ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 640 การสนับสนุน ตอนที่ 3
ตอนที่ 640 การสนับสนุน ตอนที่ 3
ตอนที่ 640 การสนับสนุน ตอนที่ 3
เย่เชียนนั้นเชื่อมั่นว่ามาตรการของสมาคมมังกรดำควรเป็นเหมือนการเลี้ยงแกะเพราะพวกเขาจะไม่ดำเนินการอย่างไม่เป็นธรรมต่อแก๊งยามากุจิ,แก๊งอินาดะและแก๊งโยชิคาว่าอย่างแน่นอน ที่จริงแล้วสิ่งนี้เหมือนกับการที่เย่เชียนหายไปพักผ่อนเป็นเวลาหนึ่งปีเพราะโดยทั่วไปแล้วเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ในเมืองเซี่ยงไฮ้เย่เชียนก็สามารถปล่อยให้หวังหูดูแลในขณะที่เมืองหนานจิงทั้งหมดนั้นถูกส่งมอบให้กับหม่าชานเหอและหยูซิ ยิ่งไปกว่านั้นเย่เชียนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลไปกับพวกเขาเหล่านี้เลย
ทางด้านมณฑลกวางตุ้งนั้นเย่เชียนก็ส่งมอบให้กับโจวหยวนเด็กรุ่นใหม่ที่ปลูกฝังโดยเย่เชียนเอง ซึ่งสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นที่นั่นก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของเขาเองและนี่ถือได้ว่าเป็นการทดสอบของเย่เชียนอีกด้วย
องค์กรทหารรับจ้างเรดซันก็เหมือนกันเพราะสำหรับสมาคมมังกรดำแล้วถึงแม้ว่าองค์กรทหารรับจ้างเรดซันจะเป็นเพียงเครือข่ายหนึ่งของสมาคมมังกรดำก็ตามแต่สมาคมมังกรดำก็ไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการดำเนินงานขององค์กรทหารรับจ้างเรดซัน ซึ่งสาเหตุหลักมาจากสมาคมมังกรดำต้องรักษาระดับความลึกลับเอาไว้ ดังนั้นหากมีความขัดแย้งระหว่างองค์กรทหารรับจ้างเรดซันกับองค์กรทหารรับจ้างอื่นๆ ล่ะก็สมาคมมังกรดำจะไม่เข้ามาแทรกแซงมากนักและอย่างมากที่สุดพวกเขาก็แค่มอบหมายปัญหาใหกับผู้เชี่ยวชาญแก้ไข ยิ่งไปกว่านั้นสถานการณ์ในประเทศญี่ปุ่นในปัจจุบันก็ยังตึงเครียดอย่างมากเพราะการเลือกตั้งใกล้เข้ามาแล้วดังนั้นสมาคมมังกรดำจึงไม่ต้องการให้ปัญหาต่างๆ เกิดขึ้น การที่สมาคมมังกรดำจะก้าวออกมาข้างหน้าหรือไม่นั้นมันก็ขึ้นอยู่กับการเลือกตั้งพรรคการเมืองครั้งนี้ ตราบใดที่พรรคที่เขาสนับสนุนสามารถอยู่ในอำนาจในการเลือกตั้งได้ล่ะก็ผลประโยชน์ของสมาคมมังกรดำก็จะยิ่งใหญ่อย่างไร้ขอบเขต
หากเป็นเช่นนั้นสมาคมมังกรดำจะเปลี่ยนจุดสนใจได้อย่างไรเนื่องจากความขัดแย้งระหว่างองค์กรทหารรับจ้างเรดซันกับองค์กรทหารรับจ้างอื่นๆ? แน่นอนว่าถ้าเย่เชียนเคลื่อนไหวบางทีสมาคมมังกรดำก็อาจจะรู้สึกตื่นตัวอยู่บ้างเพราะหลังจากเหตุการณ์ที่องค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าได้โจมตีแก๊งยามากุจิถึงสองครั้งและคราวนี้เย่เชียนก็มาถึงประเทศญี่ปุ่นอย่างเปิดเผย ดังนั้งสมาคมมังกรดำจะต้องคอยจับตามองเย่เชียนอย่างแน่นเพราะเมื่อเย่เชียนกับองค์กรทหารรับจ้างเรดซันขัดแย้งกันมันจะทำให้สมาคมมังกรดำคิดว่าเป้าหมายของเย่เชียนคือพวกเขานั่น