มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 771

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 771

“คุณหนูสาม คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปจริง ๆ ครับ! คำสั่งนี้นายท่านเป็นคนออกปากโดยเฉพาะ!” บอดี้การ์ดกล่าว โดยพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะป้องกันไม่ให้เด็กสาว ที่ดูอายุประมาณยี่สิบปีเข้าไปได้

“อืม งั้นก็เยี่ยมไปเลย! นายกำลังบอกฉันว่าตอนนี้มีสถานที่ภายในคฤหาสน์เฟนเดอร์สันที่ฉัน ควินซี่ไม่สามารถเข้าไปได้ใช่ไหม? ทั้งพี่ใหญ่และพี่รองของฉันก็ไม่ชอบฉันอยู่แล้ว นายกำลังพูดว่าคุณปู่ก็ไม่ชอบฉันเหมือนกันแล้วตอนนี้ใช่หรือเปล่า? ยิ่งนายขัดขวางฉันจากการเข้าไปมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งอยากเข้าไปและดูด้วยตัวเองมากขึ้นเท่านั้นแหละ! หลีกไปซะ!” ควินซี่ตะโกน ขณะที่เธอผลักบอดี้การ์ดออกไปและรีบเข้าไปข้างใน

ภายในห้องที่ดูหรูหราและมีเฟอร์นิเจอร์โบราณ ดูเหมือนจะอยู่ในสไตล์ของขุนนางยุโรปในยุค 1960 ซึ่งถูกจัดวางอยู่ในทุก ๆ มุมห้อง นอกเหนือจากห้องของปู่ของเธอแล้ว ห้องนี้เป็นอีกห้องอื่นเดียวเท่านั้นที่หรูหราขนาดนี้ ในคฤหาสน์ทั้งหลังนี้

เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอไม่มีอะไรให้ทำ ควินซี่ก็มักจะมาที่ห้องนี้เพื่อดูอยู่บ่อย ๆ ก็เหมือนกับเฟนเดอร์สันคนอื่นส่วนใหญ่ ควินซี่มักใฝ่ฝันที่จะได้ย้ายเข้ามาในห้องพิเศษห้องนี้

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอได้ยินว่าห้องนี้ คือห้องที่ป้าของเธอเคยอาศัยอยู่

เนื่องจากควินซี่รู้สีกค่อนข้างเดียวดายอยู่แล้วภายในครอบครัว อารมณ์ร้ายของเธอจึงถูกกระตุ้นขึ้นมาทันทีเมื่อเธอพบว่าคนอื่นกำลังอยู่ที่นั่นในตอนนี้

เธออยากจะเห็นด้วยตัวเองว่าใครที่มีสิทธิ์ได้เข้าไปอยู่ในห้องนั้น แต่การอนุญาตในการเข้าไปของเธอกลับถูกปฏิเสธ ทั้งหมดนั่นจึงนำมาสู่เหตุการณ์ในปัจจุบันนี้

เมื่อเห็นเธอพรวดพลาดเข้าไปโดยไม่มีการเตือน ทั้งเควต้าและเซเนียจึงดูค่อนข้างตื่นกลัว เซเนียไม่คาดคิดว่าบางคนจะโผล่พรวดเข้ามาใส่พวกเธอแบบนั้น

“เธอ…เธอเป็นใคร? เธอดูค่อนข้างคุ้น ๆ นะ…” ควินซี่กล่าว รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยเมื่อเธอเห็นเควต้า

“ฉัน…ฉันชื่อเควต้า สมิธ!”

“เควต้าเหรอ? ฉันไม่เคยเห็นเธอมาก่อนในหมู่เฟนเดอร์สันคนอื่น ๆ เลย ใช่ไหม?” ควินซี่ถาม ขณะที่เธอมองหญิงสาวคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า

ในที่สุดเมื่อหายจากความตกใจ จากนั้นเซเนียจึงพูดขึ้นมา “คุณคือคุณหนูสาม ถูกต้องไหมคะ? นายท่านเป็นคนสั่งให้คุณเควต้ามาพักที่นี่สักระยะหนึ่งเพื่อพักผ่อน และพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บของเธอ…”

“ฮึ่ม! ฉันรู้เรื่องนั้นดี! แม้ฉันจะไม่มั่นใจว่าทำไมเขาถึงให้เธออยู่ที่นี่ในห้องพิเศษห้องนี้ก็ตาม แต่ฉันมั่นใจว่าเขามีเหตุผลของเขา ยังไงก็เถอะ ฉันจะจำเป็นต้องให้เธอออกไปสักครู่ ฉันอยากจะคุยเรื่องบางอย่างกับเควต้าเป็นการส่วนตัว!” ควินซี่สั่ง

