มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 820

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 820

“มะ มีเรื่องบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้น! คนเมาสองสามคนเพิ่งลากเบเข้าไปในห้องของพวกเขา หลังจากยืนกรานว่าเธอต้องไปดื่มกับพวกเขากัน!” โซอี้ตะโกนออกมา

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงพุ่งออกไปนอกห้องทันที

ข้างนอกห้อง เขาบังเอิญพบกับลูกพี่ลูกน้องหญิงคนอื่น ๆ สองสามคนที่ไปห้องน้ำหญิงด้วยกันก่อนหน้านี้ พวกเธอทั้งหมดดูตกใจมากพอ ๆ กัน

“เบอยู่ไหน?” เจอรัลด์สอบถาม

“ธ เธอถูกลากเข้าไปในห้อง 103!” หนึ่งในหญิงสาวตอบกลับขณะที่เธอสั่นกลัว

เมื่อได้รับคำตอบที่เขาต้องการ เจอรัลด์จึงวิ่งไปที่นั่นโดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาทำได้

สำหรับผู้ชายที่เหลือในห้อง พวกเขาทุกคนเพียงยืนอยู่กับที่ ในขณะที่พวกเขาทุกคนรู้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องกลัวเนื่องจากพวกเขาทุกคนเป็นสมาชิกของตระกูลเยลแมน การเผชิญหน้าโดยตรงกับคนขี้เมา จะทำให้พวกเขาบางคนถูกทุบตีอย่างแน่นอน! ด้วยเหตุนี้ ในใจพวกเขาหลายคนจึงเริ่มต่อสายโทรออกแทน

กีย่าเองก็ติดตามเจอรัลด์ออกไปด้วยสีหน้ากังวลบนใบหน้าของเธอ

“พ พวกเราควรทำยังไงกันดีตอนนี้…?” พวกผู้หญิงกระซิบในหมู่กันเองอย่างถ่อมตัว

ก่อนหน้านี้พวกเธอบังเอิญพบกับผู้ชายขี้เมาระหว่างทางไปห้องน้ำหญิง เมื่อพวกผู้ชายรู้ว่าสาว ๆ จะไม่ทำตามคำสั่งของพวกเขา หนึ่งในพวกเขาจึงพยายามลากโซอี้ไปกับเขา! แต่อย่างไรก็ตาม เบก็ก้าวออกมาตรงหน้าเธอได้ทันเวลาพอดีและผลักเขาออกไป!

แต่อย่างไรก็ตามความขัดแย้งก็เพียงเริ่มต้นขึ้นในระหว่างทางที่พวกเธอกลับมาจากห้องน้ำกัน ผู้ชายขี้เมาต้อนพวกเธอจนจนมุมทันทีที่พวกเธอออกมาจากห้องน้ำหญิง เป็นตอนนั้นเองเมื่อหนึ่งในพวกเขากระชากผมของเบ และลากเธอเข้าไปในห้อง!

“เจอรัลด์เป็นเพียงคนเดียวที่ไปที่นั่นเพื่อช่วยเธอ! ฉันเห็นผู้ชายประมาณแปดคนอยู่ในนั้น! ยูราอยู่ไหนกันนะ?!” โซอี้ตะโกนขึ้นมา

โซอี้เป็นกังวลเล็กน้อย เพราะเธอซาบซึ้งใจกับสิ่งที่เบทำไป ท้ายที่สุดแล้วเบก็เข้ามาเกี่ยวในความยุ่งเหยิงนี้ ก็เพราะเธอพยายามที่จะช่วยเหลือเธอ!

“พวกเราโทรเรียกกำลังเสริมแล้วตอนนี้! เมื่อคิดว่าจริง ๆ แล้วมีคนกล้าที่จะยั่วยุเยลแมนด้วย! นึกไม่ถึงเลย!” หนึ่งในพวกผู้ชายตอบกลับ

“เดี๋ยวบอกคนที่นายโทรหาว่ามันเป็นความผิดพลาด ไม่ต้องห่วงหรอก เบจะไม่เป็นไร!” ยูรากล่าว ขณะที่เขากลับเข้ามาในห้องฉับพลัน ในขณะที่ส่งสัญญาณให้คนเหล่านั้นที่ถือโทรศัพท์ข้างหูให้ทำตามที่เขาพูดไป

“อ อะไรนะ? แต่เบตกอยู่ในปัญหาใหญ่นะ ยูรา!”

