มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 822
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 822
ด้วยความหวาดระแวง แบรนดอนคิดว่าปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่ามาเสียใจทีหลัง ขณะที่เขาโทรหาเจเรมี่
เมื่อได้ยินเขารับสาย แบรนดอนจึงอธิบายเหตุการณ์เล็กน้อยนี้กับเจอรัลด์ให้เจเรมี่ฟังสั้น ๆ
หลังจากนั้น คนของแบรนดอนก็เห็นใบหน้าบอสของพวกกลายเป็นเขาซีดเซียวลงเรื่อย ๆ!
“นายไม่คู่ควรพอที่จะได้รู้ว่าเขาเป็นใคร! แต่อย่างไรก็ตามถ้านายเป็นกังวลเกี่ยวกับชีวิตของนาย ฉันจะแนะนำให้นายตัดแขนของใครก็ตามที่ไปแตะต้องคุณเบเมื่อครู่นี้ซะ! บางทีนายจะได้รับโอกาสให้มีชีวิตอยู่จากนั้นก็ได้!”
หลังจากเจเรมี่กล่าว ประโยคสุดท้ายของเขาด้วยน้ำเสียงที่เห็นอกเห็นใจ เขาก็วางสายโทรศัพท์ทันที
“แบรนดอน เกิดอะไรขึ้น? เจเรมี่พูดว่าไง?”
ลูกน้องของเจเรมี่อดไม่ได้ที่ถาม เมื่อพวกเขาเห็นสีหน้าที่ตกใจกลัวบนใบหน้าของเขา
“แม่งเอ้ย! เจ้าสวะยูราหาเรื่องใหญ่ให้ฉันจริง ๆ แล้วคราวนี้!”
หลังจากนั้นแบรนดอนก็ทุบโทรศัพท์ของลงบนพื้นด้วยความโกรธ
อีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ เจอรัลด์จับมือของเบขณะที่เขานำเธอออกไปอย่างรวดเร็ว เบได้กลับไปยังห้องเดิมเพื่อแจ้งให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอทราบว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว
ด้วยรู้สึกกลัวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอจึงหมดอารมณ์ที่จะสนุกกับตัวเองไปหมดสิ้น นั่นก็เป็นช่วงที่เธอตัดสินใจว่าเธอจะจากไปด้วยกันกับเจอรัลด์เช่นกัน
กีย่าก็เหมือนกัน เธอไม่ได้สนใจในการปาร์ตี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
นอกจากนี้ เจอรัลด์ก็จากไปแล้ว จึงไม่มีเหตุผลที่เธอจะอ้อยอิ่งอยู่ที่นี่อีกต่อไป
เช่นนั้นเธอจึงเลือกที่จะจากไปด้วยกันพร้อมกับเจอรัลด์
ยูราถูกแผดเผาด้วยความอิจฉาในขณะนี้ แต่ยิ่งไปกว่านี้ก็คือความรู้สึกช็อก
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”
ตามที่พวกเขาตกลงกัน เจอรัลด์ก็น่าจะถูกทำให้ขายหน้าและอับอายในตอนนี้ ยูราก็ควรจะพาคนอื่น ๆ ไปกับเขาเพื่อเฝ้าดูและเยาะเย้ยเจอรัลด์ ในขณะที่เขาถูกทำให้ขายหน้าไม่ใช่เหรอ?
แบรนดอนทำอะไรอยู่? เขากำลังทำบ้าอะไรวะเนี่ย?
ยูราเข้าไปห้องของแบรนดอน รู้สึกเต็มไปด้วยความโกรธและความเดือดดาล
“นายกำลังทำอะไรอยู่?”
ยูราถามแบรนดอนอย่างเย็นชา
ยูราตกตะลึงไปเมื่อเห็นว่าหนึ่งในคนของแบรนดอนกำลังนอนราบอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงเข้ม และเหนียวเหนอะ
“เกิดอะไรขึ้น?” ยูราถาม
บูม!
คำตอบต่อคำถามของยูราคือไวน์แดงในมือของแบรนดอนที่ทุบเข้าที่ด้านข้างหัวของเขา
“ยูรา! ฉันจะสะสางเรื่องนี้กับนายในอนาคต! ไปกันเถอะ! พวกนายสองสามคนต้องไปยังทางเข้าของของห้องโถงในคืนนี้! ฉันจะไม่ปล่อยนายไปโดยที่ไม่มีการลงโทษบางอย่าง!”
