มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 801

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 801

“ตายแล้ว! ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่งานชุมนุมตระกูลคลอฟอร์ดกลายมาเป็นหละหลวมขนาดนี้? แท้จริงแล้วใคร ๆ ก็สามารถเข้าร่วมและนั่งที่ไหนก็ได้ตามที่พวกเขาต้องการงั้นเหรอ? ดูคนที่ดูน่ากระอักกระอ่วนเช่นนี้สิว่าน่าสมเพชแค่ไหน!”

เจอรัลด์เพิ่งส่งข้อความหาพี่สาวของเขาเสร็จ เขาได้ยินน้ำเสียงของผู้หญิงที่กำลังเยาะเย้ยเขาอยู่ เมื่อเขาหันไปมองผู้หญิงคนนั้นข้าง ๆ เขาที่แต่งหน้าหนาจัด เธอก็เพียงกรอกตาใส่เขา

“ฮึ่ม! ในที่นี้ฉันคิดว่าฉันจะได้พบกับบุคคลที่มีชื่อเสียงเท่านั้นหลังจากแต่งงานเข้ามาในตระกูลคลอฟอร์ด! ฉันไม่เคยจะคิดเลยว่าต้องมานั่งโต๊ะที่นี่กับคนเช่นนี้ได้!” ผู้หญิงคนนั้นบ่นเสียงดัง เพียงเพื่อให้เจอรัลด์ได้ยินเธอ

ผู้หญิงคนนั้นดูถูกเจอรัลด์มาก จนเธอดูเหมือนจะอับอายเพียงแค่ต้องนั่งข้างเขา

“พอได้แล้วน่า! ระวังปากของคุณด้วย แม้ทุกคนในตระกูลจะมั่งคั่งกัน แต่บางคนก็ยังคงมีความรู้และฉลาดแหลมคมน้อยกว่าคนอื่น ๆ อยู่! นอกจากนี้ พวกเราบางคนยังเป็นเศรษฐีใหม่อีกด้วย ไม่ต้องสนใจพวกเขาหรอก!” สามีของเธออธิบาย

มันชัดเจนว่าสามีของผู้หญิงที่หยาบคายคนนั้นก็รู้สึกอับอายเล็กน้อยที่ต้องร่วมโต๊ะกับเจอรัลด์ เพราะคำพูดของคู่รักคู่นั้น คนอื่นสองสามคนที่นั่งตรงโต๊ะนั้นก็เริ่มเหน็บแนมเจอรัลด์เช่นกัน

เบธานีเองที่นั่งข้างเจอรัลด์เช่นกัน ก็ขมวดคิ้วก่อนจะพูดขึ้นมา “เธอก็เป็นแค่นักแสดงต่ำต้อยคนหนึ่ง! เธอมีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์คนจากตระกูลคลอฟอร์ด? เธอขาดการตระหนักรู้ในตนเองหรืออะไรบางอย่างหรือเปล่า?”

“ว่าไงนะ? เธอหมายถึงใครกันตอนที่เธอพูดว่า ‘ต่ำต้อย’ น่ะ?” ผู้หญิงคนนั้นตอบอย่างเย็นชาเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เบธานีพูด

“โอ้ หยุดเล่นละครเถอะ พวกเราทุกคนรู้ว่าเธอกำลังหมายถึงอะไร” นิกิกล่าว ขณะที่เธอก็ยิ้มอย่างเย็นชาเหมือนกัน ตอนที่มองไปที่ผู้หญิงคนนั้น

สำหรับเจอรัลด์ มันดูเหมือนว่าทั้งสองฝ่ายนั้นมีความขุ่นแค้นต่อกันและกัน

“พอได้แล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องโต้เถียงกับพวกเธอ!” สามีของเธอห้ามปราม

“ฮึ่ม! ดูคุณสิ! คุณแทบจะไม่มีสถานะใด ๆ ในหมู่สมาชิกตระกูลคลอฟอร์ดคนอื่น ๆ เลย! สองคนนี้เป็นแต่เด็กสาวเท่านั้น! จำครั้งสุดท้ายที่เราไปต่างประเทศได้ไหม? ในขณะที่พวกเธอทั้งคู่ได้รับการปฏิบัติอย่างยอดเยี่ยมที่สุด พวกเรากลับถูกเห็นเป็นแค่แขกคนสำคัญเท่านั้น! พวกเราแต่มีสถานะต่ำกว่าพวกเธอเพียงแค่ระดับเดียว! อย่างกับว่านั่นยังไม่พอนะ ที่นี่พวกเธอก็กำลังตำหนิฉันอยู่ตอนนี้! แต่คุณไม่แม้แต่จะกล้าขัดแย้งพวกเธอเลยด้วยซ้ำ!” ภรรยาของเขากล่าวด้วยความไม่พอใจ

