ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 100 ให้ยัยผู้หญิงคนนี้ไสหัวไปจาก เมืองA

สาธินีเคยเห็นเธอแบบนี้ที่ไหนกัน ทันใดนั้น ก็จุกแน่นในใจ มือคู่นั้นกุมเธอไว้แน่น
“ไม่หายไปหรอก อยู่นี่ แค่มีป้าเธออยู่ เขาไม่หายไปแน่ เข้าใจไหม？”
“……อือ”
ในที่สุดเส้นหมี่ก็เลิกร้องไห้ ประโยคนี้ เหมือนให้เธอที่กำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางพายุ เหมือนเห็นแสงสว่าง สุดท้ายเธอก็สงบใจลง
ใช่ ป้าของเธอสุดยอดมาก
ตอนนั้น ตระกูลวชิรนันท์ของพวกเขาล้มละลาย เธอก็แบกมันไว้ เส้นหมี่ก่อเรื่องใหญ่โตที่ตระกูลหิรัญชา ก็เป็นเธอที่ช่วยเคลียร์
งั้นคืนนี้เธอต้องช่วยเธอหาลูกชายเจอแน่
เส้นหมี่รอคอยป้าอย่างมีความหวัง
แต่ว่า ที่ทำให้ทุกคนคิดไม่ถึงก็คือ สุดท้ายแล้วพอสาธินีพาคนค้นหาทั้งคืน ข่าวที่ได้มาคือ คิวคิวถูกคนอุ้มไป！
“เมื่อคืน มีเด็กชายคนหนึ่งนั่งเล่นแท็บเล็ตตรงนี้ จากนั้นจู่ๆก็มีรถตู้สีดำคันหนึ่งเข้ามา แล้วฉันก็เห็นผู้ชายคนนั้นปิดปากเขาแล้วอุ้มเขาไป”
คนๆนี้อธิบายให้พวกเธอฟังอย่างสมจริงสมจัง แต่กลัวพวกเขาไม่เชื่อ ก็ยังอธิบายเสื้อผ้ากับกระเป๋าเรียนที่ตอนนั้นคิวคิวใส่พร้อมกับลักษณะท่าทางด้วย
เส้นหมี่ได้ยิน ตรงหน้าก็มืดสนิททันที แล้วหมดสติ！
“คิวคิว คิวคิวของฉัน——”
ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ได้ ลูกคนหนึ่ง สำหรับแม่แล้ว นั่นเป็นชีวิตของเธอ เธอยอมให้ตัวเองหายไป แต่ไม่ยอมให้ลูกเป็นอะไรไปเด็ดขาด
เส้นหมี่นอนอยู่บนรถป้าอยู่นาน นานจนขอบฟ้าเริ่มสว่าง เธอจึงกลืนน้ำลายลงคอที่แสนจะแห้งและเจ็บ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ
“ฟื้นแล้วเหรอ？เธออย่าเพิ่งรีบร้อนสิ น้าแจ้งความแล้ว ตอนนี้ตำรวจกำลังสืบเรื่องนี้อยู่”
สาธินีก็อยู่ในรถ เห็นเธอฟื้นแล้ว ก็พูดปลอบ
ตำรวจ？
เส้นหมี่ได้รับแรงกระตุ้นอย่างหนัก ทำให้เธอยังคิดถึงเรื่องก่อนที่จะหมดสติไปไม่ได้ในทันที
จนผ่านไปประมาณสองสามวินาที เธอค่อยๆได้สติคืนมา จากนั้น เธอก็นั่งขึ้นมาทันที！
“ไม่ได้ แจ้งความไม่ได้ ไม่ได้ แจ้งความเขาก็รู้ ไม่ได้เลย ฉันจะไปหาคิวคิวเอง ไปหา……”
เธอเริ่มเข้าสู่สภาวะจิตที่ผิดปกติอีกครั้ง และครั้งนี้ ก็ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรได้ จู่ๆก็เหมือนคนบ้า ออกไปจากรถด้วยผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง
“เส้นหมี่ เธอทำอะไร？กลับมานะ！”
สาธินีเห็นเธอวิ่งไป ก็ลงมาจากรถทันที อยากตามเธอไป
แต่ว่า ทำไมยัยนี่ถึงไวขนาดนี้？ยังไม่ถึงห้าวินาที ด้านนอกก็ไม่เห็นร่างเธอแล้ว และไม่รู้ว่าเธอไปไหน？
