ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 766 ตั๊กแตนจับจั๊กจั่น นกขมิ้นอยู่ด้านหลัง
ตอนที่ 766 ตั๊กแตนจับจั๊กจั่น นกขมิ้นอยู่ด้านหลัง
หลุมปรากฏขึ้นบนผิวน้ำแข็งเรียบทันที!
น้ำในทะเลสาบกระเซ็นสองสามหยด แต่ร่างของผู้อาวุโสชิวซีจมลงไปในทะเลสาบทั้งตัวและหายไป
เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะตะโกนออกมาด้วยซ้ำ!
ท่าทางของมู่ชิงเห่อที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เปลี่ยนไปทันที รูม่านตาของเขาหดลง!
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้ มันจบลงแล้ว!
เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะขยับ!
ซั่งกวนหว่านและคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ห่างๆ ต่างพากันตกใจเช่นกันเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้
โดยเฉพาะซั่งกวนหว่าน
เดิมทีนางกำลังรอด้วยความหวังให้ผู้อาวุโสชิวซีนำบัวระบำกลับคืนมา และดูเหมือนว่าเขากำลังจะทำสำเร็จ แต่คาดไม่ถึง…
นางเห็นเหตุการณ์ไม่ชัดนักว่าแท้จริงแล้วเกิดอันใดขึ้น!
เมื่อครู่…ทุกอย่างล้มเหลวหรือ?
ในชั่วพริบตา ผู้อาวุโสชิวซีก็ตกลงไปทันที!
ซั่งกวนหว่านเบิกตากว้างด้วยความสะพรึงกลัว
ก่อนและหลังที่ผู้อาวุโสชิวซีตกลงไปในน้ำ เขาไม่ได้ส่งเสียงใดๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ที่น้ำดูเหมือนจะสงบนิ่ง
โดยปกติทั่วไป ใครก็ตามที่ตกลงไปในน้ำจะต้องดิ้นรนเพื่อขอความช่วยเหลือ
แต่…ผู้อาวุโสชิวซีไม่เป็นเช่นนั้น
มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ…เขาตายแล้ว!
ในช่วงเวลาสั้นๆ นั้น!
ซั่งกวนหว่านพลางขยับฝีเท้าและจับแขนของเจียงอวี่เฉิงที่อยู่ข้างๆ โดยไม่รู้ตัว
“…อวี่เฉิง เมื่อครู่ เมื่อครู่เกิดอันใดขึ้น?”
เจียงอวี่เฉิงขมวดคิ้วและพูดด้วยเสียงทุ้ม
“ดูเหมือนเขาจะถูกอันใดบางอย่างลากลงไป…แต่ข้าก็มองเห็นไม่ชัดเหมือนกัน”
ลำคอของซั่งกวนหว่านแห้งผาก หัวใจของนางเต็มไปด้วยทั้งความกลัวและความยินดี
โชคดีที่เมื่อครู่นางไม่ได้ไปที่นั่นด้วยตัวเอง
ไม่เช่นนั้นคนที่ตายก็ต้องเป็นนาง!
“แต่…ผู้อาวุโสชิวซีเป็นนักรบระดับเจ็ด! จะเป็นไปได้อย่างใด…”
เป็นเรื่องที่น่ากลัวที่สามารถคร่าชีวิตเขาได้ในช่วงเวลาเพียงสั้นๆ!
หากเป็นคนอื่น อาจตายเร็วกว่าเขา!
ใบหน้าของเจียงอวี่เฉิงก็เคร่งขรึมเช่นกัน
“ผู้อาวุโสตวนมู่ฉุนก็จากไปแล้ว ตอนนี้แม้แต่ผู้อาวุโสชิวซีเองก็…”
เรื่องนี้อันตรายกว่าที่คิด!
ซั่งกวนหว่านหรี่ตาลง ดวงตาของนางกะพริบเล็กน้อย
ผู้อาวุโสตวนมู่ฉุนไม่ได้เป็นยอดฝีมือของนาง แต่เจียงอวี่เฉิงดูเหมือนจะยังไม่รู้
เขาคงจะคิดแค่ว่านางจะทำอันใดบางอย่างกับเหล่าเด็กที่มีพรสวรรค์นี้หรือ?
หารู้ไม่ นางไม่ชอบผู้อาวุโสตวนมู่ฉุนอยู่แล้ว
เนื่องจากผู้อาวุโสตวนมู่ฉุนไม่ใช่คนสนิทของนาง และเขาเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับซั่งกวนเยว่มาก่อน
ผู้อาวุโสตวนมู่ฉุนมีนิสัยใจดี แม้ว่าเขาจะเป็นผู้อาวุโสของราชวงศ์ แต่เขาก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับกิจของราชวงศ์เลย
แม้ว่าซั่งกวนเยว่จะชื่นชมเขามากในตอนแรก แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนของนาง และอยู่อย่างสันโดษมาโดยตลอด
เมื่อเขาเข้ามาอยู่กับฝั่งซั่งกวนหว่าน เขาก็ยังเหมือนเดิม
คนธรรมดาอาจไม่สนใจ แต่ซั่งกวนหว่านกลับไม่สามารถทนได้
นอกจากนี้เขามักจะใช้มาตรฐานตอนที่ซั่งกวนเยว่อยู่ในตำแหน่งโดยเจตนา หรือไม่ก็ตามเพื่อวัดทุกอย่างที่นางทำ
สิ่งนี้ละเมิดข้อห้ามของซั่งกวนหว่าน
ดังนั้นนางจึงใช้โอกาสนี้จัดการกับผู้อาวุโสตวนมู่ฉุนเช่นกัน
แต่นั่นก็ไม่สำคัญเช่นกัน
อย่างใดก็ตาม มีคนไม่กี่คนที่ต้องตายด้วยน้ำมือของนาง มากหรือน้อยก็ไม่ต่างกัน
ผู้ที่ไม่มีประโยชน์ต่อนาง ตายก็ตายไป!
