ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 893 คุกเข่า
ตอนที่ 893 คุกเข่า
รอบข้างมีแต่ความเงียบงัน
ในขณะเดียวกันนั้นเอง เหมือนว่าฟ้าดินกำลังจะหยุดชะงัก
แสงสว่างทั้งหมดสะท้อนลงที่ร่างของหญิงชุดแดง อาภรณ์และเส้นผมสีดำปลิวไสว!
มือข้างหนึ่งถือกระบี่หลงหยวนเอาไว้ กระบี่ปรากฏ คนทั่วทั้งโลกต่างตกตะลึง
ดวงตาทั้งสองข้างของนางดำขลับราวกับนิล จิตสังหารของนางนั้นพวยพุ่งขึ้นมา! เหมือนว่าบุญคุณความแค้นทั้งหมดกำลังจะได้สะสางกันจนหมดสิ้นในตอนนี้แล้ว!
นางรอวันนี้มานานแสนนานแล้ว!
ดูเหมือนว่าเสียงกระจ่างใสนั้นจะดังยิ่งกว่าระเบิดกระทบเข้าที่โสตประสาทของทุกคน! ทำให้ทุกคนตกตะลึงอย่างมาก! ร่างกายนางถูกปกคลุมไปด้วยแรงกดดันที่ทำให้คนรอบข้างต่างต้องตกใจ เหมือนกับเทพแห่งสงครามที่เพิ่งกลับมาจากนรก!
ความเจ็บปวดกระจายไปทั่วทั้งร่างกาย เลือดที่ไหลทะลักออกมาจากแขนข้างที่ขาดไป หลังจากนั้นไม่นานพื้นใต้ร่างของเจียงอวี่เฉิงก็กลายเป็นแอ่งเลือดขนาดใหญ่ ดูแล้วน่าอนาถอย่างมาก!
ฉู่หลิวเยว่ที่เพิ่งขว้างกระบี่ออกไป ก็หันมาโจมตีเจียงอวี่เฉิงที่ไม่มีแม้แต่แรงจะตอบโต้ เนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยความบอบช้ำ!
เมื่อทุกคนที่ได้เห็นดังนั้น ก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก พร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ อย่างอดไม่ได้
เห็นได้ชัดว่าฉู่หลิวเยว่กับเจียงอวี่เฉิงนั้นอยู่คนละระดับกัน แต่เมื่อนางมีกระบี่หลงหยวนอยู่ในมือ คาดไม่ถึงว่าฉู่หลิวเยว่จะกดเจียงอวี่เฉิงลงได้อย่างง่ายดาย!
กระบี่หลงหยวน…คาดไม่ถึงว่าจะน่าเกรงขามขนาดนี้!
ในตอนนั้นก็ไม่มีใครกล้าสงสัยอีกว่านี่เป็นกระบี่ของจริงหรือของปลอม
นอกเสียจากกระบี่หลงหยวนของจริง บนโลกใบนี้จะมีอาวุธที่สามารถบรรลุถึงพลังศักดิ์สิทธิ์ได้ขนาดนี้อีกหรือ?
กระบี่เล่มนี้ของฉู่หลิวเยว่ ตัดแขนเจียงอวี่เฉิงไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว และยังขจัดความสงสัยที่อยู่ภายในใจของทุกคนอีกด้วย!
ในสมองของเจียงอวี่เฉิงขาวโพลน มีเพียงความเจ็บปวดที่แสนจะน่ากลัวแล่นพล่านเข้ามาทั่วร่างกายเท่านั้น จนทำให้เขาเกือบจะตายอยู่แล้ว!
เขาพยายามยกตัวขึ้นแล้วมองหน้าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า
นางรูปร่างสูงเพรียว แผ่นหลังเหยียดตรง ในมือถือกระบี่หลงหยวน แสงสว่างของโลกทั้งใบเหมือนจะอยู่ใต้ฝ่าเท้าของนางคนเดียว!
ภาพเหตุการณ์นี้มันเป็นภาพที่คุ้นเคยอย่างมาก!
เขาตกอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่ง
สองปีก่อน ก็เป็นสถานการณ์แบบเดียวกัน เพราะนางเลือกที่จะเผาตัวเอง อีกทั้งยังทำลายเส้นชีพจรของซั่งกวนหว่าน และแขนหนึ่งข้างของเขา!
ต่อมาเขาทุ่มเทอย่างสุดกำลังเพื่อให้ร่างกายของตัวเองกลับมาเป็นดั่งปกติ แต่นี่เพิ่งผ่านมาไม่นาน เรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นอีกแล้ว!
เป็นนาง…
เป็นนางจริงๆ ด้วย!
ในตอนนั้นเองในใจของเจียงอวี่เฉิงรู้ดีเสียยิ่งกว่าใคร…ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา จะต้องเป็นซั่งกวนเยว่ไม่ผิดแน่!
