มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 804
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 804
แม้เขาจะตื่นเต้นมากที่ในที่สุดก็ได้แต่งตัวในชุดสูทสำหรับทายาทที่ร่ำรวย แต่เขาก็รู้สึกเหนื่อยล้าและอารมณ์ไม่ดีเมื่อวานนี้ เพราะเช่นนั้นเขาจึงลืมที่จะบอกคนรับใช้ว่าให้เตรียมของบางอย่างให้พร้อมก่อนเขาเข้านอน
อย่างไม่คาดคิด ใครบางคนก็ได้เตรียมมันไว้เรียบร้อยแล้วโดยไม่ได้รับคำสั่งของเขาเลยด้วยซ้ำ!
เมื่อมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำด้วยชุดนอนของเขา เจอรัลด์เห็นว่าของใช้ทั่วไปสำหรับสุขอนามัยส่วนบุคคลก็ถูกเตรียมไส้ให้เขาแล้วเช่นกัน
เมื่อคิดย้อนกลับไป นี่ก็เป็นบ้านและครอบครัวของเขาอยู่แล้ว คนรับใช้ก็จึงจำเป็นต้องใส่ใจเรื่องเช่นนี้เป็นอย่างน้อย
แต่อย่างไรก็ตาม ความคิดที่ว่าคนรับใช้เข้ามาและออกไปจากห้องของเขาในขณะที่เขานอนหลับอยู่ เพื่อเตรียมสิ่งต่าง ๆ เช่นนี้ให้เขา ก็ยังคงทำให้เจอรัลด์รู้สึกไม่สบายใจอยู่เล็กน้อย
แม้กระนั้นจะเกิดอะไรขึ้นถ้าสาวใช้คนไหนก็ตามเข้ามาในขณะที่เขากำลังนอนเปลือยกายอยู่ล่ะ? ความคิดนั้นอย่างเดียวก็ทำให้เขาเย็นสันหลังวาบขึ้นมาแล้ว
ขณะนั้นเอง เจอรัลด์ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูสามครั้งอย่างชัดเจน
“ใครครับ?” เจอรัลด์ถาม
“ฉันเป็นสาวใช้ค่ะ นายน้อย ฉันมีชื่อว่าเฮเลน่า ดิฉันขอทราบได้ไหมคะว่าคุณต้องการจะสวมชุดอะไรในวันนี้? ฉันจะไปเตรียมมันให้คุณ ในขณะที่คุณเตรียมตัวอยู่!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงมุ่งหน้าไปที่ประตูและเปิดมันออก เหมือนกับที่เฮเลน่าพูดไป เธอคือสาวใช้คนหนึ่งที่กำลังยืนอย่างเอาใจใส่อยู่นอกประตู
“เตรียมเหรอ? ชุดที่ห้อยอยู่บนหัวเตียงของผมก็ใช้ได้อยู่แล้ว เธอไม่ใช่คนที่วางพวกมันไว้ที่นั่นหรอกเหรอ?” เจอรัลด์ถามอย่างค่อนข้างสงสัย
ในการตอบรับ เฮเลน่าส่ายหัวของเธอก่อนจะพูดขึ้นมา “พวกเราถูกห้ามไม่ให้เข้าไปในห้องของคุณโดยไม่ได้รับอนุญาตจากคุณค่ะ นายน้อย ฉันเดาว่าคงเป็นนายหญิงน้อยที่เตรียมพวกมันไว้ให้คุณนะคะ! เธอเป็นคนเดียวที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปห้องไหนก็ได้ที่คุณอยู่ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่ฉันเดินผ่านระเบียงตอนเวลาประมาณตีห้าในวันนี้ ฉันก็สังเกตุเห็นว่าแสงไฟในห้องของคุณเปิดอยู่!”
