ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 876 ใบหน้า
ตอนที่ 876 ใบหน้า
ไม่มีผู้ใดคาดถึงว่าเรื่องราวจะเดินมาไกลจนถึงเพียงนี้
ฉู่หลิวเยว่เดิมพันด้วยชีวิตของนางเพื่อแลกกับโอกาสการสืบสวนการตายขององค์หญิงใหญ่!
หลังจากนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ผู้คนก็เริ่มส่งเสียงวุ่นวาย
“ฉู่หลิวเยว่เสียสติไปแล้วหรืออย่างใด นางกำลังคิดอันใดอยู่กันแน่ ต่อให้ต้องทุ่มสุดตัวก็จะสืบสวนการตายขององค์หญิงใหญ่อย่างนั้นหรือ?”
“ภูมิหลังครอบครัวของนางไม่ได้อยู่ในเมืองเล็กๆ นอกพรมแดนม่านฟ้าหรอกหรือ? เหตุใดนางถึงมายุ่งย่ามกับองค์หญิงใหญ่ได้อีกเล่า?”
“คิดไม่ออก…เป็นเรื่องที่คิดไม่ออกจริงๆ…สองปีที่ผ่านมาก็มีคนอยากทำเรื่องนี้เช่นกัน แต่สุดท้ายพวกเขาก็ล้มเลิกไป นางกำลังหาเรื่องใส่ตัวหรืออย่างใด ตัวนางคนเดียว จะทำอันใดได้”
“…นั่นสิ… พวกเจ้าไม่สงสัยหรือว่าเหตุใดฉู่หลิวเหว่จึงกล้าโอ้อวดถึงเพียงนี้ ดูสิ่งที่คทาอาญาสิทธิ์เทียน
ลิ่งตอบสนองนางสิ ข้าไม่คิดว่านางจะทำไม่ได้! เมื่อใดกันที่คนที่ไม่มีแม้แต่สายเลือดราชวงศ์จะทำสิ่งเหล่านี้ได้”
อันที่จริง คำถามนี้ก็เป็นคำถามที่ผู้คนสงสัยมากที่สุด
แต่ไม่ว่าจะคิดเช่นไร คทาอาญาสิทธิ์เทียนลิ่งด้ามนี้ ก็ไม่น่าจะเกี่ยวพันอันใดกับฉู่หลิวเยว่มิใช่หรือ
เสียงซุบซิบคุยกันเหล่านั้น เจียงอวี่เฉิงเองก็ได้ยินไม่น้อย
เขามองไปยังฉู่หลิวเยว่ สำรวจโครงคิ้วและดวงตาที่คุ้นเคย แล้วจู่ๆ ความคิดไร้สาระก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา!
แต่จากนั้นไม่นาน เขาก็ส่ายหัวอย่างแรงเพื่อไล่ความคิดนี้ออกไป!
เป็นไปไม่ได้!
ซั่งกวนเยว่ในตอนนั้นจุดไฟเผาตัวเองตายไปแล้ว เป็นไปไม่ได้แน่ๆ! เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่นางจะยังมีชีวิตอยู่!
ตอนนั้นเขาเองก็ตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำอีก มันต้องไม่มีอันใดผิดพลาด!
ถึงแม้เขาจะเกลี้ยกล่อมตัวเองในใจครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นนี้ แต่มันก็ยังมีเสียงร้องของความเคลือบแคลงที่ไม่เคยหายไป
หากฉู่หลิวเยว่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับซั่งกวนเยว่จริง แล้วเหตุใดจึงต้องเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้ด้วย
และยังคทาอาญาสิทธิ์เทียนลิ่งนั้นอีก…ผู้คนมากมายขนาดนั้นมันยังไม่สนใจสักนิด แม้แต่ซั่งกวนหว่าน องค์หญิงเชื้อพระวงศ์ผู้สง่างามก็ยังไม่สนใจ แต่มันกลับมองฉู่หลิวเยว่ที่มีสถานภาพต่างออกไปโดยสิ้นเชิง!
