ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 210 กัดนาง!
ตอนที่ 210 กัดนาง! [รีไรท์]
ด้วยการประลองที่ดำเนินต่อไป ผู้ที่ตกรอบก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อวานเฉินหู่ชนะการประลอง แต่เนื่องจากปีนี้ได้พบคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งจึงพ่ายแพ้ไปในท้ายที่สุด
ต่อจากนั้นกู้หมิงเฟิงก็โดนสุ่มจับขึ้นมาอีกครั้ง เขาชนะอย่างง่ายดายเนื่องจากเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่
ไม่นานก็ถึงตามู่หงอวี๋ลงไปประลองอีกครั้ง
คู่ต่อสู้ของนางเป็นหญิงสาวจากสำนักไท่เหยี่ยน นามว่าอวี๋ฉิง
อวี๋ฉิงมีรูปร่างเพรียวบาง รูปโฉมนับได้ว่างดงาม นัยน์ตาคู่นั้นกลับน่าเอ็นดู เพิ่มเสน่ห์อ่อนหวานทำให้คนหวั่นไหว
เหมือนดอกไม้ขาวที่พลิ้วไหวไปตามสายลม
ในทางกลับกัน มู่หงอวี๋มีความกระตือรือร้นแน่วแน่ ตรงไปตรงมา ดุจดั่งดอกโบตั๋นที่บานสะพรั่ง
ทั้งสองยืนอยู่บนลานประลอง สว่างไสว สะดุดตาเป็นพิเศษ
มู่หงอวี๋เหลือบมองอวี๋ฉิงพลางยิ้ม
“เจ้าก็เป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่หรือ? งั้นดียิ่ง! ในที่สุดก็ได้สู้สมใจอยากเสียที !”
นัยน์ตาอวี๋ฉิงฉายแววประหลาดใจราวกับคาดไม่ถึงว่ามู่หงอวี๋จะตรงไปตรงมาและเกรี้ยวกราดเช่นนี้ นางเผยรอยยิ้มอ่อนละมุนบางๆ
“ข้าเพิ่งบรรลุขั้นได้ไม่นานนัก อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่านก็เป็นได้ เรามาแลกเปลี่ยนฝีมือกันสักหน่อยดีกว่า”
มู่หงอวี๋รู้สึกแปลกประหลาด
นางก็เพิ่งบรรลุขั้นนี่นา!
ตอนนี้ยังไม่ทันเริ่มประลองเลย เหตุใดอวี๋ฉิงผู้นี้ถึงบอกว่ามิใช่คู่ต่อสู้นางเล่า?
งานสมาคมเยาวชนเป็นการแข่งขันระหว่างสำนักและศิษย์ เหตุใดถึงนางถึงมีท่าทางคล้ายว่าจะไม่อยากสู้เช่นนั้นเล่า?
อย่างไรเสียครั้นเห็นอวี๋ฉิงมีท่าทางอ่อนโยนเช่นนี้ มู่หงอวี๋ก็ไม่ครุ่นคิดให้มากความ
“ดี! เราเริ่มกันเลยดีกว่า!”
พอพูดจบก็ขยับตัวแล้วจู่โจมก่อน!
ทั้งสองต่อสู้กันในทันที!
เนื่องจากทั้งสองต่างก็เป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ ดังนั้นพละกำลังทั้งสองจึงไม่ต่างกันมากไม่ว่าจะในระยะใกล้หรือไกล จึงไม่ได้มีความซับซ้อนถึงเพียงนั้น
มู่หงอวี๋ชอบเป็นฝ่ายรุก วันนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น
ร่างกายของนางฟื้นตัวกลับมาเหมือนเดิมแล้วและยังบรรลุขั้นพอดี ตอนนี้จึงมีจิตวิญญาณนักสู้เต็มเปี่ยม ใช้พละกำลังทั้งหมดทันทีที่ลงมือ!
อวี๋ฉิงต่อสู้รบรากับนางมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ดูเหมือนว่านางเริ่มตั้งรับไม่ไหวจึงเริ่มถอยหนี
มู่หงอวี๋เห็นดังนั้นก็วางแผนจะตีงูบนต้นไม้เพื่อโจมตีศัตรูในยามอ่อนแอ เข้าประชิดต่อไป!
หลังจากทั้งสองเริ่มประลองกันได้ไม่นาน อวี๋ฉิงก็ตกเป็นรอง ถอยร่นไปเรื่อยๆ จวนจะตกขอบลานประลอง!
…..
“อีกประเดี๋ยวหงอวี๋คงชนะการประลองรอบนี้ได้อย่างง่ายดาย!”