ซึ่งในเวลานั้นถึงแม้ว่าสถานการณ์ในปัจจุบันจะตึงเครียดแค่ไหนก็ตามถึงยังไงสมาคมมังกรดำก็จะต้องจัดกองกำลังเพื่อตอบต้านองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า อย่างไรก็ตามอย่างน้อยๆ องค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าก็ต้องถูกขับออกจากประเทศญี่ปุ่น
เพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งนั้นเย่เชียนต้องใช้พลังขององค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของสมาคมมังกรดำในฐานะองค์กรทหารรับจ้างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในทวีปแอฟริกาใต้ ซึ่งสมาชิกขององค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่มีประสิทธิภาพในการต่อสู้ที่ดีมาก นอกจากนี้องค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่ยังเป็นอค์กรที่ใหญ่ที่สุดในโลกด้วยจำนวนทหารรับจ้างมากกว่า 1,000 คนและถ้าหากคนเหล่านี้ทั้งหมดถูกส่งไปในที่ที่เดียวกันนั้นสงครามก็ย่อมเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าถึงสามารถขึ้นสู่ตำแหน่งราชาแห่งโลกทหารรับจ้างได้สำเร็จเพราะหลังจากได้รับการสนับสนุนจากไอซอลเดแฮมป์ตันนั้นจึงทำให้ความร่วมมือระหว่างองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าและองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่เป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่งที่สุดและเมื่อเผชิญกับการร่วมมือดังกล่าวแล้วองค์กรอื่นๆ จะต้านทานพวกเขาได้อย่างไร? สำหรับวิธีการเชิญชวนหรือโน้มน้าวไอซอลเดแฮมป์ตันนั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากเพราะไอซอลเดแฮมป์ตันเองก็จินตนาการถึงศักยภาพของเขี้ยวหมาป่าในอนาคตและหลังจากเหตุการณ์ที่ผ่านมานั้นไอซอลเดแฮมป์ตันก็ยืนกรานที่จะสนับสนุนเขี้ยวหมาป่ามาโดยตลอด
“อันที่จริงถึงแม้ว่าพวกสมาคมมังกรดำต้องการที่จะกำจัดนีโอมิลิทารี่ของฉันก็เถอะถึงยังไงฉันก็ไม่กลัวและถึงแม้ว่าพลังของพวกมันจะแข็งแกร่งสักแค่ไหนแต่พวกมันก็อยู่ได้แค่ในเกาะเล็กๆ อย่างประเทศญี่ปุ่น..หากพวกมันออกมาจากเกาะล่ะก็พวกมันก็เป็นได้แค่หนอน..ฉันน่ะมีนักรบนับพันคนในนีโอมิลิทารี่และพวกเขาก็ไม่ใช่ทหารธรรมดาๆ” ไอซอลเดแฮมป์ตันพูดต่อ “ไม่ต้องกังวลไป..เดี๋ยวฉันจะสั่งระดมพลให้!”
“อืม..คุณสามารถติดต่อมาหาผมได้โดยตรงหลังจากที่พวกคุณมาถึงที่นี่..หลังจากนั้นผมจะช่วยคุณจัดการทุกอย่างเอง” เย่เชียนพูด “ผมขอขอบคุณล่วงหน้า..ผมหวังว่าเราจะคว้าชัยชนะไปด้วยกัน!..และทำให้มันเป็นประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ของการร่วมมือระหว่างเขี้ยวหมาป่าและนีโอมิลิทานี่!”