ในที่สุด เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองตรงไปยังมู่ชิงเห่อซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกล แต่กลับพบว่าอีกฝ่ายเองก็กำลังมองไปที่ฉู่หลิวเยว่ด้วยท่าทางตกตะลึงและเหม่อลอย
ในฐานะรองแม่ทัพกองทหารม้าทมิฬ ณ ตอนนี้เขามีหน้าที่รับผิดชอบในการรักษาความปลอดภัยทั้งภายในและภายนอกพระราชวังทั้งหมด
และตำหนักหลางคุนที่มีความสำคัญมาเป็นอันดับแรก ดังนั้นเขาจึงมาคุ้มกันบริเวณนี้มาโดยตลอด
เจียงอวี่เฉิงขมวดคิ้วยุ่งเป็นปม
มู่ชิงเห่อเป็นผู้ที่พาฉู่หลิวเยว่กลับมาด้วยตนเอง ตอนที่เขาเห็นฉู่หลิวเยว่ครั้งแรก ก็เกิดสงสัยในตัวนางขึ้นมา เขาจึงขอให้มู่ชิงเห่อทำการสืบสวนอย่างลับๆ
และผลการสอบสวนก็คือ ตัวตนของฉู่หลิวเยว่ไม่มีสิ่งใดผิดปกติ
นางเป็นลูกสาวที่ถูกทอดทิ้งจากครอบครัวตกต่ำ ซึ่งเติบโตในแคว้นเย่าเฉินมาตั้งแต่เด็ก และบังเอิญเกิดท้าทายโชคชะตาผันเปลี่ยน ประสบผ่านความยากลำบากมามากมาย ก่อนที่จะมาถึงซีหลิงในที่สุด
แต่ตอนนี้ มันเรื่องอันใดอีกแล้วกันเล่า
เจียงอวี่เฉิงรู้สึกกระวนกระวายใจมากขึ้นเรื่อยๆ และรู้สึกอยู่เสมอว่าสิ่งต่างๆ เริ่มอยู่เหนือการควบคุม โดยที่เขาเองก็กำลังวิ่งหนีไปในทิศทางที่ไม่รู้จัก!
สุดท้ายนี้ ตอนจบจะเป็นเช่นไร…แม้แต่เขาเองก็ไม่กล้ายืนยัน!
แต่ในเวลานี้ เจียงอวี่เฉิงไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกท่วมท้นไปด้วยความตกใจแล้วกระมัง
มู่ชิงเห่อจดจ้องไปยังฉู่หลิวเยว่ซึ่งอยู่ไม่ไกล เมื่อได้ยินสิ่งที่นางเอ่ย ความตะลึงก็เติมเต็มพื้นที่ในใจ
นางต้องการสืบสวนการตายขององค์หญิงใหญ่อีกคราอย่างนั้นหรือ!
นางเป็นผู้ใดกัน
ในขณะนั้นเอง ปีศาจแดงก็บินออกมา
ปีกสีแดงของมันกระพือไปมา ดูเหมือนจะกระสับกระส่ายเล็กน้อย ดวงตากลมโตคู่หนึ่ง จดจ้องไปยังฉู่หลิวเยว่ที่อยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่ามันกำลังรอหรือคาดหวังสิ่งใดอยู่กันแน่
ทันใดนั้น จู่ๆ ก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นในใจของมู่ชิงเห่อ พลันพาให้ร่างกายของเขาแข็งทื่อ
ริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อย ก่อนจะเรียกให้ปีศาจแดงกลับมา
“ปีศาจแดง”
เมื่อเสียงของเขาเอ่ยออกมา ก็ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดไป สุดท้ายปีศาจแดงก็หันกลับมามองแวบหนึ่ง
ลึกลงไปในดวงตาของมู่ชิงเห่อ ดูเหมือนจะมีคลื่นใต้น้ำที่กำลังเพิ่มกำลังแรงขึ้น
“นาง เป็นผู้ใดกันแน่!”
…
ขณะนี้ทุกสายตาจับจ้องไปยังฉู่หลิวเยว่
นางก้มศีรษะลง มองมาที่คทาอาญาสิทธิ์เทียนลิ่ง
เดิมทีก็ไม่ได้คาดว่าจะเป็นเรื่องราวใหญ่โตถึงเพียงนี้ แต่เนื่องจากมันปูทางมาให้ขนาดนี้แล้ว ฉะนั้น…
ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันอีกต่อไป!
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ สายตาของฉู่หลิวเยว่ก็จับจ้องแน่วแน่ ก่อนจะยื่นมือออกไปตรงหัวมังกรที่สลักอยู่ด้านบน!
แท้จริงแล้ว คทาอาญาสิทธิ์เทียนลิ่งนั้นอยู่ข้างกายนาง อยู่ใกล้แค่เอื้อมมาโดยตลอด!
ฉู่หลิวเยว่จึงเพียงขยับแขนเล็กน้อย และนิ้วมือของนางก็สำรวจเจอส่วนบนของคทาอาญาสิทธิ์เทียนลิ่งแล้ว!
ทุกคนต่างพากันกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็รู้สึกจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พลันจ้องมองมาด้วยสายตาที่แข็งกร้าว
หึ่ง!
