มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 922

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 922

ไม่นานก่อนที่พวกเขาจะมาถึงที่สถานีรถไฟเมย์เบอร์รี่

หลังจากแอบใส่บัตรธนาคารไว้ในกระเป๋าเสื้อของเธอแล้ว เจอรัลด์จึงโบกรถแท็กซี่ให้เธอ เขาไม่ได้เป็นกังวลว่าเธอจะไม่สามารถใช้มัน เพราะเธอก็รู้อยู่แล้วว่ารหัสผ่านคืออะไร ตั้งแต่ย้อนกลับไปเมื่อพวกเขายังคงอยู่ในมหาวิทยาลัยกัน รหัสผ่านเองก็เป็นแค่วันเกิดของเขา

“นายจะไม่มากับพวกเราเหรอ เจอรัลด์?” นาโอมิถาม ขณะที่เธอลดกระจกรถแท็กซี่ลง

“ฉันจะอยู่ด้วยตัวเองตั้งแต่นี้ไป! ลาก่อน นาโอมิ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการโบกมือให้ขณะรถแท็กซี่เริ่มขับจากไป

เธอยื่นหัวของเธอออกมาจากหน้าต่าง จากนั้นนาโอมิก็ตะโกนขึ้นมา “เจอรัลด์ ได้โปรด! ฉันไม่สนว่าพวกเราจะลงเอยด้วยการมีเงินมากมายหรือไม่! มาอยู่ด้วยกันและแต่งงานกันเถอะ! พวกเราจะหางานทำด้วยกันในเมืองเมย์เบอร์รี่ และจากที่นั่นพวกเราจะสามารถเลี้ยงตัวเองได้ดีในอนาคตได้! ฉันมั่นใจ! ถ้าเมย์เบอร์รี่ไม่ใช่ความชอบของนาย งั้น…งั้นก็ไปอยู่ชนบทกัน! พวกเราจะหาบ้านเล็ก ๆ สักหลังสำหรับพวกเราเอง…ตั้งหลักแหล่งกัน จากนั้นก็ใช้ชีวิตที่เหลือของเราอย่างพื้น ๆ และสบายใจ! นายได้ยินพวกนี้บ้างไหม?”

“อะไรนะ? ฉันไม่ได้ยินเธอ! ยังไงซะ เดินทางปลอดภัยและอย่าลืมใช้ชีวิตให้ดีด้วยล่ะ!” เจอรัลด์ตะโกนเป็นการตอบกลับ ขณะที่เขาโบกมือของเขา

“ฉันพูดว่า ทำไมพวกเราทั้งคู่ไม่แต่งงานกันล่ะ? ไม่ได้เหรอ? ฉันไม่รังเกียจอะไรเลยทั้งนั้น! คุณผู้ชาย โปรดหยุดรถด้วยค่ะ!” นาโอมิตะโกนขึ้นอย่างกระวนกระวายใจ เมื่อเธอตระหนักได้ว่าเจอรัลด์ไม่ได้ยินสิ่งที่เธอกำลังพูด

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะอ้อนวอนขนาดไหน แต่คนขับรถก็จะไม่หยุดรถ เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ คนขับรถแท็กซี่แตะเงินในกระเป๋ากางเกงของเขาที่เจอรัลด์มอบให้เขา ก่อนจะเหยียบคันเร่งไป

แม้หลังจากรถแท็กซี่ไม่ได้อยู่ในสายตาอีกต่อไปแล้ว เจอรัลด์ก็พบว่ามันยากที่จะหยุดโบกมือ

แน่นอนเขาได้ยินเธอ เขาได้ยินทุก ๆ คำที่เธอพูดอย่างชัดเจนมาก

เอาตามตรง แม้ชีวิตปกติคือสิ่งที่เขามักจะปรารถนาหลังจากร่ำรวย แต่เขารู้ว่าเขาจะไม่สามารถบรรลุเป้าหมายนั้นได้ ไม่จนกระทั่งเขาพบมีล่าอีกครั้ง

ตราบใดที่เธอยังคงหายตัวไป เขาไม่มีความตั้งใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเขาอย่างแน่นอน

แม้ว่าเขารู้แบบนั้นเป็นอย่างดี แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกไม่เต็มใจมากที่จะแยกจากนาโอมิในคราวนี้ล่ะ…?

