ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 683 ถอยทัพ
ตอนที่ 683 ถอยทัพ
จากสถิติหลังสงครามนั้นฝ่ายของเย่เชียนสูญเสียคนไปมากกว่า 30 คน บาดเจ็บสาหัส 3 คนและบาดเจ็บเล็กน้อยอีก 18 คน และกำจัดสมาชิกทหารรับจ้างเรดซันไปทั้งหมด 346 คน เป็นสถิติการสูญเสีย 1 ต่อ 10 ซึ่งน่าประทับใจมากและเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยม แต่ทว่าสมาชิกที่เสียชีวิตในภารกิจครั้งนี้ล้วนเป็นสมาชิกของทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่ ส่วนสมาชิกของเขี้ยวหมาป่าและองค์กรเซเว่นคิลรวมไปถึงคนของหมาป่าผีไป๋ฮวยเองก็บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
สมาชิกขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าและองค์กรเซ่นคิลนั้นแทบจะไม่เป็นอะไรเลยเพราะท้ายที่สุดแล้วพวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นผู้ที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและสิ่งที่เย่เชียนกับหลินเฟิงไม่คาดคิดก็คือไป๋ฮวยนั้นสามารถฝึกฝนผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาอย่างแข็งแกร่งในช่วงเวลาสั้นๆได้เช่นนี้ ซึ่งต้องบอกเลยว่าไป๋ฮวยนั้นมีความสามารถพิเศษอย่างยิ่ง
ส่วนชิบะโชโกะนั้นถูกมอบหมายให้กับหลินเทียนเฉิน ซึ่งเธอถูกพาตัวไปยังเซฟเฮาส์ของแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงเพื่อกักขัง ส่วนสมาชิกทหารรับจ้างนีโอมิลิทานี่และไอซอลเดแฮมป์ตันนั้นเย่เชียนไปส่งพวกเขาที่ท่าเรือในคืนนั้นเพราะเรือขนส่งนั้นได้รับการจัดเตรียมเอาไว้ล่วงหน้าแล้วและร่างอันไร้วิญญาณของสมาชิกนีโอมิลิทารี่นั้นที่เสียชีวิตในภารกิจนี้ก็ถูกบรรทุกขึ้นเรือไปด้วย เพราะไม่ว่าในกรณีใดพวกเขาก็ต้องถูกนำกลับไปยังบ้านเกิดเท่านั้น
เย่เชียนและหลินเฟิงก็มาส่งพวกเขาด้วนส่วนไป๋ฮวยนั้นเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับไอซอลเดแฮมป์ตันและพวกเขาก็ไม่พอใจซึ่งกันและกันนักเมื่อพบกันครั้งแรก ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วไป๋ฮวยจึงไม่คิดที่จะไปส่งพวกเขา
หลังจากที่องค์กรทหารรับจ้างเรดซันถูกทำลายไปเย่เชียนก็ไม่รู้เลยว่าสมาคมมังกรดำจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างไรต่อไป ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะส่งไอซอลเดแฮมป์ตันและคนของเขาออกไปจากประเทศญี่ปุ่นโดยเร็วที่สุด เพราะท้ายที่สุดการที่ไอซอลเดแฮมป์ตันต้องมาที่ประเทศญี่ปุ่นก็เพื่อสนับสนุนตนในสงครามครั้งนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปล่อยให้ไอซอลเดแฮมป์ตันเป็นอะไรไปได้ ซึ่งถึงแม้ว่าสมาคมมังกรดำจะไม่ทำอะไรเลยก็ตามแต่เมื่อไหร่ที่รัฐบาลญี่ปุ่นพบร่องรอยของเขาล่ะก็พวกเขาจะถูกไล่ล่าอย่างไม่สิ้นสุดแน่นอน
ที่ท่าเรือนั้นไอซอลเดแฮมป์ตันกับเย่เชียนก็จับมือกันแล้วเย่เชียนก็พูดว่า “ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างในครั้งนี้..ผมจะไม่พูดอะไรมากเกี่ยวกับมิตรภาพของพวกเรา..เพราะงั้นผมขอพูดเลยนะไม่ว่ามันอะไรจะเกิดขึ้นกับนีโอมิลิทานี่ในอนาคตผมก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยพวกคุณและมันไม่ใช่เพื่อตอบแทนแต่มันสำหรับความเป็นพี่น้องของเรา!”
