มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 753

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 753

“รอเดี๋ยว!”

ทันใดนั้น เซร่าก็พูดขึ้นมา

“เจอรัลด์ ฉันน่าขยะแขยงมากตอนนี้ เธอคิดว่าฉันจะทำให้เควต้าหวาดกลัวไหมถ้าฉันไปที่นั่นโดยไม่บอกกล่าว เพื่อพบเธอ? นอกจากนี้ ฉันก็ไม่เคยอยู่เคียงข้างเธอเลยหลังจากผ่านไปหลายปีขนาดนี้ ฉันยังละทิ้งเธออีกด้วยซ้ำ เธอจะเกลียดฉันไหม? เธอจะเกลียดที่ได้เห็นแม่ที่น่าเกลียดมากขนาดนี้หรือเปล่า?”

ความกลัวของเซร่าชัดเจนในน้ำเสียงของเธอ

“เธอจะปฏิเสธที่จะยอมรับฉันเป็นแม่ของเธออย่างแน่นอน เพราะฉันเป็นผู้หญิงที่โหดร้ายและน่าเกลียดเช่นนี้!”

“นอกจากนี้ มันก็กะทันหันมากเกินไป เควต้าจะสามารถยอมรับมันได้ไหม?”

เซร่าสัมผัสใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอพูด

เจอรัลด์เกาหัวของเขา “ถ้าผมบอกเควต้าว่าคุณเป็นแม่ของเธอ เธอจะตื่นเต้นมากอย่างแน่นอน ผมคิดว่าคุณแค่ไม่รู้จักเธอดีพอ แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีมากคนหนึ่งนะครับ!”

“นั่นคงใช้ไม่ได้ เจอรัลด์ เอางี้ไหม? แค่ทำการเตรียมการบางอย่างให้ฉัน เพื่อไปเป็นพี่เลี้ยงให้เควต้า ฉันรู้ว่ามีโอกาสที่เธอจะดูหมิ่นฉันในฐานะพี่เลี้ยงของเธอ แต่ฉันแค่ต้องการทำอะไรบางอย่างให้เควต้า! ฉันเต็มใจที่จะทำอะไรก็ตามเพื่อเธอ! อะไรก็ได้!”

เซร่ากล่าว

“เอาล่ะ ผมจะทำการเตรียมการที่จำเป็นพวกนั้น พวกเราจะบอกความจริงกับเควต้าถ้ามีโอกาสเกิดขึ้นในอนาคตเท่านั้น”

นี่คือสิ่งที่เขาทำได้มากที่สุด อย่างน้อยก็สำหรับตอนนี้

แจสมินจากไปแล้วพร้อมกับมินดี้ มาร์เวนและคนอื่น ๆ กำลังรอเจอรัลด์อยู่ข้างนอกพร้อมกับรถเพื่อกลับไปกัน

เจอรัลด์ไม่ได้ขอให้พวกเขาอยู่ต่อในบ้าน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าทำแบบนั้นกัน

มันจะไม่เป็นการสะดวกอย่างแน่นอนถ้าเซร่าติดตามพวกเขาไป ดังนั้น เขาจึงขอให้สเตลล่าจากไปกับมาร์เวนและคนที่เหลือของกลุ่มก่อน

หลังจากนั้น เจอรัลด์จึงได้รถมาอีกคัน และพาเซร่าไปยังวิลล่าที่เขาอาศัยอยู่ในเวลานี้

“ไปกันเถอะ คุณอาเฟนเดอร์สัน ทางนี้ครับ!”

เมื่อพวกเขามาถึงประตูของวิลล่า เจอรัลด์ก็ยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อเขาเห็นเซร่ากำลังลังยืนอยู่ตรงนั้น แข็งทื่อไปโดยสิ้นเชิง

“โอ้ ใช่สิ!”

ประตูเปิดออก

“เควต้า! เควต้า?”

เจอรัลด์ตะโกนเรียกสองครั้ง

ไม่มีใครอยู่บ้าน

เขาคาดเดาว่าเควต้าต้องออกไปซื้อของแน่

“เธอไม่อยู่แถวนี้ คุณอาเฟนเดอร์สัน โปรดรอสักครู่นะครับ”

เซร่าพยักหน้าเล็กน้อย “เจอรัลด์ ฉันอยากไปดูที่ห้องของเควต้า นั่นจะเป็นการสะดวกไหม?” เธอถาม

“ไม่ครับ! ไม่เลย! ให้ผมพาคุณไปที่นั่นนะครับ!”

จากนั้นเจอรัลด์ก็เปิดประตูห้องของเควต้า

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เข้าไปในห้อง

เป็นเซร่าที่เข้าไปในห้องด้วยสายตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยน้ำตา

ห้องนั้นถูกจัดวางให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่มีแม้แต่ฝุ่นในห้องของเธอเลยด้วยซ้ำ และไม่แม้แต่ในมุมต่าง ๆ มันสะอาดมาก

ในตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าของเควต้าที่เธอมักจะสวมใส่ก็ถูกจัดวางในลักษณะที่เป็นระเบียบเรียบร้อย

จากนั้นเธอก็เดินไปที่โต๊ะของเควต้า

มีกรอบรูปอยู่บนโต๊ะ และมันมีรูปถ่ายของเควต้าอยู่

เซร่าไม่สามารถกลั้นน้ำตาของเธอได้อีกต่อไปเมื่อได้เห็นรูปถ่ายของลูกสาวตัวน้อยของเธอ

ในรูปถ่ายนั้น เควต้าแทบจะดูเหมือนเธอเป๊ะเมื่อเธอยังเด็ก

‘ลูกสาว! เธอคือลูกสาวของฉันจริง ๆ!’

‘เธอดูเหมือนฉันจริง ๆ!’

ไม่มีอะไรที่ทำให้เธอมีความสุขได้มากไปกว่า การได้กลับมาพบกันกับลูกสาวของตัวเธอเองแล้ว

เธอตระหนักได้ว่าพระเจ้ายังคงรักเธออยู่

เธอกอดกiอบรูปนั้นไว้กับอกของเธอ และยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อไปครู่หนึ่ง

ทันใดนั้น เธอก็เหลือบไปที่โต๊ะและเห็นว่ามีสมุดเล่มหนึ่งอยู่บนนั้น

เธอเปิดมันดู

มันเต็มไปด้วยลายมือที่เรียบร้อยและสวยงามของเควต้า