ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล - ตอนที่ 198 คำสารภาพรักท่ามกลางหิมะแรก (7) / ตอนที่ 199 คำสารภาพรักท่ามกลางหิมะแรก (8)

ตอนที่ 198 คำสารภาพรักท่ามกลางหิมะแรก (7)

“เซียวเหยี่ยน…” อันซย่าซย่าเบิกตาโต ในใจเธอคิดจริงจังว่าจะถ่มน้ำลายใส่หน้าเขาเมื่อเธอได้รับการช่วยชีวิตไว้ด้วยน้ำเสียงเสียดแทงและขมขื่น “เฮ้ ไม่เคยมีใครบอกนายหรอกเหรอ ว่าไม่ให้จูบแฟนคนอื่นน่ะ”

เซิ่งอี่เจ่อปรากฏตัวขึ้นเบื้องหลังอันซย่าซย่าพร้อมกับมือที่ล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกง

การขัดจังหวะนั้นปัดเป่าความคิดไม่ดีทั้งหลายของเซียวเหยี่ยนให้สลายหายไปจนหมด ด้วยหน้าที่แดงจัด เขารีบปล่อยอันซย่าซย่าในทันที

เขาเขินจนหน้าแดงตอนที่คุยกับอันซย่าซย่า และรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีเพื่อมาสารภาพรัก

มิหนำซ้ำยังเกือบจะ…บังคับจูบเธอ

อันซย่าซย่ารู้สึกไม่เหมาะสมที่จะตอบโต้อะไรเขากลับไปในตอนนี้จึงกล้ำกลืนความรู้สึกไว้ แต่ก็กลับสำลักน้ำลายและไอจนปอดแทบจะหลุดออกมา

มือใหญ่ๆ ของเซิ่งอี่เจ๋อตบหลังเธอเบาๆ “เธอไม่ค่อยสบายเหรอ”

หญิงสาวส่ายหน้าไปมา “เปล่า…ฉันสบายดี…”

เดี๋ยวก่อนสิ ทำไมเซิ่งอี่เจ๋อถึงได้มาอยู่ที่นี่ หญิงสาวมองเขาด้วยความสับสนอลหม่านใจอย่างยิ่ง แล้วความคิดที่น่าตกใจก็วาบขึ้นในใจเธอ

“นายตามฉันมาทำไม” เธอตวาด

“ฮึ” เซิ่งอี่เจ๋อตอบอย่างเย้ยหยัน “ฉันดูเหมือนพวกสะกดรอยตามหรือไง”

เขาทำท่าราวกับตัวเองเป็นผู้มีคุณธรรมสูงส่งเสียจนอันซย่าซย่าไม่อาจเชื่อมโยงเขากับพวกโรคจิตสะกดรอยตามทั่วๆ ไปได้ หญิงสาวเกาหัวก่อนจะปัดความสงสัยนั้นออกไป

เซียวเหยี่ยนหันไปหาเซิ่งอี่เจ๋อ ใบหน้าเขาเครียดขรึม

หลังจากมองดูใกล้ๆ เขาก็จำเซิ่งอี่เจ๋อได้ และรู้สึกงงเล็กน้อยเหมือนกัน “ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่”

เซิ่งอี่เจ๋อตอบกลับอย่างไม่เร่งร้อนเช่นเคย “แค่ผ่านมา”

อันซย่าซย่า : “…”

เซียวเหยี่ยน : “…”

เอ่อ หาข้อแก้ตัวที่แย่กว่านี้ได้อีกไหม

“ทำไมนายถึงบอกว่า ‘แฟนของคนอื่น’ ” เซียวเหยี่ยนถาม ท่าทางสิ้นหวัง

อันซย่าซย่ากำลังจะบอกว่าเธอยังไม่มีแฟนเมื่อเซิ่งอี่เจ๋อโอบแขนรอบตัวเธอ ก่อนจะพูดตรงๆ ว่า “ก็ถ่างตาดูเอาสิ”

เซียวเหยี่ยนเบ้ปาก ดวงตารู้สึกเจ็บจี๊ดกับสิ่งที่เห็น

เขากำหมัดทั้งสองข้างขณะที่ความรวดร้าววูบไหวอยู่ในแววตา

ถ้าหากว่าเป็นคนอื่น เขาอาจจะยังมีความกล้าแข่งกับเขา เพราะอย่างไรเสียเขาเองก็เป็นเด็กหนุ่มที่อนาคตดีคนหนึ่ง

แต่นี่คู่แข่งของเขากลับเป็นเซิ่งอี่เจ๋อและคุณงามความดีใดๆ ของเขาไม่อาจสู้ได้เลย

เซิ่งอี่เจ๋อเป็นดารานักร้องขวัญใจคนทั้งประเทศ และเป็นเด็กหนุ่มที่ฉลาดหลักแหลม แค่คุณสมบัติพวกนี้ก็กินขาดแล้ว

