ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 715 การกลับมา
ตอนที่ 715 การกลับมา
ตอนนี้จิตสำนึกของซั่งกวนหว่านได้ตัดขาดจากโลกภายนอกไปแล้ว
นางกำแท่งน้ำแข็งและมองไปยังรากไม้ที่มีเลือดสีแดงไหลนองไปทั่วพื้นดินตรงหน้า พลันรู้สึกตื้นเต้นอย่างมาก!
กลิ่นลมปราณที่มีแต่คาวเลือดโชยออกมา น่าสะอิดสะเอียน!
ทว่ากลิ่นของมันกลับกระตุ้นให้ซั่งกวนหว่านฮึกเหิมกว่าเดิม!
ต้นสนฉัตรนี้มีชีวิตอยู่ด้วยการกินเลือดมนุษย์จริงๆ และต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุด ที่อยู่ใจกลางป่าหมอกมายาแห่งนี้ ก็คงจะเป็นต้นแม่ของต้นสนฉัตรทั้งหมด!
หากนางควบคุมต้นสนนี่ได้ล่ะก็ นั่นหมายความว่า…ชีวิตของคนที่ยังติดอยู่ข้างล่างทั้งหมด ก็จะกลายเป็นทรัพย์สินของนางสินะ?!
แบบนี้มัน สะดวกกว่าแผนเดิมของนางตั้งหลายเท่า!
หวีด!
เสียงร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดดังขึ้น!
ฉู่หลิวเยว่หันไปมองทันที ก่อนจะเห็นว่าขนหลากสีสันที่เหลืออีกครึ่งตัวของไก่ฟ้าเก้าสีนั้น ไม่ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงมาพักใหญ่แล้ว!
และแม้แต่ส่วนที่เปลี่ยนเป็นสีแดง ก็เริ่มเปลี่ยนกลับเป็นสีรุ้งอย่างช้าๆ!
หัวใจของฉู่หลิวเยว่ทรุดลงอย่างรุนแรง!
หรือนี่…จะเป็นสัญญาณของการทะลวงล้มเหลว!
มันลอยอยู่ในอากาศ และกระพือปีกอย่างกระสับกระส่าย
ฉู่หลิวเยว่เห็นได้ชัดเจนว่าสีแดงบนปีกครึ่งหนึ่งค่อยๆ จางหายไป!
และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เมฆดำทะมึนที่เคลื่อนตัวขึ้นบนท้องฟ้า มีแนวโน้มที่จะสลายตัวและค่อยๆ กระจายไปสู่บริเวณโดยรอบ!
แต่ตอนนี้ไก่ฟ้าเก้าสีเพิ่งจะทะลวงผ่านได้ครึ่งทางเท่านั้น และมันเพิ่งจะเริ่มขึ้น!
สิ่งนี้ทำให้ฉู่หลิวเยว่มั่นใจในการคาดเดาของตนมากขึ้น!
ไม่รู้ว่าไก่ฟ้าเก้าสีเจอปัญหาอันใดอยู่ แต่มันติดตรงขั้นสุดท้ายเท่านั้น!
ซึ่งหากครั้งนี้มันไม่สามารถทะลวงและกลายเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ได้สำเร็จ ความแข็งแกร่งของไก่ฟ้าเก้าสีจะลดลงอย่างมาก!
ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งชีวิตมันอาจไม่สามารถทะลวงเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ได้อีกเลย!
หัวใจของฉู่หลิวเยว่จมดิ่งอย่างหมดหวัง!
…
“พี่ใหญ่ เกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างใด? เจ้าไก่นั่นจะแพ้หรือ!?”
คนอื่นๆ เองก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ สีหน้าของพวกเขาทั้งหมดเปลี่ยนไปอย่างเร็ว
นันย์ตาของพี่เหลยสี่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ก่อนจะหันไปมองพี่ใหญ่ของตน
“นี่มันเกิดอันใดขึ้น? พวกเราจับตาดูมันมาตั้งนาน ไม่เคยทิ้งมันไปแม้แต่ก้าวเดียว มันไม่น่าจะมีอันใดผิดพลาดได้! พูดตามหลักแล้ว มันควรจะทะลวงได้สำเร็จสิ ถึงจะถูก!”
ไก่ฟ้าเก้าสีหลับใหลมาเกือบสองปีแล้ว
และเป็นตัวมันเอง ที่เลือกจะทะลวงขั้นพลังปราณในวันนี้!
หากมันไม่มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม มันคงไม่ตัดสินใจทำเช่นนี้!
“ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นไม่แน่นอน”
ชายคนนั้นดูสงบนิ่ง พร้อมหรี่ตาลงเล็กน้อย
“ความน่าจะเป็นที่สัตว์อสูรระดับเก้า จะทะลวงเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ได้นั้นมีไม่ถึงครึ่ง ยิ่งไปกว่านั้น…”
ยิ่งไปกว่านั้น ไก่ฟ้าเก้าสีตัวนี้ค่อนข้างแตกต่างจากสัตว์อสูรระดับเก้าตัวอื่น!