แม้เฉินหู่จะตกรอบ แต่เขาก็รู้ตัวว่าตัวเองมีพละกำลังไม่เท่าคนอื่น จึงไม่ได้ผิดหวังมากนัก
เมื่อเห็นว่ามู่หงอวี๋จะชนะแล้ว เขาก็ตื่นเต้นดีใจขึ้นมา
ทว่ากู้หมิงเฟิงที่อยู่ด้านข้างกลับไม่ได้มีสีหน้าผ่อนคลายเลยสักนิด ในทางกลับกันยังขมวดคิ้วเล็กน้อย
เมื่อเห็นท่าทางเขาเป็นเช่นนี้ เฉินหู่จึงถามด้วยความประหลาดใจ “เป็นอะไรไปเล่า? มีสิ่งใดผิดปกติอย่างนั้นหรือ?”
กู้หมิงเฟิงเงียบสักพักแล้วส่ายหน้า
“อวี๋ฉิงผู้นั้นแปลกไปเสียหน่อย”
“เอ๊ะ? นางแปลกที่ใด? เหตุใดข้าถึงมองไม่ออก?”
เฉินหู่เต็มไปด้วยความสงสัย อดไม่ได้ที่จะหันไปมอง
มู่หงอวี๋ยังคงโจมตีต่อไป อวี๋ฉิงตกเป็นรองโดยสิ้นเชิง
หากเป็นไปตามสถานการณ์นี้ บทสรุปก็สามารถเห็นได้เพียงปราดเดียว!
……
“อวี๋ฉิงผู้นี้ช่างน่าสนใจ”
ฉู่หลิวเยว่หรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อชมเหตุการณ์บนลานประลอง
ซือหยางได้ยินที่นางพูดก็อดถามไม่ได้ “ที่เจ้าพูดนั้นหมายความว่าอย่างไร?”
เนื่องจากซือหยางเป็นปรมาจารย์ เขาจึงไม่ค่อยเข้าใจแนวทางผู้ฝึกยุทธ์เท่าไหร่
เวลานี้เขายังบรรลุอยู่ที่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสอง แน่นอนว่าย่อมดูไม่ออกถึงอุบายนี้
ฉู่หลิวเยว่เชิดคางขึ้น
“เจ้าว่าผู้ใดจะชนะ?”
ซือหยางตอบโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย “มู่หงอวี๋แน่นอน! นี่ไม่ว่าใครก็ดูออกอยู่แล้วกระมัง? อวี๋ฉิงนั่นไม่มีพลังโต้ตอบเลย โดนไล่ล่าตลอด!”
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะ ทว่าสายตากลับไร้ซึ่งรอยยิ้ม
“หากนางไร้พลังโต้ตอบจริง แล้วเหตุใดถึงถูกไล่ตามอยู่เสียนานกลับไม่บาดเจ็บสักนิดเลยล่ะ? กระทั่งเส้นผมยังไม่ยุ่งผันกันแม้แต่น้อย”
“เอ๊ะ?”
ซือหยางอึ้งและมองอย่างละเอียดอีกครั้ง พบว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ
เขาจ้องมองได้สักพักก็อดเอ่ยขึ้นมาไม่ได้ “พอเจ้าพูดมาเช่นนี้ก็เหมือนจะเป็นตามนั้นจริงๆ…อวี๋ฉิงนั่นคล้ายจะตกเป็นรองแต่ว่า…ค่อนข้าง…ค่อนข้าง…”
“มีฝีมือชำนาญ”
ฉู่หลิวเยว่เคาะแขนเบาๆ
“พละกำลังของนางไม่มีทางอ่อนแออย่างที่แสดงให้เห็นหรอก”
ถึงอย่างไรก็ตาม ก็ไม่รู้ว่าเหตุใดนางถึงจงใจทำเช่นนี้
ซือหยางเหลือบมองฉู่หลิวเยว่อย่างหมดคำพูด
เมื่อกี้นางเพิ่งพูดออกมาว่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ดูอ่อนแอ?
แต่ดูเหมือนว่านางมีคุณสมบัติที่จะพูดเช่นนั้นจริงๆ…
“เช่นนั้นเจ้าว่าพวกนางสองคนผู้ใดจะชนะ?”
ฉู่หลิวเยว่ชะงัก
“ก็ไม่แน่”
อวี๋ฉิงผู้นั้นฝีมือไม่เลว แต่มู่หงอวี๋ก็มิใช่พวกกินพืช
ขณะนี้มีเสียงอุทานมาจากกลุ่มฝูงชน!
ฉู่หลิวเยว่เพ่งมองไป สายตานางเย็นเยียบภายในชั่วขณะ!
สองคนที่ลานประลอง คนหนึ่งล่า คนหนึ่งถอย กว่าจะรู้ตัวก็มาถึงขอบลานประลองแล้ว!
จากสายตาจะเห็นว่าหากอวี๋ฉิงถอยหลังไปอีกหนึ่งก้าวก็จะตกขอบลานประลองแล้ว ทว่าฉับพลันนั้นนางกลับเริ่มสู้กลับ!
ฝ่ามือพุ่งเข้าหามู่หงอวี๋!
