ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล - ตอนที่ 344 ถ้าต้องเลือก ก็ต้องเป็นเธอแน่นอน (1) / ตอนที่ 345 ถ้าต้องเลือก ก็ต้องเป็นเธอแน่นอน (2)

ตอนที่ 344 ถ้าต้องเลือก ก็ต้องเป็นเธอแน่นอน (1)

อันซย่าซย่าก็หัวเราะ “คุณหนูซ่ง ทำไมเธอถึงตีสองหน้าอย่างนี้ล่ะ? ต่อหน้าเซิ่งอี่เจ๋อก็แสร้งเป็นอีกอย่าง แต่พออยู่ต่อหน้าฉันก็เป็นเสียอย่างนี้ เธอนี่มัน low จริงๆ เลย ความรู้สึกไม่ได้วัดจากระยะเวลาที่รู้จักกันเสียหน่อย ถึงเมื่อก่อนพวกเธอจะสาบานรักชั่วฟ้าดินสลายยังไง แต่ทั้งหมดนั้นก็คืออดีต! ตอนนี้ฉันเป็นแฟนตัวจริงของเซิ่งอี่เจ๋อ เรารักกัน! เรามีความสุขกันดี! ถ้าเขาเลือกเธอ ฉันจะถอนตัวออกไปเอง ไม่ต้องให้เธอมาทำตัวเสแสร้งที่นี่!”

จู่ๆ ซ่งชิงเฉินก็เปลี่ยนน้ำเสียงเป็นสดใส “ซย่าซย่า ฉันก็แค่หยอกเธอเล่น เธอทำจริงจังไปได้!”

อันซย่าซย่าชะงัก

“แหะๆ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพี่อาเจ๋อดีจังเลยนะ ฉันล่ะอิจฉาพวกเธอจัง!” ซ่งชิงเฉินระงับความชั่วร้ายเมื่อครู่นี้และในขณะนี้ก็เหมือนเด็กสาวน่ารักไร้เดียงสาคนหนึ่ง

อันซย่าซย่าเย็นไปทั่วสันหลัง ซ่งชิงเฉินคนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ความเร็วในการเปลี่ยนสีหน้านี้ช่างน่าตกใจ!

“เธอจะเสแสร้งอะไรอีก…” อันซย่าซย่าพูดโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว สักพักซ่งชิงเฉินก็น้ำตาคลอเบ้า “ซย่าซย่า เธอเข้าใจผิดแล้ว…ฉัน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น…ทำไมเธอถึงพูดกับฉันแบบนี้…ถ้าฉันทำอะไรผิด เธอก็บอกฉัน ฉันขอโทษเธอก็ได้นี่…”

อันซย่าซย่าแทบอยากจะระเบิด

ก็เห็นๆ อยู่ว่าเธอแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา! ตอนนี้ยังจะร้องไห้อีก!

แล้วก็นะ ถ้าขอโทษแล้วได้ผล งั้นจะมีตำรวจไว้ทำไม?

อันซย่าซย่าบ่นในใจไม่หยุด แต่กลับได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างหลัง

เธอนิ่งไปสักพัก

ความเข้าใจเหมือนฟ้าแลบเข้ามาในหัว เมื่อกี้นี้เป็นความตั้งใจของซ่งชิงเฉิน!

เธอต้องการให้เซิ่งอี่เจ๋อเข้าใจผิด แบบนี้ภาพลักษณ์ของเธอจะกลายเป็นคนรักเก่าผู้น่าสงสาร ส่วนอันซย่าซย่าก็กลายเป็นคนรักใหม่ผู้เกรี้ยวกราด

พูดไม่ออกเลยทีเดียว!

อันซย่าซย่าอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีมาตั้งแต่เด็ก มีคนในครอบครัวดูแลอย่างใกล้ชิด เพื่อนๆ ที่สนิทสนมกลมเกลียว และสิ่งที่น่ารำคาญที่สุดในชีวิตก็คือคนประเภทปากหวานก้นเปรี้ยว

เมื่อเห็นว่าเซิ่งอี่เจ๋อเดินเข้ามา ซ่งชิงเฉินก็วิ่งเข้าไปดึงปกเสื้อเขา “พี่อาเจ๋อ…เมื่อกี้ดูเหมือนฉันจะพูดผิดไป ซย่าซย่าก็เลยว่าฉัน…”

อันซย่าซย่ากุมหน้าผากคิดในใจ นี่น้องสาว…เธอกำลังทำตัวเป็นเด็กประถมที่ฟ้องครูประจำชั้นอยู่ใช่ไหม? ร้องไห้อย่างกับดอกพิกุลร่วง เธอเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย!

