ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 681 ทำลายองค์กรทหารรับจ้างเรดซัน ตอนที่ 1
ตอนที่ 681 ทำลายองค์กรทหารรับจ้างเรดซัน ตอนที่ 1
เรื่องของการใช้พิษนั้นหลิวเทียนเฉินก็มีความมั่นใจมาก ซึ่งเขาสามารถฆ่าคนได้อย่างง่ายดายและไร้สัญญาณเตือนใดๆ ซึ่งนี่คือการฆ่าไร้เสียงอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็รู้สึกกลัวเล็กน้อยเมื่อเห็นงู,แมงป่อง,ตะขาบและแมงมุมที่น่าขยะแขยงเหล่านี้จนเย่เชียนขนลุกไปทั้งตัว
หลินเฟิงเองก็ตกตะลึงเช่นกันถึงเขาจะเคยได้ยินชื่อหมาป่าเขี้ยวพิษหลิวเทียนเฉินมานานแล้วก็ตามแต่เขาก็รู้แค่ว่าหมาป่าเขี้ยวพิษเชี่ยวชาญด้านสารเคมีและพิษต่างๆ ซึ่งหลินเฟิงก็คิดว่าหลิวเทียนเฉินจะเป็นลุงที่มีร่างกายที่สกปรกแต่กลับเป็นชายหนุ่ม ซึ่งถ้าหากหลิวเทียนเฉินไม่ปรากฏตัวออกมาหลินเฟิงเองก็คงจะไม่รู้จริงๆว่าเขาจะมีรูปลักษณ์เช่นนี้
สำหรับหลิวเทียนเฉินแล้วเขาก็ไม่ได้กังวลเลยว่าชิบะโชโกะจะมีทักษะแบบไหนและเขาก็ไม่กลัวว่าเธอจะสามารถหลบหนีไปจากที่นี่ได้เพราะการต่อสู้ด้านนอกนั้นก็ยังคงดุเดือดมาก นอกจากนี้ก็ยังมีไอซอลเดแฮมป์ตันและหมาป่าผีไป๋ฮวยอยู่ข้างนอกอีก ดังนั้นเขาจึงเชื่อว่ามันไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดว่า “พี่หลินให้ผมแนะนำให้นะนี่คือสมาชิกที่ทำให้ศัตรูปวดหัวที่สุดในเขี้ยวหมาป่าของเรา..หมาป่าเขี้ยวพิษหลิวเทียนเฉิน หลังจากนั้นเย่เชียนก็หันไปมองหลิวเทียนเฉินแล้วพูดว่า “พี่เทียนเฉิน..เขาคนนี้คือผู้นำขององค์กรเซ่เว่นคิล..หลินเฟิง”
หลิวเทียนเฉินก็ถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะและถึงแม้ว่าเขาจะได้ยินมาว่าเขี้ยวหมาป่าได้ร่วมมือกับองค์กรเซเว่นคิลแล้วก็ตามแต่เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เห็นหลินเฟิงในตอนนี้ ซึ่งแน่นอนว่าผู้แข็งแกร่งย่อมชื่นชมผู้แข็งแกร่งและเคารพซึ่งกันและกัน ดังนั้นหลิวเทียนเฉินจึงยื่นมือออกอย่างตื่นเต้นแล้วพูดว่า “คุณหลินสวัสดีครับ..ช่างเป็นเกียรติจริงๆที่ได้พบคุณ”
“อย่าสุภาพนักเลย..พวกเราเป็นพี่น้องและพวกพ้องกัน..เรียกผมว่าหลินเฟิงเฉยๆก็ได้ครับ” หลินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมได้ยินมานานแล้วว่ามีผู้เชี่ยวชาญด้านพิษและสารเคมีในเขี้ยวหมาป่า..ชื่อและฉายานามหมาป่าเขี้ยวพิษของคุณหลิวช่าน่าเกรงขามจริงๆ..เป็นเกียรติสำหรับผมเช่นกันที่ได้พบกับคุณ” คำพูดนั้นสุภาพมากแต่การแสดงออกของหลินเฟิงค่อนข้างเป็นกันเองและเขาก็ยื่นมือออกไปครึ่งทางแต่ไม่กล้าที่จะยื่นไปต่อเพราะฉากก่อนหน้านี้ทำให้เขากลัวเขาจึงลังเลเล็กน้อย
แน่นอนว่าหลิวเทียนเฉินนั้นเขาใจถึงการแสดงออกของหลินเฟิง เมื่อเห็นเช่นนั้นหลิวเทียนเฉินก็ยิ้มแล้วยื่นมือออกไปจับมือกับหลินเฟิงแล้วพูดว่า “ผมไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอกครับ..จริงๆสัตว์พวกนี้มันน่ารักมาก”
