มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake - บทที่ 1740

อย่างไรก็ตาม ฉียู่หรงก็ยังรู้ว่าอีกฝ่ายมีเมตตามากแล้ว ดังนั้นนางจึงโค้งคำนับหลัวซิวพร้อมกล่าวว่า “ขอบใจท่านชายที่ดูแลข้าในช่วงเวลานี้”

“พบกันเมื่อมีโอกาส”

หลัวซิวไม่พูดอะไรมาก ร่างของเขาหายไปในท้องฟ้าอันไกลโพ้นในพริบตา

สำหรับเขา ฉียู่หรงเป็นเพียงแขกที่ผ่านไปในชีวิตของเขา ยกเว้นในดาราแห่งกาลเวลานี้ จะไม่มีการติดต่ออื่นมากเกินไป

ในความเป็นจริงที่หลัวซิวเสนอว่าจากไป เพื่อความสะดวกของเขาเอง เพราะเขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับความลับมากมายของเขา นอกจากนี้ ฉียู่หรงเป็นเพียงคนนอกคนหนึ่งเท่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับมายังเขตห้ามกาลเวลาอีกครั้ง

“เสิ่นปิงหยู?”

หลังจากแล้วกลับมา หลัวซิวพบเสิ่นปิงหยูและคนของตระกูลจู้ที่เขตห้ามกาลเวลา

เขายังสังเกตเห็นว่าเสิ่นปิงหยูรู้เส้นทางที่ปลอดภัย ซึ่งสามารถหลีกเลี่ยงอันตรายจากการบิดเบือนห้วงเวลาได้มากที่สุด

ซึ่งแตกต่างจากหลิวเทียนลู่ ระหว่างทาง เสิ่นปิงหยูไม่ค่อยพูดอะไรมากนัก มีเพียงจู้เทียนหลงเท่านั้นที่พูดเรื่องไร้สาระทั้งนั้น ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการประจบประแจงเสิ่นปิงหยู

หลังจากนั้นไม่นาน เสิ่นปิงหยูก็มาถึงส่วนลึกของเขตห้ามกาลเวลา จากนั้นก็สังเวยตำหนักปีศาจหลอมที่นางนำมาจากเหวไร้สิ้นสุด บุกเข้าไปในกฎเวลาดั้งเดิมขั้นที่ 8 ที่วิวฒนการออกมาเป็นห้วงเวลาบิดเบือน

ตำหนักปีศาจหลอมเป็นของขลังที่จักรพรรดิเทพมหาวาลทั้งไว้ให้ก่อนที่เขาจะมรรคผล ไม่ใช่ทหารจักรวรรดิมรรคผล แต่ต้องเป็นของขลังระดับจ้าวมหาเทพช่วงกลางที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน

=

ด้วยผลการฝึกตนของเสิ่นปิงหยูไม่สามารถกระตุ้นอย่างเต็มที่ได้ แต่ด้วยวิธีลับพิเศษ ผลการฝึกตนของคนในตระกูลจู้รวบรวมกัน กระตุ้นตำหนักปีศาจหลอมได้อย่างพอดิบพอดี ซึ่งสามารถต้านทานแรงกดดันกฎเร่งเวลาดั้งเดิมขั้นที่ 8 ได้

ด้วยความคิดในใจของหลัวซิว ตำหนักสีเหลืองดำก็ลอยออกมาจากหว่างคิ้วของเขา คือตำหนักวัฏสงสาร

ในระหว่างการปิดกั้นฝึกตนครั้งล่าสุด เขาได้ค้นพบแล้วว่าหลังจากที่ตำหนักวัฏสงสารและลูกแก้วความเป็นตายหลอมรวมกัน เขาก็สามารถกระตุ้นตำหนักวัฏสงสารนี้ได้แล้ว

แน่นอน สิ่งที่เขากระตุ้นใช้ไม่ใช่ร่างหลักของตำหนักวัฏสงสาร แต่เป็นภาพฉายของตำหนักวัฏสงสาร ด้วยผลการฝึกตนมากมายของเขา เพียงสามารถฉายภาพของตำหนักวัฏสงสารได้เท่านั้น และการสูญเสียของผลการฝึกตนก็ใหญ่โตเช่นกัน

หลังจากนั้น ร่างกลวัฏสงสารสองร่างก็ปรากฏขึ้นข้างๆ หลัวซิว ร่างกลวัฏสงสารแต่ละร่างก็เปล่งปราณผลการฝึกตนอันทรงพลังออกมา

นี่เป็นผลมาจากการปิดกั้นฝึกตนครั้งสุดท้ายของเขา เขาเกือบจะใช้ทรัพยากรฝึกฝนในมือจนหมดเพิ่มผลการฝึกตนของร่างกลวัฏสงสารทั้งสองขึ้นถึงแดนราชาเทพขั้น 7

ไม่เหมือนร่างแท้ ร่างกลวัฏสงสารไม่มีเผชิญกับทัณฑ์สายฟ้าพิโรธ แต่ภายใต้อิทธิพลของร่างแท้ พลังการต่อสู้ของทัณฑ์สายฟ้าพิโรธมีแข็งแกร่งมาก ไม่แข็งแกร่งเท่าร่างแท้ แต่ก็เพียงพอที่จะเรียกว่าเป็นจักรพรรดิในแดนเดียวกันได้!

สำหรับร่างแท้ของหลัวซิวนั้น เป็นการดำรงอยู่ที่เหนือกว่าจักรพรรดิในแดนเดียวกัน

“ร่างกลวัฏสงสารปลุกเสกเบิกเนตร!”

หลัวซิวตะคอกเสียงเบา และร่างกลวัฏสงสารทั้งสองร่างก็ผสานหลอมรวมกับร่างแท้ของเขา ปราณออร่าที่ทรงพลังยิ่งกว่าก็พุ่งออกมาจากร่างของเขา ก่อตัวเป็นคลื่นกระแทกที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า กวนซัดไปทุกทิศทาง

นี่คือของขวัญจากกฎดั้งเดิมที่หลัวซิวได้รับในการปิดกั้นฝึกตนครั้งล่าสุด นี่คือวิชาลับที่เรียกว่าสรรพสิ่งอิงหยินอุ้มหยาง

พื้นฐานของวิชาลับประเภทนี้คือยุทธ์เกิดหนึ่ง หนึ่งเกิดสอง และสามเกิดสรรพสิ่งอิงหยินอุ้มหยาง

ร่างแท้ที่แท้จริงของหลัวซิวมีเพียงคนเดียว ร่างกลวัฏสงสารอีกสองคนได้วิวัฒนาการมาจากวัฏสงสาร ซึ่งเป็นมหาอิทธิฤทธิ์ที่วิวัฒนาการเป็นสรรพสิ่งอิงหยินอุ้มหยาง

การใช้วิชาลับมหาอิทธิฤทธิ์นี้ สามารถรวมร่างแท้ของเขาเข้ากับร่างกลวัฏสงสารทั้งสองร่างได้อย่างสมบูรณ์ ทำให้ร่างแท้ได้รับผลการฝึกตนไร้ที่สิ้นสุด!

ผลการฝึกตนที่เรียกว่าไร้ที่สิ้นสุดนี้ไม่ได้หมายความว่าผลการฝึกตนไม่มีขีดจำกัดสูงสุด แต่คือผลการฝึกตนจะไม่เสื่อมสภาพลง