มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake - บทที่ 1650

“เหอ ๆ เจ้าหนูนี่ช่างไม่เกรงใจเสียเลย” หยูจือโจวพูดติดตลกออกมาประโยคหนึ่ง

ก็เหมือนกับที่หลัวซิวมองเขาไม่ออก เขาเองก็มองหลัวซิวไม่ออกเช่นเดียวกัน หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เมื่อเห็นว่าตนหยิบหยกโบราณอันล้ำค่าเช่นนี้ออกมา คงจะรีบปฏิเสธยกใหญ่ แต่เขากลับไม่ใช่ รับมันไว้โดยไม่เกรงใจแม้แต่น้อย

“ไปเถิด ถึงเวลาออกจากที่แห่งนี้แล้ว” หยูจือโจวค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนพร้อมเอ่ยกล่าว

ในตอนนี้บาดแผลแห่งฐานยุทธ์ไม่ได้เป็นปัญหาสำคัญกับเขาอีกต่อไป พลังของเขาก็สามารถฟื้นฟูขึ้นสู่สภาวะขั้นสูงได้ภายในเวลาอันสั้น เขาต้องการทำให้ศัตรูสำคัญทั้งสามตระกูลไม่มีวันได้พบความสงบสุข

……

จักรวาลห้วงดารากว้างใหญ่นัก ในพื้นที่แห้งแล้งที่มีคนเข้ามาสำรวจเพียงไม่กี่คน จู่ ๆ ก็มีหลุมดำก็ปรากฏขึ้น ร่างสองร่างก็ลอยออกมาจากหลุมดำนั้นทีละคน

คนทั้งสอง ก็คือหลัวซิวกับหยูจือโจว

หลังจากที่ทั้งสองออกมาแล้ว หลุมดำที่อยู่ข้างหลังพวกเขาก็หายไป หลัวซิวเอาตัวสำนึกผสานลงไปภายในหยกโบราณชิ้นนี้ ก็พลันเห็นพิกัดปริภูมิอย่างเลือนลางซึ่งอยู่ไกลออกไปไกลแสนไกล

ขณะเดียวกันก็รู้สึกได้ว่า พิกัดของปริภูมิไม่คงที่และแตกต่างกัน เคลื่อนที่ไปในความว่างเปล่าตลอดเวลา

ประเด็นนี้ สามารถยืนยันคำกล่าวของหยูจือโจวได้ หยกโบราณชิ้นนี้สามารถรับรู้ได้ถึงพิกัดของหุบเขาผนึกปีศาจ เป็นกุญแจดอกเดียวที่จะเข้าสู่หุบเขาผนึกปีศาจได้

หุบเขาผนึกปีศาจปริภูมินี้แปลกมาก ตำแหน่งของทางเข้าไม่ตายตัวและทางออกก็ไม่ตายตัวเช่นกัน หยูจือโจวพลิกมือหยิบม้วนหยกออกมา ตัวสำนึกจมลงไปในนั้น

“คราวนี้เคลื่อนย้ายได้ไกลเหลือเกิน” ไม่นาน หยูจือโจวก็ถอนหายใจและพูดว่า “ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในกาแล็กซี่อัมพรเทวแล้ว แต่มาถึงยังกาแล็กซี่คุนหลุนแล้ว”

“กาแล็กซี่คุนหลุน?” หลัวซิวดูประหลาดใจ สำหรับแนวคิดเรื่องกาแล็กซี่เขาพอจะเข้าใจอยู่บ้าง ท่ามกลางจักรวาลกาแล็กซี่ที่เล็กที่สุด ก็คือมีโลกามกุฎเทพเป็นศูนย์กลาง กาแล็กซี่แห่งหนึ่งมีพื้นที่กว้างใหญ่มาก โดยทั่วไปต่างก็อาศัยค่ายวาร์ปในการทะลุผ่านภายในกาแล็กซี่

แต่ถ้าคุณต้องการข้ามกาแล็กซี่ด้วยความเร็วของตนเอง กลับเป็นเรื่องที่ยากมาก เพราะระยะทางที่ไกลเกินไป