หลังจากแบรนดอนพูดจบ เขาก็จากไปพร้อมกับเหงื่อเป็นเม็ด ๆ อาบทั้งใบหน้าของเขา
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงเพราะประโยคที่เจเรมี่กล่าวผ่านโทรศัพท์ ซึ่งทำให้แบรนดอนรู้สึกประหม่าและวิตกกังวล เขารู้สึกราวกับว่าในด้านทางจิตวิญญาณและทางโลกของเขาในฐานะที่เป็นมนุษย์คนหนึ่งกำลังขัดแย้งกัน อย่างใหญ่หลวงในขณะนี้!
“พวกเราทั้งคู่ไม่คู่ควรพอที่จะรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา ทั้งหมดที่นายจำเป็นต้องรู้ก็คือ แม้แต่คุณฮอดจ์ก็ต้องก้มตัวลงและโค้งคำนับต่อหน้าเขา เพื่อคุยกับเขาในทุก ๆ ครั้งที่พวกเขาพบกันด้วยซ้ำ!”
หลังจากจากไปกับเบ เจอรัลด์ก็เดินไปส่งกีย่าชั้นล่างเนื่องจากกีย่ายังคงติดตามพวกเขามา
มีเพียงความเงียบที่น่าอึดอัดระหว่างพวกเขาสองคน พวกเขาเพียงเดินไปข้างหน้าอย่างไร้คำพูด
“เจอรัลด์ นายเปลี่ยนไปนะ!” กีย่าพูดขึ้นมาฉับพลัน
“ฉันเหรอ? เปลี่ยไป? ไม่ ฉันไม่ได้เปลี่ยนไป!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
เจอรัลด์รู้สึกว่าแม้ว่าเขาได้กลับมาที่ครอบครัวของเขาแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขาเปลี่ยนไปมากนัก เขาไม่ได้ฟุ่มเฟือยเหมือนพี่สาวของเขา และเขาก็ยังคงเป็นเจอรัลด์คนเก่าคนเดิมจากก่อนหน้านี้ เขายังคงมีความสุขมากกับการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายอยู่
ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขาที่เปลี่ยนไป!
“นายเปลี่ยนไปจริง ๆ! บางทีนายอาจไม่รู้สึกถึงมัน แต่ฉันสามารถเห็นมันได้ในสายตาของนาย! จริง ๆ นะ! นายเหมือนกับคนละคนอย่างเห็นได้ชัดในตอนนี้!”
“ตอนที่แทมมี่และคนอื่น ๆ เยาะเย้ยนายในตอนนั้น นายจะเพียงก้มหน้าลง แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ แตกต่างไปในตอนนี้! นายยังทุบตีคนอื่นเพื่อแก้แค้นอีกด้วยซ้ำเมื่อครู่นี้ฉันหมายความว่าฉันรู้สึกกลัว แต่นายทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่านายแข็งแกร่งขึ้นโดยสิ้นเชิง และไม่ใช่เจอรัลด์ที่ฉันเคยรู้จัก!”
กีย่าพยายามสื่อความรู้สึกของเธออย่างกระชับ
ถ้าเธอต้องชี้ให้เห็นจริง ๆ ว่าส่วนไหนของเจอรัลด์ที่เปลี่ยนไป งั้นมันก็คงจะเป็นการที่เขาสร้างความรู้สึกปลอดภัยเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาอยู่ใกล้เธอ บางอย่างที่ขาดไปจุดหนึ่งในอดีต
“ฉันไม่ได้เปลี่ยนไปเลยจริง ๆ ฉันพนันได้มันเป็นเพราะพวกเราได้ใช้เวลาร่วมกันค่อนข้างน้อยในอดีต!”
กีย่าไม่ปฏิเสธคำกล่าวของเขา แต่แทนที่เธอกลับเหลือบสายตาและมองเจอรัลด์อย่างระมัดระวัง ก่อนที่เธอจะหยุดและถามขึ้นมาเบา ๆ “เจอรัลด์ เกิดอะไรขึ้นกับมีล่ากันแน่?”
แม้กีย่ารู้ว่าเจอรัลด์จะรู้สึกว้าวุ่นถ้าเธอย้ำเตือนเขาถึงหญิงสาวคนนั้น เหตุผลที่ทำไมเธอถึงติดตามเขามาก็เป็นเพราะเธออยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมีล่า…