นางยังไม่ตาย อีกทั้งยังกลับมาพร้อมความแค้นที่ฝังลึกเข้ากระดูกดำ ความเจ็บปวดและการทรยศหักหลังในตอนอดีตได้ย้อนกลับคืนมาแล้ว!
มิน่าล่ะ…
มิน่าล่ะในครั้งแรกที่มองเห็นนางจึงรู้สึกคุ้นตาอย่างมาก นเ็นเนางเ
มิน่าล่ะตอนที่เขาพูดคุยกับนาง ถึงมีระยะห่างที่ไม่ทราบสาเหตุ
มิน่าล่ะในวันที่แสงราตรีสาดส่อง ท่ามกลางคนที่พลุกพล่าน ร่างของนางเด่นเป็นสง่า มีเพียงใบหน้าของอีกฝ่ายที่ปรากฏขึ้นมาเท่านั้น ในตอนนั้นเขายังเข้าใจนางผิดไปอีกด้วย…
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังคิดว่าเขาได้ตกหลุมรักนางเข้าแล้วในวันก่อนแต่งงาน เขายังเชิญนางไปที่เรือนฉินริมทะเลสาบ เพื่อแสดงความรู้สึกในใจให้นางเห็น
แต่ที่แท้…นางก็คือนาง!
วินาทีนี้ความจริงที่ยิ่งใหญ่ก็ปรากฏขึ้น!
ในวินาทีนี้ความรู้สึกของเขาผสมปนเปไปหมด!
เจียงอวี่เฉิงไม่เคยตัดความรู้สึกแบบนั้นออกไปได้เลย มันช่างน่าขันยิ่งนัก!
ในตอนที่เขาหันกลับไปมองนาง มีความรักลึกซึ้งกับนาง ตอนที่เขาพูดว่า “เขาอยากจะขอนางแต่งงาน”…
ในตอนนั้นเขากำลังคิดอันใดอยู่?
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เมื่อเขาคิดถึงเรื่องอดีตทุกอย่าง มันล้วนไร้สามารถอย่างยิ่ง เหมือนกับเจียงอวี่เฉิง ต้องโดนตบหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า!
“…เป็นเช่นนี้นี่เอง…ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!”
หน้าอกของเจียงอวี่เฉิงกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง พร้อมกระอักเลือดออกมาหนึ่งครั้ง ใบหน้าซีดขาวขึ้นทันที
แต่แววตาของเขากลับจ้องฉู่หลิวเยว่ตาเขม็ง
ใบหน้านี้เหมือนกับซั่งกวนเยว่อย่างมาก!
แต่ท่าทางของนางนั้นแตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง!
นางในตอนนั้นถึงสูงส่ง อ่อนโยน เฉลียวฉลาด ใจกว้าง เหมือนว่านางจะสามารถอดทนกับทุกอย่างได้โดยไม่มีที่สิ้นสุด มีรัศมีที่เปล่งประกายจนทำให้ทุกคนจะต้องเงยหน้ามอง แต่ว่านางในตอนนี้เหมือนว่าผ่านความเจ็บปวดมา ต้องยืนหยัดลุกขึ้น ทุกการเคลื่อนไหวเรียบร้อยหมดจด ริมฝีปากของนางกำลังยกยิ้มอยู่ แต่แววตากลับมีความเย็นชาที่แผ่กระจายออกมาอย่างไม่สิ้นสุด สร้างเป็นกำแพงเอาไว้ชั้นหนึ่ง ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเข้าไปได้
ทันใดนั้นเจียงอวี่เฉิงก็หัวเราะเยาะตัวเอง
“…เป็นเจ้าจริงๆ ด้วย!”
ในปีนั้นเขาวางแผนนี้เป็นเวลานานกว่าสามปี ในที่สุดก็ได้ลงมือกับนาง เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างจะไม่มีอันใดผิดพลาด
แต่คิดไม่ถึงเลยว่านางจะหลบหนีด้วยการเกิดใหม่ เปลี่ยนแปลงใบหน้า แล้วกลับมาที่นี่อีกครั้ง!
เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำนั้นสมบูรณ์แบบจนไร้ที่ติและไม่มีข้อบกพร่อง แต่ทว่ามันผิดมาตั้งแต่เริ่มแล้ว
“เป็นไปได้อย่างใดกัน…มันจะเป็นไปได้อย่างใด!”
เมื่อเห็นกระบี่หลงหยวนปรากฏขึ้นมา ในที่สุดเจียงอวี่เฉิงก็คล้ายว่าจะยอมรับแล้ว แต่ความเกลียดชังที่มากล้นได้เกิดขึ้นในใจของซั่งกวนหว่าน!