เมื่อได้ยินแบบนั้น สามีของก็เพียงถอนหายใจ

“มันก็ไม่เหมือนกับว่าผมจะสามารถช่วยได้หนิ มันเป็นเรื่องจริงที่ครอบครัวของของพวกเธออยู่ในระดับที่สูงกว่าครอบครัวของผม! นอกจากนี้ ตระกูลคลอฟอร์ดก็มีกฏและข้อบังคบมากมาย! ตระกูลสาขาก็ถูกแยกแยะตามระดับชั้นของพวกเรา ซึ่งแสดงถึงระดับอาวุโสของเราด้วยเช่นกัน! พูดง่าย ๆ คิดถึงสถานการณ์ที่นายน้อยพบกับปู่ของเขาสิ ตามปกติแล้ว นายน้อยก็ต้องโค้งคำนับให้เมื่อเขาทักทายเขาไง!” ผู้ชายคนนั้นอธิบายด้วยการยอมจำนน

“เมื่อพูดถึงนายน้อยแล้วก็ คุณรู้จักนายน้อยของตระกูลคลอฟอร์ดไหม? คุณต้องพบปะเขาให้มากขึ้นนะเพราะเขาเป็นทายาทของตระกูลคลอฟอร์ด!” ผู้หญิงคนนั้นถาม

แม้เพียงนั้น ผู้ชายคนนั้นจึงทำได้เพียงแค่ถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะตอบกลับ “นายน้อยจะกลับมายังตระกูลคลอฟอร์ดในวันนี้เท่านั้น…ความจริงแล้ว งานชุมนุมตระกูลนี้ก็เป็นไปได้มากที่สุดว่าจัดให้เขาโดยเฉพาะ ผมจะไปรู้ว่าเขาเป็นใครได้ยังไงกันล่ะ?”

“ฮึ่ม! ใช้การไม่ได้! ช่างไร้ประโยชน์อย่างแท้จริง!” ผู้หญิงหยิ่งยโสคนนั้นกล่าวอย่างน่าอับอาย

เนื่องจากเธอเห็นเจอรัลด์ติดตามเบธานีเข้ามา ผู้หญิงคนนั้นจึงมั่นใจว่าเบธานีได้อนุญาตให้คนเช่นนี้มานั่งที่โต๊ะของเธอ เพียงเพื่อจะทำให้เธออับอายขายหน้า ยิ่งเธอคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่ เธอยิ่งกลายเป็นโกรธมากขึ้นเท่านั้น!

“ฮึ่ม! เปลี่ยนที่กับฉัน! ฉันไม่อยากนั่งข้างคนที่สวมเสื้อผ้าที่มีราคาไม่ถึงหลักพันด้วยซ้ำต่อไปได้! คนน่าขายหน้าเช่นนี้สามารถมาจากหนึ่งในครอบครัวสาขาภายนอกเท่านั้น! ช่างน่าขยะแขยงชะมัด!” ผู้หญิงคนนั้นกล่าว ขณะที่เธอถลึงตามมองเจอรัลด์

เมื่อลุกยืนขึ้นและก้าวไปข้างหน้า แต่อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มกรี๊ดขึ้นมา!

ความจริงก็คือ ขณะที่เธอทำท่าทำทางทุกแบบในขณะที่เธอโต้เถียงกับเบธานีก่อนหน้านี้ ชายกระโปรงเดรสตัวยาวของเธอก็เริ่มเข้าใกล้เท้าของเจอรัลด์มากขึ้นเรื่อย ๆ ผลก็คือเจอรัลด์ลงเอยด้วยการเยียบส่วนเล็ก ๆ ของเดรสของเธอ โดยไม่ได้สังเกตมันเลยด้วยซ้ำ

แน่นอนว่าแม้มันไม่ใช่เรื่องบางอย่างที่ต้องตะโกนออกมา แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ดูเหมือนจะโกรธอย่างสุด ๆ

“ไอ้งั่งเอ้ย! นายทำแบบนั้นอย่างจงใจ!” ผู้หญิงคนนั้นคำราม ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์

“ผมไม่ได้ตั้งใจ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยความจำนนอย่างขมขื่น

“ไอ้สวะ! เป็นเบธานีที่บอกให้นายมานั่งที่นี่ใช่ไหม? หลังจากที่เยาะเย้ยนายไปแบบนั้น ทำไมนายถึงจะยังอยู่ที่นี่ต่อไปล่ะ? ไสหัวไปได้แล้ว!” ผู้หญิงคนนั้นตะเบ็งเสียงใส่อย่างโกรธเคือง ขณะที่เธอผลักเขา

ผลก็คือถ้วยน้ำชาตรงหน้าเจอรัลด์สาดกระเด็นโดนเขาไปทั้งตัว!

“เธอช่างอาจหาญเสียงจริง แซนดร้า?! เธอกล้าดียังไงมาหยาบคายเข่นนี้กับคนจากตระกูลคลอฟอร์ด ห๊ะ!”