ทว่าการต่อต้านและการปฏิเสธที่คาดไว้ไม่ได้เกิดขึ้น เมื่อครั้นมือของฉู่หลิวเยว่จับคทาอาญาสิทธิ์เทียนลิ่งแล้ว ก็มีเสียงอื้ออึงดังขึ้น!
ในเวลาเดียวกันนั้น แสงที่เปล่งประกายตรงส่วนบนก็บรรจบกันอย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็มารวมกันที่ดวงตาของหัวมังกร!
พรึบ!
และดวงตามังกรที่ปิดสนิทก็เปิดออกในทันที!
แสงสีทองพุ่งออกมาจากตรงกลาง! ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า!
เพียงชั่วพริบตาลำแสงอันเรืองรองก็สว่างวาบขึ้น! สาดส่องไปทั่วผืนฟ้าและพสุธา!
แสงศักดิ์สิทธิ์โปรยลงมาปกคลุมทั่วร่างฉู่หลิวเยว่!
เกิดเสียงหวีดหวิวอย่างบ้าคลั่ง เสื้อผ้าที่พลิ้วไหว! และเส้นผมสีดำขลับที่กำลังพัดปลิว!
เมื่อมองตรงไปยังภาพนั้น มันก็ช่างดูสูงส่งและสง่างามอย่างหาผู้ใดเทียบมิได้!
ขณะนั้นเอง ฉู่หลิวเยว่รู้สึกเพียงว่าพลังปราณดั้งเดิมในร่างกายของนาง เหมือนจะได้รับการชี้นำบางอย่าง แล้วมันก็เพิ่มพูนขึ้นอย่างรวดเร็ว! จนแทบจะเดือดปะทุออกมา!
ราวกับว่านางได้สิ่งที่เป็นของนางกลับคืนมาในที่สุด! ช่างเป็นอันใดที่พอเหมาะพอเจาะ!
นางถือคทาและยกมันขึ้นสูงตามสัญชาตญาณ!
หมู่เมฆรวมตัวกันอย่างรวดเร็วเหนือท้องฟ้า!
พายุลูกใหญ่รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว โดยยึดเอาลำแสงสีทองที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าจากคทาอาญาสิทธิ์เทียนลิ่งเป็นศูนย์กลาง!
มันบดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์! ช่างทรงพลังอย่างยิ่ง!
ชั่วพริบตาต่อมา ฉู่หลิวเยว่ก็สะบัดข้อมือของนางเบาๆ!
รัศมีอันน่าเกรงขามที่ห่อหุ้มด้วยเจตนาฆ่าอันเยือกเย็น พลันพุ่งตรงเข้าหาซั่งกวนหว่าน!
ซั่งกวนหว่านตกตะลึง ก้าวถอยหลังออกไปทันที!
แต่กระนั้นความเร็วของนางจะไปเทียบกับการฟาดฟันของคทาอาญาสิทธิ์เทียนลิ่งได้อย่างใด!
ตูม!
พลังอันน่าสะพรึงกลัวนั้นโฉบผ่านไหล่ซ้าย ตัดชิ้นเนื้อขนาดใหญ่บนไหล่ของนางในชั่วพริบตาเดียว!
“โอ๊ย”
ซั่งกวนหว่านร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ตัวของนางลอยกลับหัวก่อนจะกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง!
โครม!
นางกระอักเลือดออกมาจากปากเป็นจำนวนมาก!
หลังและไหล่ซ้ายของนางสร้างความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่อง และดูเหมือนซี่โครงหลายซี่จะหักเช่นกัน อวัยวะภายในแทบจะบีบอัดรวมกันเป็นก้อน มันทรมานจนแทบจะปะทุออกมา!
นางพยายามยันตัวขึ้นด้วยความไม่พอใจ พลันจะสาปส่งฉู่หลิวเยว่ แต่แล้วจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงตกตะลึงมาจากฝูงชน!
ทันใดนั้นซั่งกวนหว่านก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อหันมองไปยังฝูงชน กลับเห็นสายตาอันน่าสยดสยองและรังเกียจจำนวนนับไม่ถ้วน!
พวกเขา…กำลังจ้องมองนาง!
จากนั้นซั่งกวนหว่านก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติอีกอย่าง นางเหมือนจะรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดจากการเผาไหม้บนใบหน้า!
นางพลันใจเสียขึ้นมาทันที ก่อนจะสัมผัสไปที่ใบหน้าของตน!
มือบางคลำเจอรูตะปุ่มตะป่ำทั้งสากและเหนียว น่าสยดสยองยิ่งนัก!
สุดท้ายหน้ากากของนางก็หลุดออกมาจนได้!