มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 701
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 701
“…เป็น…เขาเหรอ?”
แม้เมอาจะได้รับแจ้งจากวอร์เรนแล้วว่าเจอรัลด์ก็กำลังเรียนอยู่ที่นี่ แต่เธอก็ยังไม่ได้เห็นเขาเป็นการส่วนตัวจนกระทั่งถึงตอนนี้ เมื่อเห็นว่าเขากำลังถือขวดน้ำอยู่จึงก่อให้เกิดท่าทางดูถูกเหยียดหยามขึ้นมาบนใบหน้าของเธอทันที
แม้ตอนนี้เขาอยู่ในโรงเรียนอื่น เขาก็ยังคงเป็นคนขี้แพ้เหมือนเดิมกับที่เขาเป็นในตอนที่อยู่มัธยมปลาย เมื่อคิดว่าเขายังคงถูกสั่งให้ไปขนน้ำและแจกจ่ายให้กับคนอื่น ๆ นั่น!
เธอไม่อยากจะรู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเจอรัลด์ถึงกำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยซอลฟอร์ดในตอนนี้
ขณะเดียวกัน พวกหญิงสาวจากก่อนหน้านี้ตอนนี้ก็กำลังรุมล้อมเจอรัลด์อยู่
“นี่หมายความว่ายังไงกัน?” หนึ่งในผู้บริหารสูงสุดถามขึ้นมา
“ผู้จัดการลุค! พวกเราพบเขาแล้วค่ะ! เขาคือคนที่บริจาคเงิน 500,000 ดอลลาร์ไงคะ!” หนึ่งในอาสาสมัครหญิงกล่าวด้วยความชื่นชม
“…อะไรนะ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ทุกคนก็ถึงกับเงียบไป
ทุกคนมีท่าทางของความตกใจ และไม่เชื่ออย่าที่สุดอยู่บนใบหน้า และนี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนเหล่านั้นที่กำลังยืนอยู่บนเวทีในตอนนี้
สเตลล่าเองก็จ้องไปที่เจอรัลด์อย่างกระดากใจ ขณะที่เธอวางสายโทรศัพท์ไป ในขณะที่พ่อของเธอเพิ่งกดรับสาย
แม้แต่แจสมินและมินดี้ก็พบว่าตัวเองตกตะลึงไปในในขณะที่พวกเธอยังคงจ้องไปยังทิศทางของเจอรัลด์กัน
“นี่…นี่ต้องเป็นความผิดพลาดบางอย่างแน่! คงไม่ใช่เขาหรอก!” อิซาเบลตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจกับการที่เจอรัลด์บริจาคไปมากกว่าฟาเบียนมากขนาดไหน
เธอเพียงปฏิเสธที่เชื่อว่าเจอรัลด์มีเงินมากขนาดนั้นที่จะบริจาคตั้งแต่แรก! กระนั้น ความจริงก็ปรากฏให้เห็นอย่างตรงไปตรงมาแล้วตอนนี้
มีการประกาศแล้วว่าผู้บริจาคมาจากชั้นเรียนของพวกเขา ถ้าไม่ใช่ทั้งครอบครัวของฟาเบียนและสเตลล่าได้ทำการบริจาคนั้น งั้นบุคคลที่เป็นไปได้เพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ก็คือเจอรัลด์
“เป็นเขาอย่างแน่นอน! มันจะเป็นไปไม่ได้ที่พวกเรามากมายขนาดนี้จะเข้าใจเขาผิดว่าเป็นคนอื่น!” หญิงสาวทั้งหลายอธิบาย
“เธอแน่ใจจริง ๆ เหรอ? ฮ่า! พวกเราทั้งคู่อยู่ในโรงเรียนมัธยมปลายเดียวกันและตราบเท่าที่ฉันรู้จักเขา เขาก็เป็นไอ้งั่งที่ยากจนอยู่เสมอมา! ราวกับว่าเขาจะเคยมีเงินก้อนใหญ่ขนาดนั้นกับเขาหนิ! เธอจะไม่ได้เงินมากขนาดนั้นแม้ว่าเธอพยายามที่จะขายเขาไปก็ตาม!” เมอากล่าวอย่งฉับไว
มันชัดเจนว่าความจริงที่ว่าเจอรัลด์ได้บริจาคไปถึง 500,000 ดอลลาร์นั้นได้ทำลายอีโก้ของเมอา และคนอื่นอีกมากมายแตกเป็นเสี่ยง ๆ
