ยอดนักรบจอมราชัน - ตอนที่ 721 ข้อความใหม่
ตอนที่ 721 ข้อความใหม่
โยคะมีต้นกำเนิดในเทือกเขาหิมาลัยทางตอนเหนือของประเทศอินเดียและเป็นทักษะในการรักษาสุขภาพด้วยการปลูกฝังสมาธิและศักยภาพของร่างกายมนุษย์ที่ทำให้ความยืดหยุ่นของร่างกายสามารถเกินขีดจำกัดของมนุษย์ได้เพื่อที่จะสามารถต้านทานโรคกระดูกและกล้ามเนื้อเสื่อม
สิ่งนี้คล้ายๆกับรำมวยจีนและจุดประสงค์ของศิลปะการต่อสู้จีนก็คือเพื่อเพิ่มศักยภาพของมนุษย์และขยายขีดจำกัดของร่างกายมนุษย์อย่างไม่มีขอบเขตและเป้าหมายสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ในโลกใบนี้เดิมทีใช้เพื่อรักษาสุขภาพไม่ใช่เพื่อฆ่ามนุษย์กันเอง
ไม่มีความแตกต่างระหว่างความชั่วร้ายและความยุติธรรมในศิลปะการต่อสู้และมีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่มีความแตกต่างระหว่างความชั่วร้ายและความยุติธรรมอยู่ที่ว่าใครจะเอามาใช้ในทางไหน อย่างไรก็ตามโลกใบนี้ก็ไม่มีสีขาวหรือดำอย่างสมบูรณ์เสมอไปเพราะระหว่างดำกับขาวมันยังคงมีช่องว่างสีเทากั้นอยู่
โยคะนั้นถึงแม้ว่าจะเป็นศิลปะการต่อสู้เพื่อรักษาสุขภาพแต่ก็ยังเป็นทักษะสำหรับการฆ่าคนอีกด้วย เมื่อผ่านการฝึกฝนสติและสมาธิควบคู่ไปกับการใช้ร่างกายอย่างอิสระแล้วมันจะทำให้กระดูกของมนุษย์อ่อนตัวลงและร่างกายของมนุษย์ก็บิดเบี้ยวได้แปลกประหลาด ด้วยวิธีนี้เวลาต่อสู้กับผู้คนแล้วอีกฝ่ายมักจะประหลาดใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เมื่อวานที่บ้านของฟูมะฮายาคุจินั้นเย่เชียนได้เห็นทักษะการต่อสู้ที่นากาซาวะเคโกะใช้ด้วยตาของเขาเองและร่างกายของเธอก็เหมือนยางยืดไปมาและหลังจากบิดเบี้ยวอย่างแปลกประหลาดจู่ๆมีดสั้นของเธอก็แทงเข้าไปที่ฟูมะฮายาคุจิอย่างรวดเร็ว สิ่งนี้ทำให้เย่เชียนตกใจอย่างมากและถ้าหากพวกเขาไม่สามารถศึกษาทักษะศิลปะการต่อสู้ของนากาซาวะเคโกะหรือเหล่าสมาชิกขององค์กรชาโด้ซากุระได้มันก็จะมีอุปสรรคมากมายในการรับมือกับองค์กรชาโด้ซากุระในอนาคตอย่างมาก การรู้จักตัวเองและศัตรูเป็นวิธีเดียวที่จะเอาชีวิตรอดจากการต่อสู้หรือสงครามและถึงแม้ว่าศิลปะการต่อสู้เหล่านั้นจะรวดเร็วและคาดเดายากแต่มันก็แต่ใช่ว่าเหล่าสมาชิกเขี้ยวหมาป่าและพรรคพวกของเย่เชียนจะพ่ายแพ้ได้ง่ายๆเพราะทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือระดับแนวหน้า ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้ามที่มีทักษะเช่นนี้แล้วแน่นอนว่าพวกเขาจะต้องประหลาดใจแต่มันไม่ได้ทำให้พวกเขาเกรงกลัวคู่ต่อสู้เลย
นี่คือสิ่งที่เย่เชียนสนใจในตัวนักโยคะที่ชื่อดีห์ราห์ ซึ่งถ้าหากเย่เชียนสามารถเอาชนะเขาคนนี้ได้และเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับโยคะจากเขาได้ล่ะก็สิ่งนี้จะเป็นประโยชน์ต่อการเผชิญหน้ากับสมาชิกขององค์กรชาโด้ซากุระในอนาคตอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นมันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากสมาชิกเขี้ยวหมาป่าฝึกโยคะด้วย? อย่างไรก็ตามสิ่งที่เน้นในการฝึกศิลปะการต่อสู้โบราณคือการเน้นพลังงานและพละกำลังดังนั้นหากพวกเขามีโยคะเข้ามาเสริมล่ะก็มันอาจจะทำให้พวกเขามีทักษะที่ทรงพลังอย่างมาก ดังนั้นการผสมผสานทั้งสองอย่างจะทำให้เกิดผลที่แตกต่างกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ชื่อของเขาคือดีห์ราห์และไม่ได้สังกัดองค์กรใดๆ..