เมื่อคิดดูสักพัก เขาก็รู้ว่ามันต้องเป็นเพราะเขาค่อนข้างมั่นใจว่า เขาจะไม่มีวันได้เจอเธออีกครั้งแล้ว…

เขาส่ายหัวของเขา เขารีบสวมหน้ากากและหมวกแก๊ปก่อนจะโบกรถแท็กซี่อีกคัน

“ไปไหนครับ?” คนขับรถถามผู้ชายที่สวมเสื้อแขนยาวสีดำที่ใบหน้าส่วนใหญ่ถูกปกปิดไว้

“โรงพยาบาลครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับทันที

เมื่อมาถึงหลังจากนั้นในเวลาสั้น ๆ เจอรัลด์มองผ่านหน้าต่างกระจกของห้องคนไข้ของฟาซิลิตี้ หญิงสาวนอนที่อยู่บนเตียงมีผิวที่ซีดเซียวมาก และใส่เครื่องช่วยหายใจไว้

ขณะที่เขายังคงมองไปที่เธอ เจอรัลด์ก็นึกถึงว่าผู้หญิงคนนั้นเคยมีชีวิตชีวาแค่ไหน ถ้าเพียงเธอไม่พบเขา เธอก็อาจจะยังคงใช้ชีวิตที่ดีได้ในตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เป็นคนสวยตามธรรมชาติ ที่สามารถกลายมาเป็นคนดังทางอินเตอร์เน็ต ที่มีชื่อเสียงก้องโลกได้อย่างง่ายดาย

สิ่งต่าง ๆ คงจะแตกต่างไปมาก… เธอคงจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้! แต่ในที่นี้เธออยู่ในโรงพยาบาล กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราโดยสมบูรณ์ หลังจากถูกโยนลงมาจากตึก สิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็คือ เธอตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ก็เพราะเธอพยายามที่จะตามหาเขาเท่านั้น

เจอรัลด์ทำได้เพียงจินตนาการเท่านั้น ว่าเธอต้องรู้สึกอย่างไรในขณะที่เธอตามหาเขาในวันที่เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้น ทั้งเธอและนาโอมิต้องดูเป็นกังวลใจแค่ไหน ขณะที่พวกเธออยู่ในล็อบบี้ของโรงแรมนั้น

เมื่อคิดว่าความหวังริบหรี่ของพวกเธอจะต้องลงเอยด้วยการกลายมาเป็นเคราะห์ร้ายที่ใหญ่ที่สุดของฟาซิลิตี้

เจ็ตต์เป็นคนโหดเหี้ยมอย่างแท้จริง

ในสภาพที่ท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกหมดหวัง เจอรัลด์ทำได้เพียงแค่กดมือของเขาอย่างแรงกับประตูห้องคนไข้เท่านั้น ขณะที่เขาพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองลง เขาใช้แรงมากจนเขามั่นใจว่าแม้แต่รอยนิ้วมือของเขาก็ยังถูกฝังลึกลงกับประตูไม้แล้วในตอนนี้

“เฮ้! คุณเป็นคนแปลกประหลาดนะ รู้ไหม? คุณวางแผนที่จะเข้าไปหรือเปล่า? คุณกำลังขวางทางเข้าไว้อยู่!” น้ำเสียงโกรธพูดขึ้นมาในขณะนั้น

เมื่อหันหลังกลับเพื่อดูว่าใครที่พูดแบบนั้น เจอรัลด์ก็เห็นพยาบาลที่พลุ่งพล่านด้วยความโกรธคนหนึ่ง ซึ่งมีถาดอยู่ในมือของเธอ

แม้เขาสวมหน้ากากอยู่ แต่พยาบาลก็เห็นอารมณ์รุนแรงที่สะท้อนในดวงตาที่น้ำตาคลอของเขาได้อย่างชัดเจน เธอตกตะลึงมากที่เห็นแบบนั้น จนเธอเกือบจะทำถาดหล่นไปแล้ว ขณะที่เธอเฝ้ามองผู้ชายคนนั้นเช็ดน้ำตาของเขา

“…นี่ รับสิ่งนี้ไปและฟังให้ดีนะครับ กระดาษแผ่นนี้มีคำแนะนำการฝังเข็มที่เฉพาะเจาะจงมาก เช่นเดียวกับใบสั่งยาสมุนไพร เมื่อคุณและหมอเข้าใจขั้นตอนอย่างเต็มที่แล้ว ก็ใช้มันเพื่อช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้น!” เจอรัลด์พูด ขณะที่เขาวางใบสั่งยาไว้บนถาดของพยาบาลคนนั้น

หลังจากพูดไปแบบนั้น เขาก็เพียงล้วงมือทั้งสองข้างของเขาใส่ในกระเป๋ากางเกงของเขาก่อนจะเดินจากไป