ความรู้สึกชอบคนคนหนึ่งแต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยทำให้เซียวเหยี่ยนรู้สึกรวดร้าวในใจ

ซย่าซย่า…

“เอ่อ…พะ-พวกเราไม่ใช่นะ เซิ่งอี่เจ๋อหยุดน่า…” อันซย่าซย่าคิดว่ามันไม่ถูกต้องที่จะโกหกเซียวเหยี่ยนแบบนั้น เธอพยายามจะอธิบายเมื่อเซิ่งอี่เจ๋อเอามือปิดปากเธอไว้อย่างแน่นหนา ทว่าท่าทางของเขากลับดูงดงามไร้ที่ติ “ขอบใจที่คอยดูแลซย่าซย่าของฉัน ฉันคิดว่านายคงเหลือทนกับยัยจอมจุ้นคนนี้แน่ๆ งั้นฉันขอพาเธอไปก่อนก็แล้วกัน”

อันซย่าซย่าดิ้นหลบพัลวันระหว่างที่เซิ่งอี่เจ๋อหิ้วเธอไว้เหมือนหิ้วไก่สักตัวหนึ่ง สำหรับเซียวเหยี่ยนแล้ว ท่าทางการทะเลาะของทั้งคู่นั้นเป็นการกระทำที่สนิทสนมกันเป็นที่สุด

เฮ้อ รักครั้งแรกของเขาจะจบลงแบบนี้เองหรือ

เซียวเหยี่ยนยิ้มอย่างเศร้าสร้อย

“นี่ เซิ่งอี่เจ๋อ นายมาที่นี่ได้ยังไง ไม่กลัวคนอื่นเขาแอบถ่ายรูปนายอีกเหรอ” เซิ่งอี่เจ๋อปล่อยตัวเธอเมื่อเดินห่างออกมาไม่ไกล แล้วเธอก็เริ่มยิงคำถามใส่เขา

เซิ่งอี่เจ๋อทำท่าปัดเศษฝุ่นผงที่ไม่ได้มีเกาะอยู่จริงบนเสื้อผ้าของเขา และยังตีสีหน้านิ่งต่อไป “ฉันคิดว่าอย่างน้อยที่สุดเธอก็ควรจะเอ่ยปาก ‘ขอบคุณ’ ฉันหน่อยนะ”

“ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย” อันซย่าซย่าทำท่าอึ้งไป

ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาอันมีความหมายก่อนที่เขาจะถอนใจแล้วจับมือเธอไว้ จากนั้นก็ลากตัวเธอไปที่ชิงช้าสวรรค์ซึ่งอยู่ใกล้ๆ โดยไม่สนใจการต่อต้านของเธอ

ตอนที่ 199 คำสารภาพรักท่ามกลางหิมะแรก (8)

ก่อนที่อันซย่าซย่าจะร้องเจ็บ เธอก็ถูกจับยัดเข้าไปในชิงช้าสวรรค์เสียแล้ว

วงล้อยักษ์เริ่มหมุนแล้วทั้งสองก็ถูกนำขึ้นไปบนฟ้า

พื้นที่แคบๆ นั้นช่างเงียบกริบและทั้งหมดที่ทั้งสองได้ยินก็คือเสียงหายใจของพวกเขา

อันซย่าซย่าจ้องมองเขา “นี่อะไร นายจะลักพาตัวฉันหรือยังไง”

เซิ่งอี่เจ๋อโยนหมวกและผ้าปิดปากทิ้ง เผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา

ชายหนุ่มนั่งไขว่ห้าง เขาปรายตามองไปที่เธอราวกับว่ากำลังชั่งน้ำหนักเหยื่ออยู่

รังสีออร่าของเขาช่างทรงพลังเสียจนอันซย่าซย่ายอมแพ้ก่อนที่เธอจะทันรู้สึกตัว เธอกระถดตัวเข้าหามุมๆ ก่อนจะเอ่ยปากถาม “เซิ่งอี่เจ๋อ มีอะไรให้ฉันช่วยทำให้ไหมคะ”

ชายหนุ่มเริ่มกัดฟัน

คำถามนั่น!

น้ำเสียงสุภาพนั่น!

เขาอยากจะแงะหัวเธอเปิดออกมาดูซิว่าข้างในนั้นมีแต่น้ำอยู่หรืออย่างไร!

ยัยจิ๋วซื่อบื้อ!

