ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 581 ฝ่ามือเทวา

ตอนที่ 581 ฝ่ามือเทวา [รีไรท์]

“อะแฮ่ม…ความทรงจำของชายชราอย่างข้านี่ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว…พูดไปก็ไม่มีประโยชน์…ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้เจ้าก็หมั้นหมายกับองค์หญิงสามแล้ว…”

ตอนนั้นอวี้ฉือซงเหมือนเพิ่งได้สติ ใบหน้าของเขามีร่องรอยความผิดหวังเสียใจอยู่

“เจ้าคง…ไม่ได้รังเกียจใช่หรือไม่?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเจียงอวี่เฉิงค้างแข็ง

“จะเป็นไปได้อย่างใด? ท่านก็พูดได้ถูกต้อง…แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นไปแล้ว ไม่ว่าอย่างใดมันก็ไม่สามารถย้อนกลับได้แล้ว…”

เขาชะงักไปเล็กน้อย และพยายามระงับความโกรธที่อยู่ในอกอย่างยากลำบาก จากนั้นก็พูดออกมาอย่างราบรื่น

“ความหมายของท่านคือท่านอยากจะได้ของเหล่านั้นคืน?”

อวี้ฉือซงหัวเราะอย่างขมขื่น

“ความจริงแล้วแล้วมันก็ช่วยไม่ได้จริงๆ หนึ่งปีกว่าที่ผ่านมา ทั้งสำนักชงซูเก๋อโดนปล้นจนเกลี้ยง ข้ามีความทรงจำ และของมากมายที่เกี่ยวกับองค์หญิง ก็ถูกขโมยไปทั้งหมดแล้ว กอปรกับตอนนี้ข้าก็ยังชักหน้าไม่ถึงหลัง…ของเหล่านั้นจึงเป็นความคิดถึงเพียงหนึ่งเดียวที่ข้ามีต่อองค์หญิง”

เมื่อเจียงอวี่เฉิงได้ยินดังนั้น ในใจก็เริ่มก็รำคาญมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาฝืนฟังอวี้ฉือซงพูดจนจบ จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า

“ท่านประมุขอวี้ฉือ ข้าสามารถเข้าใจความรู้สึกของท่านได้ เอาเช่นนี้ก็แล้วกัน ข้าจะกลับไปเก็บของเหล่านั้นให้ท่านด้วยตนเอง หลังจากเก็บเสร็จแล้ว ข้าจะนำไปให้ท่านที่สำนักชงซูเก๋อ เป็นอย่างใดเล่า?”

อวี้ฉือซงมีสีหน้าย่ำแย่อย่างมาก

“แบบนั้นก็ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่ของเหล่านั้นมันค่อนข้างจะกระจัดกระจายอยู่หลายที่ ข้าไม่อยากจะรบกวนคนอื่น ข้าไปหาด้วยตนเองก็น่าจะเหมาะสมกว่านะ!”

รอยยิ้มและน้ำเสียงของเจียงอวี่เฉิงก็แข็งค้างเล็กน้อย

“ประมุขอวี้ฉือ ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากให้กุญแจ แต่ท่านก็ต้องเข้าใจด้วยว่า ตอนสมัยที่องค์หญิงยังอยู่ นางหวงพื้นที่แห่งนั้นมาก สิ่งของเหล่านั้นล้วนสำคัญกับนาง และพวกเราอย่างมาก พวกเราจะพยายามรักษาเอาไว้ให้ดีที่สุด”

“ในเมื่อตอนนี้ท่านอยากได้ของเหล่านั้นคืน วิธีที่เหมาะสมที่สุดต้องให้ข้าไปเอาให้ ท่านวางใจเถอะ ท่านต้องการสิ่งใดก็แค่แจ้งกับข้าก็พอแล้ว ข้าจะต้องช่วยท่านอย่างเต็มที่แน่นอน”

คำพูดนี้สุภาพอย่างมาก และไม่สามารถหาคำพูดอื่นมาเถียงได้

คนทั่วไปเมื่อได้ยินเสียงดังนั้นแล้ว ก็จะเข้าใจว่าเจียงอวี่เฉิงไม่ต้องการจะมอบกุญแจดอกนั้นให้เขา

แต่อวี้ฉือซงไม่ใช่คนทั่วไป

ยิ่งไปกว่านั้นที่เขามาหาเจียงอวี่เฉิงวันนี้ ก็เพื่อมาสร้างความลำบากให้เขา

ตอนนั้นเองเขาจึงพูดยืนกรานต่อว่า

“ข้าจะเข้าไปเพียงครู่เดียวเท่านั้น ไม่มีทางทำลายของภายในอย่างแน่นอน”

“ประมุขอวี้ฉือ…“

“เจ้ากำลังสงสัยในความสามารถของข้า ผู้เฒ่าคนนี้? หรือว่าเจ้าไม่ไว้ใจข้าใช่หรือไม่?”

