ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 902 คนผู้นั้นเป็นคนช่วยเจ้าไว้ ใช่หรือไม่
ตอนที่ 902 คนผู้นั้นเป็นคนช่วยเจ้าไว้ ใช่หรือไม่
ซั่งกวนหว่านรู้สึกมึนงงสับสน
เจียงอวี่เฉิงไม่เคยปฏิบัติต่อนางด้วยความจริงใจแม้เพียงสักส่วน เรื่องนี้นางรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!
ตอนนี้เขาแทบจะโยนความผิดทั้งหมดลงบนศีรษะของนางจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว แล้วเหตุใดเขาถึงจะต้องมาขอร้องแทนนางด้วยล่ะ?
แต่เมื่อคิดขึ้นมาแล้ว ความสัมพันธ์ที่แนบแน่นในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ก็เพียงเป็นภาพลวงตาที่นางสร้างขึ้นมาเองเท่านั้น!
แผนงานวิวาห์ที่เตรียมมาอย่างดีสุดท้ายแล้วก็เป็นเพียงเรื่องขบขันเท่านั้น!
ซั่งกวนหว่านหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง น้ำตากลับเหือดแห้ง เหลือเพียงความเศร้าภายในใจที่กลวงโบ๋
ในตอนนั้นเองนางก็กลอกตาขึ้นแล้วสลบไปทันที
“นำตัวนางไป แล้ว “ดูแล” ให้ดีล่ะ”
ฉู่หลิวเยว่สั่งการเสียงเรียบ
“พ่ะย่ะค่ะ!”
ชีหานตอบรับหนึ่งคำ จากนั้นก็ลากซั่งกวนหว่านออกไปอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงคราบเลือดสีแดงที่ทิ้งเอาไว้บนพื้นอย่างน่าอนาถเท่านั้น เพื่อเป็นตัวบ่งบอกว่าที่แห่งนี้ได้มีเรื่องอันใดเกิดขึ้นมาบ้าง
ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์นี้ด้วยความเงียบ ต่างรู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก
ใครจะไปคิดกันว่าก่อนหน้านี้ไม่นานซั่งกวนหว่านยังสุขสมหวัง แต่จุดจบของนางกลับมาเป็นเช่นนี้ภายในชั่วข้ามคืน?
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปท้องฟ้าเมืองซีหลิงนั้นจะเปลี่ยนแปลงไปขนาดไหนกัน…
…
ตั้งแต่ต้นจนจบเหมือนว่าจะมีเพียงคนคนเดียวที่ดูจะไม่สนใจเรื่องนี้เลย คนผู้นั้นคือ เจียงอวี่เฉิง
ต่อให้เขาเพิ่งเห็นภรรยาที่เพิ่งแต่งงานไปมีสภาพเช่นนั้น แต่สีหน้าของเขาก็ยังคงไร้อารมณ์เช่นเดิม ราวกับเรื่องนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขาเลยแม้แต่น้อย
มีเพียงชายแขนเสื้อที่ขาดแหว่งและเปรอะเปื้อนคราบเลือดเท่านั้น ที่ทำให้คนอื่นรู้ว่าแขนของเขานั้นถูกตัดไปแล้วครึ่งหนึ่ง
ฉู่หลิวเยว่มองไปทางเจียงอวี่เฉิง ก่อนจะหมุนข้อมือของตนเอง
พรึ่บ!
กระบี่หลงหยวนพุ่งตรงออกไปด้านหน้า!
ประกายคมกระบี่สีดำนั้น มีแสงเย็นยะเยือกปรากฏออกมา พร้อมจิตสังหารที่แผ่กระจาย
ราวกับว่าในวินาทีต่อไปมันสามารถตัดหัวของเจียงอวี่เฉิงได้โดยตรง!
“ตอนนี้ถึงตาของเจ้าแล้ว!”
…
“ฝ่าบาท!”
เสียงหนึ่งดังขึ้นด้วยความตื่นตระหนกและโศกเศร้า ทันใดนั้นก็มีเงาร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากทางด้านหลัง เข้าขวางด้านหน้าของเจียงอวี่เฉิงเอาไว้ “ตุ้บ!” พร้อมเสียงเข่ากระแทกพื้นเสียงดังลั่น
คนผู้นั้นคือ เจียงลี่่จั่ว
ในตอนนั้นเองใบหน้าที่เคยหยิ่งผยองสูงส่งล้วนจางหายไปหมดสิ้นแล้ว เหลือเพียงความตื่นตระหนกเท่านั้น
เขานั่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้น พร้อมมองฉู่หลิวเยว่ด้วยสายตาสิ้นหวังและถ่อมตน
“ฝ่าบาท ได้โปรดไว้ชีวิตเจียงอวี่เฉิงด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”
ฉู่หลิวเยว่เบนสายตาออกมาเล็กน้อย ราวกับกำลังมองดูเรื่องขบขันอยู่
“ราชครูเจียง เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ท่านน่าจะได้ยินอย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ เหตุใดตอนนี้ถึงยังมีหน้ามาบอกให้ข้าไว้ชีวิตเขาด้วยล่ะ? เจียงอวี่เฉิงร่วมมือกับซั่งกวนหว่าน วางยาพิษข้ากับเสด็จพ่อ ยิ่งไปกว่านั้นยังออกราชโองการเท็จ ใส่ร้ายขุนนางภักดี พยายามฆ่าล้างบางสำนักชงซูเก๋อ! การกระทำเช่นนี้เป็นอาชาญากรรมที่ไม่ควรได้รับโทษอย่างนั้นหรือ? ในตอนนี้ เจ้ามาขอให้ข้าไว้ชีวิตเขา ไม่ทราบว่าท่านไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าข้าจะยินยอม?”