เขาเป็นเด็กจากหมู่บ้านแถบชนบทในประเทศอินเดีย..นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าร่วมการแข่งขันและแม้แต่ค่าเดินทางเขาก็ไปกู้ยืมชาวบ้านมา..นอกจากนี้เขาก็ได้ลักลอบเข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นเพราะขณะเดินทางเขาไปขัดแย้งกับพวกลักลอบเข้าประเทศ” เมื่อเสียงจบลงหมาป่าผีไป๋ฮวยก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆ
เมื่อเย่เชียนและหลินเฟิงได้ยินเสียงพวกเขาก็หันกลับไปมอง เมื่อเห็นไป๋ฮวยทั้งสองก็ยิ้มเล็กน้อย “พี่ไป๋รู้จักเขาเหรอ” เย่เชียนถามด้วยความประหลาดใจ
“ฉันเคยช่วยเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้..เขาถูกคนของแก๊งอินาดะไล่ฆ่าในวันนั้นและฉันก็ช่วยเขาโดยบังเอิญ..ฉันเป็นคนที่ช่วยเขาลักลอบเข้าประเทศญี่ปุ่นเอง” ไป๋ฮวยพูดเบาๆ
“เด็กคนนี้ค่อนข้างเก่งเลยทีเดียว..ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าใครกำลังไล่ล่าเขาอยู่แต่ก็กล้าที่จะเข้าร่วมการแข่งขันแบบนี้..เขาไม่กลัวแก๊งอินาดะเลยเหรอ?” หลินเฟิงพูดแล้วส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
“นี่คือกฎแห่งการเอาชีวิตรอดสำหรับคนจนและนั่นคือการเสี่ยงชีวิต..ถ้าเขาไม่กล้าแม้แต่จะเสี่ยงเขาก็ไม่สามารถมีชีวิตที่ดีได้หรอก..ได้แต่หลบหนีไปตลอดชีวิตเท่านั้น” ไป๋ฮวยพูด “บรรพบุรุษของฉันในตระกูลไป๋อยู่มาหลายชั่วอายุคนในชนบท..ฉันใช้ชีวิตโดยก้มหน้าลงดินและหันหลังให้ท้องฟ้า..ฉันจำได้ว่าปู่ของฉันเคยบอกฉันว่าเขาไม่มีความกล้าหาญและไม่มีแม้แต่ความพยายามเพราะงั้นสิ่งนี้มันจะเปลี่ยนชีวิตของเขา..เขาบอกฉันว่าถ้าฉันไม่ต้องการที่จะมีชีวิตเหมือนบรรพบุรุษของฉันแล้วฉันต้องมีความกล้าและต้องแบกรับผลที่ตามมาทั้งหมดให้ได้..ไม่เช่นนั้นก็หลับซ่อนอยู่อย่างเชื่อฟังและใช้ชีวิตแบบเดียวกับบรรพบุรุษที่น่าละอายใจเหล่านั้น..ดีห์ราห์คนนี้ไม่เต็มใจที่จะมีชีวิตอยู่อย่างหลับซ่อนไปตลอดเพราะชีวิตที่ยากจนเขาจึงยอมเสี่ยงเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันและจุดประสงค์ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการใช้การแข่งขันนี้ขจัดชีวิตที่ย่ำแย่ของเขา..เขามีความกล้าที่จะละทิ้งความกลัวทั้งหมด..ฉันคิดว่าเขาสามารถเป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยมได้ด้วยการฝึกฝนและขัดเกลาเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะด้วยความกล้าหาญของเขาแบบนี้เขาก็จะกลายเป็นคนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวได้”
