ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 545 ต้องเลือก

ตอนที่ 545 ต้องเลือก [รีไรท์]

ประโยคที่ดูคลุมเครือของฉู่หลิวเยว่ทำเอาซั่งกวนหว่านที่เพิ่งใจเย็นลง ตื่นตระหนกขึ้นมาอีกครั้ง

แต่เพราะอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย นางจึงต้องพยายามนิ่งไว้

และสำหรับคนอื่น คำพูดนั้นก็ไม่ได้ฟังดูแปลกแต่อย่างใด

ซั่งกวนหว่านไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากพยายามกล้ำกลืนฝืนทนและแย้มยิ้มอย่างสุดกำลัง แต่ใบหน้าของนางกลับเริ่มซีดเซียว

เจียงอวี่เฉิงรู้ตัวทันทีว่าหากเขาไม่พูดอันใดออกไป เรื่องนี้คงจะโดนยกเอามาพูดซ้ำๆ แน่นอน ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่องทันที

“ข้าเชื่อว่าทุกท่านคงจะเข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริง ที่เราเชิญท่านมาที่นี่แล้ว ฉู่หลิวเยว่ เจ้ามาจากนอกเขตแดนม่านฟ้า ซึ่งตามกฎแล้ว เจ้าสามารถเลือกเข้าร่วมกับสำนักใดก็ได้ แล้วเจ้าตัดสินใจหรือยัง?”

อวี้ฉือซงและคนอื่นๆ ล้วนหันมามองนาง

และผู้คนที่รออยู่อีกฝั่งต่างก็อยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

ฉู่หลิวเยว่จะเลือกสำนักใดกันนะ?

นางเป็นคนที่ได้คะแนนดีที่สุด ย่อมไม่สาธยายว่าความสามารถหรือความแข็งแกร่งของนางนั้นดีเลิศเพียงใด

“นางจะเลือกสำนักใดก็ได้ใช่หรือไม่? แล้วใครบ้างล่ะ จะไม่ต้องการอัจฉริยะเช่นนาง?”

“ข้าว่าอาจจะมี เพราะเมื่อครู่ตอนที่นางช่วยศิษย์จากชงซูเก๋อ มันชัดเจนแล้วมิใช่หรือว่านางต่อต้านพันธมิตรเก้าดารา? และเจ้าลองดูสายตาที่เจ้าสำนักพันธมิตรเก้าดาราใช้มองฉู่หลิวเยว่สิ ดูไม่เป็นมิตรสมชื่อเท่าไรเลย…”

“พวกเจ้าไม่รู้หรือ? ก่อนหน้านี้ฉู่หลิวเยว่เคยสร้างแผลใจให้คนของหลิงอวิ๋นจือด้วยนะ! ผู้อาวุโสชิวซีเกลียดนางมากและนางจะไม่ไปที่หลิงอวิ๋นจงแน่นอน”

“และเหมือนว่าตอนที่อยู่ในอาณาเขตเซียนเทพของราชวงศ์เทียนลิ่ง นางได้สู้กับคนจากสำนักกระบี่เมฆาม่วง กับสำนักเสวียนเฟิ่งด้วยนะ…”

ทุกคนพูดคุยพลางหันมองหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง

เหตุใดฉู่หลิวเยว่จึงทำให้คนจำนวนมากขุ่นเคืองได้กัน?

ภายในเวลาไม่กี่วัน แต่นางกลับสามารถสร้างศัตรูได้มากมายเพียงนี้เชียว?

“เช่นนั้น จากสี่สำนักใหญ่ ก็เหลือเพียงสำนักภูเขาเขี้ยวมังกร…ใช่แล้ว เจี่ยนเฟิงฉือชอบนางมิใช่หรือ? นางอาจเลือกสำนักภูเขาเขี้ยวมังกรก็ได้?”