“ใช่ๆ!” หลินเฟิงเห็นด้วยแต่การแสดงออกของเขาแข็งทื่อเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเขาก็มองไม่เห็นความน่ารักของสัตว์เหล่านั้นอยู่ดี
หลังจากนั้นหลิวเทียนเฉินก็หันไปมองชิบะโชโกะแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ทักษะการใช้พิษของตระกูลดันโซนั้นก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นหลักสูตรเบื้องต้นของประเทศจีนเพราะงั้นอย่าละสายตาโดยเด็ดขาดเพราะถ้าคุณอยู่กับผมที่นี่คุณก็ไม่มีทางหนีรอดไปไหนได้อีกต่อไปแล้ว..เพราะงั้นถ้าไม่อยากตายก็อยู่นิ่งๆดีกว่า”
“แมงมุมของคุณเป็นแมงมุมพันธุ์ไหน..ทำไมสัตว์พิษของฉันถึงได้หนีเมื่อรับรู้ถึงมัน” ชิบะโชโกะถามด้วยความสงสัย
“มันเป็นแมงมุมแม่ม่ายดำที่ผมสร้างขึ้นมา..มันมีพิษมากกว่าแมงมุมแม่ม่ายดำทั่วไปหลายร้อยเท่า” หลิวเทียนเฉินพูดต่อ “สิ่งเหล่านั้นของคุณเป็นเพียงแค่มดเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน..ผมจะบอกคุณว่าแมงมุมตัวนี้เคยฆ่างูหลามยักษ์ได้ภายในเสี้ยวภายใต้การกัดครั้งเดียว..เพราะงั้นตราบใดที่มันกัดคุณล่ะก็คุณจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงสามนาทีแน่นอนและไม่มีวิธีรักษาใดๆทั้งสิ้น”
“หมาป่าเขี้ยวพิษหลิวเทียนเฉิน!..ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามนี้มาตั้งนานแล้ว..แต่เมื่อได้เห็นคุณตัวเป็นๆเหมือนคุณจะยอดเยี่ยมกว่าที่เขาร่ำลือกันอีกนะ” ชิบะโชโกะพูด “ก็นะถ้าคุณกล้าแตะต้องฉันสมาคมมังกรดำก็จะไม่ปล่อยคุณไปและไม่ว่าเขี้ยวหมาป่าของคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตามแต่คุณจะไม่สามารถหนีจากการไล่ล่าของสมาคมมังกรดำได้อย่างแน่นอน”
“อย่ามาขู่ให้ผมกลัวเลยเพราะถ้าผมกลัวสมาคมมังกรดำจริงๆล่ะก็คืนนี้ผมก็จะมาทำอะไรแบบนี้เหรอ?” เย่เชียนพูด “ถึงแม้สมาคมมังกรดำจะทรงอำนาจแต่มันก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของผมหรอก..มันก็ยังคงเป็นแค่เศษเนื้อในปากหมาป่าของเรา..พวกเราเดินทางมาหลายพันไมล์เพื่อไล่ล่าและไม่มีศัตรูใดๆที่แข็งแกร่งต่อหน้าหมาป่าอย่างเรา..เพราะงั้นเมื่อใดที่พลังของสมาคมมังกรดำอ่อนแอลงมันก็ถึงวาระของสมาคมมังกรแล้ว”
“ฉันเกรงว่าคุณคงจะไม่มีโอกาสนั้น” ชิบะโชโกะพูดพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในโลกใบนี้” เย่เชียนพูด “ในเมื่อคุณไม่ทำตามคำพูดเพราะงั้นก็อย่ามาโทษผมก็แล้วกัน..หืม..ผมลืมบอกไปสินะว่าหมาป่าเขี้ยวพิษหลิวเทียนเฉินคนนี้เชี่ยวชาญในการทรมานเพื่อเค้นความลับอย่างมากและประวัติของเขาคือไม่มีใครที่สามารถต่อต้านได้เลย..เดี๋ยวคุณจะได้รู้ว่าการตายทั้งเป็นและการที่เราอยากจะตายจริงๆนั้นมันเป็นยังไง..อีกไม่นานคุณจะได้รู้”
