ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1128 เจอคนที่น่าทึ่งอีกแล้ว
ตอนที่ 1128 เจอคนที่น่าทึ่งอีกแล้ว
“เจ้าตัดสินใจหรือยังว่าจะเลือกอาจารย์คนใด?”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงถาม
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าตอบ
“เช่นนั้น…ข้าจะมีสิทธิ์ได้เป็นศิษย์ของท่านหรือไม่ ขอรับ?”
ใบหน้าของผู้อาวุโสวั่นเจิงฉายแววประหลาดใจ เหล่าผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ข้างเขาเองก็มองมาทางนี้ด้วยสายตาแปลกๆ
“จริงหรือ? เจ้าคิดเช่นนี้จริงๆ หรือ?”
ไม่แปลกใจที่ผู้อาวุโสวั่นเจิงจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้
เพราะแม้ว่าเขาจะถูกตัดสินว่าเป็นผู้ที่แข็งแกร่งสูงสุดในบรรดาเซียนหมอรุ่นอาวุโสทั้งหมด แต่เนื่องจากบุคลิกที่ค่อนข้างเข้มงวด และการตั้งเงื่อนไขในตัวลูกศิษย์ที่สูงกว่ากำหนด เขาจึงไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเหล่าศิษย์สาวก
ต้องรู้ว่าการฝึกตนของเซียนหมอนั้นแตกต่างจากแขนงอื่น ภายใต้การฝึกที่เกิดความผิดพลาดได้หลากหลาย พวกเขาจึงจำเป็นต้องมีอาจารย์ควรช่วยและสั่งสอนไปทีละขั้นตอน
ในกรณีนี้ ศิษย์หลายคนจะเลือกอาจารย์ที่มีนิสัยอ่อนโยนและเข้ากับคนได้ง่าย
อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องถูกกดดัน และจมอยู่กับบรรยากาศน่าอึดอัดตลอดทั้งวัน
ซึ่งในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ผู้อาวุโสวั่นเจิงมักจะเป็นเช่นนั้นตลอด
ว่ากันว่าสามปีแล้วที่เขาไม่ยอมรับศิษย์คนใด
มิใช่เพราะไม่มีใครอยากฝากตนเป็นศิษย์กับเขา แต่…เป็นเพราะไม่มีศิษย์คนใดผ่านการทดสอบของเขาต่างหาก
นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนตกใจกันยกใหญ่ เมื่อได้ยินเส้นทางที่ฉู่หลิวเยว่เลือก
“การเป็นศิษย์ของข้า จักต้องเตรียมความพร้อมอย่างหนัก”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงย้อนถามนางด้วยความสงสัย
“ร่างกายเล็กๆ ของเจ้า…จะรับไหวแน่หรือ?”
ฉู่หลิวเยว่ยิ้มเยาะเบาๆ
“จะไหวหรือไม่ ไว้รอท่านเห็นกับตาก็จะรู้”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงหัวเราะลั่น
“ยังเด็กยังเล็กแท้ๆ แต่ฝีปากหาได้ธรรมดาไม่! ดี! ในเมื่อเจ้าพูดขนาดนี้ เช่นนั้น…ข้าจักทดสอบเอง!”
น้อยครั้งที่ผู้อาวุโสวั่นเจิงจะถูกยั่วยุ จนรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาเช่นนี้ เขายกมือขึ้นแล้วหยิบกระดาษสองแผ่นออกมา
และเพียงสะบัดมือเบาๆ กระดาษสองแผ่นก็บินไปทางฉู่หลิวเยว่
นางยกมือขึ้นรับมัน
ผู้อาวุโสวั่นเจิงกล่าวพลางยกยิ้ม
“ในมือเจ้าคือใบสั่งยาของอายุวัฒนะที่ข้าเพิ่งปรับปรุงใหม่! ทว่าในสองแผ่นนั้น มีแผ่นหนึ่งเป็นสูตรปลอม หากเจ้าจำแนกได้ว่าแผ่นไหนเป็นของจริงและแผ่นไหนเป็นของปลอม ก็ถือว่าเจ้าชนะ!”
หลังจากสิ้นเสียง ศิษย์หลายคนต่างมองหน้ากันอย่างตกตะลึง
“ทดสอบโดยตรวจหาสูตรจริงสูตรปลอมหรือ? มันจะง่ายเกินไปหรือเปล่า…”
“เจ้าจักไปรู้อันใด! นั่นคือใบสั่งยาที่เขียนโดยผู้อาวุโสวั่นเจิงเชียวนะ! มันจะง่ายขนาดนั้นได้อย่างใด!”
“ใช่แล้ว! สามปีที่ผ่านมา ผู้อาวุโสวั่นเจิงใช้แค่วิธีนี้ในการทดสอบเด็กใหม่ แต่ทว่า จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่มีใครสามารถผ่านการทดสอบได้เลยสักคน!”
