มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 726
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 726
ยาเอลกล่าว
และในขณะที่แจสมินไม่ได้ให้ความสนใจ เขาก็ใช้โอกาสนั้นจับมือเธอไว้
“ไปให้พ้น!”
แจสมินตอบสนองแทบจะในทันที เธอผลักมือของยาเอลออกไป แรงที่เธอสะบัดมือออกจากเขานั้นแข็งแกร่งมากจนมันชนอย่างจังกับดอกไม้สดที่ยาเอลกำลังถือตกลงบนพื้น
ยาเอลจ้องไปที่ดอกกุหลาบซึ่งแตกกระจายไปทั่วบนพื้น เขาถึงกับตะลึง
ในมหาวิทยาลัย มีหญิงสาวมากมายที่เดินผ่านพวกเขา พวกเธอทั้งหมดหยุดชะงักอย่างทันทีทันใด และจ้องมองฉากตรงหน้าพวกเธอ
“ว้าว! เขาเพิ่งถูกทำให้ยอมจำนนจริง ๆ ใช่ไหม!?”
“ฮ่าฮ่า! ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนแต่งตัวดีมากเลยนะ เขายังคงถูกเทพธิดาปฏิเสธด้วยตัวเองอีกเหรอเนี่ย?”
“ถูกต้อง ไม่มีทางที่เทพธิดาจะมอบความรักของเธอ และความชอบของเธอให้ผู้ชายทั่วไปบางคนหรอกน่า”
พวกผู้หญิงอดไม่ได้ที่จะปิดปากของพวกเธอ ในขณะที่พวกเธอเยาะเย้ยยาเอลกัน
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม รูปลักษณ์ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ผู้หญิงมองเมื่อตัดสินผู้ชายสักคน พวกเธอจะยังคงต้องพิจารณาถึงสไตล์ของเขาด้วย เสื้อผ้าของเขาเหมาะกับเขามากแค่ไหน เสื้อผ้าของเขาแพงมากแค่ไหนและสิ่งอื่น ๆ อีกอะไรทำนองนั้น มันไม่สำคัญอะไรมากนักถ้าผู้ชายคนหนึ่งจะต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในด้านของรูปร่างหน้าตา แต่อย่างน้อยเขาก็ต้องแต่งตัวดีและมีนิสัยที่ดี
ถ้าผู้ชายแต่งตัวได้แย่ เขาก็จะเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งไม่ว่าเขาจะหล่อมากแค่ไหนก็ตาม
แต่ตอนนี้ที่ผู้ชายคนนั้นล้มเหลวในการสารภาพรักของเขา ไม่ว่าเขาจะแต่งตัวดีแค่ไหน เขาก็ไม่น่ายกย่องในสายตาของพวกเธออีกต่อไป
ดังนั้น พวกเธอจึงเริ่มกระซิบและหัวเราะคิกคักต่อกัน
และยาเอลก็ได้ยินเสียงหัวเราะเหล่านั้น
มันจึงทำให้เขารู้สึกเต็มไปด้วยความอับอายขายหน้าและโกรธอย่างที่สุด ‘ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ แจสมิน ฉันก็คงไม่มีวันประสบกับความอัปยศอดสูเช่นนี้หรอก!’
“แจสมิน เธอหมายความว่ายังไง? เธอไม่เห็นเหรอว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน? ทำไมเธอถึงจะไม่ตอบสนองความรู้สึกของฉันล่ะ?”
ยาเอลมักจะควบคุมความขัดข้องใจของเขาเอาไว้ภายในอยู่เสมอ นี่คือฟางเส้นสุดท้ายของเขา มันเป็นวันที่เขาปลดปล่อบความยุ่งเหยิงภายในของเขาออกมา
ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เขาจึงเอามาลงที่แจสมินอย่าวโกรธเคือง
“นายมันบ้า!”
แจสมินมองยาเอลแวบเดียวอีกครั้งด้วยความรังเกียจ จากนั้นเธอก็หันหลังกลับอย่างรวดเร็ว และกำลังจะเดินจากไป เธอไม่มีอารมณ์ที่จะฟังในสิ่งที่เขาต้องพูดต่อไป
เป็นเพราะแจสมินรู้อย่างชัดเจนว่ายาเอลเป็นคนแบบไหน ความรู้สึกเดียวที่เธอมีให้เขาและพ่อของเขาคือ ความรังเกียจและเหยียดหยาม ไม่มีอะไรมาก ไม่มีอะไรน้อยไปกว่านั้น
“ฉันรักเธอมานานขนาดนี้ เธอไม่แม้แต่จะให้โอกาสฉันได้เปิดใจอธิบายให้ฟังด้วยซ้ำ หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ!”
