มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 757
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 757
“สวัสดีครับ คุณคลอฟอร์ด ผมซาเวียนครับ!”
ซาเวียนคือประธานกอร์ดอน เจอรัลด์พบเขาที่งานเลี้ยงการตลาดที่หรูหราสำหรับเมาน์เทนท็อป วิลล่า ในเขตปกครองโฮเวิร์ดวันก่อน พวกเขาได้แลกเบอร์ติดต่อกันไว้ในระหว่างการปฏิสัมพันธ์กันสั้น ๆ ที่นั่น
“ยินดีที่ได้ยินจากคุณอีกครั้งนะครับ ประธานกอร์ดอน มีอะไรที่ผมสามารถช่วยคุณได้หรือเปล่าครับ?”
เจอรัลด์ยิ้มและกล่าว
“ครับ มีบางอย่างที่ผมอยากจะหารือด้วย พวกเราจะจัดงานเลี้ยง และพวกเราได้เชิญนักธุรกิจที่ร่ำรวยจากหลาย ๆ ที่ให้มาเข้าร่วมงานนี้ ตอนแรกพวกเราไม่กล้าเชิญคุณเนื่องจากพวกเราเป็นแค่นักธุรกิจเท่านั้น และมันก็อาจจะไม่เป็นการสะดวกสำหรับคุณที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงของเรา แต่การตอบรับที่พวกเราได้รับนั้นช่างน่าประหลาดใจนัก นักธุรกิจที่ร่ำรวยและสมาชิกที่มีชื่อเสียงของสังคมเมย์เบอร์รี่ก็ตกลงที่จะมากัน ประธานเหล่านั้นพูดว่าพวกเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ ดังนั้นผมจึงโทรมาถามว่า คุณว่างที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงเล็ก ๆ ที่เรียบง่ายของเราไหมครับ”
ซาเวียนกล่าว
การทำธุรกิจที่แท้จริงและหารายได้เป็นเพียงภารกิจย่อยเท่านั้นเมื่อคน ๆ หนึ่งมาถึงระดับของซาเวียนในโลกของธุรกิจ สำหรับผู้คนอย่างเขา เส้นสายต่าง ๆ ก็เท่ากับผู้สนับสนุน
มันเป็นความฉลากกว่ามากที่จะยังคงรักษาและพัฒนาความสัมพันธ์เมื่อเทียบกับการพัฒนาโครงการหนึ่ง
นั่นคือเหตุผลที่ทำไมนักธุรกิจที่มั่งคั่งถึงชอบที่จะจัดงานพิธีการที่พวกเขาสามารถเข้าร่วมด้วยกันได้
มันเป็นเพราะพวกเขาอาจจะได้ทำความรู้จักกับประธานของบริษัทอื่น ๆ ได้ ที่นั่น พวกเขาก็จะได้หาเส้นสายใหม่ ๆ กันจากนั้น และเส้นสายใหม่ก็หมายถึงโอกาสใหม่
เจอรัลด์ก็ไม่มีข้อยกเว้นจากการมีกิจวัตรที่จะเข้าต้องร่วมงานพิธีการอยู่เป็นประจำ
เจอรัลด์พบว่ามันยากที่จะปฏิเสธความมีมิตรไมตรีของซาเวียน
แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาจริง ๆ เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์ปัจจุบันที่เขาเผชิญอยู่
เขาจึงปฏิเสธคำเชิญที่คุณซาเวียนยื่นให้เขาอย่างไม่เต็มใจ
เขาวางสายโทรศัพท์หลังจากนั้น
ดูเหมือนว่าไซลาจะแอบฟังบนสนทนาที่เจอรัลด์มีผ่านโทรศัพท์อย่างกระตือรือร้น
“ฮึ่ม! ใครจะเลี้ยงอาหารนายอีกคราวนี้? ประธานกอร์ดอนคนไหนกัน? ประธานกอร์ดอนจากตอนนั้นหรือเปล่า?”
ไซลาถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ไซลาเกลียดความคิดที่ว่าเจอรัลด์กลายมาสนิทกับประธานกอร์ดอนได้
“ก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง!”
เจอรัลด์ยิ้มขมขื่น “ฉันเห็นความเสียหายท้ายรถของเธอเมื่อกี้ ไซลา มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอที่จะขอถึง 75,000 ดอลลาร์?”
เจอรัลด์ร่ำรวย แต่เขาก็ไม่ได้โง่
“มันไม่มากเกินไปงั้นเหรอ? แม่ง! คนจากอู่ซ่อมรถจะมาและประเมินความเสียหายเร็ว ๆ นี้! นายจะรู้เองถ้างั้น บางทีมันอาจจะยิ่งแพงกว่าที่ฉันคาดไว้ด้วยซ้ำ! นายแค่สร้างข้อแก้ตัวเพราะนายไม่สามารถแม้แต่จะจ่ายในสิ่งที่ฉันขอได้นะสิ!”