เธอมองเซิ่งอี่เจ๋อเพื่อรอดูว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

นั่นก็เป็นคนรักวัยเด็กที่เขาเป็นหนี้ชีวิต…ไม่แน่ว่าเขาอาจจะด่าฉันเพื่อซ่งชิงเฉินก็ได้…

แต่ใครจะรู้ว่าเซิ่งอี่เจ๋อมองซ่งชิงเฉินด้วยแววตาเรียบนิ่ง “อ๋อ ซย่าซย่าถูกฉันตามใจจนเสียนิสัยไปแล้ว ถ้าเธอทำอะไรผิด ฉันก็ต้องขอโทษแทนเธอด้วย”

ใบหน้าซ่งชิงเฉินที่มีน้ำตาไหลพรากก็ชะงักไปชั่วขณะ

ทำไมไม่เหมือนอย่างที่เธอคิดไว้?

อย่างน้อยๆ เซิ่งอี่เจ๋อก็ควรดุอันซย่าซย่าสักสองสามคำไม่ใช่หรือ…เธออุตส่าห์คิดจะราดน้ำมันเพิ่มความหึงหวงและเตรียมทำให้เกิดความร้าวฉานไว้อย่างดีแท้ๆ แล้วเชียว!

แต่ทำไมถึงไม่ถามอะไร แล้วก็เลือกที่จะปกป้องอันซย่าซย่า?!

เป็นไปได้ไหมว่าในใจของเขาอันซย่าซย่ามีความสำคัญมาก

ซ่งชิงเฉินเช็ดน้ำตาอย่างสง่างาม และยิ้มด้วยความใจกว้าง “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ถือ งั้นฉันกลับก่อนนะคะพี่อาเจ๋อ”

“อืม เธอคนเดียวก็ระวังตัวด้วยนะ” พอพูดเสร็จเซิ่งอี่เจ๋อก็เดินไปตรงหน้าอันซย่าซย่าและอุ้มเธอขึ้นมา เขาบ่นเธอ “เท้าได้รับบาดเจ็บยังจะวิ่งวุ่นอยู่ทำไม ยังเจ็บไหม? ทายาอีกหน่อย เธออย่าร้องไห้โอดครวญอีกล่ะ คราวนี้ไม่มีลูกอมให้แล้วนะ…”

ซ่งชิงเฉินยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ที่เดิม สำหรับเธอ เซิ่งอี่เจ๋อพูดส่งเธอเพียงประโยคเดียว แต่สำหรับอันซย่าซย่า ทำไมถึงดูใส่ใจขนาดนั้น?!

ตอนที่ 345 ถ้าต้องเลือก ก็ต้องเป็นเธอแน่นอน (2)

เธอยิ้มสวยเป็นการบอกลาเซิ่งอี่เจ๋อและจากไปอย่างช้าๆ

ความไม่พอใจที่อยู่ในอกกลายเป็นความแค้นฝังลึกที่มีต่ออันซย่าซย่า ทำให้หน้าตาที่สวยสดงดงามกลายเป็นความอัปลักษณ์

เซิ่งเสียวเป่าที่ถูกเพิกเฉยอยู่ข้างๆ มาตลอดขมวดคิ้ว ทำไมพี่สาวคนนี้ถึงยิ้มให้พี่ชาย แต่พอหันกลับไปก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธแบบนั้นนะ?

แปลกจัง

–

อาการบาดเจ็บที่เท้าของอันซย่าซย่าค่อนข้างรุนแรง เดินทีไรก็เจ็บ ไปไหนไม่ได้ จึงต้องอยู่แต่ในบ้าน

เซิ่งอี่เจ๋อจึงเลื่อนการประกาศทั้งหมดออกไปและอยู่เป็นเพื่อนเธอที่บ้าน

เมื่อเซิ่งเสียวเป่าทำการบ้านเสร็จก็ยืดตัวบิดขึ้เกียจเตรียมจะออกไปเล่นกับอันซย่าซย่า

พอออกมา เขาก็รู้สึกว่าภาพที่อยู่ตรงหน้ามันช่างทรมานใจคนโสดเสียเหลือเกิน

ในช่วงบ่ายของฤดูหนาวท่ามกลางแสงแดดอุ่นๆ ทั้งสองนอนบนเสื่อทาทามิอยู่ริมหน้าต่างโดยที่เซิ่งอี่เจ๋อพิงหน้าต่างฟังเพลง ส่วนอันซย่าซย่าก็นอนหนุนตักเขาและพลิกอ่านหนังสือการ์ตูนมังงะสีสันฉูดฉาด

เมื่ออ่านถึงตอนที่ตื่นเต้น แววตาเธอก็จะเปล่งประกายด้วยความกระตือรือร้น แต่พอถึงตอนเศร้า ใบหน้าเธอก็ดูเซื่องซึม