หมาป่าเขี้ยวพิษก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอกบอส..ที่ผ่านมาฉันมีวิธีใหม่ๆที่จะจัดการกับผู้หญิงคนนี้..ฉันรับปากเลยว่าเธอจะพูดเรื่องของสมาคมมังกรดำออกมาอย่างหมดเปลือก”
ชิบะโชโกะก็ตัวสั่นโดยไม่ตั้งใจเพราะสำหรับนินจาที่ได้รับการฝึกพิเศษมาอย่างเข้มงวดนั้นแน่นอนว่าพวกเธอไม่กลัวความตาย และสามารถต้านทานพิษได้ทุกรูปแบบและรู้วิธีใช้พิษเพื่อทรมานผู้อื่นโดยธรรมชาติ แต่ทว่าครั้งนี้หมาป่าเขี้ยวพิษหลิวเทียนเฉินนั้นมีทักษะที่สูงกว่าเธอมากและแน่นอนว่าเขาจะต้องมีวิธีทรมานมากมายอย่างที่เธอคาดไม่ถึง
“โถ่ๆ..ผู้นำที่สง่าผ่าเผยขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าผู้หญิงใหญ่กลับมารังแกผู้หญิง..พวกคุณไม่กลัวถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเหรอ” ชิบะโชโกะพูด
“คุณเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอเหรอ..เธอเป็นผู้หญิงอสรพิษที่ร้ายที่สุดเท่าที่ผมเคยพบเจอมา..แต่ก็นะทุกคนมองว่าผมไม่ใช่สุภาพบุรุษอยู่แล้วเพราะงั้นอย่ามาใช้เสน่ห์หรือหลอกให้ผมใจอ่อนเลยมันไม่มีประโยชน์!” เย่เชียนพูด “พี่เทียนเฉิน..จัดการเธอด้วยและจำเอาไว้นะว่าให้เธอตายก็พอ..พี่จะใช้วิธีไหนก็ได้ตราบใดที่ผมสามารถได้รับข้อมูลต่างๆ”
“ไม่ต้องกังวลไปบอส!” หลิวเทียนเฉินตอบ
เย่เชียนก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “พี่หลินออกไปสมทบกับคนอื่นๆกันเถอะ..เราต้องรีบจบงานให้เร็วที่สุดเพื่อที่เราจะได้กลับไปดื่มไวน์ฉลองชัยชนะกัน..เราจะไม่มีวันพ่ายแพ้!”
ภายใต้การโจมตีร่วมกันของสมาชิกนีโอมิลิทารี่ที่นำโดยไอซอลเดแฮมป์ตันและผู้ใต้บังคับบัญชาบางส่วนที่นำโดยหมาป่าผีไป๋ฮวยนั้นอาจกล่าวได้เลยว่าเหล่าทหารรับจ้างเรดซันแทบจะไม่มีโอกาสได้ตอบโต้เลย ซึ่งประสิทธิภาพในการรบขององค์กรทหารรับจ้างเรดซันนั้นไม่ได้ยอดเยี่ยมเท่ากับองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่ นอกจากนี้พวกเขาก็ไม่ได้เตรียมตัวดังนั้นพวกเขาจะสามารถต้านทานต่อการโจมตีที่ทรงพลังเช่นนี้ได้อย่างไร?
วงล้อมก็ค่อยๆแคบลงในทุกทิศทุกทางและกดดันให้เหล่าทหารรับจ้างเรดซันล่าถอยไปยังด้านหน้าของศูนย์บัญชาการกลาง ซึ่งองค์กรทหารรับจ้างเรดซันที่เดิมทีมีจำนวนสมาชิกประมาณ 200 กว่าคนแต่ตอนนี้เหลืออยู่ไม่ถึงสามสิบคนเท่านั้น ซึ่งสามารถเรียกได้ว่ามันเป็นการสูญเสียอย่างร้ายแรงและน่าหวาดกลัวอย่างมาก เมื่อรองผู้บัญชาการอย่างฟูจิตะเห็นฉากดังกล่าวเขาก็หมดกำลังใจที่จะต่อสู้และต้องการหลบหนีไปแต่เขาก็ไม่มีโอกาสเลย
เมื่อเย่เชียนเดินออกไปและเห็นภาพตรงหน้าเขาก็โบกมือแล้วพูดว่า “ทั้งหมดหยุด!” เมื่อเสียงนั้นจบลงเหล่าสมาชิกนีโอมิลิทารี่ที่นำโดยไอซอลเดแฮมป์ตันก็หยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดและเล็งปืนไปที่สมาชิกทหารรับจ้างเรดซันที่กำลังตื่นตระหนกเหล่านั้นจนพวกทหารรับจ้างเรดซันไม่กล้าที่จะขัดขืนใดๆ ซึ่งพวกเขาก็ไม่มีทางรอดไปไหนได้อยู่ดีและอย่างน้อยๆตอนนี้ถ้าหากพวกเขายอมจำนนล่ะก็พวกเขาอาจจะมีโอกาสรอดชีวิตแม้มีเพียงความหวังที่ริบหรี่ก็ตาม