ท้ายที่สุดแล้ว แม้คนเหล่านั้นบนเวทีจะมีชื่อเสียงกับการที่เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่สำหรับคนที่รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว เจอรัลด์ก็เป็นแค่เด็กที่ยากจนเสมอมา
ในขณะที่เมอาสวมใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมอย่างอดิดาสและไนท์กี้ที่มีราคากว่าหลายร้อยดอลลาร์ เจอรัลด์เองปกติจะเพียงใส่เสื้อผ้าจากร้านที่ขายทุกอย่างหนึ่งเหรียญเท่านั้น ความรู้สึกว่าตนเองอยู่เหนือกว่าผู้อื่นของเธอนั้นไม่อาจยอมรับได้อย่างมากแม้ว่าเจอรัลด์จะใส่เสื้อเชิ้ตราคาสิบเหรียญ นั่นก็จะเพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอรู้สึกไม่สงบ
เนื่องจากเมอาได้บริจาคไปเก้าร้อยดอลลาร์ในงานเช่นนี้ สำหรับเธอ เจอรัลด์จะมีความสามารถในการบริจาคเพียงครึ่งดอลลาร์หรือยิ่งน้อยกว่านั้นเท่านั้นแหละ!
แต่ในที่นี้เหล่าอาสาสมัครทั้งหลายต่างก็อ้างว่าเขาได้บริจาคไป 500,000 ดอลลาร์! การการอ้างนั้นเองจึงทำให้เมอารู้สึกสะอิดสะเอียนขึ้นมา
มันช่วยไม่ได้ที่อาสาสมัครสาวทั้งหลายจะแสดงใบเสร็จให้ทุกคนได้ดูหลังจากนั้น เพื่อพิสูจน์ว่าพวกเธอกำลังพูดความจริงกันอยู่!
‘นี่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน? เขาร่ำรวยขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?!’ เมอาคิดกับตัวเอง
ในขณะที่เจอรัลด์พยายามอย่างหนักที่นะเก็บตัวตนของเขาเอาไว้เป็นความลับ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยจริง ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ณ จุดนี้
แม้แต่คนงานของงานไม่กี่คนตอนนี้ก็แสดงท่าทางบอกให้เขาขึ้นไปบนเวทีด้วยความเคารพนับถืออย่างสูง
ฟาเบียนเอง ที่เดิมทียืนอยู่กลางเวที ตอนนี้ก็กำลังถูกผลักไปด้านข้างโดยอาสาสมัครสาว ๆ ทั้งหลายเพื่อให้มีทางเดินสำหรับเจอรัลด์
แม้นั่นจะทำให้ใบหน้าของฟาเบียนแดงก่ำขึ้นมาด้วยความอับอาย แต่ใบหน้าของอิซาเบลเองก็แดงก่ำจากความเดือดดาลหลังจากเห็นการกระทำของพวกเธอ
“นาย…นาย! ทำไมนายถึงจะต้องบริจาคมากขนาดนั้นด้วย?!” อิซาเบลดุว่าด้วยความโกรธ ขณะที่เธอชี้ไปที่เจอรัลด์
“เธอพูดถูก! ฉันไม่รู้ว่าเงินทั้งหมดนั้นมาจากไหน แต่ฉันหวังว่านายจะตระหนักได้ว่านายจ่ายไปมาแค่ไหนแทนที่จะพยายามทำให้ตัวเองดูเป็นคนร่ำรวย!” เมอากล่าวเสริมด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอรู้สึกว่าถ้าเธอไม่พยายามที่จะเยาะเย้ยเขา ในตอนนี้เป็นอย่างน้อยละก็ เธอก็คงจะเป็นลมไปจากการะเบิดอีโก้ของเธอที่ทำให้หูอื้อตาลายที่เธอเพิ่งได้รับนี้แล้ว
เมื่อได้ยินสิ่งที่พวกเธอพูดไป เจอรัลด์ก็มองแรงไปที่พวกเธอ ความโกรธกำลังเดือดพล่านในตัวเขา