มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 985

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 985

เจอรัลด์ไม่มีทางเลือกนอกจากนำราชาโสมติดตัวไปด้วย ขณะที่เขานั่งเฮลิคอปเตอร์ไปด้วยกันกับพวกเขา

หลังจากขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ พวกเขาก็ปิดตาเจอรัลด์ไว้

เขาเป็นใครกัน?

ใครจะอยากพบเขากันล่ะ?

เขายิ่งรู้สึกประหลาดใจและงุนงงมากขึ้นในเวลานี้

ผู้ชายเหล่านี้ทั้งหมดล้วนเป็นเหล่าปรมาจารย์ที่เหนือปรมาจารย์ทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่เจอรัลด์เองก็จะไม่สามารถที่จะจัดการโจมตีพวกเขาได้แม้แต่ครั้งเดียว

นี่จึงทำให้เจอรัลด์สงสัยว่าพวกเขายังเป็นมนุษย์ธรรมดาหรือไม่

นับตั้งแต่วัยเด็กของเขา นอกเหนือจากฟินน์เลย์ เจอรัลด์ก็ไม่รู้จักปรมาจารย์คนอื่นใดเลย

อย่างไรก็ตาม ถ้าเป็นฟินน์เลย์ที่ต้องการจะพบเขา เขาก็คงจะไม่ต้องทำเรื่องทั้งหมดนี้และเลยเถิดขนาดนี้เลย!

เจอรัลด์ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องบินไปนานแค่ไหนกัน

หลังจากนั้น ผู้ชายสี่คนนั้นก็พาเจอรัลด์ลงไปจากเฮลิคอปเตอร์

เจอรัลด์สามารถได้กลิ่นจาง ๆ ของทะเล และเขาก็สามารถได้ยินเสียงลมทะเลพัดโชยและโหยหวน ไม่ไกลมากเกินไป ก็มีเสียงคลื่นรุนแรงกระทบกันเป็นระลอก

จากนั้นผ้าปิดตาของเขาก็ถูกถอดออก

สิ่งแรกที่เห็น มันเป็นเกาะแห่งหนึ่งจริง ๆ

“นี่คือที่ไหนกัน?” เจอรัลด์ถามผู้ชายสี่คนนั้น

คราวนี้ผู้ชายทั้งสี่ไม่ได้แกล้งทำเป็นใบ้อีกต่อไปขณะที่พวกเขาตอบ “พระราชวังจิตวิญญาณบนเกาะเคอเนิล!”

“พระราชวังจิตวิญญาณ? เกาะเคอเนิลงั้นเหรอ?” เจอรัลด์แอบประหลาดใจ

เจอรัลด์ได้ติดตามฟินน์เลย์ไปขณะที่เขาเดินทางไปทางเหนือและใต้มากว่าครึ่งปีแล้ว และเขาได้รับข้อมูลเชิงลึกและประสบการณ์มามากมาย

แต่เกาะเคอเนิลนี้อยู่ที่ไหนกัน? พระราชวังจิตวิญญาณคืออะไร?

เจอรัลด์ไม่สามารถเข้าใจได้เลยจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาสามารถมั่นใจได้ก็คือผู้ชายสี่คนนี้ต่างก็มาจากองค์กรเดียวกัน องค์กรที่ไม่ธรรมดาอย่างสุด ๆ!

“เชิญ!”

ผู้ชายทั้งสี่พาเจอรัลด์เข้าไปในเกาะ เกาะนี้มีขนาดใหญ่ และมีอาคารที่เหมือนพระราชวังสีดำมากมายอยู่บนเกาะ

พวกเขาพาเจอรัลด์ไปยังสถานแห่งหนึ่งในลานบ้านอีกที่ ก่อนที่พวกเขาจะจัดให้เจอรัลด์พักอยู่ที่นั่น

“ใครต้องการพบผมล่ะ? ผมพบเขาตอนนี้เลยได้ไหม?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขาเริ่มรู้สึกร้อนรนใจมากขึ้นแล้ว

หัวหน้าในชุดดำคนนั้นก็พูดขึ้น “คุณคลอฟอร์ด โปรดมอบราชาโสมให้พวกเราด้วยครับ!”

