มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 746
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 746
น้ำเสียงที่เขาพูดก็ฟังดูเด็ดขาด
มีบุหรี่คาบอยู่ระหว่างปากของเขาขณะที่มันขยับไปมา
“ถูกต้อง ตอนนี้ไปสนุกกับเพื่อนของเธอซะ! หยุดถามคำถามมากมายได้แล้ว!”
ผู้ชายคนอื่นเลียนแบบในสิ่งที่เขากล่าวไป
“นาย…นายพูดแบบนั้นกับฉันได้ยังไง? เจอรัลด์! นายไม่ลงโทษพวกเขาหน่อยเหรอ? ฟังวิธีที่พวกเขาพูดกับฉันตอนนี้สิ!”
สเตลล่าแอบมองเจอรัลด์ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ด้วยสีหน้าโกรธ
ตอนนั้นเองที่เจอรัลด์เอียงหัวของเขาเพื่อมองไปยังทิศทางของเธอ “พอได้แล้ว มาร์เวน อย่ามาถูกรั้งไว้เพราะเรื่องนี้เลย โอเคไหม? ถึงเวลาไปได้แล้ว!”
“ก็ได้ เจอรัลด์!”
มาร์เวนพยักหน้าทันที
หลังจากนั้น พวกเขาก็เข้าไปในรถกัน
มาร์เวนยังไม่มีใบขับขี่
ดึงนั้นเจอรัลด์จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนำรถเบนซ์ MVP ของเขาออกมา เพื่อขับรถพาเพื่อน ๆ ของเขาไปรอบ ๆ
แต่สเตลล่าจะไม่ปล่อยให้พวกเขาหลบหนีไปได้ง่าย ๆ ขนาดนั้น
เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ยังคงเลือกที่จะเมินเฉยต่อเธอ เธอจึงวิ่งไปยังที่นั่งผู้โดยสาร และเข้าไปในรถโดยไม่ได้รับเชิญ
“แม่ง! เธอจะทำอะไร?”
เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ‘สเตลล่าเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย?’
‘วันนี้ทำไมเธอถึงทำตัวแปลกมากขนาดนี้ล่ะ?’
‘เธอขอบไปสนุกกับฟาเบียนและคนอื่น ๆ ไม่ใช่หรือไง? ทำไมเธอถึงมาคุยกับฉันล่ะ?’
แต่อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้รบกวนเขามากขนาดนั้น
หลังจากการแข่งขันเทควันโด้ คนในชั้นเรียนของพวกเขาก็แบ่งออกเป็นสองกลุ่มที่แตกต่างกัน
กลุ่มแรกคือฟาเบียนและเพื่อนเก่าของเขา และอีกกลุ่มมีเจอรัลด์และมาร์เวนเป็นหัวหน้า
มันเป็นไปโดยไม่ต้องบอกกล่าวว่าสเตลล่าเป็นสมาชิกของกลุ่มฟาเบียน
ซึ่งมันทำให้น่าประหลาดใจมากยิ่งขึ้นเมื่อเธอปีนป่ายเข้าไปในรถของเจอรัลด์
“เธอจะไร้ยางอายได้แค่ไหนกัน สเตลล่า!? ทำไมเธอถึงเข้าไปในรถ?”
“ถูกต้อง เธอเกาะติดกับกลุ่มของเราได้อย่างไร้อย่างอาย! ฉันไม่เคยเห็นคนอย่างเธอมาก่อนเลย!”
ไม่นานมาร์เวนและคนอื่น ๆ ก็เริ่มประณามเธอกัน
สเตลล่าได้รับความอับอายขายหน้ามามากแล้วในการแสวงหาความดีความชอบกับฟาเบียน แต่นี่เป็นฟางเส้นสุดท้าย ความขับค้องใจจากการลดตัวเองลงอย่างต่อเนื่องในที่สุดก็กลืนกินเธอ
น้ำตาไหลคลอในดวงตาของเธออย่างรวดเร็ว และมันก็ไม่นานก่อนที่เธอจะเริ่มร้องไห้ขี้มูกโป่งออกมา
“ทำไมนายถึงพูดกับฉันแบบนี้ล่ะ? ไม่ใช่ว่าจะไปสนุกเหมือนเดิมไม่ว่าฉันไปที่ไหนก็ตาม หรือใครที่ฉันตามไปด้วยหรอกเหรอ? มีปัญหาอะไรกับการพาฉันไปด้วยล่ะ? มีปัญหาอะไรกับเรื่องนั้นหรือเปล่า?”
