มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake - บทที่ 1390

มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1390

แต่พลังแห่งกฎดั้งเดิมขั้นที่สี่ กลับถูกเขากลืนกินจนสิ้น ไอ้หนุ่มผู้นี้เป็นตัวประหลาดหรืออย่างไร?

“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน!”

ซือถูเจิ้งเจี้ยนกัดฟันแน่น สิ่งที่ทำให้เขาสามารถยิ่งใหญ่ท่ามกลางโลกามนุษย์ได้ เขาอาศัยความการสัมผัสรู้กฎดั้งเดิมราชาเทพของที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า

ในวันนี้ข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาไม่มีอีกต่อไปแล้ว จะให้เขาทนอยู่เฉย ๆ ได้อย่างไร?

นสีหน้าของซือถูเจิ้งเจี้ยนนิ่งขรึมน่าหวาดกลัว “ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ถือว่าเจ้าสามารถยับยั้งกฎความตายของข้าได้ ทำให้ข้าประหลาดใจได้มากจริง ๆ บนร่างของเจ้าต้องมีสมบัติAttrความตายเป็นแน่? อีกทั้งระดับของสมบัติชิ้นนี้ก็ยังสูงมากอีกด้วย!”

“แต่ว่า ผล การฝึกตนของเจ้าต่ำเกินไป พลังที่แข็งแกร่งไม่สามารถสำแดงออกมาได้นาน ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะสามารถทนต่อไปได้อีกนานสักเพียงใด”

สายตาของซือถูเจิ้งเจี้ยนฉายแวววดุร้าย เข้าไม่ใช้พลังแห่งกฎความตายอีกต่อไป แต่อาศัยผลการฝึกตนขับเคลื่อนพลังของวังเซียน หมายจะอาศัยผลการฝึกตนเพื่อทำลายหลัวซิว

หลัวซิวหัวเราะอย่างหยามเหยียด “คิดจะเอาผลการฝึกตนมาแข่งกับข้าหรือ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดผลการฝึกตนของข้าที่มีเพียงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นเก้า แต่กลับสามารถสำแดงพลังเทียบเท่าจ้าวนภาได้?”

ซือถูเจิ้งเจี้ยนแววตาเป็นประกาย ใช่แล้ว เขาสงสัยอย่างมากว่าแท้จริงแล้วหลัวซิวทำได้อย่างไร เพราะหากรู้ถึงความลับดังกล่าว เขาก็จะสามารถใช้วิธีการที่ตรงเป้ามาเพื่อถ่วงดุล

“ร่างกายมนุษย์มีจุดลมปราณ 108 จุดซ่อนความลึกลับที่ไม่มีที่สิ้นสุด หลังจากเปิดใช้ ใจกลางจุดลมปราณก็จะเกิดเป็นโลกาหนึ่งขึ้น ข้ามีหนึ่งโลกาที่สามารถมอบพลังงานให้ได้อย่างต่อเนื่อง เจ้าอยากจะแข่งผลการฝึกตนกับข้า ก็ไม่ต่างอะไรกับเอาไข่ไปตอกกับหิน!”

หลัวซิวพูดเสียงดังฟังชัด พูดความลับอย่างหนึ่งของตนออกมาโดยไม่ปิดบังแม้แต่น้อย

“เคล็ดจุดลมปราณ 108 จุด?”

ซือถูเจิ้งเจี้ยนรี่ตาลงทันที แววตาเคร่งเครียด

“เจ้าครอบครองเคล็ดวิชาเปิดร่างกายมนุษย์? อีกทั้งยังเปิดจุดลมปราณหนึ่งได้สำเร็จ กำเนิดเป็นโลกาหนึ่งในร่างกาย?”

ซือถูเจิ้งเจี้ยนตกใจจนหน้าถอดสี เห็นได้ชัดว่าเขาก็รู้ดีถึงข่าวลือเรื่องความลึกลับของจุดลมปราณ108จุด

ชาติก่อนของเขาคือราชาเทพในสมัยโบราณ แต่กลับไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะได้สัมผัสกับเคล็ดวิชาชั้นยอดชนิดนี้ แต่กลับรู้ดีว่าการเปิด 108 จุดลมปราณเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากที่สุด ต่อให้เป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงที่ครอบครองวิชาอาถรรพณ์ชนิดนี้ ก็มีไม่กี่คนที่สามารถฝึกตนได้สำเร็จ

“เปิดจุดลมปราณร่างกายมนุษย์มีเงื่อนไขว่าอย่างน้อยต้องเป็นแดนเทพมาร แต่เจ้าก็มีเพียงแค่ผลการฝึกตนมหาจักรพรรดิยุทธ์ มันจะเป็นไปได้อย่างไร?” สีหน้าของซือถูเจิ้งเจี้ยนเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“พูดไปแล้วก็คงต้องขอบใจกมลโลกาของเจ้า ไม่เช่นนั้นข้าก็ไม่สามารถเปิดจุดลมปราณที่หนึ่งได้”

หลัวซิวหัวเราะเสียงดังกังวาน ชูหอกขึ้นไปบนฟ้า พลังโลกาปะทุระเบิดออกมา ราวกับเทพสงครามมาเยือน

ปีกเทพมังกรครามยักษ์ไร้มลทินสยายอยู่ด้านหลังเขา ร่างของเขาหายไปจากที่เดิมนั้นในชั่วพริบตา

“โครม!”

วังเซียนพุ่งชนเข้ามา อนัตตาถูกโจมตีจนแตกกระจาย แต่กลับโจมตีได้แค่เพียงเศษเงาของหลัวซิวเท่านั้น

“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ข้าจะหักกระดูกเจ้าให้เป็นหมื่นแสนท่อน!” ซือถูเจิ้งเจี้ยนในเวลานี้ได้โมโหจนแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว

เขาคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะนำตราชีวีของตนลบออกจากกมลโลกาแห่งโลกาอสูรฟ้าแล้ว ยังได้อาศัยกมลโลกาฝึกตนวิชาอาถรรพณ์จุดลมปราณได้สำเร็จ กำเนิดเป็นโลกาหนึ่งภายในร่างกายของตน

“เพียงแค่ฆ่าเจ้าให้ตาย ทุกสิ่งของเจ้าก็จะเป็นของข้า!” ซือถูเจิ้งเจี้ยนคำราม เคล็ดวิชาจุดลมปราณเป็นวรยุทธ์ขั้นสูงที่สุดในจักรวาล หากว่าเขาสามารถได้มันมา ไม่แน่ว่าในชาตินี้จะมีโอกาสได้เป็นหนึ่งในผู้ที่ทรงพลังที่สุดในสรรพโลกาจักรวาลก็เป็นได้

ภายใต้ปีกเทพมังกรครามยักษ์ไร้มลทินที่มีกฎความเร็วคอยเสริมไว้นั้น ร่างของหลัวซิวรวดเร็วถึงขีดสุด แม้ว่าอำนาจของวังเซียนจะตรึงอนัตตาเอาไว้ ก็ยังไม่สามารถส่งผลกระทบต่อความเร็วของเขาได้แต่อย่างใด