เหงื่อเย็นๆ ไหลโทรมกายเจียงลี่่จั่ว ใบหน้าซีดเผือด
เหตุใดเขาจะไม่รู้ว่าโทษนี้ร้ายแรงขนาดไหน!
แต่เจียงอวี่เฉิงคือลูกชายคนโตของเขา และเป็นลูกชายคนที่เขารักมากที่สุดด้วย!
เมื่อครู่ตอนที่เขาเห็นว่าเจียงอวี่เฉิงถูกตัดแขนไป เขาก็เกือบจะกระโดดออกมาอย่างอดไม่ได้แล้ว ในตอนนั้นเขารู้สึกตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง จึงต้องทนต่อไปเช่นนั้น
แต่ในตอนนี้เมื่อเขาได้ยินฉู่หลิวเยว่พูดว่าต้องการชีวิตของเจียงอวี่เฉิง แล้วเขาจะนั่งดูอยู่เฉยๆ ได้อย่างใด?
“อวี่เฉิง อวี่เฉิง เขาชอบฝ่าบาทมาโดยตลอด เขาจะทำร้ายท่านได้อย่างใด? บางทีจะเป็นซั่งกวนหว่านที่มีความแค้นต่อฝ่าบาท แต่ว่า…อวี่เฉิงไม่มีนะพ่ะย่ะค่ะ! ที่ตรงนั้น ตรงนั้นจะต้องมีความเข้าใจผิดกันอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”
“งานวิวาห์เมื่อสองปีก่อน พิธีการทางตระกูลเจียง เขาเป็นคนจัดการด้วยตนเองทั้งหมด เขาเป็นคนที่ต้องการให้งานแต่งงานครั้งนี้ราบรื่นยิ่งกว่าใครๆ แล้วเขาจะทำเรื่องเหล่านั้นได้อย่างใดเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”
เจียงลี่่จั่วคุกเข่าลงกับพื้น
“ฝ่าบาท! เมื่อหลายปีก่อนอวี่เฉิงนั้นก็มีความคิดเช่นนั้นกับฝ่าบาทแล้ว เขาเฝ้าคะนึงหาท่านมาตั้งหลายปี เขาไม่มีทางหักหลังท่านได้อย่างแน่นอน!”
มุมปากของฉู่หลิวเยว่ยกขึ้น
“ถ้าเช่นนั้นจะบอกว่าข้าจำคนที่ฆ่าข้าผิดไปอย่างนั้นหรือ?”
เจียงลี่่จั่วสะอึกไป
“บางที บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาก็โดนบังคับ…”
“ราชครูเจียง”
ฉู่หลิวเยว่พูดแทรกขึ้นมา ด้วยท่าทางสงบนิ่ง
“ท่านอย่าขอร้องให้ลูกชายของท่านเพียงคนเดียวเลย ท่านขอร้องให้ตระกูลเจียงของท่านทั้งตระกูลเถิด”
เมื่อเจียงลี่่จั่วได้ยินเช่นนั้นก็มึนงงไปทันที
“อะ…อันใด…”
“เจียงอวี่เฉิงก่อเหตุมากมาย หรือว่าท่านคิดว่า…ตระกูลเจียงจะรอดพ้นจากข้อกล่าวหาเหล่านี้ได้อย่างใสสะอาดอย่างนั้นหรือ? เพียงแค่วางแผนลอบสังหารเสด็จพ่อของข้าเพียงข้อหาเดียวก็เพียงพอที่จะกำจัดตระกูลเจียงทั้งตระกูลแล้ว ในตอนนี้ท่านยังไม่สามารถปกป้องตัวเองได้เลย เหตุใดท่านถึงจะมีใจไปขอร้องอ้อนวอนแทนเจียงอวี่เฉิงอยู่ล่ะ?”
ฉู่หลิวเยว่กล่าวเตือนด้วยความใจดี
“หากท่านต้องการจะร้องไห้จริงๆ ละก็ เช่นนั้นก็ร้องไห้ให้บรรพบุรุษและลูกหลานของตระกูลเจียงก่อนเถอะ”
เจียงลี่่จั่วไม่ได้คิดถึงจุดนี้จริงๆ
วันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย เขาตกใจมากเกินไป เดิมทีนั้นเขาไม่ได้คำนึงถึงเรื่องเหล่านี้เลย
เมื่อนึกถึงสภาพที่น่าสังเวชของซั่งกวนหว่านเมื่อครู่นี้ เขาก็กลัวว่าเจียงอวี่เฉิงจะมีจุดจบเฉกเช่นเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงร้อนรนขึ้นมา
แต่เขากลับคิดไม่ถึงเลย ว่าความจริงแล้วทั้งตระกูลเจียง ก็โดนเจียงอวี่เฉิงลากลงน้ำไปด้วย!