พี่เหลยสี่ถึงกับพูดไม่ออก ใบหน้าของเขาขาวซีก พลันกระซิบว่า
“ตะ… แต่ว่า…มันคือสัตว์อสูรของคนผู้นั้นเชียวนะ…”
เป็นถึงสัตว์อสูรของนาง จะล้มเหลวได้อย่างใด?
การที่มันสามารถอยู่รอดได้ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังในตอนนั้น ก็สามารถอธิบายได้แล้วว่ามันเข้มแข็งเพียงใด
อย่างน้อยในใจของมัน ก็ไม่เคยคิดถึงความเป็นไปได้อื่นนอกจากความสำเร็จ!
“…คอยดูต่อเถอะ เมฆดำยังไม่สลายไปทั้งหมด”
กว่าจะถึงตอนนั้น ก็ยังพอมีเวลาอยู่
พี่เหลยสี่กำค้อนในมือแน่น และเงยหน้าขึ้นมองอย่างประหม่า
“แต่ข้า ข้าว่าต้องทำได้แน่ๆ…”
เขาพึมพำราวให้กำลังใจตัวเอง แต่ก็เหมือนมีแรงบันดาลใจอันแรงกล้าบางอย่าง ที่ทำให้เขาเชื่อมั่นเช่นนั้น
…
“อ๊ะ! เหตุใดสีของไก่ฟ้าเก้าสีถึงเปลี่ยนไปอีกแล้ว!?”
มู่หงอวี่อุทานขึ้นมา
เย่หรานหร่านขมวดคิ้ว ใบหน้าเล็กๆ นั่นดูจริงจังมาก
“เกรงว่า…ท่าจะไม่ดีแล้ว! การทะลวงเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ไม่น่าใช่เรื่องง่ายเลย…”
“นี่เจ้าจะบอกว่า มันจะล้มเหลวหรือ?”
มู่หงอวี่ยังไม่เชื่อสนิทใจ
ก่อนหน้านี้ไก่ฟ้าเก้าสีตัวนั้นยังดูปกติดีอยู่เลย!
หรือจะบอกว่า แม้แต่สัตว์อสูรระดับเก้าที่ทรงพลังเช่นนี้ ก็ยังไม่สามารถทะลวงขั้นพลังปราณได้สำเร็จหรือ?
ทันใดนั้น เจ้าลูกหมีแผงคอทองคำก็ปรากฏตัวขึ้นในอ้อมแขนของมู่หงอวี่อีกครั้ง
มู่หงอวี่กระชับอ้อมแขน และกอดมันแน่นขึ้น
“ฉงฉง นั่นเจ้ากำลังทำอันใด?”
เดิมทีนางคิดว่ามันหวาดกลัวต่อความผันผวนรอบตัว แต่หลังจากที่หมีขนทองตัวน้อยโผล่ออกมา มันก็อยู่ในอ้อมแขนของเธออย่างเชื่อฟัง พลางมองไปที่ไก่ฟ้าเก้าสีบนท้องฟ้าด้วยสีหน้าวิตก
มู่หงอวี่ไม่เข้าใจ
เหตุใดฉงฉงถึง… นอกจากจะดูไม่กลัวแล้ว ยังดูเป็นห่วงเป็นใยไก่ฟ้าเก้าสีตัวนั้นอีก?
…
มู่ชิงเห่อเองก็เงยหน้าขึ้นมองเช่นกัน แต่ก็ถอนสายตาอย่างรวดเร็ว และเปลี่ยนไปมองซั่งกวนหว่านอีกครั้งด้วยสีหน้าจริงจัง
เมื่อครู่ตอนที่ซั่งกวนหว่านลงมือ มันเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติ…
“องค์หญิง…”
แต่ทันทีที่เขาส่งเสียง ก็ได้ยินเสียงลมกรรโชกเข้าในรูหู!
พร้อมกับร่างเงาสีแดงแวบผ่านดวงตาไปอย่างรวดเร็ว!
เขาตกใจสุดขีด
“ปีศาจแดง!”
ปีศาจแดงหันมามองเขาแวบหนึ่ง ทว่าไม่ได้หยุดการเคลื่อนไหว
พรึบ!
ร่างของมันลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีแดงส้มอย่างรวดเร็ว! พร้อมลมปราณที่พุ่งขึ้นปรี๊ด!
ท่าทางของมู่ชิงเห่อเปลี่ยนไปเล็กน้อย นี่มันกำลังวางแผนจะทำอันใด!?
“ปีศาจแดง! กลับมา!”
เขาตะโกนเรียกสุดเสียง!
แต่ปีศาจแดงยังคงกระพือปีก และมุ่งหน้าไปยังไก่ฟ้าเก้าสีที่ลอยอยู่กลางอากาศ!
มู่ชิงเห่อไล่ตามมันไป แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังสะท้านฟ้า!
เปรี้ยง!
เขาหันศีรษะไปมองทันที ก่อนจะเห็นว่าพื้นดินด้านหน้าซั่งกวนหว่านทรุดตัวลงเป็นบริเวณกว้าง!