…

ฉู่หลิวเยว่ไม่สนใจว่าคนเหล่านั้นจะพูดอันใด แต่ในไม่ช้า นางก็สัมผัสได้ถึงสายตาจริงจังที่ทอดมองมา

ร่างบางเงยหน้าขึ้นทันควัน

ก่อนจะเห็นเจี่ยนชูเย่ เจ้าสำนักภูเขาเขี้นวมังกรที่กำลังมองนางด้วยสายตาเป็นประกาย

แววตาของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ตื่นเต้น สนุกสนาน โล่งใจ และดูใจดี…

มุมปากของฉู่หลิวเยว่กระตุกเบาๆ

เหตุใดนางถึงรู้สึกว่าสายตาที่เจี่ยนชูเย่ใช้มองนางนั้น เหมือนกำลังมองดูลูกสะใภ้ตัวน้อยอยู่เลยเล่า?

หรือเขากำลังเข้าใจอันใดผิด?!

เจี่ยนชูเย่ถือได้ว่าเป็นบุคคลที่สง่างามและหล่อเหลาที่สุดในบรรดาชายร่างใหญ่เหล่านี้

ซึ่งใบหน้าหล่อเหลาของเจี่ยนเฟิงฉือที่มีไว้ใช้โปรยเสน่ห์หลอกล่อสาวๆ นั่น ก็มาจากผู้เป็นพ่ออย่าง เจี่ยนชูเย่ ผู้นี้นี่แหละ!

สองพ่อลูกมีแววตาที่สามารถแช่แข็งที่คนมองได้เหมือนกัน อีกทั้งยังมีใบหน้าที่คมคายถอดแบบกันมาอีกด้วย

แต่ต่างกันตรงที่เจี่ยนเฟิงฉือชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว แต่เจี่ยนชูเย่นั้นคือชายผู้ได้ชื่อว่าเป็นนักรักแห่งซีหลิง

สมัยนั้นเขายืนกรานที่จะแต่งงานกับผู้หญิงที่มีอัตลักษณ์ธรรมดาที่สุด โดยไม่คำนึงถึงเสียงคัดค้านใดๆ

และแม้ว่าคนนอกจะมองพวกเขาไม่ดี แต่ความสัมพันธ์ของสองสามีและภรรยานั้นดีมาก และพวกเขาก็รักกันมานานหลายสิบปี

จนถึงทุกวันนี้ เขาก็ยังไม่ยินยอมรับนางสนมใดแม้แต่คนเดียว

และนี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่า เพราะอันใดเจี่ยนเฟิงฉือถึงหยิ่งผยองและทะนงตนนัก

เนื่องจากทั่วทั้งภูเขาเขี้ยวมังกรนี้ มีเพียงนายน้อยท่านนี้เพียงผู้เดียว เช่นนั้นแล้วจะไม่ให้เขาเชิดหน้าชูคอได้อย่างใด?

เจี่ยนชูเย่กวาดตามองฉู่หลิวเยว่ขึ้นๆ ลงๆ อย่างละเอียด และยิ่งมองมากเท่าไร เขาก็ยิ่งพอใจมากขึ้นเท่านั้น พลันตบโต๊ะและตะโกนว่า “ลูกชายข้ามันเชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ ช่างสายตาหลักแหลมยิ่งนัก!”

ทั้งรูปลักษณ์ การวางตัวและความสามารถ…

ล้วนถูกใจเขาเสียจริง!

เขาและภรรยาอยู่กินร่วมกันมาทั้งชีวิต และพวกเขาก็ได้ให้กำเนิดลูกชายที่แสนช่ำชองในเรื่องความรักออกมา

ทว่าด้วยเหตุนี้ ทั้งเขาและภรรยาจึงปวดหัวหนักมาก และหลายครั้งที่พวกเขารู้สึกว่าลูกชายคนนี้เหลวไหลเกินไป

จะมีลูกชายที่ดีจากตระกูลใดบ้าง ที่วันๆ เอาแต่หมกตัวอยู่กับสาวๆ สวยๆ ในหอชุนเฟิงเช่นนี้?