หลังจากนั้นเธอก็หันไปมองเจอรัลด์ “และก็เจอรัลด์ ทำไมนายถึงเมินเฉยต่อฉันล่ะ? นายไม่แม้แต่จะมองมาที่ฉันเมื่อฉันกล่าวทักทายนายด้วยซ้ำ ตอนที่พวกเราบังเอิญเจอกันที่โรงอาหาร นายก็เมินฉันเหมือนกัน ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้ปฏิบัติต่อนายเป็นอย่างดีเมื่อนายมาถึงครั้งแรก แต่ฉันก็ขอโทษนายแล้ว ไม่ใช่หรือไง? นายยังพูดว่าไม่เป็นไรอยู่เลย!”
“อ่า? ฉันทำงั้นเหรอ?”
เจอรัลด์ถึงกับตกตะลึงไป
“ใช่ นายทำ นายเย็นชากับฉันมาสองสามวันแล้ว นายไม่ทักฉัน และก็ไม่แม้แต่จะมองฉันด้วยซ้ำ!”
สเตลล่ากล่าว
เจอรัลด์เกาหัวของเขาอย่างงุ่มง่าม “บางทีฉันคงลืมไป!” ไม่นานมานี้ เจอรัลด์มีเรื่องมากมายกดทับลงในใจของเขา เธอจะคาดหวังให้เขาสนใจเรื่องขี้ปะติ๋วเช่นนั้นได้ยังไง?
อีกอย่าง สเตลล่าก็เป็นผู้หญิงประเภทที่ชอบความท้าทายสูง
เมื่อจัดการกับผู้หญิงแบบนี้ วิธีที่ดีที่สุดก็คือการคลายบังเหียนลงเพื่อดึงเธอกลับในตอนท้าย ยิ่งคุณเพิกเฉยต่อเธอมากขึ้นเท่าไหร่ เธอก็จะยิ่งต้องการความสนใจของเธอมากขึ้นเท่านั้น
แน่นอน เจอรัลด์ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
เมื่อเห็นสเตลล่าร้องไห้ออกมา เจอรัลด์ก็เริ่มรู้สึกสงสารเธอเล็กน้อย ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ก็ไม่ได้มีความรู้สึกไม่ขุ่นเคืองระหว่างพวกเขาเลยจริง ๆ
เขาพยักหน้าเล็กน้อย “เอาล่ะ ฉันคิดว่ามันไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกเรามีเธอนั่งไปด้วย ถ้าเธอเต็มใจล่ะก็ งั้นก็มาด้วยกันกับพวกเราแล้วกัน!”
สเตลล่าหยุดร้องไห้ฉับพลัน “ก็ได้ ฉันสามารถไปซื้อเครื่องดื่มให้พวกนาย!” เธอกล่าว
มาร์เวนที่นั่งอยู่เบาะหลังถึงกับขนลุกไปทั้งตัว เมื่อเขาสังเกตเห็นท่าทางของที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของสเตลล่า
‘ให้ตายเถอะนะ! อารมณ์ของเธอเปลี่ยนไปเร็วกว่าสายฟ้าเสียอีก!’
เจอรัลด์ก็เริ่มออกเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางของพวกเขากัน
อีกด้านหนึ่ง ทั้งแจสมินและมินดี้เหลือบมองกันและกัน พวกเธอเหยียบคันเร่งและตามไปอยู่ด้านหลังรถของเจอรัลด์เหมือนกัน
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่รถของพวกเขาเริ่มเคลื่อนไหวไป ก็มีรถหรูแปดคันปรากฎขึ้นมาฉับพลันในทั้งสองข้างทางและพวกเขาก็กำลังมุ่งตรงไปยังรถของแจสมิน…