ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 268 ต้อนถาม
ตอนที่ 268 ต้อนถาม [รีไรท์]
หยางเจี้ยนชิงหยุดชะงักไป
“เจ้า…เจ้าคิดจะเล่นแง่ข้ารึ?”
สีหน้าของเขากลายเป็นดุร้ายและดูเหมือนว่าเขาพร้อมที่จะสู้กับฉู่หลิวเยว่สุดชีวิต!
เขาทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย จนสูญเสียทั้งใบหน้าและจิตใจที่สะอาดสะอ้านของเขาไปหมดแล้ว จากนั้นฉู่หลิวเยว่ก็มาพูดประโยคหนึ่งออกมาลอยๆ
“ข้าแค่ขอให้เจ้ามอบกู่โลหิตออกมาก็เท่านั้น ข้าไม่ได้ต้องการจะค้นตัวเจ้าสักหน่อย และข้าก็ไม่ได้ขอให้เจ้าถอดเสื้อผ้าด้วย”
“เจ้า!”
หยางเจี้ยนชิงแทบอยากจะกระอักเลือดออกมา!
ไม่ง่ายเลยกว่าเขาจะหาข้ออ้างสุดท้ายออกมาได้จึงตะโกนเสียงดัง
“ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ข้าก็ได้พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นแล้วว่าบนตัวของข้าไม่ได้มีกู่โลหิตอยู่ เจ้าใส่ร้ายข้าแบบนี้ ข้าจะไม่มีทางปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปแน่นอน!”
ฉู่หลิวเยว่กลั้นหัวเราะ
“บนตัวของเจ้าไม่มีก็ใช่ว่าเจ้าจะไม่ได้พกมันมาไม่ใช่รึ?”
หยางเจี้ยงชิงนิ่งไป “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”
ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้นมาแล้วชี้ไปยังหม้อยาที่คว่ำอยู่ในสนามแข่งขัน
“เจ้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับกู่โลหิตหรือไม่นั้น อีกเดี๋ยวก็คงได้รู้กัน”
พูดแล้วก็เดินไปยังหม้อกลั่นยาใบนั้นอีกครั้ง!
หยางเจี้ยนชิงทำอะไรไม่ถูก!
“อย่า!”
เขาวิ่งไปกันและรั้งตรงหน้าของฉู่หลิวเยว่โดยไม่ทันได้คิด
ฉู่หลิวเยว่ยักคิ้ว
“อย่าอะไร? ข้าแค่จะไปตรวจหม้อกลั่นยาก็เท่านั้น ถ้าเจ้าไม่ได้ทำอะไรแล้วจะกลัวทำไมเล่า?”
หยางเจี้ยนชิงถูกจับความคิดได้จึงลุกลี้ลุกลนยิ่งกว่าเดิม
เขาอยากจะรั้งฉู่หลิวเยว่ต่อ แต่รอบข้างกลับมีสายตาของคนมากมายและเต็มไปด้วยความสงสัยมองอยู่ ตัวเขาเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าถ้าทำแบบนี้มีแต่จะทำให้พิรุธของเขาเห็นได้ชัดขึ้น
ขาทั้งสองข้างของเขาสั่นจนถอยหลังไม่ได้และไม่กล้าเดินไปข้างหน้าต่อ เพียงแต่พูดพึมพำว่า
“ไม่…ไม่!”
เห็นการตอบสนองของเขาแล้ว ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าไม่ปกติ ในใจของเฉิงหันเต็มไปด้วยความกังวล
บรรยากาศแบบนี้ดูคุ้นเคยมาก!
เมื่อก่อนตอนที่ฉู่หลิวเยว่เปิดโปงเหิงจิ่งชั่ว ก็ดูเหมือนจะเป็นแบบนี้เช่นกัน!
ฉู่หลิวเยว่มองหยางเจี้ยนชิงด้วยสายตาเยาะเย้ย
เจ้ายังคิดจะมากันข้าอยู่รึ?
นางเพียงแค่ขยับเท้าของนางและสะบัดร่างกายของนางก่อนจะผ่านหยางเจี้ยนชิงไปเงียบๆ แล้วสาวเท้าเข้าไปในสนามอย่างรวดเร็ว!
ภายในพริบตาเดียว นางก็มาถึงข้างหม้อกลั้นยาแล้ว!
นางโน้มตัวลง ในมือจับมีดเอาไว้แล้วกรีดไปยังหม้อกลั่นไปนั้นเบาๆ
จากนั้นก็มีผงสีแดงปรากฏอยู่บนมีดที่ขาวใส
ภายใต้แสงอาทิตย์ที่สาดส่อง มีลำแสงที่ทำให้รู้สึกเย็นแปลกๆ เกิดขึ้น
หยางเจี้ยนชิงหน้าซีด!