“ผู้นำของคุณยอมจำนนแล้วเพราะงั้นถ้าพวกคุณไม่อยากตายก็ปลดอาวุธของพวกคุณซะ..หากขัดขืนพวกคุณจะต้องตาย!” หลังจากที่เย่เชียนพูดจบหลินเฟิงก็แปลให้มันเป็นภาษาญี่ปุ่นอีกครั้งและสมาชิกของทหารรับจ้างเรดซันก็มองหน้ากันแล้วเข้าใจกันและกันจากนั้นพวกเขาก็ทิ้งอาวุธในมือลงแล้วชูมือขึ้นเหนือหัว
เย่เชียนมองดูเวลาและมันช้ากว่าเวลาที่กำหนดเอาไว้ถึง 20 นาที ซึ่งการต่อสู้ไม่เป็นที่น่าพอใจนักเพราะการต่อสู้ควรเสร็จสิ้นภายใน 30 นาที “พวกคุณทุกคนเป็นทหารและในฐานะทหารผมก็จะเคารพและให้เกียรติพวกคุณแต่ในฐานะศัตรูผมก็จะแสดงความเมตตาสักครั้ง..ตอนนี้ผมจะให้โอกาสพวกคุณหาคนที่เก่งที่สุดออกมาต่อสู้มือเปล่าและถ้าหากพวกคุณสามารถเอาชนะได้ล่ะก็ผมจะปล่อยพวกคุณไป..มันขึ้นอยู่กับว่าพวกคุณสู้ได้อย่างสมเกียรติหรือเปล่าก็แค่นั้น!” เย่เชียนตะโกนเสียงดัง
“น้องเย่มันใกล้จะหมดเวลาแล้วนายจะทำอะไรอีก..พวกเราควรรีบถอยทัพให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้สิ” หลินเฟิงกระซิบข้างๆหูของเย่เชียน
“ไม่ต้องรีบเรายังมีเวลาอีกตั้งยี่สิบนาที” เย่เชียนพูด “เราต้องทำลายความมั่นใจของพวกมันให้หมดสิ้นและปล่อยให้พวกมันเรียนรู้ความพ่ายแพ้แล้วหยุดหยิ่งผยอง!”
หลินเฟิงก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วเงียบไป
เย่เชียนก็ก้าวไปข้างหน้าเหล่าสมาชิกทหารรับจ้างเรดซันแล้วยื่นปืนในมือให้กับสมาชิกนีโอมิลิทารี่ด้านข้างแล้วพูดกับสมาชิกทหารรับจ้างเรดซันว่า “พวกคุณเชื่อในวิถีแห่งบูชิโดกันใช่ไหม?..พวกคุณคิดว่าศิลปะการต่อสู้งของพวกคุณเป็นอันดับหนึ่งของโลกใช่ไหม?..เอาล่ะวันนี้ผมอยากเห็นจริงๆว่าพวกคุณมีความสามารถมากแค่ไหน..พวกคุณเลือกมาสี่คนมาสู้กับผม..ถ้าพวกคุณชนะผมก็จะปล่อยพวกคุณทั้งหมดไป..ผมให้โอกาสพวกคุณแล้วนะอยู่ที่ว่าพวกคุณกล้าหรือเปล่าก็แค่นั้นเอง”
เมื่อเผชิญหน้ากับทางตันเช่นนี้เหล่าสมาชิกทหารรับจ้างเรดซันต่างก็ไม่มีทางเลือกอื่นดังนั้นพวกเขาจึงมองหน้ากันและในที่สุดก็มีสมาชิกทหารรับจ้างเรดซันสี่คนก้าวออกมา ซึ่งในหมู่ของสมาชิกทหารรับจ้างเรดซันที่เหลือรอดอยู่ก็มีรองผู้บัญชาการอย่างฟูจิตะด้วยแต่เป็นเพราะเขาก็เคยได้ยินชื่อเสียงของเย่เชียนมานานดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าและต่อสู้กับเย่เชียนเขาจึงไม่ได้ออกมาแต่เลือกที่จะดูสิ่งต่างๆอย่างๆเงียบๆ
“พวกนายสี่คนมีเวลาแค่สี่นาทีเพราะงั้นอย่าทำให้ประเทศชาติต้องเสียหน้าล่ะ” ไป๋ฮวยพูด “ถ้าพวกนายไม่สามารถเอาชนะเขาได้ภายในสี่นาทีทุกอย่างก็จบสิ้น!”
.
.
.
.
.
.
.