“ได้ยินมาว่าฉู่เยว่ผู้นั้นอายุเพียงสิบหกหนาว แต่กลับเป็นถึงเซียนหมอระดับแปด บางทีเขาอาจจะทำได้…”
“แต่ข้าว่าไม่ เมื่อก่อนก็ใช่ว่าจะไม่มีคนเก่งแบบเขา คนเก่งกว่าเขานั้นมีเยอะ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าตาผู้อาวุโสวั่นเจิงเสียหน่อย?”
“และก็ไม่รู้ว่าเหตุใดผู้อาวุโสวั่นเจิงถึงได้ตั้งข้อกำหนดไว้สูงเพียงนั้น เห้อ…”
ฉู่หลิวเยว่มองไปยังใบสั่งยาทั้งสองแผ่นในมือของตน
กระดาษแผ่นนี้มีขนาดเท่ากระดาษธรรมดา แต่บนกระดาษกลับมีชื่อสมุนไพรหลายร้อยชนิดเขียนอยู่ ซึ่งอันที่จริงกระดาษแผ่นเล็กๆ บางๆ นี่ไม่น่าเขียนพอด้วยซ้ำ!
หลังจากอ่านมันครั้งหนึ่ง ไม่นานฉู่หลิวเยว่ก็พบว่าข้อความบนกระดาษนั้นหายไป จากนั้นก็มีข้อความอีกหลายประโยคปรากฏขึ้นบนหน้ากระดาษโล่งๆ นั่นอีกครั้ง!
มันคือเนื้อหาที่ต่อจากข้อความเมื่อครู่!
เพียงแค่ชื่อสมุนไพรอย่างเดียว แต่มันกลับลบหายแล้วปรากฏขึ้นบนกระดาษถึงสี่ครั้ง!
ส่วนครั้งที่ห้า ได้เปลี่ยนเป็นกระบวนการปรุงยาแทน
ครั้นกวาดสายตาอ่านคร่าวๆ แล้วหนึ่งครั้ง ตัวอักษรเหล่านั้นก็หายไปอีกครา
และคราวนี้ก็ไม่มีสิ่งใดปรากฏขึ้นอีกแล้ว
กล่าวคือ ตั้งแต่ต้นจนจบฉู่หลิวเยว่ตั้งอกตั้งใจอ่านข้อความเหล่านั้นมาก ทว่านางอ่านทันแค่ “หน้าเดียว” เท่านั้น!
สำหรับคนธรรมดาแค่อ่านให้ทันก็ว่ายากแล้ว นับประสาอันใดกับการจับผิดของจริงของปลอมกัน!?
ฉู่หลิวเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ และมองไปยังกระดาษอีกแผ่น
ภาพเหตุการณ์เดิมๆ เกิดขึ้นอีกครั้ง
แต่โชคดีที่ครั้งนี้ฉู่หลิวเยว่เตรียมตัวมาดี ดูเหมือนนางจะมิได้วิตกกังวลขนาดนั้นแล้ว
ครั้นอ่านจบและก่อนที่บรรทัดสุดท้ายจะจางหายไป นางก็ถอนสายตาแล้วคืนใบสั่งยาทั้งสองแผ่น
ผู้คนรอบข้างต่างถอนหายใจพรืดใหญ่
ดูๆ แล้วฉู่เยว่ผู้นี้คงไม่ไหวหรอก
ใช่แล้ว จะมีสักกี่คนบนโลกที่ผ่านบททดสอบบ้าๆ เช่นนี้กัน?
“ไม่อ่านแล้ว ยอมแพ้แล้วหรือ?”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงรับกระดาษทั้งสองแผ่นคืน ด้วยสีหน้าประมาณว่า “กะแล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้”
อย่างใดเสีย เขาก็ไม่คิดว่าจะมีใครสามารถ…
“ข้าดูแล้วขอรับ แผ่นแรกเป็นของปลอม ส่วนแผ่นที่สองเป็นของจริง”
ฉู่หลิวเยว่กล่าวอย่างใจเย็นและจริงจัง
“หะ…หะ? กระไรนะ?”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงถึงกับแน่นิ่งไปพักหนึ่ง ใบหน้าของเขาแข็งทื่อราวสติหลุดไปชั่วขณะ
ฉู่หลิวเยว่อมยิ้มเล็กน้อย พลันอธิบายเพิ่มเติมว่า
“แน่นอนว่าต้นเซว่กุ้ยมีสรรพคุณช่วยเรื่องระบบทางเดินหายใจ แต่ถ้าใส่รวมกับผลไผ่ขาว ประสิทธิภาพของมันจะลดลงและถูกทำให้เป็นกลาง ยิ่งไปกว่านั้น หากใส่ผลไผ่ขาวสองผล ก็จะยิ่งก่อให้เกิดลมปราณเหมันต์ ซึ่งอันตรายและไม่เป็นประโยชน์แก่ผู้ใช้ขอรับ”
“นอกจากนี้ ยังไม่สามารถใส่ต้นเหมยเถียวหลิงขณะกลั่นหินสบู่[1] ได้ เนื่องจากกลิ่นของมันจะส่งผลกระทบต่อความหนาของชั้นน้ำแข็งบนหินสบู่ขณะกลั่นอย่างมาก ความประมาทเพียงเล็กน้อยจะทำลายหินสบู่จนหมด และสูญเสียสรรพคุณของวัตุดิบยาจนหมดสิ้น”
ฉู่หลิวเยว่กล่าวด้วยเสียงไพเราะนุ่มนวล
ผู้คนรอบข้างค่อยๆ เงียบเสียงลง
พร้อมกับดวงตาของผู้อาวุโสวั่นเจิงที่ค่อยๆ เบิกกว้างขึ้น
“…ต้องพูดต่อหรือไม่ขอรับ?”