“อย่างที่ฉันพูดไป พวกนายไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เบจะไม่เป็นไรหรอก! แต่อย่างไรก็ตาม คนอื่นจะไม่เป็นแบบนั้นอย่างแน่นอน!” ยูรายิ้มเยาะ

ยูรามีสีหน้ามืดครึ้มบนใบหน้าของเขา ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็รู้สึกอิจฉาอย่างที่สุด เมื่อเขาเห็นกีย่าไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเธอเองเลยโดยการไล่ตามเจอรัลด์ไปก่อนหน้านี้

คนอื่นในห้องก็ดูเหมือนจะเข้าใจได้ว่าจริง ๆ แล้วกำลังเกิดอะไรขึ้น เป็นผลให้ไม่มีพวกเขาคนไหนกล่าวอะไรออกมาอีกขณะที่ปิดประตูห้องตามหลังพวกเขา

“ปล่อยเธอซะ!” เจอรัลด์คำรามด้วยความโกรธ ขณะที่เขาเตะประตูห้อง 103 ให้เปิดออก

เมื่อได้ยินเสียงดังทั้งหมดนั้น คนเมาสองสามคนที่ใช้กำลังบังคับกอดเธอก็หันไปมองเจอรัลด์กันจากนั้น

ไม่เพียงแต่ลุงห้าของเขาที่มีความสัมพันธ์อย่างแน่นแฟ้นกับครอบครัวของเขา แต่เบก็ยังปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดีมากตั้งแต่ที่เขามาถึงอีกด้วย ไม่มีทางซะหรอกที่เจอรัลด์จะปล่อยให้เบได้รับบาดเจ็บใด ๆ ตราบใดที่เขาอยู่ที่นั่น

“ฮ่า! นายคิดว่านายเป็นใครที่มาสั่งให้พวกเราทำอะไรก็ได้แบบนั้น! และนายก็ยังพาคนงามเช่นนี้มาด้วยอีก! ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูเหมือนว่าฉันจะได้สนุกกับผู้หญิงสองคนในวันนี้นะ!” ชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม กล่าวขึ้นมาขณะที่เขาหัวเราะ

คนงามที่ว่าแน่นอนก็คือกีย่า เธอตามเขามาด้วยความเป็นห่วง

“นายช่างโชคดีเสียจริง แบรนดอน! ในฐานะที่เป็นพี่น้องกัน พวกเราจะเริ่มทำของพวกเราต่อเมื่อนายเสร็จ ใช่ไหม?” คนเมาอื่น ๆ อีกสองสามคนกล่าว ขณะที่พวกเขาหัวเราะกัน

“แน่นอนสิ! ลากผู้หญิงคนนั้นมาที่นี่ด้วยสิ พวกนาย! มันจะเป็นการไร้เหตุผล สำหรับฉันที่จะปฏิเสธใครบางคนที่พาตัวเธอเองมายังประตูหน้าบ้านของฉันโดยตรง!” แบรนดอมสั่ง ขณะที่เขาส่งสัญญาณให้คนของเขาเดินไปข้างหน้า

“นายคือแบรนดอน ใช่ไหม? ฉันแนะนำให้นายว่าอย่ามายุ่งกับใครก็ตามอีกต่อไปเลย เนื่องจากฉันมอบคำเตือนนี้ให้แล้ว ก็อย่ามาโทษฉันแล้วกันถ้ามีบางอย่างจะเกิดขึ้นกับนาย!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยสีหน้าที่เย็นชาบนใบหน้าของเขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า! โอ้ว? กำลังพยายามที่จะข่มขู่ฉัน ใช่ไหม? ก็ได้ถ้างั้น! ฉันจะปล่อยหญิงสาวคนนี้ไปเพราะนายกล้ามากที่รีบเข้ามาที่นี่! แต่ก่อนที่พวกเราจะปล่อยเธอไป…นายจะต้องคลานลอดเป้าของพวกเราก่อน! เอางี้ไหมล่ะ? ตกลงไหม?” แบรนดอนประกาศออกมา ขณะที่เขาหัวเราะ