“หืม..นายจะพูดขอบคุณทำไมพวกเราก็ไม่ใช่ใครอื่น..ฉันหวังว่านายจะปฏิบัติกับฉันในฐานะเพื่อนและพี่น้องมากกว่านี้นะฮ่าๆ” ไอซอลเดแฮมป์ตันพูดแล้วฉีกยิ้ม
เย่เชียนก็หัวเราะและไม่ได้พูดอะไรอีกและหลังจากพูดคุยกันอีกไม่กี่ประโยคเย่เชียนก็วางสายไป อันที่จริงเย่เชียนนั้นรู้ดีว่าไอซอลเดแฮมป์ตันถือว่าตัวเองเป็นเพื่อนกับเขาจริงๆ และบางอย่างก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก
อันที่จริงเย่เชียนนั้นมีทัศนคติที่ซาบซึ้งต่อไอซอลเดแฮมป์ตันมาเสมอเพราะในตอนแรกการที่เขี้ยวหมาป่าสามารถก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งราชาแห่งโลกทหารรับจ้างได้สำเร็จนั้นอาจกล่าวได้ว่าไอซอลเดแฮมป์ตันก็มีบทบาทสำคัญในเรื่องนี้ด้วย ในช่วงชีวิตของคนๆหนึ่งนั้นจะมีเพื่อนที่จริงใจสักกี่คนกัน? ยิ่งกับเพื่อนอย่างไอซอลเดแฮมป์ตันแล้วเย่เชียนก็รู้สึกว่าเขาไม่เสียใจเลยที่รู้จักไอซอลเดแฮมป์ตันคนนี้
หลังจากวางสายแล้วปากของเย่เชียนก็ค่อยๆ แสดงรอยยิ้มและคิ้วของเขาก่อนหน้านี้ที่ขมวดอยู่ก็ค่อยๆ ผ่อนคลายเพราะด้วยการสนับสนุนขององค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทานี่แล้งเย่เชียนก็เชื่อว่าองค์กรทหารรับจ้างเรดซันจะต้องถูกทำลายอย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งเย่เชียนนั้นรู้ว่าประสิทธิภาพการรบขององค์กรทหารรับจ้างเรดซันนั้นไม่ดีเท่ากับองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่และต่อให้ประเทศญี่ปุ่นจะเป็นสำนักงานใหญ่และฐานทัพขององค์กรทหารรับจ้างเรดซันก็ตามแต่เนื่องจากเย่เชียนและไอซอลเดแฮมป์ตันรวมทั้งแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงและแก๊งอื่นๆ แล้วความได้เปรียบทางยุทธศาสตร์ทั้งหมดขององค์กรทหารรับจ้างเรดซันจึงถูกลบออกไปโดนสิ้นเชิง
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ไอซอลเดแฮมป์ตันพูดเมื่อครู่นี้นั้นทำให้เย่เชียนกังวลเพราะเย่เชียนไม่ต้องการทำให้ไอซอลเดแฮมป์ตันที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องดังกล่าวต้องมาพัวพันด้วย อย่างไรก็ตามเพื่อให้มีอนาคตที่ดีและมั่นคงเย่เชียนจึงต้องก้างหน้าต่อไปจนกว่าเขาจะมั่นใจได้ว่าองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าจะไร้เทียมทาน แต่มันจะไม่ง่ายขนาดนั้นเพราะถนนสายนี้ถูกกำหนดให้เต็มไปด้วยขวากหนามและอุปสรรคแต่บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้เองที่ทำให้เรื่องราวน่าสนใจยิ่งขึ้น
ซึ่งบางครั้งผลลัพธ์ไม่ได้สำคัญเสมอไปแต่กระบวนการและวิธีการต่างหากที่สำคัญที่สุด