พฤติกรรมเมื่อครู่ของเขาปิดบังเก่งถึงเพียงนั้น แม้การแข่งขันแพทย์ปรามาจารย์เกิดขึ้นตั้งหลายวันแล้วก็ยังไม่มีใครจับสังเกตได้ แล้วฉู่หลิวเยว่เห็นได้อย่างไร!
“นี่ก็คือกู่โลหิต”
ฉู่หลิวเยว่ตรวจตราผงสีแดงที่ติดอยู่บนมีดอย่างละเอียด
“ถ้าข้าเดาไม่ผิด เจ้าคงจะเอามันใส่ไปด้วยในตอนที่เอารากสีแดงใส่ลงในขาตั้งหม้อยาใช่หรือไม่? เมื่อรากสีแดงถูกเผาไหม้ไม่นานมันก็จะกลายเป็นผงสีแดง และมันจะผสมกับกู่โลหิตนี้ ซึ่งยากที่จะแยกออกได้ นอกจากนี้การเผาที่อุณหภูมิสูงจะทําให้มันกระจายอยู่บนผนังด้านบนของหม้อยาโดยอัตโนมัติ ซึ่งไม่สามรถมองเห็นจากภายนอกได้ ถ้าเวลาในการเผาไหม้เพียงพอ สมมติว่าเจ้าทำยาเม็ดออกมาได้สำเร็จแล้ว ในระหว่างนี้ ก็เพียงพอที่กู่โลหิตพวกนี้จะถูกเผาและแพร่กระจายออกไป”
ฉู่หลิวเยว่พูดอย่างใจเย็น เหมือนกำลังพูดเรื่องที่ไม่รีบร้อนอยู่ แต่ถ้าพูดถึงเนื้อหาที่พูดแล้วกลับทำให้ในใจของทุกคนเกิดความตื่นตระหนกขึ้น!
“หยางเจี้ยนชิง! ที่หลิวเยว่พูดนั้นใช่เรื่องจริงหรือไม่?”
ซุนจ้งเหยียนตะโกนถาม
ถ้าเป็นเรื่องจริง ถ้าอย่างงั้นหยางเจี้ยนชิงก็เตรียมที่จะโดนทุกคนที่อยู่ที่นี่ลงทัณฑ์ได้เลย!
เรื่องนี้เป็นเรื่องร้ายแรงมาก ร้ายแรงกว่ากรณีของเหิงจิ่งชั่วไปมาก!
หยางเจี้ยนชิงปากสั่นและไม่ง่ายเลยที่กว่าเขาจะพูดพูดประโยคหนึ่งออกมา
“นั่นไม่ใช่…นั่นไม่ใช่กู่โลหิต”
“ไม่ใช่งั้นรึ? งั้นเจ้าก็มาลองดูเอง?” ฉู่หลิวเยว่ยื่นข้อเสนอ
หยางเจี้ยงชิงเดินถอยหลังไปหลายก้าวทันที
“ไม่!”
“เอ๋? เจ้าไม่ได้บอกว่ามันไม่ใช่กู่โลหิตหรอกรึ? ทำไมถึงต้องกลัวด้วยเล่า? คนทั้งสนามไม่เคยเห็นของสิ่งนี้พอดีเลย มาทำให้ทุกคนเห็นกันดีกว่า?”
พูดแล้ว ฉู่หลิวเยว่จึงทำแววตาดุร้ายแล้วสะบัดมีดออกไปทันที!
ฟิ้ว!
มีดเล่มนั้นกรีดไปกลางอากาศจนเกิดเส้นตรงชัดเจน ก่อนจะบินไปทางหยางเจี้ยงชิง!
หยางเจี้ยนชิงคิดจะหลบ แต่เขาจะเป็นคู่แข่งของฉู่หลิวเยว่ได้อย่างไร!
วิ่งได้ไม่กี่ก้าว มีดเล่มนั้นก็แทงไปที่ขาของเขาทันที!
“โอ๊ย!”
หยางเจี้ยนชิงโอดครวญก่อนจะกะเผลกแล้วล้มลงกับพื้นทันที!
บนขานั้นก็มีเลือดไหลเหมือนน้ำ!
“ฉู่หลิวเยว่! เอ็งบังอาจนัก!”
เฉิงหันกำลังจะลงมือแต่กลับถูกซุนจ้งเหยียนที่ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ห้ามเอาไวเสียก่อน
“สหายเฉิงหัน หยางเจี้ยนชิงก็บอกเองแล้วไม่ใช่รึ เจ้าใจร้อนไปทำไมเล่า? วางใจเถิด หลิวเยว่ไม่มีทางทำเกินไปแน่นอน แผลบนขาไม่ทำให้ถึงตาย ส่วนเรื่องยารักษาแผลนี้สำนักของเรามีให้ ถ้าไม่ใช่กู่โลหิตจริงๆ ข้าจะขอโทษด้วยตัวเอง”
เมื่อพูดแบบนี้แล้วเฉิงหันจึงทำอะไรไม่ได้
“ดูนั่นเร็ว!ขาของเขา!”