“ฉันเองก็เหมือนกัน..จำเอาไว้นะว่าพวกเราคือพี่น้องกัน..พวกเราไม่ใช่ใครอื่น!” ไอซอลเดแฮมป์ตันพูด หลังจากหยุดไปชั่วขณะไอซอลเดแฮมป์ตันก็พูดต่อ “น้องเย่..เดิมทีฉันวางแผนจะอยู่ต่อเพื่อช่วยนายจัดการกับพวกสมาคมมังกรดำแต่เนื่องจากนายยืนกรานว่าจะไม่ให้ฉันเข้าไปแทรกแซงฉันก็ไม่มีอะไรจะคัดค้าน..แต่นายต้องระวังทุกๆอย่างเพราะพวกสมาคมมังกรดำน่ะหยั่งรากลึกลงไปในประเทศญี่ปุ่นและทรงอำนาจมาก..ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับพวกทหารรับจ้างเรดซันหรอก..นายต้องระวังให้ดีเพราะฉันไม่อยากที่จะได้ยินข่าวร้ายในอนาคต”
เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอกผมยังไม่อยากตายตอนนี้..อีกอย่างผมวางแผนเอาไว้หมดแล้วเพราะงั้นคุณสามารถรอฟังข่าวดีได้เลย..ครั้งนี้สถานการณ์มันค่อนข้างที่จะคับขันไปหน่อยเพราะงั้นคราวหน้าเราค่อยไปดื่มไวน์ฉลองก็แล้วกัน”
“ได้เลย..ฉันจะรอข่าวดีของนาย” ไอซอลเดแฮมป์ตันพูด “หลังจากที่นายทำลายพวกสมาคมมังกรดำได้แล้วนายก็หาเวลาไปที่แอฟริกาใต้ด้วยล่ะ..เมื่อคิดๆดูแล้วนายไม่ได้ไปที่นั่นมาตั้งห้าปีกว่าแล้วฉันบอกได้เลยว่าที่นั่นมีการเปลี่ยนแปลงมากมายและองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่ของฉันก็ได้สร้างฐานทัพใหม่ที่นั่นเช่นกัน..มันยอดเยี่ยมมากฉันอยากให้นายได้เห็นกับตาสักครั้ง”
“ได้สิ!” ไอซอลเดแฮมป์ตันพูด “ผมเองก็ได้ข่าวมาว่าองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่ของคุณพัฒนาอย่างก้าวกระโดดในไม่กี่ปีที่ผ่านมา..และไม่ว่าจะเป็นรัฐบาลแอฟริกาใต้หรือองค์การ NATO ก็ตามถึงยังไงพวกเขาก็ต้องหวั่นเกรงนีโอมิลิทารี่ของคุณ..พวกเขาคงไม่กล้าทำอะไรคุณหรอกเพราะพวกคุณทำให้เศรษฐกิจของทวีปแอฟริกาใต้ดีขึ้นอย่างมากซึ่งสิ่งนี้จะเป็นประโยชน์ต่อคุณและนีโอมิลิทารี่ของคุณ”
ความกังวลของเย่เชียนนั้นไม่สมเหตุสมผลเพราะเมื่อเทียบองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่กับองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าในต่างแดนแล้วเขี้ยวหมาป่านั้นมักจะอยู่ในพื้นที่ที่มีสงครามบ่อยครั้งในทวีปตะวันออกกลาง ดังนั้นรัฐบาลของทุกประเทศมักจะไม่มีเวลาไปทำสงครามเพิ่มเติมและพวกเขาต้องพึ่งพาเขี้ยวหมาป่าเพื่อรับมือกับศัตรูท้องถิ่นในขอบเขตที่กำหนด ดังนั้นทุกๆประเทศในทวีปตะวันออกกลางจึงไม่มีความคิดที่จะคุกคามองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า แต่สำหรับองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่แล้วถึงแม้ว่าในปัจจุบันพวกเขาจะมีกำลังรบมหาศาลในแอฟริกาใต้ก็ตามแต่พวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานกับรัฐบาลได้ แน่นอนว่าถ้าหากรัฐบาลและกองทัพของแอฟริกาใต้ต้องการกำจัดองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่มันก็จะไม่ง่ายแต่ก็ไม่ได้เกินกำลังของพวกเขาอยู่ดี นอกจากนี้รัฐบาลแอฟริกาใต้ก็ยังมีประเทศทุนนิยมที่เป็นพันธมิตรอย่างองค์การ NATO ในยุโรปอีกด้วย
“ขอบคุณมาก..ฉันรู้ว่าฉันต้องทำอะไรเพราะงั้นไม่ต้องกังวลไปหรอก” ไอซอลเดแฮมป์ตันพยักหน้าและตอบ อย่างไรก็ตามการแสดงออกของเขาแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะทำเช่นนี้จนเย่เชียนแอบถอนหายใจในใจเพราะเขาก็พูดอะไรมากไม่ได้เพราะนี่เป็นเรื่องของไอซอลเดแฮมป์ตันและพี่น้องของเขาดังนั้นเย่เชียนจึงเข้าไปแทรกแซงอะไรไม่ได้
หลังจากหยุดไปชั่วขณะไอซอลเดแฮมป์ตันก็เปลี่ยนเรื่องและพูดว่า “น้องเย่ถ้ามีปัญหาอะไรอีกก็บอกฉันได้ทุกเมื่อนะ..ฉันกับเหล่าพี่น้องนีโอมิลิทารี่ยินดีช่วยนายเสมอ”