น่าเสียดายที่ผู้อาวุโสชิวซีตาย
หลังจากตกตะลึง ในที่สุดนางก็รู้สึกตัวและมองไปที่มู่ชิงเห่อด้วยความโกรธ
“รองแม่ทัพมู่ เกิดอันใดขึ้น! ท่านอยู่ข้างๆ ผู้อาวุโสชิวซี เหตุใดท่านไม่ช่วยเขา?”
นางสงสัยด้วยซ้ำว่ามู่ชิงเห่อเป็นคนตั้งใจทำ!
เขาเกลียดผู้อาวุโสชิวซีมาก่อน!
มู่ชิงเห่อกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ข้าก็คิดจะยื่นมือไปช่วยเช่นกัน แต่ไม่มีพลังมากมายขนาดนั้น แม้แต่ผู้อาวุโสชิวซีก็ไม่มีพลังที่จะสู้กลับ องค์หญิงสามคิดว่าเมื่อสักครู่ ข้ากับผู้อาวุโสชิวซีใครก้าวออกไปก่อนกัน?”
ซั่งกวนหว่านสำลัก
คำพูดของมู่ชิงเห่อไม่ได้ไร้เหตุผล
ทุกคนต่างเห็นสถานการณ์เมื่อสักครู่อย่างชัดเจน มู่ชิงเห่ออาจไม่มีเวลาที่จะเคลื่อนไหวจริงๆ…
“ข้าได้กล่าวไว้นานแล้วว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติเกี่ยวกับทะเลสาบกระจกแห่งนี้ ตอนนี้ ท่านเชื่อหรือยัง?”
คำพูดของมู่ชิงเห่อทำให้ใบหน้าของซั่งกวนหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดงและขาว
การพูดแบบนั้นต่อหน้าคนมากมายนั่นเท่ากับกล่าวหานางอย่างโจ่งแจ้งไม่ใช่หรือ?
มู่ชิงเห่อมองดูตำแหน่งที่ผู้อาวุโสชิวซีหายตัวไปล่าสุด
ดูเหมือนจะมีแสงสีเขียวอ่อนๆ แวบผ่านมา
เขาหรี่ตาและกำลังจะมองเข้าไปใกล้ๆ แต่ชั้นน้ำแข็งกลับควบแน่นอีกครั้ง
หลุมน้ำแข็งได้รับการซ่อมแซมอย่างรวดเร็ว และกลับมาเป็นเหมือนเดิมทุกประการ แทบจะไม่เห็นว่ามันเคยแตกและมีคนตกลงไป
ในระยะไกลบนพื้นผิวของทะเลสาบเริ่มมีชั้นน้ำแข็งควบแน่นมากขึ้นเรื่อยๆ
มู่ชิงเห่อจึงกล่าวว่า
“องค์หญิงสาม องค์ชายใหญ่ พวกเราควรจะออกจากทะเลสาบกระจกแห่งนี้ให้เร็วที่สุด!”
…
ในพื้นที่ที่เงียบสงบและเหนียวแน่น ฉู่หลิวเยว่นั่งไขว่ห้าง ฝึกฝนด้วยความสบายใจ
ผลึกใสลอยเงียบๆ อยู่ไม่ไกลจากฝั่งตรงข้าม
ทันใดนั้น วงแหวนสีเขียวอ่อนที่ชั้นนอกก็เกิดการผันผวนเล็กน้อย
จากนั้น กลุ่มแสงสีเขียวเข้มก็ข้ามวงแหวนของแสงนั้นและพุ่งไปยังผลึกใส
ฉู่หลิวเยว่ดูเหมือนจะรู้สึกถึงบางอย่างจึงลืมตาขึ้น
เมื่อเห็นกลุ่มแสง นางยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและพึมพำเสียงต่ำ
“มีหลายวิธี…”
พลังงานในป่าหมอกมายาน่าจะถูกกลืนหายไปแล้ว
คาดไม่ถึงว่ามันจะได้รับพลังงานจำนวนมากมายขนาดนี้
ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปากแดง
จิตใจคล้อยตามม่านน้ำสั่นเล็กน้อย
เดิมทีกลุ่มแสงกำลังจะลอยไปที่ผลึกใสและกำลังจะรวมกัน แต่เมื่อม่านน้ำเคลื่อนตัว กลุ่มแสงดูเหมือนจะถูกดึงดูดให้ลอยไปทางด้านข้างอย่างสั่นคลอน!
เช่นเดียวกับชิ้นส่วนก่อนหน้านี้ กลุ่มแสงนี้ละลายเข้าไปในม่านน้ำและในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นไข่มุกธาราและลอยมาตรงหน้าของฉู่หลิวเยว่
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้ว
“ในเมื่อเจ้ายินดี ข้าก็จะยิ้มรับ!”
หลังจากพูดจบ นางก็กลืนพลังของไข่มุกธารานั่น!
องค์ไท่จู่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ขมวดคิ้วและมองไปที่ผลึกใส
มันสั่นเล็กน้อย
ไม่ใช่ว่าจะแตกออกอย่างแรง
แต่มันกำลังโกรธ!