ไม่รู้ว่าใคนเป็นคนตะโกนออกมา
เฉิงหันจ้องหันมองก่อนจะอึ้งไป
ขาของหยางเจี้ยนชิงบวมขึ้นอย่างรวดเร็ว! อีกอย่างเลือดที่ออกมาจากแผลก็ค่อยๆ กลายเป็นสีดำแปลกๆ อีกด้วย!
ลมหายใจของเขาก็แผ่วลงอย่างรวดเร็ว
ถ้าของสิ่งนั้นไม่ได้มีปัญหา เป็นมีดเล่มเดียวที่ปักลงบนขาไม่มีทางเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแน่นอน!
ซุนจ้งเหยียนหัวเราะเยาะ
“สหายเฉิงหัน เจ้าเป็นถึงแพทย์คงจะรู้ดีกว่าข้านะ ว่านี่ใช่กู่โลหิตหรือไม่?”
เฉิงหันพูดไม่ออกและรู้สึกเพียงว่าใบหน้าของตัวเองถูกฉีกออกมาและเหยียบย่ำอย่างโหดเหี้ยม!
หยางเจี้ยนชิงรู้สึกกลัวจนสั่นไปทั้งตัว
บนมีดเล่มนั้นของฉู่หลิวเหยามีกู่โลหิตติดอยู่มากเกินไป
ปริมาณที่มากมายขนาดนี้ ทำให้แพร่กระจายไปทั่วตัวของเขา! อีกอย่างยังเจาะเข้าไปในร่างกาย และแผลของเขาอย่างรวดเร็วอีกด้วย!
เขากอดขาของตัวเอง ในที่สุดก็แสร้งทำต่อไปไม่ไหว เขาเริ่มรู้สึกกลัวจนต้องร้องขอความช่วยเหลือ
“ไม่!…ข้าไม่อยากตาย หัวหน้า! อาจารย์! พวกท่านช่วยข้าด้วยข้าไม่อยากตาย!”
เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจอีกรึ?
เขาคลานมาทางสำนักไท่เหยี่ยนด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มพร้อมกับคราบเลือดเต็มตัว น่าอนาถาสุดๆ
“รั้งเขาไว้!”
เฉิงหันตะโกนร้องเสียงดัง!
อาจารย์ผู้ตัดสินก็ลงมือทันที เขาโยนเชือกเส้นหนึ่งออกไปแล้วมัดหยางเจี้ยนชิงไว้แน่น!
ฉู่หลิวเยว่เดินเข้าไปหาเขา
“หลิวเยว่ ระวัง!”
ซุนจ้งเหยียนกล่าวเตือน
แต่ฉู่หลิวเยว่ก็ยังไม่หยุดเดิน
“ผู้อาวุโสซุนวางใจเถิด ข้าแค่มีเรื่องอยากจะถามเขาสักหน่อย”
พูดแล้วนางก็เดินมาอยู่ตรงหน้าหยางเจี้ยนชิงเรียบร้อยแล้ว
นางมองเขาลงมาจากข้างบนก่อนจะเอ่ยปากถามทีละคำ
“ใครส่งเจ้ามา?”
หยางเจี้ยนชิงร้องโอดครวญ ไม่กล้ามองนางและไม่พูดไม่จา
ฉู่หลิวเยว่เดินเข้าไปใกล้อีกหน่อยเพราะเสียงเบาจนไม่ได้ยิน
“ถ้าเจ้าพูดออกมาข้าจะช่วยแก้พิษให้เจ้า”
หยางเจี้ยนชิงสะดุ้ง
“ถ้าไม่อย่างงั้น เจ้าคิดว่าเลี่ยวจงซูรอดมาถึงตอนนี้ได้อย่างไรรึ?”
ฉู่หลิวเยว่พูดเสียงเบา หยางเจี้ยนชิงกำลังกะพริบตาสู้อยู่ ในใจของฉู่หลิวเยว่รู้สึกตกใจ ที่หยางเจี้ยนชิงรู้นั้นมากกว่าที่ฉู่เซียนหมิ่นรู้เสียอีก!
ถ้าเขากล้าพูดออกมาหยางเจี้ยนชิงกำลังอ้าปากเหมือนว่ากำลังจะพูด แต่กลับกระอักเลือดออกมาเสียก่อน!
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกว่าไม่ได้การจึงรีบถอยออกมาทันที
จู่ๆ ร่างกายของหยางเจี้ยนชิงก็มีแทงที่น่ากลัวเกิดขึ้น!
ตึง!