ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1200 อุ้ม
ตอนที่ 1200 อุ้ม
หลังจากผ่านไปสักครู่หนึ่ง ความเจ็บปวดจากมือก็ส่งมาถึง!
สีหน้าของจินเหลยแข็งค้างทันที
พรึ่บ!
เสียงกระบี่ที่แหลมคมแทงทะลุเนื้อ ทำให้ผู้คนที่ได้ยินรู้สึกปวดฟันขึ้นมา
จินเหลยยังสัมผัสได้ถึงปลายกระบี่ที่แหลมคมกำลังเสียดสีกับกระดูกของเขาอยู่!
ในที่สุดแววตาของเขาก็ปรากฏร่องรอยความตื่นตระหนก ก่อนจะถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว!
แต่…อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป มันจะง่ายเช่นนั้นที่ไหนกัน?
ฉู่หลิวเยว่จ้องมองเขาด้วยแววตาที่เย็นชา และเฉียบคมอย่างยิ่ง!
ในขณะเดียวกันนางก็กุมด้ามกระบี่แน่น พร้อมสาวเท้าแทงไปด้านหน้าอีกครั้ง!
ช่วยไม่ได้ จินเหลยต้องเปลี่ยนจากหมัดเป็นฝ่ามือ คว้าจับที่ด้านคมของกระบี่นั้นไว้!
ไม่ทันได้คาดคิด ก้อนเนื้อชิ้นใหญ่ก็ถูกขูดออกมา
เลือดสดๆ ไหลออกจากฝ่ามือของเขาอย่างต่อเนื่อง พร้อมไหลลงจากตัวกระบี่หลงหยวนสีดำนั้น
ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้ใบหน้าของเขาซีดเผือด
วินาทีต่อมา เขาก็กัดฟันกรอด คาดไม่ถึงว่าเขาจะคว้ากระบี่หลงหยวน แล้วสะบัดออกมาอย่างแรง!
แม้ว่ากำลังของจินเหลยจะเป็นเพียงลูกธนูที่สุดแรงบิน[1]แล้ว แต่ไม่ว่าอย่างใดเขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพ
อูฐผอมตายก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า
ด้วยความเร็วสูงสุดของฉู่หลิวเยว่ ทั้งโคจรตอนพลังศักดิ์สิทธิ์ภายในร่างกาย พร้อมโจมตีจินเหลย แต่ในหลายๆ ด้าน นางก็ยังไม่ได้ดีเท่าอีกฝ่าย
ราวกับว่าในเวลานี้ เมื่อจินเหลยอยู่ในสภาวะคลุ้มคลั่ง ในตอนนั้นก็ทำให้ฉู่หลิวเยว่เสียสมดุลไปทันที!
ร่างของนางถูกสลัดไปด้านข้าง!
ลำแสงสีทองบินพุ่งเข้าหานางอย่างรวดเร็ว พลังที่แข็งแกร่ง และอ่อนโยนคอยสนับสนุนนางอยู่ ทำให้ฉู่หลิวเยว่สามารถยืนได้อย่างมั่นคงโดยรวดเร็ว
อย่างใดก็ตามในตอนนั้นเอง เสียงกระแทกเบาๆ ก็ดังขึ้นในหูของนาง
ฉู่หลิวเยว่หันกลับไปมองทันที หลังจากที่นางเพิ่งถูกสะบัดออกไป ในตอนที่นางกำลังดิ้นรนอยู่นั้น กระบี่หลงหยวนที่อยู่ในมือของนาง ชนเข้ากับลูกบอลแสงที่อยู่ด้านข้างอย่างไม่ตั้งใจ
ส่วนปลายแหลมของกระบี่ เจาะเข้าไปในลูกบอลแสงนั้นประมาณหนึ่งนิ้ว
เสียงนั้นก็คือ เสียงที่ปลายกระบี่หลงหยวนสัมผัสเข้ากับกระบี่ด้านใน
กระจ่าง กังวาน สบายหู
แค่ฟังก็รู้ได้ทันทีแล้ว ว่าท่านจะต้องเป็นกระบี่ที่ดีอย่างแน่นอน!