ยัยบ้านี่！
สาธินีโกรธจนกระฟัดกระเฟียด หมดหนทาง ได้แต่ไปหาตำรวจก่อน
เธอรู้อยู่แล้วว่าเส้นหมี่หมายความว่าอะไร “เขา”ที่เธอพูดถึง ก็คือแสนรักพ่อของเด็ก แจ้งความไป แน่นอนว่า เรื่องนี้ต้องใหญ่โตแน่ จากนั้นเป็นไปได้ว่าเรื่องจะไปถึงหูเขา
เพราะว่า นี่คือการค้ามนุษย์ ตำรวจได้รับแจ้งความ จะต้องลงรูปเด็กลงสื่อออนไลน์แน่นอน เพื่อค้นหาคน แต่การปล่อยรูปนี้ แค่คนที่รู้ว่าแสนรักมีลูกชาย ก็ต้องจำเด็กได้แน่
สาธินีจึงได้แต่ไปหาตำรวจอีกครั้ง
——
แต่ว่า แต่ที่ทำให้พวกเธอคิดไม่ถึงก็คือ ในขณะที่พวกเธอพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้พ่อแท้ๆรู้เรื่องนี้ ทางด้านเรืองรอง แสนรักที่เพิ่งตื่น ก็ได้รับสายจากคนลักพาตัว
“ประธานแสนรัก สวัสดีตอนเช้า เมื่อคืนลูกชายคุณไม่ได้นอนอยู่กับคุณ ยังสบายดีอยู่ไหม？”
เสียงของคนลักพาตัวนั้นมีการปรับ ดังนั้นพอพูดขึ้นมาในตอนนี้ เลยเย่อหยิ่งอย่างมาก
แสนรักฟังจบ ก็มองลูกชายที่ยังหลับอยู่บนเตียง แล้ววางสายไปอย่างเยือกเย็น
สายบ้าๆแบบนี้กล้าโทรหาเขาด้วย？
แสนรักเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำแป๊บหนึ่ง จากนั้น เขาจึงเปลี่ยนชุดลงมา
“ประธาน หาร่องรอยของคุณชายเล็กเมื่อคืนได้แล้ว เขาไปที่โซนเมืองเก่า”
พอลงมา บอดี้การ์ดที่เขาส่งไปเมื่อวานก็มารายงานผล บอกเขาว่า จากการติดตามไปทั้งคืน สุดท้ายพบว่าชินจังไปโซนเมืองเก่า
โซนเมืองเก่า？
ใบหน้าอันเยือกเย็นของแสนรักก็ขมวดคิ้วแน่น：“เขาไปนั่นทำไม？”
บอดี้การ์ดก้มหน้าลงทันที：“ไปทำอะไรไม่รู้ครับ แต่จากที่ติดตามไป พวกเราเห็นเขาเข้าไปในอาคารเช่าหลังหนึ่ง และอาคารเช่าหลังนี้ จากที่พวกเราค้นหาแล้ว พบว่า ……พบว่าคุณเส้นหมี่พักอยู่นั่น！”
“คุณพูดอะไร？เส้นหมี่？”
พูดคำนี้ออกไป ก็เป็นอย่างที่คิดไว้ บรรยากาศในห้องรับแขกก็เยือกเย็นขึ้นทันที
ที่แท้ ลูกชายของเขาออกไปดึกๆดื่นๆ เพื่อไปหาผู้หญิงคนนั้น
เธอกรอกยาลุ่มหลงอะไรให้เขากันแน่？เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วันแล้ว ไอ้เด็กนี่ก็โดนเธอชักจูงผิดๆแล้ว เมื่อคืนยุยงให้หนีออกจากบ้าน งั้นต่อไป เธอมีแผนจะจับตัวเขาไปโดยตรงหรือไม่？
แสนรักใบหน้าเหยเกทั่วหน้า！
“ประธาน……”
“โทรหาเค บอกเขา ให้ผู้หญิงคนนั้นไปจากเมืองAทันที อย่าปรากฏตัวที่นี่อีกต่อไป！！”
“อ๋า？”
บอดี้การ์ดตะลึงงัน
ไสหัวไปจาก A？
งั้น……ก่อนหน้านี้เขาพยายามสุดวิถีทางให้เธอกลับมาจากต่างประเทศไม่ใช่เหรอ？ตอนนี้จะให้เธอไปจากนี่อีกครั้ง？
บอดี้การ์ดก็ตะลึงงันไปหมด