ฉู่หลิวเยว่ถาม
พูดไปตั้งมากมายเพียงนี้แล้ว แม้แต่เซียนหมอที่มีความรู้ด้านยาอายุวัฒนะเพียงน้อยนิด ก็น่าจะไม่เข้าใจได้นะ?
“จะ เจ้า…เจ้ามองออกได้อย่างใด?”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงถามเสียงสั่น
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะเบาๆ
“ก็แค่ใช้ตามองขอรับ”
“ไม่สิ ข้าหมายถึง…”
ขณะตอบโต้ ผู้อาวุโสวั่นเจิงก็สังเกตเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามเขา
ฉลาดหลักแหลมและมีไหวพริบ!
ผู้อาวุโสวั่นเจิงใจเต้นรัวเร็วไม่เป็นจังหวะ
ในฐานะเซียนหมอ เขารู้ได้ทันทีว่าเด็กหนุ่มตรงหน้านั้น มีพรสวรรค์อันล้ำค่ามากมายเพียงใด!
ใช่ว่าจะไม่มีคนที่แค่ดูผ่านตาก็จำได้ไม่ลืมเช่นนี้ ทว่าคนที่ไม่เพียงแต่จำชื่อสมุนไพรเหล่านั้น แต่ยังจำวิธีการใช้และลำดับในการกลั่นยาได้ชัดเจนอย่างฉู่หลิวเยว่ กลับมีอยู่เพียงน้อยนิด!
แต่ทักษะที่มีค่าที่สุดก็คือ เห็นได้ชัดว่าเขารู้เรื่องลักษณะพิเศษของยาแต่ละชนิดเป็นอย่างดี และยังดูเชี่ยวชาญมากด้วย! ราวกับว่าเข้าใจทั้งหมดนั่นอย่างละเอียดถี่ถ้วน!
พลันมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวของผู้อาวุโสวั่นเจิง
ในที่สุดเขาก็ได้พบกับสมบัติล้ำค่าอีกครั้ง!
“ไม่ต้องๆ!”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงเอ่ยย้ำอีกครั้ง ยามนี้ใบหน้าคมคายที่แสนจะดุดันเผยความตื่นเต้นดีใจออกมาจนยากจะปกปิดได้ เรียวคิ้วและดวงตาโก่งโค้งลงเป็นรอยยิ้ม
“สิ้นสุดการทดสอบเพียงเท่านี้! เจ้าผ่านแล้ว!”
หากเขาไม่ยอมรับเด็กนี่ คงได้ถูกสวรรค์ลงทัณฑ์เป็นแน่!
ครานั้นเขาแย่งเจ้าสำนักไม่ได้ มาตอนนี้นับว่าถึงทีของเขาแล้ว!
ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ
ผ่านแล้ว?
แค่นี้หรือ?
หือ เช่นนั้นข้อกำหนดของผู้อาวุโสวั่นเจิง ก็ไม่เห็นจะสูงอย่างที่ว่าเลยหนิ…
หากยามนี้คนรอบข้างรู้ว่าฉู่หลิวเยว่คิดเช่นนี้ล่ะก็ เกรงว่าพวกเขาคงทุบตีนางแน่ๆ!
เจ้าผ่านได้สบายๆ แล้วเจ้าคิดถึงคนอื่นบ้างหรือไม่!?
เจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกข้าลำบากมากแค่ไหน!?
“เอาล่ะๆ! ฉู่เยว! ฉู่เยว่! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าคือศิษย์ของ…”
“ประเดี๋ยวก่อน!”
แต่ก่อนที่ผู้อาวุโสวั่นเจิงจะพูดจบ ก็ถูกขัดจังหวะเสียก่อน
เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับมามองเซียนหมอคนอื่นๆ พลางรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ทันใดนั้น หนึ่งในพวกเขาก็ระบายยิ้มให้ฉู่หลิวเยว่ แล้วกล่าวว่า
“ฉู่เยว่ ไม่ทราบว่าเจ้าสนใจมาอยู่กับพวกข้าหรือไม่?”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงสบถออกมาทันที
พวกขี้ขโมยมาแล้ว!
[1] หินสบู่ เป็นหินแปรที่มีองค์ประกอบของแร่ทัลก์เป็นหลัก โดยอาจมี แร่คลอไรต์ ไพรอกซีน ไมกา แอมฟิโบล แร่คาร์บอเนต และแร่ชนิดอื่นๆ เพราะมันประกอบไปด้วยแร่ทัลก์เป็นหลักจึงมักจะนุ่มมาก
——————————————-