คนกลุ่มนี้ไม่ได้พยายามที่จะฉกชิงราชาโสมไปจากเขาอย่างชัดเจน นอกจากนั้น แม้ว่าพวกเขาพยายามจะแย่งชิงมันไปจากเขาจริง ๆ ล่ะก็ เจอรัลด์ก็จะไม่สามารถป้องกันและหยุดพวกเขาจากการนำมันไปได้หรอก

เช่นนั้น เขาจึงยื่นราชาโสมให้พวกเขา

ผู้ชายทั้งสี่ไม่ได้พูดอะไรอื่นกับเขา และพวกเขาเพียงก้าวออกไปหลังจากพยักหน้าให้เล็กน้อย

เจอรัลด์คิดกับตัวเองอย่างทำอะไรไม่ถูก ‘พวกเขาพยายามที่จะทำอะไรกัน?’

เขาเริ่มเดินไปมาอยู่ในห้องอย่างกระวนกระวายใจ

ไม่นานหลังจากนั้น ประตูห้องก็เปิดออก

จากนั้น เจอรัลด์ก็เห็นชายชราคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับหญิงรับใช้สองสามคนด้านหลังเขา

พวกเธอแต่ละคนกำลังถือจานกัน และมีของหลากหลายอย่างอยู่บนจานแต่ละใบ

หลังจากนั้น พวกเธอก็วางจานไว้บนโต๊ะตรงหน้าเจอรัลด์

‘พวกเขากำลังเลี้ยงมื้ออาหารใหญ่ฉันเหรอ? อืม ฉันก็รู้สึกหิวนิด ๆ จริง แต่…ลักษณะของอาหารนั้นดูน่าเกลียดไปเล็กน้อยนะ!’

“นี่คืออาหารสำหรับผมเหรอ?” เจอรัลด์ถาม

ชายชราคนนั้นพยักหน้าขณะที่เขายิ้ม ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นใบ้ เนื่องจากเขากำลังแสดงท่าทางให้เจอรัลด์ โดยบอกให้เขาทานอาหารบนโต๊ะ

“เอาล่ะ ถ้างั้นผมจะลองชิมดู!”

เจอรัลด์หยิบตะเกียบ และเขาก็หยิบบางอย่างที่ดูมืดและดำมากขึ้นมา

เนื่องจากชายชราพูดไปแล้วว่ามันเป็นอาหาร ถ้าอย่างนั้น ไม่ว่ามันจะดูน่าเกลียดแค่ไหน แต่เขาก็ควรยังคงกินมันได้

มันเป็นเพราะสถาานที่แห่งนี้ล้าหลังจริง ๆ หรือเปล่า? นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมอาหารของพวกเขาถึงดูแย่มากขนาดนี้?

ในกรณีนั้น เขาจะลองชิมมันดู!

ในเวลานี้ เจอรัลด์ใส่อาหารนั้นเข้าไปในปากของเขา

หลังจากกัดมันดู เจอรัลด์ก็ตระหนักได้ว่ามันเหมือนเป็นห่ออย่างหนึ่ง แต่ไส้ด้านในนั้นนุ่มมาก และบางอย่างที่ดูเหมือนซุปหรือน้ำเกรวี่ก็เริ่มหลั่งไหลออกมาในทันที

“ขมมาก!” ใบหน้าของเจอรัลด์แดงก่ำขึ้นมา ขณะที่เขาอุทานด้วยความน่าสังเวช

สำหรับชายชราคนนั้น เขาเพียงทำท่าทางให้เจอรัลด์กลืนทั้งหมดลงไปซะ

“นี่…นี่คืออะไรครับ? ทำไมมันถึงขมขนาดนี้?”

เจอรัลด์รู้สึกขยะแขยงอย่างที่สุด

ชายขราแสดงท่าทาง และเจอรัลด์ก็เข้าใจมันได้ในทันที

“อะไรนะ?! คุณขอให้ผมกินถุงน้ำดีของงูงั้นเหรอ? นอกจากนี้ มันยังไม่ได้ปรุงอะไรอีกด้วยซ้ำ! มันดิบสุด ๆ!” เจอรัลด์อุทานด้วยความประหลาดใจ

ชายชราคนนั้นยังคงทำท่าทางอีกอย่างต่อไป

“นี่เป็นถุงน้ำดีของอนาคอนด้าที่มีชีวิตรอดมาได้กว่าสามร้อยปีงั้นเหรอ?! ล้ำค่าขนาดนั้นเชียว?!”