“ขอบคุณมาก” เย่เชียนพูด “ผมได้โอนเงินเข้าบัญชีองค์กรของคุณแล้ว..อย่าปฏิเสธถ้าคุณกับผมเป็นพี่น้องกันผมก็จะไม่ปล่อยให้คุณต้องเดือดร้อนหรอก..คิดเสียว่านี่เป็นเบี้ยเลี้ยงที่ผมมอบให้พี่น้องที่สละชีพเพื่อพวกเราก็แล้วกัน”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้วไอซอลเดแฮมป์ตันก็ไม่สามารถปฏิเสธความเป็นพี่น้องได้เขาจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ถ้าเป็นกรณีนี้ฉันจะยอมรับมัน!” จากนั้นเขาก็หันหน้าไปมองหลินเฟิงแล้วพูดว่า “ครั้งนี้เป็นเกียรติของผมจริงๆที่ได้ร่วมมือกับองค์กรเซเว่นคิลที่มีชื่อเสียงก้องโลก..คุณหลินครับถ้ามีโอกาสหน้าอีกผมหวังว่าพวกเราจะได้ร่วมมือกันอีกครั้งนะ”
“ยินดีครับ..ผมเองก็เช่นกัน!” หลินเฟิงก็ยื่นมือออกมาและจีบมือกับไอซอลเดแฮมปต์ตัน จากนั้นหลินเฟิงก็พูดว่า “เป็นเกียรติสำหรับหลินเฟิงคนนี้ที่ได้รู้จักคุณไอซอลเดแฮมป์ตัน”
“คราวหน้าถ้าคุณมีเวลาก็มาเที่ยวที่แอฟริกาใต้พร้อมกับน้องเย่ด้วยล่ะ..ผมจะรออยู่ที่แอฟริกาใต้และรอข่าวดีเกี่ยวกับชัยชนะในครั้งนี้นะ” ไอซอลเดแฮมป์ตันพูด
“มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว” หลินเฟิงก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าเป็นแผนของน้องเย่ล่ะก็คุณเตรียมตัวรอฟังข่าวดีได้เลย”
เย่เชียนก็มองหลินเฟิงอย่างขมขื่นจากนั้นก็ส่ายหัวและแสยะยิ้มเพราะพี่ชายคนนี้ดูเหมือนจะเยินยอเขาทุกๆครั้งและมักจะยกย่องเย่เชียนมากเกินไปจนไม่มีเหตุผล แต่ทว่าเย่เชียนก็รู้สึกพึงพอใจอย่างมากเพราะเย่เชียนนั้นเป็นคนที่ชื่นชอบคำเยินยอสรรเสริญอย่างมาก แต่เขาก็รู้ดีว่าถ้าหากสงครามในครั้งนี้ไม่มีหมาป่าผีไป๋ฮวยล่ะก็เขาไม่อาจคาดเดาผลแพ้ชนะได้เลย
“สงครามในครั้งนี้จะต้องเป็นตำนานเพราะราชาหมาป่าเย่เชียน,ผู้นำองค์กรเซเว่นคิลในตำนานหลินเฟิงและหมาป่าผีไป๋ฮวยนั้นล้วนเป็นบุคคลที่สามารถเขย่าโลกได้และครั้งนี้ทั้งสามได้รวมพลังกันมันช่างน่าประทับใจจริงๆ..เพราะงั้นฉันก็เชื่อว่าการทำลายสมาคมมังกรดำมันก็อยู่แค่เอื้อมเท่านั้น” ไอซอลเดแฮมป์ตันพูด “ถึงแม้ว่าฉันจะไม่พอใจหมาป่าผีไป๋ฮวยก็ตามแต่ฉันก็ต้องชื่นชมความสามารถของเขา..แต่ก็นะเย่เชียน..ฉันหวังว่านายจะไม่หลับหูหลับตาจนเกินไปเพราะหมาป่าผีไป๋ฮวยน่ะเป็นศัตรูของเขี้ยวหมาป่ามาโดยตลอดและเคยคิดจะฆ่าคุณด้วย..เพราะงั้นทำอะไรก็ระวังตัวด้วย”
เย่เชียนนั้นก็ไม่มีจะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะระหว่างเขากับไป๋ฮวยนั้นไม่มีใครสามารถเข้าใจได้ อีกอย่างสำหรับเขากับไอซอลเดแฮมป์ตันนั้นก็ถือได้ว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแต่สำหรับไป๋ฮวยแล้วพวกเขาเป็นพี่น้องที่เคยผ่านประสบการณ์ชีวิตและความตายกันมานับไม่ถ้วน ดังนั้นเย่เชียนจึงไม่มีอะไรจะพูดมากนักเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่เย่เชียนก็เข้าใจความหวังดีของไอซอลเดแฮมป์ตันและรู้สึกของคุณเขาเช่นกัน
เย่เชียนก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ผมจะจำมันเอาไว้..เอาล่ะตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วคุณไปขึ้นเรือเถอะ”
“ถ้างั้นก็ลาก่อน..เอาไว้พบกันใหม่น้องเย่..คุณหลิน” หลังจากที่ไอซอลเดแฮมป์ตันพูดจบเขาก็เริ่มสั่งให้เหล่าพี่น้องทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่ทั้งหมดขึ้นเรือ
หลังจากมองดูเรือแล่นออกจากท่าเรือแล้วในที่สุดเย่เชียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะพวกเขาคงจะใช้เวลาไม่นานที่พวกเขาจะสามารถกลับไปยังทวีปแอฟริกาใต้ได้ หลังจากนั้นเย่เชียนก็หันไปมองหลินเฟิงแล้วพูดว่า “พี่หลินคิดว่าไอซอลเดแฮมป์ตันเป็นยังไงบ้าง?”
