มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake - บทที่ 844
มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 844
เพราะว่าพลังอำนาจของเชิ่งถิงนั้น ค่ายสว่างจะมีอำนาจที่แข็งแกร่งกว่า และนักสู้ฝีมือดีจะเยอะกว่า
โดนทั้งสองค่ายนั้นจะกำหนดวันเวลาในการต่อสู้ แน่นอนว่าแต่ละคนจะได้รับข้อประโยชน์ดีๆ และก็จะมีการต่อสู้แข่งขันกันในค่ายตัวเองด้วย
“ผู้สาวใหม่หรอ? มองดูแล้วแลไม่เลวเลยนะ” ก่อนที่จะมีเสียงหัวเราะเล็กๆออกมา และชายที่สวมชุดเกราะสีแดงก็เดินมาทางที่หลัวซิว พร้อมกับพรรคพวกของเขา
บนใบหน้าของเจ้าชายคนนี้มองแล้วขาวซีดจริงๆ ราวกับว่าไม่มีเลือด ดวงตาที่มีสีแดงก่ำ ที่ทำให้ผู้คนรู้สึกความชั่วร้ายและร้ายกาจ
ในเมืองแห่งเทพศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่มีกฎอะไรทั้งนั้น พละกำลังเท่านั้น ที่คือทุกอย่าง
“ดีแลน เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ！”ก่อนจะที่เงาโผล่มาจากทางด้านหลัง และหยุดชายชุดเกราะสีแดงเลือดเอาไว้
ก่อนที่จะมีชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาโผล่เข้ามา และบนหน้าอกของเขานั้นได้มีตราทองทำ ที่แสดงถึงสัญญาลักษณ์ของค่ายสว่าง
แต่ทว่าตอนนี้ที่ต้องเผชิญกับชายหน้าตาน่ากลัว ที่บนหน้าอกแขวนตราสัญญาลักษณ์สีดำไว้ แสดงถึงค่ายมืด
“คาทู เจ้ากล้ามาหยุดข้าหรอ?” ชายหนุ่มที่มีใบหน้าชั่วร้าย นามว่า ดีแลน ยิ้มอย่างเยือกเย็น “เจ้าส่งผู้สาวใหม่ นั่นออกมาสะ ข้าถึงจะไว้ชีวิตเจ้าในรอบนี้”
ดวงตาของดีแลนนั้นแสดงถึงความขี้เล่น ก่อนจะจ้องมองไปที่รูปร่างของเซวรี่อย่างไม่เกรงกลัว
เซวรี่ถึงแม้จะมีรูปร่างสวย และก็ไม่นับว่าสวยมาก แต่ทว่าเธอมีรูปร่างที่ดี ถึงแม้จะใส่กระโปรงยาว แต่ก็ยากที่จะซ่อนถึงความโค้งเว้าของรูปร่างเธอ
ตอนนี้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีซีด ไม่คิดว่าเพิ่งจะมาถึงที่เมืองแห่งเทพศักดิ์สิทธิ์ ก็จะมาพบกับถึงความอยากได้คนของค่ายดำ
หลัวซิวแสดงใบหน้าอย่างไร้อารมณ์ เพราะสำหรับเขานั้นนี่ก็เป็นแค่วีรบุรุษรูปหล่องามทั่วไป เขาไม่คิดว่าเจ้าคาทูจะมีจุดจบที่ดีในรอบต่อไป
“บู๊ม！”
มีปีกสีดำค่อยๆกางออกจากข้างหลังของดีแลน ดวงตาของเขานั้นมีแสงที่ส่องประกายออกมา ทั้งสองข้างของมุมปากนั้นมีเขี้ยวฟันออกมา ราวกับว่าเขาทั้งคนนั้นเป็นบุคคลที่ดุร้ายมาก
“เผ่าปีศาจร้าย！”
ดวงตาของหลัวซิวหรี่ลง เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับชนเผ่านี้ในโลกเชิ่งถิง มองดูแล้วจะไม่ค่อยต่างจากเผ่าพันธุ์มนุษย์เท่าไหร่ แต่ว่าหลังจากที่เข้าไปต่อสู้แล้ว สภาพของเผ่าปีศาจร้ายถึงจะเปลี่ยนและแสดงออกมา
“เจ้าพวกเครื่องในเผ่าปีศาจร้ายไปตายสะ”
ในมือของคาทูมีดาบแหลมคมสองเล่ม เขาจะโกนคำราม ก่อนจะวิ่งไปข้างหน้า ดาบสองเล่มที่เปล่งประกายสีทองออกมา ก่อนที่จะฟาดฟันออกไปอย่างดุเดือด
โดยปากของดีแลนได้ยิ้มอย่างเยือกเย็น ก่อนที่เขาและเงาจะรวมตัวกัน และหายวับไปจากพื้นที่ที่เขายืนอยู่ทีเดิม
“ฟู่ว！”
โดยที่เงาของมารนั้นไปปรากฏที่หลังของคาทู เลือดสีแดงไหลออกมากับดาบ ก่อนที่จะค่อยๆเชือดที่ที่คอหอยของคาทู ก่อนที่เลือกสดจะพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ
“เลือดสดอันแสนอร่อย”
ดีแลนยิ้มอย่างร้ายกาจ ก่อนที่เขี้ยวอันแหลมคมจะกัดไปที่คอของคาทู ก่อนที่จะมีเสียงกลืนเลือดสดอึกอึกของเขา
โดยที่ร่างกายคาทูนั้นดิ้นไปหลายครั้ง ไม่มีแรงที่จะต่อสู้ขัดขืน ก่อนที่นัยน์ตาจะเริ่มเลือนรางปิดลง และกลายเป็นร่างศพ
รวมกับที่ดีแลนไม่หยุดที่จะดูดดื่มเลือดของเขา ในช่วงระยะเวลาที่รวดเร็วร่างกายของศพ ก็กลายเป็นศพแห้งทันที
“นี่หรือเมืองแห่งเทพศักดิ์สิทธิ์?”
หลัวซิวมองเรื่องที่เกิดขึ้น ใบหน้าที่ปรากฏถึงความสับสน และทำให้เขารู้สึกว่า“เทพศักดิ์สิทธิ์” สองคำนี้ ช่างเป็นคำพูดที่แสลงตาและหูยิ่งนัก
ในที่นี้ ไม่มีกฎอะไรทั้งนั้น พละกำลังเท่านั้นที่คือทุกอย่าง เมื่อค่ายมืดและค่ายสว่างมาเจอกัน มันจะต้องเป็นการต่อสู้ที่ไร้ความปรานีเป็นแน่
นี่ไม่ใช่ความคิดที่ดีของเซวรี่และเนิร์ดที่คิดว่าจะสามารถข้ามขั้นอย่างรวดเร็วไปเป็นสุขาวดีอันวิเศษล้ำ เพราะว่าหากเจ้ามีกำลังไม่มากพอหละก็ แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่สามารถที่จะควบคุมชีวิตและโชคชะตาของตัวเองได้เลย