“…เข้าใจแล้ว งั้นเป็นไวร่าสินะ…”
เมื่อเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้ เขาจึงปล่อยเฮเลน่าเริ่มทำงานของเธอต่อได้
เมื่อเธอจากไปแล้ว เจอรัลด์ก็ถอนหายใจในใจ ขณะที่เขาสงสัยว่าเขาควรจพหาเวลาเพื่ออธิบายทุกอย่างให้ไวร่าอย่างชัดเจนหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาทั้งคู่ก็แค่ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กันอยู่ดี
การที่เธอมีอายุมากกว่าเขา เจอรัลด์จึงยืนกรานว่าไวร่าควรจะมีอิสระที่จะได้ไล่ตามความสุขของตัวเธอเอง เธอไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับเขาเพียงเพื่อจะตอบแทนความเมตตาที่ตระกูลคลอฟอร์ดมอบให้เธอ
ด้วยการตัดสินใจที่แน่นอนของเขา จากนั้นเจอรัลด์จึงเปลี่ยนเป็นชุดสูทหนึ่งในนั้น แต่อย่างไรก็ตาม เขาพบว่ามันค่อนข้างน่าอึดอัดที่เขายังคงไม่รู้ว่าจะสวมใส่เนกไทให้เหมาะสมได้อย่างไร แม้หลังจากความพยายามอยู่สองสามครั้งแล้ว มันก็ยังคงเอียงข้างอยู่ดี
“ให้ฉันช่วยนะ เจอรัลด์!” ไวร่ากล่าว ขณะที่เธอยิ้มให้เขา อย่างเห็นได้ชัด เขาจดจ่อมากอยู่กับพันเนกไทของเขา จนเขาไม่ได้สังเกตุด้วยซ้ำว่าเธอกำลังยืนอยู่ตรงประตูมาสักพักแล้ว!
เมื่อมองไปที่กระจกและเห็นว่าเนกไทยังคงเอียงข้างอย่างไรนั้น เจอรัลด์จึงอนุญาตให้เธอช่วยเขาได้
เมื่อได้รับความเห็นพร้อมของเขา ไวร่าก็ยิ้มต่อไปขณะที่เดินไปหาเขา ด้วยความช่วยเหลือของเธอ จึงใช้เวลาไม่นานนักก่อนที่ปอกคอเสื้อของเขาจะเรียบและเนกไทก็ดูเหมาะสมขึ้นมากกว่ามากเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้
“คุณพ่อกำลังจะจัดงานเลี้ยงเพื่อนายและเควต้าในภายหลัง เนื่องจากมันจะเป็นมื้ออาหารรวมตัวกันครั้งแรกด้วยกัน ไปที่นั่นกันเร็ว ๆ เถอะ!”
ที่อยู่หลักของตระกูลคลอฟอร์ดคือวิลล่าขนาดใหญ่หลังหนึ่งภายในละแวกที่มีทิวทัศน์ที่สวยงาม ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นั่นก็เป็นเจ้าของวิลล่าขนาดใหญ่คล้าย ๆ กันนี้
“ผมไม่เป็นไร ในขณะที่พวกเราอยู่ที่นี่ ก็พาผมไปหาพ่อของผมที ผมได้รับการบอกกล่าวแล้วว่าเขามีบางอย่างจะแจ้งให้ผมทราบ!” เจอรัลด์ตอบกลับ
ด้วยเหตุนั้นไวร่าจึงนำเจอรัลด์ไปหาพ่อของเขา เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น แม่ของเขาก็พาไวร่าไปนั่งด้านข้างเพื่อคุยกับเธอในทันที มันชัดเจนว่าเธอเอ็นดูไวร่ามากแค่ไหน
เจอรัลด์เองก็เข้าไปในห้องหนังสือพร้อมกับพ่อของเขา เมื่อพวกเขาอยู่ข้างในแล้ว ดีแลนมองลูกชายของเขาก่อนจะเริ่มเข้าประเด็น
“เกี่ยวกับมีล่า…โปรดอย่าเศร้าใจไปแล้ว เจอรัลด์ เหตุการณ์ทั้งหมดนี้…มันไม่ได้ธรรมดาเหมือนที่ลูกคิดว่ามันจะเป็น…”
“พ่อหมายความว่ายังไง?”
โดยการสูดหายใจเข้าลึก จากนั้นดีแลนจึงอธิบาย “พ่อเห็นสัญลักษณ์ที่มีล่าได้รับก่อนการหายตัวไปของเธอแล้ว เจอรัลด์มันเป็นสัญลักษณ์เดียวกันกับที่อาของลูกได้รับในปีนั้นก่อนการหายตัวไปของเขาเช่นกัน แม้เหตุการณ์ทั้งสองจะคล้ายคลึงกันจากเบาะแสเพิ่มเติม นอกเหนือจากความจริงที่ว่าการหายตัวไปของเหยื่อหลังจากได้รับจี้ทีมีสัญลักษณ์นี้ นั้นยากที่หาได้มาก็ตาม”
“แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากการสืบสวนมันมานานหลายปีแล้ว พ่อคิดว่าในที่สุดพ่อก็พบเบาะแสที่เกี่ยวข้องแล้ว! เจอรัลด์ ทั้งมีล่าและอาของลูกอาจจะยังคงมีชีวิตอยู่ก็ได้!” ดีแลนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สงบ
“นั่น…นั่นเป็นเรื่องจริงจริง ๆ ใช่ไหมครับ พ่อ?” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่สายตาของเขาสว่างสดใสขึ้น