“เขาคู่ควรกับการเป็นเพื่อนอย่างมาก..แต่ก็นะด้วยการผ่อนคลายมากเกินไปของเขามันจะเป็นผลเสียต่อเขาเอง” หลินเฟิงพูด “ฉันเองก็รู้เรื่องขององค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่เช่นกัน..ซึ่งถ้าหากเขาไม่ฟังคำแนะนำของนายก่อนหน้านี้ล่ะก็ฉันคิดว่าภายในห้าปีองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิจะถูกกำจัดโดยรัฐบาลแอฟริกาใต้หรือพวกพันธมิตรอย่างรัฐบาลยุโรปเพราะองค์กรทหารรับจ้างมิลิทารี่ไม่ได้รับอนุญาตให้ดำรงอยู่เพราะทุกวันนี้สถานการณ์ต่อต้านการก่อการร้ายระหว่างประเทศเริ่มตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ..เพราะงั้นถ้าไอซอลเดแฮมป์ตันยังชะล่าใจแบบนี้อยู่ล่ะก็เขาอาจจะต้องเผชิญกับการสูญเสีย”
เย่เชียนก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆแล้วพูดว่า “ใช่ผมก็จะช่วยเท่าที่ผมช่วยได้..เพราะถึงยังไงอนาคตของนีโอมิลิทารี่มันก็ขึ้นอยู่กับไอซอลเดแฮมป์ตัน..แต่เขาเป็นเพื่อนของผมเพราะงั้นผมจะไม่มีวันยืนดูพวกเขาตายอย่างแน่นอน”
“โลกใบนี้เราคาดเดาอะไรไม่ได้หรอก..และไม่มีใครสามารถเดาได้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตบ้าง..บางทีไอซอลเดแฮมป์ตันอาจจะหาทางออกได้..แต่ตอนนี้เราไม่ต้องกังวลไปหรอกเพราะฉันเองก็คิดว่าเขาไม่น่ะไม่ธรรมดาเหมือนกัน” หลินเฟิงพูด “พวกเราเหนื่อยกันมาทั้งคืนแล้วเพราะงั้นกลับกันเถอะ..ฉันต้องไปที่แก๊งฝูชิงกับนายอีกเพราะฉันทำงานร่วมกับนาย..เฮ้อ..ดูเหมือนการร่วมมือกับนายเนี่ยมันจะเหนื่อยล้าเอามากๆ..ตอนนี้ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าฉันคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่ตกลงร่วมมือกับนาย”
เย่เชียนนั้นรู้ดีว่าหลินเฟิงพูดเล่น เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่เชียนก็พูดว่า “ฮ่าๆ..ผมเห็นพี่หลินชอบบ่นว่าเบื่ออยู่บ่อยๆเพราะงั้นผมก็เลยหาอะไรให้ทำไง..พี่ควรจะขอบคุณผมสิ”
หลินเฟิงเหลือบมองเย่เชียนด้วยหางตาแล้วพูดว่า “ใช่!..ฉันควรจะขอบคุณนายจริงๆ..ถ้างั้นเราไปดื่มกันสักหน่อยไหม?”
“ไม่ต้องดื่มหรอก..เราไปผ่อนคลายกันดีกว่า..ผมได้ยินมาว่าบริการนวดในบ่อน้ำพุร้อนที่ญี่ปุ่นน่ะยอดเยี่ยมมาก..ผมอยากลองดูสักครั้ง” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม
“ถ้านายไม่กลัวสาวๆของนายจะโกรธเคืองล่ะก็..ฉันยังไงก็ได้” หลินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ
.
.
.
.
.
.
.