เมื่อได้ยินแบบนั้น จากนั้นเซเนียจึงมองไปที่เควต้า เควต้าเพียงพยักหน้าเล็กน้อย โดยเตือนให้เซเนียออกไปจากห้อง

เมื่อเซเนียอยู่ข้างนอกแล้ว ควินซี่จึงปิดประตูด้านหลังเธอทันที

จากนั้นเธอก็หันไปมองเควต้าอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างมีความสุข “ฉันต้องการความช่วยเหลือของเธอในเรื่องบางอย่าง เธอช่วยให้ฉันยืมห้องนี้สักคืนได้ไหม? เธอสามารถพักอยู่ในห้องของฉันในขณะเดียวกันนี้ได้นะ ว่าไงล่ะ? ตกลงไหม?”

เหตุผลที่ทำไมเธอต้องการจะนอนในห้องนี้ชัดเจนชัดนี้

อย่างไรก็ตาม เควต้าถูกทำให้ตกใจแบบไม่ทันระวังตัวตัวไปโดยสิ้นเชิง เธอไม่รู้ว่าจะตอบกลับยังไงด้วยซ้ำ เธอเพียงตั้งตาคอยเจอรัลด์ให้มาช่วยทั้งเธอและเซเนีย เพื่อที่เธอจะได้กลับไปอยู่กับครอบครัวของของเธอได้ในที่สุด

เนื่องจากเธอไม่มีเวลาหรือเรี่ยวแรงให้เสียแรงไปกับคนที่นี่พร้อมกับเรื่องใด ๆ ของพวกเขา เธอจึงเพียงยังคงนิ่งเงียบ

“…ความเงียบนั้นหมายความว่ายังไงล่ะ? พวกเราเปลี่ยนห้องกันสักคืนไม่ได้เหรอ?” ควินซี่ถามอีกครั้ง ตอนนี้เธอเอามือเท้าสะเอวไว้

ก่อนที่เธอจะทันได้ถามครั้งที่สาม บอดี้การ์ดจากก่อนหน้านี้ก็เข้ามาในห้องทันทีก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “คุณหนูสาม ท่านเฟนเดอร์สันอยากจะพูดกับคุณสักหน่อยครับ”

“นาย!” ควินซี่ตอบกลับ ขณะที่เธอหันไปมองบอดี้การ์ดอย่างโกรธเคือง

ครู่ต่อมา ควินซี่จึงไปยืนตรงหน้าบอดี้การ์ดคนนั้นและตบหน้าเขาอย่างแรง!

“นายกล้าดีไปรายงานความผิดของฉันให้คุณปู่! คอยดูเหอะว่าฉันจะจัดการกับนายยังไง!” ควินซี่กล่าว ขณะที่เธอถลึงตาใส่เควต้าเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไปอย่างรีบร้อนด้วยความรู้สึกโกรธจัด

“คราวนี้เป็นบ้าอะไรอีกล่ะ ควินซี่?” ทั้งแจสมินและมินดี้ที่บังเอิญเจอเธอถามขึ้นมา

แต่อย่างไรก็ตาม ควินซี่เพียงเพิกเฉยต่อพวกเธอ โดยมีอารมณ์ฉุนเฉียวขณะที่เธอเดินผ่านพวกเธอไป

เมื่อแจสมินตระหนักได้ว่าควินซี่มาจากทิศทางที่ห้องของอาของเธออยู่ แจสมอนจึงมุ่งหน้าไปหาบอดี้การ์ดจากก่อนหน้านี้และถามขึ้นมาลวก ๆ “มีคนอยู่ในห้องของคุณอาหรือเปล่า?”

“ใช่ครับ คุณหนูใหญ่!”

“เป็นใครล่ะ?”

“ผมขอโทษครับ แต่ท่านเฟนเดอร์สันห้ามไม่ให้ผมบอกใครก็ตามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมหวังว่าคุณจะไม่ถามคำถามใด ๆ กับผมเกี่ยวกับคนที่พักอยู่ด้านในอีกต่อไปเลยนะครับ!” บอดี้การ์ดคนนั้นตอบกลับ

โดยสูดหายใจเข้าลึก จากนั้นแจสมินก็ขมวดคิ้ว ขณะที่เธอมองห้องที่อาของเธอเคยอาศัยอยู่อย่างเร็ว

เธอสังเกตเห็นว่าคุณปู่ของเธอกำลังพยายามที่จะปิดบังบางอย่างจากเธอในสองสามวันที่ผ่านมานี้ ยิ่งไปกว่านั้น ความพยายามในการสืบสวนของเธอในเรื่องของคุณอาก็ได้มาถึงครึ่งทางแล้ว เมื่อปู่ของเธอสั่งให้ยุติการสืบสวน