และพอเป็นเช่นนั้นเขาจึงพร่ำสั่งสอนเจี่ยนเฟิงฉือซ้ำๆ แต่มันก็เปล่าประโยชน์

ทว่าเมื่อเร็วๆ เขากลับได้ยินข่าวลือในเมืองซีหลิงว่า เจี่ยนเฟิงฉือใช้เงินจำนวนมากเพื่อสตรีนางหนึ่ง ตอนแรกเขาคิดว่า เจี่ยนเฟิงฉือคงแค่เล่นๆ ตามเคย แต่เมื่อถามถึงจำนวนเงินเดิมพันของเจี่ยนเฟิงฉือ เขาถึงได้รู้ว่าลูกชายตัวเองจริงจังแค่ไหน

และต่อมาเขาก็ได้ยินว่า ในวันที่งานหมื่นทูรสิ้นสุดลง เจี่ยนเฟิงฉือก็ได้เดินทางไปที่จัตุรัสเสวียนจี เพื่อแสดงความยินดีกับฉู่หลิวเยว่ด้วยตนเอง

นี่เป็นหลักฐานยืนยันชั้นดีเลยทีเดียว!

ดังนั้นวันนี้เขาจึงเดินทางมาที่นี่ ทว่าไม่ใช่เพื่อเลือกตัวผู้เข้าร่วม หากแต่เพื่อดูว่าฉู่หลิวเยว่ที่ว่านั้นเป็นผู้หญิงแบบไหน!

และพอได้มาเห็นแบบนี้ เขาก็ชื่นใจแล้ว!

แม้ว่าฉู่หลิวเยว่ผู้นี้จะเป็นคนธรรมดา แต่เขาก็สัมสัมได้ว่านางมีจุดที่น่าสนใจอยู่?

ยิ่งไปกว่านั้น ฉู่หลิวเยว่เองก็มีเสน่ห์ทางกายภาพมากเช่นกัน บรรดาผู้ที่ไม่รู้จักบางคน อาจคิดว่านางเป็นลูกสาวผู้สูงศักดิ์ที่ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดีจากตระกูลขุนนางในเมืองซีหลิงด้วยซ้ำ

ในที่สุดลูกชายของข้าก็เจอคนที่ใช่สักที!

ฉู่หลิวเยว่ใจสั่นรัวเมื่อเห็นแววตาที่อบอุ่นเป็นพิเศษของเจี่ยนชูเย่

หากตัดสินใจไปภูเขาเขี้ยวมังกร…และพบกับแววตาเช่นนี้ทุกวัน…

แค่นึกภาพตามนางก็รู้สึกแย่แล้ว

สุดท้ายฉู่หลิวเยว่จึงตัดสินใจว่า

“ข้าเลือกชงซูเก๋อ!”

เสียงประโยคนั้น เสียงซุบซิบที่ดังก้องทั่วลานกว้างก็หายไปในทันที

บริเวณโดยรอบทั้งหมดเงียบสนิท ราวกับถูกหยุดเวลาไว้

อวี้ฉือซงตาโตทันควัน

เพราะมันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เขาจึงแทบไม่มีเวลาจะตกใจด้วยซ้ำ ไหนจะความสงสัยและงุนงงที่ผุดมาในหัวไม่หยุดหย่อน

เมื่อครู่นี้ฉู่หลิวเยว่กล่าวว่า…นางเลือกชงซูเก๋ออย่างนั้นหรือ?

“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างใด!?”

เจี่ยนชูเย่ฝ่ายค้านคนแรกลุกพรวดขึ้นทันที

“ข้าขอคัดค้าน!”

เหตุใดลูกสะใภ้ของเขาถึงเลือกสำนักอื่นเล่า?

“หลิวเยว่เอ๋ย เจ้ามาอยู่ที่เขาเขี้ยวมังกรของเราเถอะ!”

ดวงตาของฉู่หลิวเยว่มืดมนลงในพริบตา

นี่เจี่ยนชูเย่กำลัง…เปิดศึกชิงนางต่อหน้าคนทั้งลานหรือไร?