หลินเฟิงถึงกับตกตะลึงเล็กน้อยและไม่ได้แปลกใจเกี่ยวกับเรื่องราวดีห์ราห์แต่ประหลาดใจกับอดีตของไป๋ฮวยเสียมากกว่าเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำของบรรพบุรุษกลับสามารถทำให้มีคนอย่างไป๋ฮวยในทุกวันนี้ นั่นเป็นคำพูดที่สมเหตุสมผลที่สุดสำหรับการใช้ชีวิตเพราะถ้าใครต้องการประสบความสำเร็จเขาคนนั้นก็ต้องพยายามจนถึงที่สุดและละทิ้งความกลัวทั้งหมดและแบกรับผลที่ตามมาให้ได้
“แก๊งอินาดะเริ่มเคลื่อนไหวกันแล้วเหรอ..พวกยากูซ่าไม่เคยอยู่เฉยๆกันเลย” เย่เชียนส่ายหัวแล้วพูด
“อะไรกัน..น้องเย่เริ่มขัดแย้งกับพวกแก๊งอินาดะแล้วเหรอ?” หลินเฟิงถาม
“มันเป็นเรื่องบังเอิญแต่มันไม่สำคัญหรอกเพราะเมื่อวานผมกับพี่หลันไปกินข้าวที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่มารุยามะทาโร่ลูกชายคนโตของมารุยามะไทจิหัวหน้าแก๊งอินาดะดูแลกิจการอยู่..พี่รู้มั้ยว่าเขาตั้งกฎของร้านว่ายังไง?..ไม่อนุญาตให้คนจีนเข้าไปในร้านอาหาร..ให้ตายเถอะ” เย่เชียนรู้สึกโกรธเมื่อนึกถึงเรื่องนี้และอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างโกรธเกรี้ยว
เมื่อได้ยินเช่นนั้นไป๋ฮวยกับหลินเฟิงก็ขมวดคิ้วแน่นและความโกรธเกินคำบรรยายก็ปะทุขึ้น “ถ้าฉันเดาไม่ผิดนายคงจะสอนบทเรียนไอ้พวกนั้นไปแล้วใช่มั้ย?” หลินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม
เย่เชียนก็หัวเราะแล้วพูดว่า “ตอนแรกผมไม่รู้หรอกว่าพวกนั้นมันเป็นคนของแก๊งอินาดะ..พวกมันก็แค่พวกกระจอกๆเท่านั้น”
“แก๊งอินาดะเป็นหนึ่งในกองกำลังหลักของสมาคมมังกรดำและมันก็สมเหตุสมผลที่จะจัดการกับพวกมัน..แต่ฉันยังไม่รู้เลยว่าพวกมันแข็วแกร่งแค่ไหน..แต่พวกมันไม่เหมือนสำนักนินจาอิงะเพราะพวกมันเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่จงรักภักดีของสมาคมมังกรดำเพราะงั้นมันก็ไม่ง่ายเลยที่จะกวาดล้างพวกมัน” หลินเฟิงพูดอย่างช้าๆ
“ตอนนี้แก๊งอินาดะกับแก๊งโยชิคาว่ากำลังไม่พอใจสมาคมมังกรดำ..ฉันก็พูดไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าพวกมันอยากจะถอนตัวออกจากสมาคมมังกรดำกันแล้ว” ไป๋ฮวยพูด “การกระทำของเย่เชียนก็อาจจะเป็นประโยชน์กับเราในอนาคตเพราะตราบใดที่เราสามารถแยกกองกำลังเหล่านี้ออกจากกันได้อย่างสมเหตุสมผลล่ะก็เราอาจจะทำให้แก๊งอินาดะกับแก๊งโยชิคาว่าขัดแย้งกับแก๊งยามากุจิเพื่อให้สมาคมมังกรดำไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้..เนื่องจากสมาคมมังกรดำมักจะสนับสนุนแก๊งยามากุจิเสมอดังนั้นอำนาจและอิทธิพลของแก๊งยามากุจิจึงเหนือกว่ามาโดยตลอดจึงทำให้แก๊งอินาดะกับแก๊งโยชิคาว่าไม่พอใจอย่างมาก..แต่พวกมันก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรเหมือนคราวที่แล้วที่แก๊งยามากุจิเริ่มขัดแย้งกับแก๊งฝูชิงแต่สมาคมมังกรดำก็ออกมาสั่งให้แก๊งอินาดะกับแก๊งโยชิคาว่าช่วยแก๊งยามากุจิต่อต้านแก๊งฝูชิง..ด้วยเหตุนี้แก๊งอินาดะกับแก๊งโยชิคาว่าจึงต้องการถอนตัวออกจากสมาคมมังกรดำ..นอกจากนี้ในฐานะมนุษย์และยิ่งเป็นองค์กรใต้ดินแล้วใครจะอยากอยู่ใต้เท้าของคนอื่นตลอดไป..ซึ่งมารุยามะไทจิกับโอโนะนานามิหัวหน้าแก๊งโยชิคาว่าต่างก็เป็นคนรักอิสระ..ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขาจะไม่ยอมอยู่ภายใต้การควบคุมของสมาคมมังกรดำตลอดไป”