สายตาของยาเอลกลายเป็นแดงก่ำขึ้นมา เขารู้สึกเหมือนความภาคภูมิใจของเขาเพิ่งถูกเหยียบย่ำไปทั่ว
ความอัปยสอดสูที่เขาประสบมาก่อนนั้นแตกต่างไป ตอนนี้ แจสมินไม่แม้แต่จะแคร์ว่าพวกเขาอยู่ต่อหน้าทุกคนด้วยซ้ำ เมื่อเธอทำให้เขาต้องยอมจำนน
จากนั้นเขาก็วิ่งไปเพื่อตามเธอให้ทัน เขาคว้ามือของแจสมินทันที “ฉันบอกให้เธอฟังฉัน!”
“ปล่อยฉัน! นายบ้าหรือเปล่า?”
ปั๊ก!
แจสมินเริ่มวิตกกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นด้วยสัญชาตญาณ เธอจึงตบหน้ายาเอลอย่างเจ็บปวดเลยทีเดียว
พวกผู้หญิงที่ยืนอยู่รอบ ๆ พวกเขาก็เห็นฉากนี้กัน กรามของเธออ้าค้างด้วยความประหลาดใจ ขณะที่พวกเธอเฝ้ามองดูเหตุการณ์กัน
มันทำให้ยาเอลแข็งทื่ออยู่กับที่
“มินดี้ ไปกันเถอะ!”
แจสมินจับมือของมินดี้และจากไปหลังจากนั้นทันที
“แจสมิน เธอจะโหดร้ายแค่ไหน? มีผู้หญิงมากมายที่ชอบฉัน แต่ฉันไม่เคยปฏิบัติต่อพวกเธอแบบเดียวกันกับที่ฉันปฏิบัติต่อเธอเลย ดูสิว่าฉันยอมให้ตัวเองเจ็บเพื่อผลประโยชน์ของเธอ!? ฉันยังเต็มใจที่จะละทิ้งศักดิ์ศรีของฉัน…แต่ดูเหมือนเธอไม่แม้แต่จะสนใจฉันเลยด้วยซ้ำ!”
ยาเอลกำหมัดของเขาแน่น โดยเฝ้ามองในขณะที่แจสมินทิ้งเขาไว้ข้างหลัง สายตาของเขาแดงก่ำ
“แจสมิน เธอตบเขาเพียงเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้เลยเหรอ? นั่นค่อนข้างแย่ไปไม่ใช่หรือไง?”
มินดี้รู้ว่าตระกูลชุยเลอร์ไม่ควรต่อกรด้วย เธอจึงรีบเตือนพี่สาวของเธอกับข้อเท็จจริงนั้น
“ฮึ่ม! เรื่องเล็กน้อยเหรอ? เธอคิดจริง ๆ เหรอว่านี่เป็นเรื่องเล็กน้อย? ยาเอลคอยตามรังควานฉันอยู่เสมอแต่เธอรู้ไหมทำไมฉันถึงเกลียดเขามากขนาดนี้? เป็นเพราะเขาชอบปฏิบัติต่อคนอื่นเหมือนคนโง่อยู่เสมอน่ะสิ เห็นได้ชัดเจน ยาเอลคือคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ เขาไม่เพียงต้องการให้ฉันติดค้างเขา แต่เขายังวางแผนที่จะแสดงให้ฉันเห็นว่าตระกูลชุยเลอร์มีอำนาจและอิทธิพลมากแค่ไหนอีกด้วย ตระกูลเล็กอื่น ๆ ตอนนี้ก็กลายเป็นลูกน้องของตระกูลชุยเลอร์แล้ว!”
“เพื่อใช้ทั้งความใจดีและความอำมหิต นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาน่าขยะแขยงมากขนาดนี้! นั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงเกลียดเขามากขนาดนี้ไง! ฉันไม่สามารถเอาแต่โกหกตัวเองเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้!”
แจสมินกล่าว
“ให้ตายเถอะ! ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ ไม่แปลกที่เขายิ้มอย่างมั่นใจมากตอนที่เธอโทรออก เขาเป็นไอ้ชั่วเจ้าเล่ห์อย่างแท้จริง! แจสมิน ตอนนี้พวกเราจะแก้ปัญหานี้ยังไงดี?”
มินดี้ถาม
หลังจากนั้น เธอก็เบิกตากว้าง “แจสมิน เร็วเข้าและดูสิ นั่นคือโคลตันไม่ใช่เหรอ? เขากำลังพาคนมากมายมากับเขา พวกเขากำลังเข้าไปในอาคารเรียนกันในตอนนี้!”