ไซลากล่าว
หลังจากนั้น เธอก็กอดอกและรอผู้ประเมินความเสียหายของยานพาหนะให้มาถึง
เมื่อวานนี้ เธอเป็นกังวลว่าเจอรัลด์จะร่ำรวยและประสบความสำเร็จมาก หลังจากกลายมารู้จักมักคุ้นกันกับประธานกอร์ดอนในระหว่างงานเลี้ยง
นั่นอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงอารมณ์ไม่ดีเช่นนี้ในวันนี้
แต่ความกังวลของไซลาก็ค่อย ๆ จางหายไปทันทีที่เธอเห็นเจอรัลด์มาถึงด้วยรถจักรยานสามล้อไฟฟ้าโง่ ๆ ของเขา เมื่อคิดว่าเขาไม่มีเงินขนาดนี้จนเขาถึงต้องต่อรองราคา 75,000 ดอลลาร์นั่น!
หลังจากครู่หนึ่งสั้น ๆ ผู้ประเมินความเสียหายยานพาหนะจากอู่ซ่อมรถก็มาถึง เพื่อตรวจความเสียหายในรถของไซลา
หลังจากตรวจสอบรอบรถแล้ว พวกเขาก็กระซิบต่อกัน จากนั้นพวกเขาก็คว้าเครื่องมือของพวกเขาและลุกยืนขึ้น
“เป็นไงบ้าง? พวกเราจำเป็นต้องซ่อมเท่าไหร่กัน? ฉันมั่นใจว่ามันอย่างน้อย 75,000 ดอลลาร์”
ไซลากล่าวพร้อมกับเอามือกอดอกไว้
“ครับ ถ้าพวกเราจะซ่อมความเสียหายทั้งหมดล่ะก็ การประเมินของเราคือ ทุกอย่างอาจจะมีราคาอยู่ประมาณ 70,000 ดอลลาร์
หนึ่งในผู้ประเมินตอบกลับ
“แม่ง! 70,000 ดอลลาร์เลยเหรอ?”
“นั่นโหดร้ายมากเกินไปแล้ว!”
ฝูงชนตะโกนขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ
ไซลารู้สึกประหลาดใจมาก ขณะที่เธอแลบลิ้นใส่เจอรัลด์ เธอขอทั้งหมดเป็น 45,000 ดอลลาร์จากประสบการณ์ของตัวเธอเอง แต่เมื่อคิดค่าใช้จ่ายนั้นเกือบจะเป็นสองเท่าของจำนวนนั้นละก็!
เธอยังคงเป็นเด็กสาวคนนั้น อิทธิพลและอำนาจที่เธอมีก็มาจากการทำงานอย่างหนักทั้งหมดของแฟนของเธอ ตัวเธอเองไม่ได้มีประสบการณ์มากนักกับรถหรูทั้งหลาย
เดิมที เธอยังคิดว่ามันจะมีค่าใช้จ่ายเพียง 30,000 ดอลลาร์เท่านั้นด้วยซ้ำ
จากนั้นเธอก็ยิ้มอย่างอิ่มอกอิ่มใจและพูดขึ้นมา “ฮ่าฮ่า! เจอรัลด์ นายได้ยินนั่นไหม? ค่าซ่อมรถเป็นราคาประมาณ 70,000 ดอลลาร์ นอกจากนั้นนะ ยังคงมีค่าชดเชยสำหรับค่าเยียวยาทางจิตใจของฉันด้วย เพราะนายทำให้ฉันเสียเวลา แค่คำนวนด้วยตัวเองและดูสิ ให้ฉันบอกนายนะ มันจะไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยเงินแค่ 75,000 ดอลลาร์อย่างแน่นอน!”
‘ฉันขอ 75,000 ดอลลาร์ไปเมื่อกี้ ตอนนี้ มันจะไม่พอแน่นอนกับ 75,000 ดอลลาร์เท่านั้น’
‘ฉันไม่ต้องการทำให้นายดูแย่มากเกินไปหรอกนะ แต่นายเป็นคนที่ปฏิเสธความเมตตาของฉันเอง ฮึ่ม! ไปร้องไห้ในมุมเถอะ!’
เจอรัลด์จึงทำได้เพียงแต่ยักไหล่ของเขาอย่างจนถ้อยคำเท่านั้น ด้วยการยอมจำนน
“ไม่เป็นไร ขอบคุณสำหรับการทำงานอย่างหนักของคุณ เขียนราคาปัจจุบันสำหรับค่าซ่อมรถให้ฉันด้วย คุณสามารถไปได้หลังจากนั้น นี่ เป็นทิป!”
ขณะที่ไซลากำลังพูดไปแบบนั้น เธอก็หยิบแบงค์สิบดอลลาร์สองสามใบออกมาจากกระเป๋าเงินของเธอ และยัดมันให้ผู้ประเมินความเสียหายยานพาหนะ
แต่พวกเขากลับส่ายหัว ปฏิเสธที่จะรับเงินนั้น
“คุณผู้หญิง โปรดฟังผมก่อนครับ เก็บเงินไว้สำหรับค่าซ่อมรถเถอะ สิ่งที่พวกเราต้องการจะพูดก็คือว่า รถคันนี้ไม่ใช่ของเรา”