อีกทั้งยังเรียกชื่อจริงของนางออกมาโต้งๆ เช่นนั้นอีก ไม่ว่านางกับเขาเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรกหรอกหรือ?

และเจี่ยนชูเย่เองก็เป็นถึงคนดังมีหน้ามีตาของเมืองซีหลิง พูดจาแบบนี้มันจะเหมาะสมอย่างนั้นหรือ…

อวี้ฉือซงเอ่ยแทรกทันที

“คิดจะทำอันใดของเจ้า เจี่ยนชูเย่?”

เจี่ยนชูเย่กำหมัดด้วยมือทั้งสองและโค้งคำนับอวี้ฉือซง

“ขออภัยซงเหล่า ข้าไม่มีเจตนาคุกคามท่านแต่อย่างใด แต่เพราะลูกชายของข้า…ด้วยความสัจจริงข้าคิดว่าฉู่หลิวเยว่นั้นถูกตาต้องใจข้าอย่างมาก ฉะนั้นแล้ว ก็โปรดมอบนางให้สำนักภูเขาเขี้ยวมังกรของข้าเถอะ? และไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ถกเถียงปัญหากับท่านเหมือนคนสำนักอื่นแน่นอน!”

หลายคนแอบมุ่ยอย่างลับๆ

สิ่งที่เขาต้องการคว้าตอนนี้คือสิ่งที่ดีที่สุด และส่วนที่เหลือก็ไม่ดีเท่าฉู่หลิวเยว่ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องคว้ามัน!

อวี้ฉือซงลูบเคราะของตนไปมา

“เรื่องนี้ต้องให้นางเป็นคนตัดสินใจเอง”

เขาพูดพลางหันไปมองฉู่หลิวเยว่

“หลิวเยว่ ถ้าเจ้าต้องการมาอยู่ที่ชงซูเก๋อของข้า ชายชราผู้นี้ก็จะมีความสุขและยินดีต้อนรับเจ้า ทว่าเจี่ยนชูเย่เองก็ต้องการเชิญเจ้าไปที่ภูเขาเขี้ยวมังกร และในเมื่อเขาเอ่ยพูดเช่นนั้น ข้าจะไม่บังคับให้เขาหยุด แต่เจ้าต้องเป็นคนตัดสินใจด้วยตัวเอง ว่าจะเลือกทางใด”

ภูเขาเขี้ยวมังกรและชงซูเก๋อนั้นมีความสัมพันธ์อันดีงามมาตลอด และเขาเห็นว่าเจี่ยนชูเย่ต้องการให้ฉู่หลิวเยว่ไปที่ภูเขาเขี้ยวมังกรของพวกเขาจริงๆ

ไม่เช่นนั้น อีกฝ่ายคงไม่เอ่ยปากขอด้วยตัวเองเช่นนี้

แต่ถ้าพูดตามความรู้สึกของเขา แน่นอนว่าเขาต้องการให้ฉู่หลิวเยว่มาเข้าร่วมกับชงซูเก๋อเต็มแก่

หลังจากเหตุการณ์ล่าสุด ชงซูเก๋อก็แทบถูกตัดขาดจากโลกภายนอก จึงจำต้องค้นหาและพัฒนาศิษย์ที่โดดเด่นออกมาโดยด่วน เพื่อที่จะดำเนินการกู้ชื่อเสียงของสำนักคืนมา

ซึ่งในทางกลับกัน สถานะและทรัพยากรของภูเขาเขี้ยวมังกรนั้นดีกว่ามาก และเป็นทางเลือกที่ดีกว่าสำหรับฉู่หลิวเยว่

พลันฉู่หลิวเยว่กลับคุกเข่าลง และพูดอย่างหนักแน่นว่า

“ขอบคุณสำหรับความหวังดีของท่านเจ้าสำนักมาก แต่หลิวเยว่ได้ตัดสินใจแล้ว”