มู่หงอวี๋ตาเป็นประกาย “ในที่สุดเจ้าก็ออกมือเสียที! มาได้จังหวะช่างเหมาะสมยิ่ง!”
แน่นอนว่านางก็สังเกตเห็นความผิดปกติของอวี๋ฉิงและยังขัดหูขัดตากับพฤติกรรมจงใจหลบเลี่ยงประเภทนี้ ข่มอารมณ์โทสะมานานแล้ว
ในที่สุดตอนนี้อวี๋ฉิงก็ยอมดวลตัวต่อตัวได้สักที นางย่อมตื่นเต้นเป็นธรรมดา วางแผนจะสู้จนดอกไม้ร่วงสายน้ำหลั่งไหล! ชนะการประลองอย่างสง่าผ่าเผย!
พลังภายในรวมตัวที่ฝ่ามือ นางซัดฝ่ามือออกไปด้วยความรวดเร็ว!
“ฝ่ามือโอบวายุ!”
พลังภายในรอบตัวทั้งสองทะลักออกมา เห็นได้ว่าพลังฝ่ามืออันทรงพลังปะทะเข้าหากัน!
ในขณะนี้ฝ่ามืออวี๋ฉิงเริ่มเบี่ยงไปเล็กน้อยเพื่อเลี่ยงท่าโจมตีนี้ของมู่หงอวี๋!
อย่างไรก็ตามเวลานี้นางก็ไม่ได้ล่าถอยแต่อย่างใด ในทางกลับกันยังเปลี่ยนฝ่ามือเป็นกรงเล็บ เอื้อมมือไปที่คอเสื้อมู่หงอวี๋โดยตรง!
มู่หงอวี๋ตกใจ จิตใจไม่สู้ดี รีบถอยหลังไปทันควัน
แต่ทว่าก็สายไปเสียแล้ว!
อวี๋ฉิงที่เร็วสู้นางไม่ได้กลับเคลื่อนไหวเร็วขั้นสุดยอดในเวลานี้ ไม่เพียงแต่หลบฝ่ามือมู่หงอวี๋ได้อย่างหวุดหวิด นางยังคว้าคอเสื้อมู่หงอวี๋ได้ทัน!
นางใช้แรงลากมู่หงอวี๋พร้อมกับหมุนปลายเท้าตัวเองหันตัวไป!
ทันใดนั้นทั้งสองก็เปลี่ยนตำแหน่งกันในท้ายที่สุด!
บัดนี้คนที่ยืนอยู่ขอบลานประลองกลับกลายเป็นมู่หงอวี๋!
มู่หงอวี๋รีบคว้าแขนของนางโดยพลัน หันกลับไปมองอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่นางร่วงจากตรงนี้ ก็จะตกรอบในทันใด!
“อวี๋ฉิง! เจ้านั้นเหลี่ยมจักเช่นนี้นี่เอง!”
มู่หงอวี๋คิดย้อนกลับไปก็เข้าใจกลอุบายอวี๋ฉิงได้ในทันที!
นางแสดงท่าทางอ่อนแอตั้งแต่อยู่บนลานประลอง เอาแต่ถอยหนีครั้งแล้วครั้งเล่าจนมาถึงตรงนี้นางถึงจะเริ่มสู้กลับในตอนท้าย!
จุดประสงค์คือเพื่อที่จะสู้กลับโดยผลักนางลงไปในช่วงเวลาแบบนี้!
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว นางก็เอาชนะได้สำเร็จโดยแทบไม่ต้องเปลืองแรง!
“ต่ำทราม!”
พอมู่หงอวี๋เข้าใจเรื่องราวเหล่านี้ ปอดก็เจียนจะระเบิด!
อวี๋ฉิงกะพริบตาปริบๆ ราวกับไร้เดียงสาไม่มีพิษสง
“กฎการประลองบอกไว้ด้วยหรือว่าทำเช่นนี้ไม่ได้? ก็แค่ประลองกันเท่านั้นเอง ชนะก็พอแล้วมิใช่หรือ?”
ขณะที่พูด จู่ๆนางก็เข้ามาใกล้เรื่อยๆ ลดเสียงลง แววตาเยาะเย้ยเย็นชาอยู่หลายส่วน
“คนไร้สมอง ถูกลิขิตไว้ว่าจะต้องแพ้ เจ้า…ลงไปซะ!”
พอพูดจบ นางก็ออกแรงที่ข้อมือเพื่อผลักมู่หงอวี๋ลงไป!
ฉับพลันมีเงาดำผุดออกมาเป็นกลุ่มก้อน! มุ่งตรงไปที่หน้านาง!
“อ๊า!”
อวี๋ฉิงกรีดร้องด้วยความตกใจโดยไม่ทันตั้งตัว รีบถอยไปในบัดดล!
มู่หงอวี๋ใช้โอกาสนี้พลิกตัวขึ้นไปบนลานประลอง!
“ฉงฉง กัดนางซะ!”