คำพูดของฉู่หลิวเยว่นั้นเป็นการตบหน้าฉาดใหญ่ ทำให้เจียงลี่่จั่วได้สติขึ้นมา!
ริมฝีปากขาวซีดของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง แววตาว่างเปล่า แต่กลับมีประกายของความหวาดกลัวฉายชัดขึ้นในดวงตา
ใช่แล้ว!
นี่เป็นโทษร้ายแรงส่งผลกระทบทั้งตระกูล!
หากบอกว่าหลักฐานก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอ อีกทั้งยังมีช่องว่างในการโต้แย้ง
แต่ว่าตอนนี้องค์หญิงใหญ่และฝ่าบาทกลับมาปรากฏตัวตรงหน้านี้แล้ว ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ว่า ในปีนั้นเจียงอวี่เฉิงเป็นคนลงมือทำจริงๆ!
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วจะแย้งได้อย่างใด
“อวี่เฉิง…อวี่เฉิง เจ้ารีบพูดอันใดหน่อยสิ!”
เจียงลี่่จั่วรีบหันไปมองเจียงอวี่เฉิงทันที
ลูกชายคนนี้ของเขา เป็นความภูมิใจของเขามาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดเขาล้วนโดดเด่นอยู่เสมอ
ต่อมาเขาก็ได้หมั้นหมายกับองค์หญิงใหญ่ นั่นจึงทำให้เขาภูมิใจและพอใจเป็นอย่างมาก
ราชวงศ์เทียนลิ่งมีชายหนุ่มมากความสามารถจำนวนไม่น้อย แต่องค์หญิงใหญ่กลับเลือกเจียงอวี่เฉิง!
นี่เป็นสิ่งที่คนรอบข้างไม่สามารถมาอิจฉาได้!
เดิมทีเขาคิดว่าทุกอย่างจะราบรื่นสมบูรณ์แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าองค์หญิงใหญ่จะสวรรคตอย่างกะทันหัน ทำให้งานแต่งงานนั้นล้มเหลว
เดิมทีเจียงลี่่จั่วรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก แต่กลับคาดไม่ถึงว่าเจียงอวี่เฉิงจะค่อยๆ ไปสนิทกับซั่งกวนหว่าน อีกทั้งเพราะช่วยจัดการธุระปะปังขององค์หญิงใหญ่จำนวนไม่น้อย หลังจากองค์หญิงสวรรคตแล้ว เขาก็ค่อยๆ ถือโอกาสรับช่วงต่อ เขาสามารถกลายเป็นคนที่ควบคุมราชวงศ์เทียนลิ่งได้ด้วยความรวดเร็ว!
ดังนั้นเจียงลี่่จั่วจึงรู้สึกยินดีอย่างมาก
เขาไม่เคยถามอย่างละเอียด เพียงแต่รู้สึกว่าลูกชายคนนี้มีความสามารถมาก เขาจึงเพลิดเพลินกับความริษยาและการประจบประแจงของผู้คน
แต่ใครจะคิดเล่าว่าเขาได้ทำเรื่องเช่นนี้อย่างลับๆ ด้วย
เมื่อความจริงทุกอย่างถูกเปิดเผยแล้ว ดังนั้นจึงยากจะหลบเลี่ยง!
ไม่เพียงแค่ความมั่งคั่งและรุ่งเรืองหายไปในชั่วพริบตา แม้กระทั่งตระกูลเจียงทั้งหมดก็โดนร่างแหไปด้วย!
เหมือนว่าเจียงอวี่เฉิงจะไม่สนใจคำตำหนิและคำอ้อนวอนของเจียงลี่่จั่วเลยแม้แต่น้อย
เขามองไปทางฉู่หลิวเยว่ นอกจากความตกใจในช่วงแรก เหมือนว่าตอนนี้เขาจะสงบสติอารมณ์ได้แล้ว
“คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะยังไม่ตาย”
เจียงอวี่เฉิงพูดออกมา ทันใดนั้นเจียงลี่่จั่วก็ทรุดตัวลงพื้นทันที ใบหน้าซีดเทาเหมือนคนตาย
นี่เขากำลังยอมรับผิดแล้ว!
ริมฝีปากสีแดงของฉู่หลิวเยว่ยกยิ้มขึ้นมา
“ใช่แล้ว ข้ายังไม่ตาย เจ้าผิดหวังใช่หรือไม่?”
เจียงอวี่เฉิงไม่ได้ตอบคำถามของนาง แต่สีหน้ากลับเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“คนผู้นั้นเป็นคนช่วยเจ้าไว้ ใช่หรือไม่?”
————————————————————–