มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake - บทที่ 1697

หลังจากนั้นไม่นาน หลัวซิวก็เห็นเทพธิดายู่หรงบินมาทางนี้ มารวมตัวกับพวกเขาสองคน

“ผู้เพื่อนยุทธ์หลัว”

พบกับหลัวซิวอีกครั้ง ทัศนคติของเทพธิดายู่หรงที่มีต่อเขาแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

หลัวซิวก็กำหมักเป็นการคำนับกลับไป แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าทำไมเทพธิดายู่หรงถึงเป็นแบบนี้ เพราะการต่อสู้หลายครั้งของเขาในเมืองมังกรครามยักษ์ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาเอง เขาได้รับความเคารพและหวาดกลัวจากนักยุทธ์แดนเดียวกัน

“ทั้งสองท่าน พื้นผิวของดาราแห่งกาลเวลาถูกปกคลุมไปด้วยพลังลึกลับ เมื่อผ่านชั้นพลังลึกลับนั้น จะกระตุ้นการเคลื่อนย้ายแบบสุ่ม และไม่มีผู้ใดรู้ว่าตนเองจะถูกเคลื่อนย้ายไปที่ใด”

ระหว่างทางไปดาราแห่งกาลเวลา อิงบูเฉิงก็พูดขึ้นทันทีว่า “ในเมื่อเราสามคนร่วมมือกัน สิ่งแรกที่เราต้องทำเมื่อเข้าสู่ดาราแห่งกาลเวลา คือการรวมตัวกัน”

ขณะพูด อิงบูเฉิงพลิกมือหยิบม้วนหยกสองม้วนออกมา ยื่นให้หลัวซิวและเทพธิดายู่หรงตามลำดับ แล้วพูดต่อ “มีแผนที่ลวกๆของดาราแห่งกาลเวลาในม้วนหยก ในนั้นมีที่ที่ทำเครื่องหมายไว้ เมื่อถึงเวลานั้นเราไปรวมตัวกันที่นั่น”

คำพูดของอิงบูเฉิงและการจัดเตรียมของเขาทำให้หลัวซิวและเทพธิดายู่หรงต่างแสดงสีหน้าสงสัยออกมา

ดาราแห่งกาลเวลานั้นลึกลับอยู่เสมอ อิงบูเฉิงก็ไม่ได้ผู้แข็งแกร่งที่เก่งกาจขนาดนั้น หรือมีภูมิหลังที่ลึกซึ้ง ทำไมเขาถึงดูเหมือนรู้จักดาราแห่งกาลเวลาเป็นอย่างดี?

แต่ความสงสัยเช่นนี้ ถ้าอิงบูเฉิงไม่พูดออกมาก่อน หลัวซิวเชื่อว่าแม้ว่าเขาจะถาม ก็ถามเปล่า ๆ เพราะแม้ว่าอิงบูเฉิงจะพูด ก็อาจจะไม่ได้พูดความจริง

แต่มีสิ่งหนึ่งที่หลัวซิวมั่นใจได้ นั่นคืออิงบูเฉิงต้องมีจุดประสงค์อย่างอื่น ไม่เช่นนั้นเขาสามารถพึ่งพาความเข้าใจของตนเองเกี่ยวกับดาราแห่งกาลเวลาเพื่อรับโอกาส ต้องหาพันธมิตรสองคนเพื่อความร่วมมือที่ไหนกัน?

ระหว่างทางบินสู่ดาราแห่งกาลเวลา หลัวซิวรู้สึกว่ามีเจตนาฆ่าที่ไม่ปิดบังล็อคตัวเขาไว้

เจ้าของเจตนาสังหารนี้ หลิวซิวรู้ได้โดยไม่ต้องมอง ต้องเป็นอัจฉริยะจากโลกาชั้นฟ้า หลิวเทียนลู่

…

หลังจากนั้นไม่นาน หลัวซิวก็มาถึงตรงหน้าดาราแห่งกาลเวลา เมื่อเขาผ่านพลังลึกลับบนพื้นผิวของดารา แรงดึงอันทรงพลังก็ปกคลุมทั่วทั้งร่างกายทันที ด้วยความแข็งแกร่งของหลัวซิว ความคิดต่อต้านยังไม่ผุดขึ้นมา ร่างกายเขาก็หายไปอย่างกะทันหัน ถูกเคลื่อนย้ายไปทันที

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน อาจจะสักครู่ หรืออาจจะเป็นสิบห้านาที เมื่อความรู้สึกที่เท้าเหยียบดินส่งขึ้นมา หลัวซิวพบว่าเราอยู่ในดินแดนที่แห้งแล้ง

“นี่คือดาราแห่งเวลา?”

เขามองไปรอบๆ ท้องฟ้าขาวโพลน ไม่มีเมฆสีสีนสดใสและไร้ชีวิตชีวา

พื้นดินใต้เท้าเป็นสีแดงเลือด และไม่มีออร่าชีวีใดๆ

สำหรับกฎฟ้าดินของดาราแห่งกาลเวลา หลัวซิวสามารถสัมผัสได้ถึงออร่าความผันผวนโบราณ และการไหลเวียนและการทำงานของกฎเวลา

เห็นได้ชัดว่านี่คือโลกาดาราที่ถูกครอบงำด้วยกฎเวลา

ดาราจักรใหญ่สองแห่งและผู้เก่งกาจที่มาจากโลกาชั้นฟ้า นักยุทธ์ที่เข้าสู่ดาราแห่งกาลเวลา มีจำนวนอย่างน้อยหลักแสนหรือมีความเป็นไปได้ว่าถึงหลายแสน

อย่างไรก็ตาม หลัวซิวได้ปลดปล่อยตัวสำนึกของตัวเองออกไป ซึ่งครอบคลุมพื้นที่หลายพันลี้ แต่เขาไม่พบปราณของใคร ดูเหมือนว่าในโลกทั้งใบ เขาเป็นคนเดียวที่มีชีวิตอยู่ อ้างว้างและโดดเดี่ยว

ในตัวหยั่งรู้ระหว่างคิ้ว เมื่อเขาเข้าสู่ดาราแห่งกาลเวลา ความรู้สึกการเรียกของใจแห่งศุภรได้หายไป ซึ่งหมายความว่าสิ่งที่เกิดความรู้สึกตอบสนองร่วมกับชิ้นส่วนใจแห่งศุภรนั้นอยู่บนดาราแห่งกาลเวลาดวงนี้