จักรวาลผ่านการวิวัฒนาการมากกว่า 300 พันล้านปี ไม่ได้มีเพียงโลกดาราที่ผู้แข็งแกร่งในสมัยโบราณเปิดเอาไว้ ยังให้กำเนิดดาราชีวิตอีกหลาย แห่ง เกิดเป็นอารยธรรมวิถียุทธ์

กาแล็กซี่คุนหลุนกับกาแล็กซี่อัมพรเทวอยู่ติดกัน โลกดาราคุนหลุนอยู่ใจกลางกาแล็กซี่ ก็คือดาราชีวิตที่กำเนิดขึ้นมาจากจักรวาล มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยผู้แข็งแกร่งแต่อย่างใด

กฎฟ้าดินของโลกดาราคุนหลุนค่อนข้างสมบูรณ์แบบ เทียบเท่าได้กับโลการะดับจ้าวมหาเทพแห่งหนึ่ง

“เจ้าหนูหลี่ เจ้าคิดว่าจะอยู่ที่โลกดาราคุนหลุนต่อ หรือจะกลับไปพร้อมกับข้า?” หยูจือโจวเอ่ยปากถามทันใด

บาดแผลแห่งฐานยุทธ์ได้รับการฟื้นฟูแล้ว เขาแทบรอไม่ไหวที่จะกลับไปแก้แค้น

การเผชิญหน้าของผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎเทพ หลัวซิวไม่มีเจตนาที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยว สำหรับพลังของเขา ในจุดนี้เขารู้ตัวเองดี

ความคิดของเขาคือต้องการซ่อนตัวตนของเขา ที่โลกะอัมพรเทวเขาก่อปัญหามากมายเช่นกัน อยู่ที่โลกดาราคุนหลุนเพิ่มพลังผลการฝึกตนให้สูงขึ้นไปกว่านี้เสียก่อน เมื่อถึงเวลาค่อยกลับไปยังโลกะอัมพรเทวก็ยังไม่สาย

“หากเจ้าคิดจะลงมือต่อตระกูลจ้าวแล้วล่ะก็ ข้าก็มีของสิ่งหนึ่งจะมอบให้เจ้า”

ทันใดนั้นหลัวซิวก็ยิ้มออกมาอย่างลึกลับ โบกมือเอาสำนักเต๋าเสวียนเทียนออกมา ปล่อยจ้าวตงหลิวที่ถูกผนึกไว้ด้านใน

เห็นเพียงบนร่างของจ้าวตงหลิวเต็มไปด้วยยันต์ค่ายที่กระพริบอยู่อย่างแน่นหนา ยันต์ค่ายทุกสายต่างเป็นค่ายกลต้องห้าม ทั้งหมดก็เพื่อป้องกันไม่ให้อาจารย์มกุฎเทพของตระกูลจ้าวใช้เคล็ดวิชาพิเศษเพื่อสัมผัสรู้ถึงตำแหน่งของเขา

“หือ? ที่แท้ก็เป็นเจ้านี่นี่เอง เขามาอยู่ในมือเจ้าได้อย่างไรกัน?”

หยูจือโจวและตระกูลจ้าวมีความแค้นฝังลึกต่อกัน ดังนั้นสำหรับเรื่องของตระกูลจ้าว เขารู้ดียิ่งกว่าใคร แน่นอนว่าต้องรู้ถึงตัวตนของจ้าวตงหลิว

แต่เท่าที่ได้ยินมา จ้าวตงหลิวไม่ได้หายตัวไปพร้อมกับสำนักทองเหลืองโบราณหรอกหรือ?

“เจ้าหนูนี่ช่างเป็นเด็กดีจริง ยิ่งมองยิ่งถูกใจคนแก่อย่างข้ายิ่งนัก ยังขาดสำนักกระบี่ฟ้ามกุฎอีกหนึ่งแห่ง เจ้าก็อยู่ข้างเดียวกับข้าเต็มตัวแล้ว”