“ฉันแค่มาที่นี่เพื่อมาขอดูหน้าบื้อๆ ของใครบางคน—คนที่พร้อมจะช่วยคนลักพาตัวนับเงินค่าไถ่ตัวเองไงล่ะ!” เซิ่งอี่เจ๋อพูดอย่างเย็นชาพร้อมด้วยสีหน้าท่าทางร้ายกาจ

เขามักจะเป็นคนที่สุขุมเยือกเย็นมาโดยตลอด แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับอันซย่าซย่าแล้ว เขากลับกระวนกระวายใจและหุนหันพลันแล่นได้อย่างง่ายดาย และกลายเป็นคนหัวร้อนได้ง่ายๆ เหมือนกัน

อันซย่าซย่าเจ็บช้ำใจกับคำพูดของเขา เธอนิ่งเงียบอยู่เป็นเวลานานก่อนจะเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงน่าสงสารเห็นใจ “พวกคนที่ไอคิวสูงๆ นี่เขาชอบทำร้ายจิตใจคนอื่นเล่นแบบนี้น่ะเหรอ เซิ่งอี่เจ๋อ ฉันยอมรับว่านายเป็นคนฉลาด นายเก่งไปเสียทุกอย่าง ฉันก็แค่คนโง่! ซื่อบื้อ! สมใจนายหรือยังล่ะ!”

เธอกึ่งๆ จะร้องไห้เมื่อสิ้นประโยค

ไม่มีใครอยากจะยอมรับหรอกว่าตัวเองโง่เง่า

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เซิ่งอี่เจ๋อต้องการจากเธอหรอกหรือ

หญิงสาวเมินมองออกไปนอกหน้าต่าง กระเช้าของทั้งคู่เคลื่อนขึ้นสูงพอแล้วสำหรับการมองลงไปดูวิวข้างล่าง ระหว่างที่มันเคลื่อนขึ้นไปอีก วิวของเมืองก็ดูงดงามราวกับภาพฝัน

ท้องฟ้าซึ่งมีแสงแดดสว่างไสวเริ่มมืดลง พยากรณ์อากาศบอกไว้ใช่ไหมนะว่าวันนี้อาจจะมีลูกเห็บ

อันซย่าซย่านึกสงสัยด้วยความคิดที่ยุ่งเหยิงของเธอในขณะที่ยังคงมึนงง กระจกดูเหมือนจะขุ่นมัวไปด้วยหมอกและเธอมองวิวข้างนอกได้ไม่ชัดเจน

เธอเอื้อมมือไปเช็ดกระจก แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร

เกิดความสับสนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่หญิงสาวจะรู้ตัวในที่สุด ว่ากระจกไม่ได้มีหมอก มันคือน้ำตาของเธอต่างหาก

เธอกัดริมฝีปากเพื่อให้จะหยุดร้องไห้ อย่างไรก็ตามเจ้าสัตว์ประหลาดตัวน้อยดูเหมือนจะเข้ามาในหัวเธอ และมันก็เยาะเย้ยเธออย่างเต็มที่จากข้างในนั้น มันทำให้เธอเศร้าอย่างหาที่มาที่ไปไม่ได้

ทำไมเธอต้องมาเจอเขา

ทำไมเขาต้องจูบเธอ

ทำไมเขาถึงอ่อนโยนกับเธอหลังจากที่แกล้งเธอเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเอาแต่ทำร้ายเธอด้วยคำพูดเย็นชาของเขาอีกแล้ว

เซิ่งอี่เจ๋อรับรู้ถึงอารมณ์ทั้งหมดที่เปลี่ยนแปลงไปบนใบหน้าของเธอ และดูเหมือนเขาเองก็จะหวั่นไหวเช่นกัน เขาจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอ่ยปาก “ซย่าซย่า มาคุยกันเถอะ”

“ไม่” น้ำเสียงน่ารักน่าเอ็นดูของเธอบอกว่ากำลังโกรธ

หญิงสาวเริ่มซับน้ำตาออกจากใบหน้า แต่เซิ่งอี่เจ๋อก็จับมือเธอเอาไว้

มือน้อยๆ ให้ความรู้สึกเย็นสบายและนุ่มนิ่มในอุ้งมือของเขา มันสั่นเล็กน้อยกับสัมผัสของเขาราวกับว่าเธอกำลังกลัวเขาอยู่

เขาเชยคางเธอขึ้นพลางมองจ้องเข้าไปในดวงตาเธอ

แววตาของทั้งสองสบกัน อันซย่าซย่าพยายามเบือนหน้าหนี แต่เขาก็บีบมือเธอไว้เบาๆ ซึ่งทำให้หญิงสาวเบ้ปากและหันมาจ้องหน้าเขา

“ฉันทำให้เธอรำคาญขนาดนั้นเลย?” เขาถามเงียบๆ

อันซย่าซย่าเก็บงำความไม่พอใจต่อเขาเอาไว้ก่อนจะตอบโดยไม่คิด “ใช่ รำคาญมาก! มากๆๆๆๆ!”

เซิ่งอี่เจ๋อถอนหายใจ จูบเบาๆ ประทับลงบนหน้าผากหญิงสาว

ช่างต่างกับท่าทางเหลือทนตามปกติของเขาเลย วันนี้เขาอ่อนโยนอย่างเหลือเชื่อ

ที่ด้านนอก หิมะแรกของปีเริ่มโปรยปรายลงมา