ถ้าหากเป็นปกติ ฉู่หลิวเยว่ได้ยินเสียงนี้ ได้เจอกับของวิเศษเช่นนี้ นางจะต้องดีใจอย่างมากแน่นอน
หากได้มีโอกาสมาชมอย่างใกล้ชิด จะดีมากกว่านี้
แต่ในตอนนี้หัวใจของนางกลับเต้นกระหน่ำ!
คำพูดที่องค์ปฐมกษัตริย์พูดเมื่อครู่นี้ ยังดังกังวานในสมองของนาง!
…อาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อชิ้นนั้นไม่มีจิตวิญญาณอาวุธ!
ฉู่หลิวเยว่รีบดึงกระบี่หลงหยวนกลับทันที!
หลังจากการทดสอบครั้งนี้ นางก็ตระหนักได้ว่า เหมือนกระบี่หลงหยวนจะถูกกระบี่เล่มนั้นดูดกลืนเข้าไป! มันจึงไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย!
ในขณะเดียวกัน นางก็สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า มีอันใดบางอย่างกำลังพวยพุ่งออกมาจากกระบี่หลงหยวน และไหลเข้าสู่กระบี่เล่มนั้นอย่างต่อเนื่อง!
ในฐานะเจ้าของของกระบี่หลงหยวน ฉู่หลิวเยว่รู้ดีว่านี่มันคืออันใด
…จิตวิญญาณกระบี่
พลังที่สะสมในกระบี่หลงหยวน กำลังเคลื่อนที่อย่างบ้าคลั่ง!
ในตอนนั้นเองฉู่หลิวเยว่ก็ตกใจอย่างยิ่ง!
นางคิดไม่ถึงแล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์ผิดพลาดเช่นนี้ขึ้น!
นางออกแรงมากขึ้นกว่าเดิม หมายจะดึงกระบี่หลงหยวนออกมา
แต่มันก็ไร้ประโยชน์
กระบี่ที่อยู่ภายในกลุ่มแสงนั้นแข็งแกร่งอย่างยิ่ง! เหมือนว่ามันถือโอกาสยึดแย่งกระบี่หลงหยวนมา!
ในตอนนั้นเอง นางรู้แล้วว่านางไม่สามารถควบคุมสถานการณ์นี้ได้อีกต่อไป!
…
คนอื่นๆ ยังไม่ทันสังเกตสถานการณ์ทางด้านของฉู่หลิวเยว่
หลังจากจินเหลยเห็นว่าฉู่หลิวเยว่ยืนตัวแข็งนิ่งไป ยังคิดว่านางถูกทำร้ายจนเซ่อไปเสียแล้ว ดังนั้นจึงฉวยโอกาสไล่ล่านาง!
แต่เขาเพิ่งก้าวขาออกไป ก็สัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือก
คอของเขาแข็งทื่อ แล้วมองลงมา
เส้นสีทองสายหนึ่งกวัดแกว่งไปมาบนอากาศ
บนนั้นยังเปื้อนคราบเลือดอยู่ จนกลายเป็นสีแดงเข้ม
ความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นในใจของเขา เขากลอกตามอง จากนั้นก็เห็นว่าน่องขาของตัวเองถูกตัดออกไปอย่างไร้เสียง!
แม้กระทั่งเสียงกระดูกของตัวเองที่หัก เขายังไม่ได้ยิน เพราะว่าเรื่องทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นเร็วมากเกินไป!
วินาทีถัดมา ขาของเขาที่อยู่ภายใต้การจ้องมองก็หล่นลงพื้นอย่างกะทันหัน!
เขาเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความตกใจ จากนั้นก็เห็นว่าหรงซิวมาหยุดอยู่ในตำแหน่งที่ห่างจ่ากเขาไม่ไกล และมาตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบ
เพราะเมื่อครู่นี้ในใจของเขาพะวงแต่เรื่องที่จะต่อสู้กับฉู่หลิวเยว่ ดังนั้นจึงไม่ทันได้สังเกต
หรงซิวยืนอยู่กลางอากาศ ใบหน้าเย็นชาเป็นหนึ่งไม่มีสอง ในตอนนี้เหมือนถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็ง ดวงตาคู่นั้นเหมือนกับสระน้ำเย็นพันปี เพียงแค่มอง เหมือนกับทำให้คนทั้งคนถูกแช่แข็งไป!
จิตสังหารเข้มข้นมาก!
เขาเอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง ส่วนมืออีกข้างมีด้ายสีทองพันรอบเอาไว้
คนที่ตัดขาจินเหลยก็คือเขานั่นเอง!
จินเหลยหน้าซีดขาว ริมฝีปากแห้ง และสั่นสะท้าน
“ข้า…”
นิ้วเรียวยาวของหรงซิวขยับเล็กน้อย
ทันใดนั้นด้ายสีทองเหล่านั้นก็กลายเป็นใบมีดที่คมกริบจำนวนนับไม่ถ้วน พุ่งตรงไปทางจินเหลย!
“ไม่…”
จินเหลยสามารถสัมผัสได้ถึงอันตราย เขาเพิ่งจะร้องขอชีวิต ทันใดนั้นก็รู้สึกเย็นวาบที่ลำคอของตัวเอง
ทันใดนั้นก็มีเลือดอุ่นๆ ไหลออกมา!
ลำคอของเขาถูกฟันแล้ว!
จินเหลยยกมือขึ้นด้วยความตื่นตระหนก อยากจะกุมปากแผลที่เลือดไหลของตัวเอง แต่เพิ่งยกขึ้นมาได้ครึ่งเดียว เขาก็พบว่ามือของเขานั้นหลุดไปแล้ว
จากนั้นก็เป็นท่อนแขน
ความเจ็บปวดแผ่กระจายไปทั่วร่าง
เขาอ้าปากขึ้น แต่กลับมีเพียงเสียงลมแผ่วเบาที่หลุดออกมา
เขารู้ว่าร่างกายของเขากำลังจะสูญสลายไปทีละน้อย
เขาสามารถสัมผัสได้ว่าเลือดที่ไหลออกจากกาย ค่อยๆ เย็นเยียบลง!
ดวงตาของจินเหลยเบิกโพลง จ้องมองไปที่หรงซิวตาเขม็ง แต่ในตอนนั้นเองดวงตาของเขาก็ระเบิดขึ้นเช่นกัน
การทำลายล้างเกิดขึ้นโดยไร้เสียง
ผู้คนจำนวนมากเหมือนกำลังดูการชำระโทษในนรก ในใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
สิ่งที่เรียกว่า ทัณฑ์เลาะกระดูก เป็นเช่นนี้นี่เอง!
เขามองไปทางหรงซิวอีกครั้ง ความคิดของคนจำนวนไม่น้อยที่มีต่อเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง
เขาใช้วิธีการที่โหดร้าย แต่สีหน้ายังคงราบเรียบเช่นเดิม
ผู้ชายคนนี้…น่ากลัวเกินไปแล้ว!
อย่างใดก็ตามในตอนนั้นเอง เขาก็ได้เห็นฉากที่น่าตกใจยิ่งกว่า
เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านข้างกลุ่มแสงหมดสติลงไปอย่างกะทันหัน
อีกทั้งในขณะที่เขาล้มลง หรงซิวก็พุ่งตัวไปด้านข้าง พร้อมคว้าตัวเด็กหนุ่มคนนั้นแล้วอุ้มขึ้นมา!
[1]ลูกธนูที่สุดแรงบิน หมายถึง กำลังอันเข้มแข็งเกรียงไกรถึงจุดที่เสื่อมโทรมแล้ว