เย่เชียนก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ผมเองก็คิดแบบนั้น..ตราบใดที่เราสามารถใช้ประโยชน์จากความขัดแย้งของแก๊งยากูซ่าสามขั้วอำนาจได้อย่างสมเหตุสมผลล่ะก็สิ่งนี้จะช่วยเราได้มาก”
“ถูกต้อง..แต่มารุยามะไทจินั้นไม่ง่ายเลยที่จะรับมือ..นอกจากนี้นายเพิ่งจะไปทำร้ายลูกชายของเขาอีก..แบบนั้นเขาจะยอมร่วมมือกับเราเหรอ” หลินเฟิงพูด
เย่เชียนก็เบะปากแล้วพูดว่า “ผมไม่ได้คิดที่จะร่วมมือกับเขาผมแค่ต้องการหลอกใช้พวกมันเพราะมารุยามะไทจิไม่คู่ควรที่จะเป็นพันธมิตรกับเรา..นอกจากนี้หลังจากที่สมาคมมังกรดำถูกกำจัดไปแล้วแก๊งอินาดะก็คือเป้าหมายต่อไปของพวกเรา”
หลินเฟิงก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้กังวลเรื่องนั้น..เพราะความฉลาดของนายนั้นเทียบได้กับขงเบ้งในยุคสงครามเพราะงั้นการรับมือกับมารุยามะไทจิมันก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย”
“มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องเตือนพวกนายว่าตัวตนของมารุยามะไทจินั้นไม่ธรรมดา..ฉันคิดว่านายคงจะต้องครุ่นคิดและพิจารณาสิ่งต่างๆอย่างหนักหน่วงหลังจากได้ฟัง” ไป๋ฮวยพูด
เย่เชียนก็ถึงกับตกตะลึงเล็กน้อยและพูดด้วยความประหลาดใจว่า “มารุยามะไทจินี้มีสถานะพิเศษอะไรเหรอ..ทำไมพวกผมถึงต้องพิจารณากันด้วย?”
“นายลืมผู้มีพระคุณของนายไปแล้วเหรอ..มารุยามะมิซูกิหนึ่งในผู้ก่อตั้งองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าของเราน่ะ” ไป๋ฮวยพูดเบา “มารุยามะไทจิเป็นพี่ชายของมารุยามะมิซูกิเพราะงั้นนายยินดีที่จะจัดการกับเขาหรือเปล่าล่ะ?”
เย่เชียนก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวและเขาก็ไม่เชื่อเพราะเขาไม่เคยคิดว่ามารุยามะไทจิจะเป็นพี่ชายคนโตของมารุยามะมิซูกิ เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่เชียนก็ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “พี่ไป๋..ข่าวกรองของพี่ถูกต้องจริงๆงั้นหรอ..มารุยามะไทจิเป็นพี่ชายของครูฝึกมิซูกิงั้นเหรอ?”
“ถ้านายไม่เชื่อก็ลองไปสืบดูเองสิ” ไป๋ฮวยพูดอย่างแข็งกร้าว
เย่เชียนก็ถึงกับผงะแล้วพูดด้วยความขมขื่นว่า “แน่นอนว่าผมต้องเชื่ออยู่แล้ว..ผมแค่แปลกใจนิดหน่อยผมไม่คิดว่าครูฝึกมิซูกิจะมีพี่ชายแบบนี้..ทำไมผมไม่เคยได้ยินครูฝึกพูดถึงมาก่อนเลย”
“ความสัมพันธ์ระหว่างมารุยามะมิซูกิกับพี่ชายของเธอไม่ค่อยดีนัก..นั่นเป็นเพราะมารุยามะไทจิเข้าร่วมแก๊งอินาดะและฆ่าพ่อของตัวเองดังนั้นเธอจึงเกลียดชังมารุยามะไทจิมาโดยตลอด” ไป๋ฮวยพูด “แล้วไงต่อ..ทีนี้นายจะทำยังไง?”
เย่เชียนก็ยิ้มจางๆแล้วพูดว่า “มันไม่เกี่ยวหรอกว่าครูฝึกมิซูกิกับมารุยามะไทจิจะขัดแย้งกันหรือเปล่า..ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นพี่น้องที่รักกันดีก็เถอะแต่ถ้าหากมารุยามะไทจิมาขัดขวางผมล่ะก็ผมจะไม่ละเว้นอยู่ดี..พวกเราคือหมาป่าเพราะงั้นเราจะไม่ทำให้อดีตจ่าฝูงต้องผิดหวัง”
.