หลังจากสูบบุหรี่เสร็จแล้วเย่เชียนก็ลุกขึ้นอาบน้ำล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าและขับรถไปยังโรงแรมที่ซ่งหลันพักอยู่ ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เย่เชียนประหลาดใจจริงๆ โดยทั่วไปแล้วเมื่อเครือน่านฟ้ากรุ๊ปพัฒนาไปยังต่างแดนซ่งหลันก็มักจะซื้อบ้านพักตากอากาศที่นั่นเพื่ออยู่อาศัยชั่วคราวแต่คราวนี้เครือน่านฟ้ากรุ๊ปเข้ามาทำธุรกิจในประเทศญี่ปุ่นได้สักระยะหนึ่งแล้วแต่ซ่งหลันกลับเช่าห้องในโรงแรมหรูเป็นที่พักชั่วคราวของเธอเพียงเท่านั้น
เย่เชียนก็ไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงคนนี้คิดอะไรเพราะนอกจากนี้เงินทุนของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปก็ถูกซ่งหลันควบคุมอยู่เสมอและเย่เชียนก็ไม่ค่อยได้เข้ามาแทรกแซง ดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะสนใจเรื่องเหล่านี้เพราะในทุกๆปีซ่งหลันก็จะมอบงบการเงินสิ้นปีของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปให้กับแจ็คซึ่งแจ็คจะรับผิดชอบในการตรวจสอบยอดเงินดังกล่าวเสมอ
เย่เชียนนั้นเชื่อใจซ่งหลันมากจึงมอบให้เธอดูแลสิ่งต่างๆ ทั้งหมดแต่เย่เชียนก็ไม่รู้แน่ชัดว่าเครือน่านฟ้ากรุ๊ปนั้นมีทรัพย์สินมูลค่าเท่าไหร่เพราะเขาได้ยินเพียงแจ็คพูดถึงมันเป็นครั้งคราวเท่านั้นและจำได้เพียงตัวเลขโดยประมาณเท่านั้น
เนื่องจากเย่เชียนกำลังจะเริ่มต้นแผนการต่างๆ ในฐานะประธานของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปในครั้งนี้เย่เชียนจึงรู้สึกว่าเขายังคงต้องเข้าใจแผนการลงทุนของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปและทิศทางการพัฒนาในอนาคตในประเทศญี่ปุ่นมากกว่านี้ ไม่เช่นนั้นหากมีคำถามบางอย่างแล้วเย่เชียนไม่รู้ล่ะก็เขาจะถูกสงสัยไม่ใช่หรือ?
ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะมีความเกลียดชังทางชาติพันธุ์ที่รุนแรงมากแต่เขาก็ไม่สุดโต่งถึงขนาดนั้นและเขาจะไม่คิดว่าการเข้ามาของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปในประเทศญี่ปุ่นนั้นมันกำลังช่วยให้ประเทศญี่ปุ่นพัฒนาเศรษฐกิจเพราะอันที่จริงทุกสิ่งย่อมมีสองด้านและเรื่องนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้นเพราะการเข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปนั้นสามารถส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศญี่ปุ่นได้และสามารถแก้ปัญหาการว่างงานร้ายแรงในประเทศญี่ปุ่นและขับเคลื่อนเศรษฐกิจภายในประเทศและพัฒนาการค้าการนำเข้าและส่งออกได้เพราะงั้นแน่นอนว่ามันก็สามารถยับยั้งและปั่นป่วนและโจมตีเศรษฐกิจของประเทศญี่ปุ่นได้เช่นกัน ซึ่งนี่เป็นรูปแบบหนึ่งของการรุกรานที่มักใช้กันในหลายๆ ประเทศในสังคมสมัยใหม่และนั่นคือการรุกรานทางเศรษฐกิจ