อวี้ฉือซงพูดตัดบทสนทนาของเขา จากนั้นก็มองหน้าเขาโดยตรง!

เดิมทีเจียงอวี่เฉิงก็รู้สึกร้อนตัวอยู่แล้ว ตอนนี้เขาจึงมองหน้าอวี้ฉือซงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและตรวจสอบ แต่ว่าเขาก็ยังไม่กล้าเผชิญหน้าโดยตรง จึงจำเป็นต้องเบนสายตาออกไปอย่างเงียบๆ

“ในเมื่อประมุขอวี้ฉือยืนยันอย่างนั้น เช่นนั้น…ก็ให้ข้าไปกับท่านด้วยก็แล้วกัน เป็นอย่างใด?”

นี่เขาอยากจะเฝ้าสังเกตข้าหรือ?

สีหน้าของอวี้ฉือซงก็ผ่อนคลายขึ้นมาก จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาอย่างใจเย็นว่า

“ได้!”

เจียงอวี่เฉิงรู้สึกคับข้องใจอย่างมาก แต่เกรงว่านี่จะเป็นวิธีการเดียวที่จะกำจัดอวี้ฉือซงได้

“ตอนนี้ข้ายังมีธุระที่ต้องจัดการอีก เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่สวนซินหลี่”

อวี้ฉือซงพูดอย่างไม่ปฏิเสธ

ตอนที่เจียงอวี่เฉิงกำลังจะพูดว่าพรุ่งนี้ตนเองไม่มีเวลา แต่อวี้ฉือซงที่กำลังจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากไป ก็พูดขึ้นมาว่า

“อ๋อ…จริงสิ คุณชายใหญ่เจียงแม้ว่าเจ้าจะบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ต้องดูแลรักษาตัวเองให้ดีนะ ในตอนนี้เจ้ายังมีเรื่องให้ทำมากมาย เจ้าคง…ไม่สามารถทำพลาดได้ ไม่ใช่หรือ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงอวี่เฉิงก็ต้องกลืนคำพูดที่เหลือลงท้องไป ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วส่งอวี้ฉือซงที่หน้าประตู

หลังจากเห็นว่าอวี้ฉือซงออกจากหน้าประตูใหญ่ตระกูลเจียงไปแล้ว ใบหน้าของเจียงอวี่เฉิงก็เปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง

วันนี้มันกะทันหันอย่างมาก ทำให้เขาไม่มีเวลาที่จะหาวิธีปกปิดปราณที่อยู่บนร่างกายได้ดีกว่านี้

ความสงสัยที่มีอยู่ในใจของอวี้ฉือซงจึงไม่ถูกขจัดออกไป หลังจากนี้เขาจะต้องหยั่งเชิงเขาอีกอย่างแน่นอน

“ซุนฉี”

“ขอรับ!”

“วันนี้ข้าจะปิดด่านฝึก ห้ามใครเข้ามารบกวนทั้งนั้น!”

“ขอรับ!”

…

ม่านราตรีเคลื่อนคล้อย ดวงจันทร์แขวนอยู่กลางนภา

ฉู่หลิวเยว่ก็กำลังอยู่ในห้องของตนเอง ดวงตาปิดสนิท สองขานั่งขัดสมาธิ

พลังดั้งเดิมในร่างกายของนางกำลังโคจรอย่างมั่งคง ปราณที่อยู่รอบกายค่อยๆ เพิ่มจำนวนมากขึ้น

หลังจากนั้นนางก็เหยียดแขนข้างขวาออกมา ภายในทะเลจิตใต้สำนึกก็กำลังครุ่นคิดถึงเคล็ดวิชานิภาปลายนิ้ว และโคจรพลังดั้งเดิมในร่างกายของตัวเองไปด้วย ก่อนจะควบคุมมันไปที่ปลายนิ้ว

แสงดาวส่องประกายที่ปลายนิ้วของนางเล็กน้อย

พลังที่แข็งแกร่งค่อยๆ แผ่ขยายออกมา

ภายในทะเลจิตใต้สำนักของฉู่หลิวเยว่ ก็เริ่มนึกถึงวิธีฝึกฝ่ามือเทวา

ตอนที่นางอยู่ที่ชั้นบนสุดของหอสมุดสำนักไท่เหยี่ยน กำแพงทั้งสี่ด้านได้จารึกเคล็ดวิชาหัตถ์ศักดิ์สิทธิ์เอาไว้อย่างครบถ้วน

รวมทั้งนิภาปลายนิ้ว ฝ่ามือเทวา และ หมัดเทวา!