เกิดเป็นร่องน้ำที่แผ่ขยายกว้างสุดลูกหูลูกตา!
เมื่อเจียงอวี่เฉิงที่สังเกตได้ถึงความเคลื่อนไหวของฝั่งนี้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก พลันก้าวไปข้างหน้าทันที
ขณะเดียวกันรากไม้นั่นก็กวัดแกว่งไปทั่ว! จนซั่งกวนหว่านต้องคอยกระโดดหลบ!
“องค์หญิง!”
“หว่านเอ๋อ!”
ทันใดนั้นร่างของซั่งกวนหว่านก็หายไปต่อหน้าทุกคน!
ข้างใต้นั่นอันตรายมาก เหตุใดนางถึงกระโดดลงไปในนั้น!?
และในจังหวะใกล้เคียงกัน ฉู่หลิวเยว่ก็กระทืบเท้าของนาง และพุ่งตรงไปในอากาศราวกับลูกธนูที่ถูกปล่อยออกมาจากคันศร!
นางวิ่งเข้าไปหาไก่ฟ้าเก้าสีตัวนั้น!
“หลิวเยว่!”
มู่หงอวี่ตกอกตกใจจนแทบเสียสติ!
ตอนนี้ไก่ฟ้าเก้าสีตัวนั้นกำลังจะล้มเหลว ส่งผลให้ลมปราณของมันปั่นป่วนไปหมด ซึ่งถ้านางเข้าไปตอนนี้ ก็มีแต่จะรนหาที่ตายมิใช่หรือ!?
ฉู่หลิวเยว่แสร้งทำเป็นหูทวนลม
พลันสูดหายเข้าและเพิ่มความเร็วให้มากขึ้น!
ขณะนี้สีแดงบนร่างกายของไก่ฟ้าเก้าสี เหลือเพียงบริเวณส่วนหัวเท่านั้น และทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนกลับไปเป็นสีรุ้งอีกครั้ง
แต่ทว่า แม้จะมีสีสัน มันก็ยังค่อนข้างต่างจากรูปลักษณ์ที่หรูหราและสวยงามก่อนหน้านี้
เมื่อมองดีๆ แล้ว ดูเหมือนว่าร่างของมันจะถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น อีกทั้งยังดูมืดมนและไม่มีชีวิตชีวา
หัวใจของฉู่หลิวเยว่เจ็บปวดราวกับถูกมีดแทง!
นางกัดฟันแน่นแล้วรีบพุ่งไปข้างหน้า โดยไม่สนใจสิ่งใด!
แต่เหมือนว่าไก่ฟ้าเก้าสีจะสัมผัสได้ว่ามีคนเข้ามาใกล้ จึงกระพือปีกอย่างระวังตัว!
พลังที่ดุร้ายและปั่นป่วน กลายสภาพเป็นลำแสงและกระจัดกระจายออกไป!
ส่งผลให้ตามตัวของฉู่หลิวเยว่ เต็มไปด้วยบาดแผล!
แต่นางก็ยังดั้นด้นก้าวไปข้างหน้า กระทั่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าไก่ฟ้าเก้าสี!
พรึบ!
ไก่ฟ้าเก้าสีสะบัดปีก และล้อมรอบร่างของฉู่หลิวเยว่ทันที!
ตามมาด้วยการบีบบังคับอันยิ่งใหญ่!
ไอสังหารอันเยือกเย็นแผ่ออกมา!
เสื้อผ้าของนางสะบัดไปมา ผมยาวสีดำของนางปลิวไสวไปตามสายลม!
ลมปราณอันเย็นยะเยือกนั้นเคลื่อนใกล้เข้ามา พร้อมกรงเล็บอันแหลมคมที่เจาะเข้าที่คอของนาง!
โลหิตสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกมาทันที!
ดวงตาของฉู่หลิวเยว่เริ่มกลายเป็นสีแดงก่ำ แต่นางก็ยังยืนหยัดอย่างหนักแน่น แล้วพูดเน้นทีละคำว่า
“เก้าจิ๋ว ข้ากลับมาแล้ว เจ้าเองก็กลับมาเถอะนะ?”
เสียงของนางฟังดูแผ่วเบามาก ราวกับจะปลิวไปตามสายลมได้อย่างง่ายดาย
แต่ถึงอย่างนั้นไก่ฟ้าเก้าสีก็ยังได้ยินชัดเจน
และในที่สุดดวงตาที่ถูกปิดกั้นมาตลอดของมัน ก็เปิดขึ้น!
ก่อนจะมีแสงสีรุ้งปรากฏขึ้นในดวงตาสีเทาทึมๆ คู่นั้น!
เหนือท้องฟ้า เมฆดำกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง!
พร้อมกับหยาดน้ำตาอุ่นๆ และใสราวผลึกแก้ว ไหลมาจากดวงตาที่งดงามคู่นั้น
เสียงเรียกของเจ้านาย!
ฝ่าบาทของข้า!