นางมองไปที่ฉู่หลิวเยว่อย่างไม่อยากจะเชื่อ เหมือนว่านางกำลังรับไม่ได้
ภาพเหตุการณ์ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้ก็ปรากฏขึ้นในสมองของนางอย่างต่อเนื่อง
ในตอนนั้นนางก็แค่คิดว่าฉู่หลิวเยว่มีใบหน้าที่คล้ายกับซั่งกวนเยว่เท่านั้น นางจึงไม่ชอบอีกฝ่ายโดยปริยาย
ต่อมานางก็พบว่าฝีมือและพรสวรรค์ของฉู่หลิวเยว่นั้นล้ำหน้านางไปไกลมากจนเทียบไม่ติด นั่นจึงทำให้นางรู้สึกไม่พอใจมากยิ่งขึ้นไปอีก
หลังจากที่กลับมาจากแดนภังคะแล้ว นางกลับรู้สึกว่าฉู่หลิวเยว่เป็นหนามยอกอก ดังนั้นจึงหวังว่าให้ฉู่หลิวเยว่นั้นตายอยู่ที่ด้านนอกนั้นตลอดกาล!
เดิมทีนางคิดว่าขั้นตอนทุกอย่างจะราบเรียบแล้ว ในที่สุดนางก็ได้อยู่อย่างสงบๆ แล้ว แต่นางกลับคิดไม่ถึงเลยว่าฉู่หลิวเยว่จะกลับมาที่นี่อย่างปลอดภัย พร้อมกับพันธสัญญาของอสูรศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งยังเก็บบัวระบำมาได้ ทำให้ฝีมือของนางรุดหน้าอย่างมาก!
จนกระทั่งวันนี้นางได้ประกาศตัวออกมาแล้วว่านางคือ ซั่งกวนเยว่!
ทันใดนั้นซั่งกวนหว่านก็ได้พุ่งขึ้นมาด้านหน้าอย่างบ้าคลั่ง แววตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม
“ข้าจะฆ่าเจ้า! เจ้าสมควรตาย! เจ้าทำลายงานแต่งงานของข้า แย่งตำแหน่งรัชทายาท! ไอ้คนสารเลว เจ้าควรไปลงนรกตั้งนานแล้ว!”
สายตาของฉู่หลิวเยว่เบนออกไปเล็กน้อย ทันใดนั้นนางก็หัวเราะขึ้นมา
“ซั่งกวนหว่าน คำพูดนี้ข้าควรเป็นคนพูดมากกว่านะ?”
ในตอนนั้นทั้งสองคนร่วมมือกัน ทำร้ายทุกสิ่งทุกอย่างของนาง ทำให้นางต้องเจ็บปวดอย่างไม่มีสิ้นสุด!
ในตอนนี้ นางไม่เพียงกลับมา แต่ยังมาทวงทุกสิ่งทุกอย่างของนางคืนด้วย!
ซั่งกวนหว่าน…มีสิทธิ์อันใดมาพูดคำนั้นกัน?
แต่ซั่งกวนหว่านกลับไม่สนใจมันแม้แต่น้อย นางระเบิดพลังดั้งเดิมที่บ้าคลั่งออกมา!
ความเกลียดชังและริษยาทำให้บาดแผลบนใบหน้าของนางนั้นน่าเกลียดมากขึ้นกว่าเดิมอีก ในตอนนี้หน้าตาของนางคล้ายกับผีไม่มีผิด
แต่เมื่อซั่งกวนหว่านเพิ่งพุ่งตัวออกมาได้แค่สองก้าว ฉู่หลิวเยว่ก็คว้าข้อมือของนาง แล้วใช้กระบี่หลงหยวนที่อยู่ในมืออีกข้างชี้ไปโดยตรง!
พรึ่บ!
ช่องว่างสีดำปรากฏขึ้นกลางอากาศ!
โครม!
ทันใดนั้นเองเสียงคำรามสายหนึ่งก็ดังขึ้น!
แรงกดดันที่มองไม่เห็นแผ่กระจายออกมาจากกระบี่หลงหยวน!
เมื่อถูกแรงกดดันเช่นนี้ ความว่างเปล่าค่อยๆ บิดเบี้ยวไปทีละนิด ซั่งกวนหว่านก็ได้รับแรงกดดันนั้นเช่นเดียวกัน
ในใจของซั่งกวนหว่านรู้สึกตื่นตระหนกและหวาดกลัวอย่างมาก นางหลบตัวไปด้านข้างทันที!
แต่ในตอนนั้นเองนางก็พบว่าร่างกายของนางนั้นขยับไม่ได้!
…อากาศโดยรอบตัวของนาง ถูกกระบี่หลงหยวนกดดันเอาไว้ทั้งหมดแล้ว!
ตู้ม!
เหมือนมีภูเขาขนาดใหญ่กดทับที่ไหล่ทั้งสองข้างของนาง ทำให้ซั่งกวนหว่านต้องคุกเข่าลง! เข่าทั้งสองข้างหักทันที!