ลองนึกภาพว่าถ้าหากเครือน่านฟ้ากรุ๊ปควบคุมเศรษฐกิจของประเทศญี่ปุ่นมันก็เท่ากับบีบคอประเทศญี่ปุ่นเช่นกันและในเวลานั้นถึงแม้ว่ารัฐบาลญี่ปุ่นต้องการกำจัดองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าล่ะก็มันก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลเพราะเมื่อเครือน่านฟ้ากรุ๊ปทำให้เศรษฐกิจของประเทศญี่ปุ่นพังทลายมันจะทำให้เกิดผลข้างเคียงที่เลวร้ายอย่างมากและนี่คือข้อได้เปรียบอย่างมาก
แน่นอนว่าทั้งหมดทั้งมวลนี้ไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำได้ในหนึ่งวันหรือสองวันหรือชั่วข้ามคืนแต่มันเป็นแผนการพัฒนาระยะยาวนั่นเอง
ณ ที่โรงแรมที่ซ่งหลันพักอยู่เย่เชียนก็จอดรถและเดินตรงขึ้นไปและในขณะที่เขาเดินเขาก็กดเบอร์โทรศัพท์ของซ่งหลันและถามว่าเธออยู่ในห้องหรือไม่ ซึ่งซ่งหลันก็ยังไม่เลิกงานเธอจึงบอกเลขห้องพักแล้วรหัสผ่านให้กับเย่เชียนและบอกให้เขารอเธออยู่ในห้องไปก่อน
เย่เชียนก็ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้และวางสายหลังจากพูดคำหยาบไม่กี่คำเพราะผู้ชายที่รอผู้หญิงนั้นดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ถูกลิขิตให้เกิดมาเพื่ออดทน อย่างไรก็ตามตราบใดที่มันเป็นการเดตกันถ้าผู้หญิงมาสายมันก็ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถแสดงคุณค่าและเสน่ห์ของเธอได้
หลังจากออกจากลิฟต์เย่เชียนก็เข้าห้องตามรหัสผ่านที่ซ่งหลันบอกและเดินเข้าไป ซึ่งห้องนี้เป็นแบบโรแมนติกและแตกต่างจากห้องทั่วไปอย่างมากเพราะมีการตกแต่งที่หรูหราและมีสไตล์มากและการตกแต่งทุกชิ้นถูกจัดทำมาอย่างดี ซึ่งไม่ว่าจะด้านไหนๆ ก็ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในวังและเพลิดเพลินไปกับการปฏิบัติต่อองค์จักรพรรดิอย่างไงอย่างงั้น
เย่เชียนนั้นไม่รู้เลยว่าซ่งหลันจะกลับมาเมื่อไรเขาจึงเบื่อหน่ายเมื่อไม่ได้ทำอะไรดังนั้นเย่เชียนจึงมองไปรอบๆ และมองดูตู้แต่ละตู้และเสื้อผ้าของซ่งหลัน อย่างไรก็ตามสายตาของเย่เชียนนั้นกลับจับจ้องไปที่กางเกงตัวเล็กๆ สุดเก๋
หลังจากมองอยู่พักหนึ่งเย่เชียนก็แลบลิ้นออกมาเลียปากตัวเองและนึกภาพในใจว่าซ่งหลันจะดูเป็นอย่างไรหากเธอสวมเสื้อผ้าเหล่านี้ “บัดซบเอ๊ย..คิดอะไรของฉันวะเนี่ย” เย่เชียนพึมพำและส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และปิดตู้เสื้อผ้าไปจากนั้นเขาก็เดินไปรอบๆ
ในลิ้นชักของโต๊ะข้างเตียงเย่เชียนพบรูปถ่ายซึ่งถ่ายเมื่อเขากับซ่งหลันออกไปดินเนอร์กันเป็นครั้งแรกและนี่ก็เป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของซงหลันเช่นกันและไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนเธอก็มักจะพกมันไปด้วยเสมอ ซึ่งเมื่อมองดูตัวเองที่กำลังยิ้มเยาะในภาพแล้วเย่เชียนก็กลอกตาไปมาและบ่นว่า “บ้าเอ๊ย..หน้าตาของฉันตอนนั้นเหมือนคนโง่เลย”
.
.
.
.
.
.
.