มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 958
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 958
เมื่อสังเกตเห็นการมาถึงของนิโคลและเพื่อนร่วมชั้นของเธอ วัยรุ่นคนอื่นมากมายที่อยู่ที่นั่นก็เริ่มกรีดร้องและผิวปากใส่พวกเขากันทันที ท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่มีพวกเขาคนไหนเคยเห็นนักเรียนที่แต่งตัวด้วยชุดเครื่องแบบที่นั่นมาก่อนเลย ยิ่งไปกว่านั้น ในหมู่นักเรียนสามสิบกว่าคน ครึ่งหนึ่งของพวกเขาต่างก็เป็นผู้หญิงตัวสูงและผอมเพรียวที่ดูไร้เดียงสาและน่ารัก
การปรากฏตัวของพวกเขาที่ภูเขาบลูมลินก็ไม่ต่างอะไรไปจากเรื่องไม่ธรรมดาสำหรับพวกอันธพาล
แม้แต่ผู้ชายทรงผมบิ๊กแฮร์ก็กระโดดออกมาจากรถของเขาด้วยความตื่นเต้น สายตาของเขาเบิกกว้างขึ้น
“นิโคล… พวกเธอทั้งหมด… ทำไมพวกเธอทุกคนถึงมาที่นี่ล่ะ?” ทิวลิปถาม
“ทำไมพวกเราจะมาที่นี่งั้นเหรอ? แน่นอน พวกเราเป็นห่วงเธอไง! รีบไปกันเถอะ! พอคิดว่าเธอจะกล้ามาที่นี่จริง ๆ ล่ะก็! ถ้าเกิดว่าพ่อของเธอรู้เข้าล่ะ? เธออยากจะทนทุกข์ทรมานขนาดนั้นจริง ๆ ใช่ไหม?” นิโคลตอบกลับ ขณะที่เธอจับแขนของทิวลิปไว้
เนื่องจากมันชัดเจนว่าทิวลิปต้องการจะไปกับพวกเขา ผู้ชายก่อนหน้านี้จึงเพียงพูดเยาะเย้ย “ไม่เอาน่า ไม่ต้องรีบร้อนที่จะจากไปหรอก! ทำไมพวกเราไม่แข่งกันก่อนล่ะ? ท้ายที่สุดแล้ว มันต้องไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับพวกเธอทุกคนที่จะมาที่นี่กัน หรือพวกเธอทุกคนเป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ว่าง่าย ที่ยังคงกลัวพ่อแม่ของพวกเธอกันอยู่หรือเปล่า?”
“ขี้ขลาด! ขี้ขลาด!” ฝูงชนกล่าวร้องขึ้นมาเสียงดัง
“บ้าเอ๊ย! รอฉันที่นี่ นิโคล! ฉันจะแข่งกับเขาก่อน เพื่อทำให้เขาหุบปากตลอดไปซะ!” ทิวลิปทำหน้าบึ้งตึง
“ต้องแบบนี้สิ! เมื่อพูดแล้วก็ คนสวย ตามกฎของที่นี่ เธอจะต้องขับรถให้เพศตรงข้าม ถ้าเธอจะเข้าร่วมในการแข่งรถ เนื่องจากเธอก็มีเพื่อนร่วมชั้นชายมากมายขนาดนี้อยู่แล้ว ทำไมไม่เลือกพวกเขามาสักคนล่ะ? หรือเธออยากจะเลือกผู้ชายหล่อ ๆ จากหมู่พวกเรา? เธอคิดว่าไง?” ผู้ชายทรงผมบิ๊กแฮร์กล่าว
ขณะที่ทิวลิปหันไปมอง เธอก็เห็นผู้หญิงที่แต่งหน้าหนาจัดคนหนึ่งนั่งอยู่ในรถของเขาแล้ว ดังนั้นเขาไม่ได้โกหก
“ฉัน! ฉัน! เลือกฉัน คนสวย!”
รอบตัวพวกเขา มีผู้ชายมากมายกำลังตะโกนขึ้นเพื่อให้ได้รับความสนใจของทิวลิปกัน
“อย่างกับว่าฉันจะเคยขึ้นรถกับพวกนายคนไหนงั้นแหละ! สเปคกี้! ขึ้นรถ!” ทิวลิปสั่งเด็กหนุ่มที่สวมแว่นตาจากก่อนหน้านี้ ขณะที่เธอกรอกสายตาของเธอใส่ฝูงชน
“ต แต่ ทิวลิป! ฉันไม่สามารถ…ฉัน…ฉันเมารถนะ!” สเปคกี้ตอบกลับ ขณะที่เขากลืนน้ำลายก่อนจะส่ายหัวของเขาอย่างเร็ว
ทักษะการขับรถที่ย่ำแย่ของทิวลิปไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเพื่อนร่วมชั้นของเธอเลย
ถ้าผู้โดยสารปกติขอบคุณคนขับรถของพวกเขา สำหรับการรบกวนหลังจากการมาถึงจุดหมายปลายทาง ผู้โดยสารของทิวลิปก็คงจะขอบคุณเธอ ที่ปล่อยให้พวกเขาออกจากรถไปด้วยชีวิตที่ไม่บุบสลายของพวกเขาแทนแน่!
พูดง่าย ๆ เธอเป็นคนขับที่บ้าคลั่งคนหนึ่ง
สเปคกี้ไม่ได้เป็นคนเดียวที่ไม่เต็มใจเหมือนกัน เพื่อนร่วมชั้นชายทั้งหมดของเธอต่างก็ยับยั้งจากการนั่งในรถคล้าย ๆ กัน ถ้าเธอจะขับรถ!
“ใช้การไม่ได้! พวกนายทุกคน!” ทิวลิปตะโกนใส่ ขณะที่เธอทุบพวงมาลัยของเธอด้วยความหงุดหงิด
ขณะที่ผู้ชายทรงผมบิ๊กแฮร์ยังคงหัวเราะต่อไป ทันใดนั้นนิโคลก็ชี้ไปยังทิศทางหนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยโทนเสียงประหลาดใจ ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?”
เมื่อหันไปมองยังที่ที่เธอกำลังชี้ นักเรียนทุกคนจึงตระหนักได้ว่าเธอไม่ได้กำลังล้อเล่นอยู่ อาจารย์วิชาชีววิทยาของพวกเขาอยู่ที่นั่นจริง!
เมื่อขับสกู๊ตเตอร์ไปตามทาง ไม่นานเจอรัลด์ก็เห็นนักเรียนของเขสเริ่มวิ่งไปหาพวกเขา อย่างไรก็ตามการมาถึงของเขา ไม่ต่างอะไรไปจากการเป็นที่น่าหัวเราะ และตลกขบขันสำหรับพวกอันธพาล
“ฮ่าฮ่า! เฮ้ ทุกคน! ดูนั่นสิ!”
ด้วยสายตาทุกคนที่จับจ้องเขาในตอนนี้ เสียงหัวเราะลั่นก็ปะทุขึ้นไปทั่วทั้งบริเวณ
มันน่าตลกมากพอแล้วที่คิดว่าใครบางคนจะขี่สกู๊ตเตอร์มายังสนามแข่ง แต่ในที่นี้เป็นเจอรัลด์ ที่กำลังผลักสกู๊ตเตอร์ที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นของเขามาในตอนนี้ ขณะที่เขาวิ่ง!
“เศษสวะคนนั้นมาทำบ้าอะไรที่นี่ นิโคล?! ใครบอกเขาให้เขาตามมาที่นี่กัน?!” ทิวลิปกล่าว เธอรู้สึกตกใจและแปลกใจอย่างมากกับการมาถึงของเขา