เคล็ดวิชาทั้งสามส่วนนี้ เป็นวิชาที่มีระดับขั้นสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ความยากก็เพิ่มสูงขึ้นด้วยเช่นเดียวกัน!

เคล็ดวิชาหัตถ์ศักดิ์สิทธิ์นั้น นางสามารถจดจำได้อย่างขึ้นใจ จนแทบจะสามารถท่องถอยหลังได้อยู่แล้ว

ครั้งแรกที่นางฝึกวิชานิภาปลายนิ้วนั้น นางพยายามฝึกมากกว่าพันกว่าในที่สุดก็สำเร็จ

แต่หลังจากที่ฝึกสำเร็จแล้ว หากนางมีเวลานางก็จะกลับไปฝึกฝนอีกครั้ง

จนตอนนี้สามารถบอกได้ว่านางเข้าใจเคล็ดวิชานิภาปลายนิ้วได้อย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว และสามารถเริ่มฝึกวิชาฝ่ามือเทวาได้แล้ว

ในสมองของนาง ค่อยๆ มีแสงสีเงินมาบรรจบรวมกัน จากนั้นก็กลายเป็นร่างเงาสายหนึ่ง

ฉู่หลิวเยว่สามารถมองออกได้แค่ว่าคนผู้นั้นเป็นผู้ชาย แต่ไม่สามารถมองเห็นหน้าตาของเขาได้ชัดเจน

เขายกมือขึ้นมา จากนั้นก็มีประกายแสงดวงดาวออกมาจากนิ้วของเขา

ทันใดนั้นแสงเหล่านั้นก็กลายเป็นแสงดาวที่กระจัดกระจายไป จากนั้นเขาก็แตะปลายนิ้วอื่นๆ ของเขาเบาๆ

แสงสีเงินเหล่านั้นก็ครอบคลุมฝ่ามือทั้งหมดของเขาด้วยความรวดเร็ว

เขาหมุนข้อมือขึ้น แล้วผลักฝ่ามือนั้นออกมา!

แสงจำนวนมากก็ถาโถมออกมา

ฉู่หลิวเยว่เบิกตากว้าง จากนั้นก็มองฝ่ามือของขวาของตัวเอง

นางจ้องไปที่แสงตรงปลายนิ้วอย่างใจจดจ่อ และพยายามกระจายพลังเหล่านั้นออกไป

แต่ทว่าแสงเหล่านั้นไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ

ฉู่หลิวเยว่คาดเดาผลลัพธ์นี้เอาไว้ได้นานแล้ว ใบหน้าของนางไม่มีความตกใจหรือสิ้นหวังอยู่เลย แต่นางพยายามเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

ตอนแรกที่นางพยายามควบรวมพลังแสงดาราสีเงินให้อยู่ที่ปลายนิ้ว นางต้องล้มเหลวมานับครั้งไม่ถ้วน กว่าจะสำเร็จ

แต่ตอนนี้ต้องกระจายพลังนั้นออกมา มันต้องใช้แรงมากกว่า ดังนั้นมันจึงยากกว่าเดิมมาก

นางโคจรพลังในตัวเองอีกครั้ง จากนั้นก็เริ่มใหม่อีกครั้ง

ล้มเหลว

ล้มเหลวแล้ว

ล้มเหลวอีก

…

แสงจันทร์รอดผ่านหน้าต่างเข้ามา กระทบลงบนร่างกายของนาง ทำให้เงาของนางทอดยาวออกไป

ราวกับว่านางกำลังเข้าฌาน นางนั่งจ้องฝ่ามือตนเองตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะมีปราณโคจรเข้าออกรอบตัวของนางอย่างต่อเนื่อง คนอื่นที่มาเห็นอาจจะคิดว่านางเป็นรูปปั้นได้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ทุกครั้งที่นางพยายามลองใหม่ พลังงานที่เต็มเปี่ยมจะออกมาจากเถียนตัน และไหลเวียนเข้าไปในทุกส่วนของร่างกาย

ทำให้เส้นชีพจรของฉู่หลิวเยว่ได้รับการชำระล้างครั้งแล้วครั้งเล่า อีกทั้งยังทำให้มันแข็งแรง และมีขนาดกว้างขึ้นด้วย

เวลาหนึ่งคืนผ่านไป

ตอนที่แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องเข้ามา ในที่สุดปลายนิ้วของฉู่หลิวเยว่ก็มีแสงแยกออกมา และค่อยๆ แผ่ขยายไปยังนิ้วโป้ง บนฝ่ามือของนาง มีแสงสีเงินจางๆ ปรากฏขึ้นมาสองกลุ่ม!