็นอาสาสมัครก็เริ่มมาล้อมรอบเขาแล้ว พวกเธอสังเกตเห็นว่าหนึ่งในพวกเธอหาคนมาบริจาคได้แล้ว ดังนั้นพวกเธอทั้งหมดจึงมีรอยยิ้มอย่างสดใสบนใบหน้าของพวกเธอ

“อืมม…50,000 ดอลลาร์แล้วกัน!” เจอรัลด์ตอบกลับพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

“…ว ว่าไงนะ? 50,000 ดอลลาร์เหรอ?”

ผู้หญิงทั้งหมดถึงกับอึ้งไปตาม ๆ กันกับคำตอบของเขา

แคมเปญการบริจาคแบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติในมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ พวกเขามักจะมุ่งช่วยเหลือนักเรียนที่ยากจนกว่าที่อาศัยอยู่ในชนบทกัน

แคมเปญดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะได้รับการสนับสนุนไม่น้อยเลยทีเดียว และนักศึกษาส่วนใหญ่ก็มาจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้ที่ในทำนองเดียวกันก็เต็มใจจะร่วมบริจาคเพื่อให้เกิดเรื่องที่ดีกัน

แม้เรื่องนี้จะจริง นักเรียนส่วนใหญ่ก็จะเต็มใจที่จะบริจาคเพียงสองสามร้อยดอลล่าห์เป็นอย่างดีที่สุดเท่านั้น แนวโน้มทั่วไปก็น้อยกว่าหนึ่งร้อยดอลลาร์ต่อการบริจาค ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะว่าอะไร ท้ายที่สุด มันก็สำคัญที่ความคิด

อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดว่าตอนนี้พวกเธอกำลังได้รับการเสนอเงินบริจาคถึง 50,000 ดอลลาร์…

สาว ๆ เหล่านี้ทำงานกันหนักมากเพื่อจะรวบรวมเงินบริจาคอย่างน้อยมาครึ่งเดือนในตอนนี้แล้ว นี่คือครั้งแรกของพวกเธอที่ได้พบกับนักศึกษาที่ใจกว้างเช่นนี้!

“ค คุณ! คุณจริงจังกับการบริจาค 50,000 ดอลลาร์จริง ๆ ใช่ไหม?”

สาว ๆ แทบจะไม่อยากเชื่อหูของพวกเธอเลย

เจอรัลด์เพียงหัวเราะเป็นการตอบกลับ ขณะที่เขาดึงบัตรเครดิตของเขาออกมา พร้อมที่จะทำการบริจาคของเขาแล้ว

เมื่อพวกเขาเสนอเครื่องทำธุรกรรมให้เขา เจอรัลด์จึงเริ่มกดปุ่มโดยไม่แม้แต่จะลังเลใจสักนิดเดียวเลย

“ใบเสร็จรับเงินสำหรับการทำธุรกรรม 500,000 ดอลลาร์!” อุปกรณ์ประกาศออกมาด้วยเสียงอัตโนมัติ

“…ห๋า?”

สาว ๆ ทั้งหมดถึงกับอ้าปากกว้างกรามค้างกันเลยทีเดียว

“แม่ง!” เจอรัลด์กล่าว รู้สึกตกใจไม่แพ้กัน

เนื่องจากเขารู้สึกในบุญสุนทานขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ เขาจึงอยากจะบริจาค 50,000 ดอลลาร์อย่างแท้จริงตามที่เขาสัญญาไว้ เขาไม่คิดฝันว่าเขาจะเผลอกดเลขศูนย์เพิ่มมาอีกตัวบนเครื่องนั้น! นี่คือความผิดพลาดในนามของเขาเอง!

เขาตำหนิว่ามันเป็นเพราะความย้ำคิดของเขาถึงแจสมินอยู่ตลอดเวลาเมื่อเร็ว ๆ นี้

แม้เขาจะไม่ได้อะไรกับความผิดพลาดนี้จริง ๆ แต่เขาก็ยังคงจำเป็นต้องรักษาการทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจในมหาวิทยาลัยอยู่

“ค คุณผู้ชาย ดูเหมือนว่าคุณจะทำผิดพลาดไป! ฉันจะไปทำการจัดเตรียมที่จำเป็นเดี๋ยวนี้แหละค่ะ! พวกเราจะคืนจำนวนเงินส่วนเกินให้คุณโดยเร็วที่สุด! บ่ายนี้คุณพอจะว่างไหมคะ? พวกเราจะไปที่สำนักงานหลักเพื่อจัดการกับเรื่องนี้เพราะพวกเขาจะจำเป็นต้องการลายเซ็นของคุณเพื่ออนุมัติการคืนเงิน!” หนึ่งในอาสาสมัครคนหนึ่งขอโทษอย่างมากมาย

“…อ่า นั่นจะเป็นการยุ่งยาก! รู้ใช่ไหม แค่รับมันไปซะ! 500,000 ดอลลาร์นั่น!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา ท้ายที่สุด ก็ไม่มีอะไรแตกต่างมากนักระหว่าง 500,000 ดอลลาร์กับ 50,000 ดอลลาร์สำหรับเขา มันก็แค่เลขตัวหนึ่งเอง!

อาสาสมัครทั้งหลายต่างก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออกกันกับการกระทำที่ใจกว้างอย่างยิ่งของเขา

จากนั้นเจอรัลด์ก็ดำเนินการจดวิชาเอกและชั้นเรียนของเขาลงไป และในขณะที่เขากำลังจะเขียนชื่อของมาร์เวนลงไป เขาก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินมาที่เขาพร้อมกับกล้องและเทปบันทึกเสียงในมือ พวกเขาดูเหมือนจะเป็นผู้รายงานข่าวบางประเภท

พวกเขาต้องมาที่นี่หลังจากได้ยินว่าเขาบริจาคเพื่อการกุศลมากแค่ไหน! การปรากฏตัวฉับพลันของพวกเขาทำให้เขาประหลาดใจมากจนเขาทำปากกาที่เขากำลังถืออยู่หล่นโดยไม่ตั้งใจ

“เดี๋ยว! ผมโอเคกับการบริจาคตราบใดที่คุณปฏิบัติตามกฏข้อเดียว! ผมขอไม่เปิดเผยตัวโดยเด็ดขาด!” เจอรัลด์กล่าวก่อนจะวิ่งจากไปทันที

“ข เข้าใจแล้ว! แต่แม้ว่าพวกเราจะไม่ประกาศมัน พวกเรายังคงขอทราบชื่อคุณได้ไหมคะ?” อาสาสมัครที่รู้สึกสับสนงุนงงคนหนึ่งถามขึ้นมาขณะที่เธอเฝ้ามองเขาวิ่งจากไป

เจอรัลด์เพียงโบกมือของเขา โดยไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมามองด้วยซ้ำก่อนจะหายเข้าไปในทางเดินยาวในตึกอื่น