บางทีอาจเป็นเพราะอ่านจนล้า เธอจึงหาวอย่างขี้เกียจและนอนในท่าสบายอยู่บนตักเซิ่งอี่เจ๋อ ทั้งยังเอาหนังสือการ์ตูนมังงะมาบังหน้าไว้แล้วผลอยหลับไป

ในขณะที่เซิ่งอี่เจ๋อกำลังเพ่งความสนใจฟังเพลงที่ตัวเองเขียนไว้ในไอพอดที่ถืออยู่ นิ้วเรียวยาวของเขาก็สางผมอันซย่าซย่าอย่างเป็นธรรมชาติ

เขาทำไปด้วยความเพลิดเพลินจนอันซย่าซย่าหลับไปในไม่ช้า

เมื่อรู้สึกได้ว่าลมหายใจบนตัวหญิงสาวค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสม่ำเสมอ เขาจึงหยิบหนังสือการ์ตูนมังงะขึ้นอย่างเบามือและลอบมองใบหน้าเธออย่างละเอียด

ใบหน้าสวยบอบบางและขาวสะอาดหมดจดราวกับแตกหักได้ง่ายๆ ขนตายาวหนาพับลงเหมือนพัดขนาดเล็ก

ด้วยความคิดนี้ เขาจึงหยิบหนังสือการ์ตูนขึ้นและโน้มตัวลงจูบริมฝีปากชมพูของอันซย่าซย่า…

เซิ่งเสียวเป่ามองด้วยสายตางุนงงอยู่ไม่ไกลออกไป ดวงตาเบิกกว้างราวกับว่าการที่เซิ่งอี่เจ๋อจูบอันซย่าซย่านั้นเป็นเรื่องเหลือเชื่อ

พี่ชายผู้เย็นชาและมั่นคงหนักแน่นคนนั้น เขาถึงกับฉวยโอกาสขโมยจูบในขณะที่แฟนตัวเองกำลังหลับอยู่…

หลังจากจูบอย่างแผ่วเบาเหมือนแมลงปอแตะผิวน้ำ เซิ่งอี่เจ๋อก็กลับมานั่งในท่าเดิมอีกครั้งและสบตากับเซิ่งเสียวเป่าที่มีสีหน้า เก้อเขินเข้าพอดี

เขาเลิกคิ้ว ถอดหูฟังข้างหนึ่งแล้วทำนิ้วเป็นสัญญาณเรียกเซิ่งเสียวเป่า

เซิ่งเสียวเป่าวิ่งเยาะๆ เข้าไปหาและฟังเซิ่งอี่เจ๋อกระซิบมาเบาๆ “นายชอบซย่าซย่าไหม?”

เซิ่งเสียวเป่าส่ายหน้าอย่างจองหอง แต่พอนึกถึงซย่าซย่าผู้น่ารัก ซย่าซย่าผู้น่าเอ็นดู และซย่าซย่าผู้เต็มไปด้วยพลัง…ซย่าซย่าที่ทั้งยังข้อเท้าพลิกเพราะช่วยเขาไว้

เขาลังเลสักพัก จากนั้นก็พยักหน้าอย่างแรง!

เซิ่งอี่เจ๋อเก็บการแสดงออกที่เปลี่ยนไปของเขาไว้ภายใต้แววตาและพูดอย่างตรงไปตรงมา “ดีมาก ในเมื่อนายชอบ วันหลังก็ทำตัวดีดีกับเธอหน่อย”

ตอนที่เขาจริงจังจะมีลักษณะอันน่าเกรงขามในแบบพี่ชาย เซิ่งเสียวเป่าพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แต่ก็อดเศร้าไม่ได้ “พี่ พี่ชอบเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

แสงแดดที่อบอุ่นและบางเบาส่องลงมากระทบใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ เซิ่งอี่เจ๋อเม้มริมฝีปากและยิ้มเยาะให้ตัวเอง “ก็คงจะ…ชอบมากจริงๆ …”

ในขณะนี้เขาก็ไม่รู้จะตอบคำถามของเซิ่งเสียวเป่าอย่างไรดี

ความชอบของเขาที่มีต่ออันซย่าซย่า ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อเมื่อไหร่ถึงกลายเป็นว่าไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

“นายจำไว้แค่ว่าเธอเป็นแฟนฉัน เมื่อก่อนที่ฉันตามใจนาย นั่นเป็นเพราะนายอายุยังน้อย ฉันเองยังรังแกเธอไม่ลง แล้วเจ้าตัวกะเปี๊ยกอย่างนายคิดจะทำอย่างงั้นเหรอ?” เขาดุเซิ่งเสียวเป่าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง