ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1016 นัยน์ตาของเธอหรี่ลง……
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1016 นัยน์ตาของเธอหรี่ลง……
แสงดาวคนโง่เง่าเชิดหน้าแล้วก็เดินออกไปเลย
ได้ไม่นาน ทั้งสองก็เรียกรถแท็กซี่มาแถวโรงพยาบาลแห่งนั้นที่พนักงานทำความสะอาดคนนั้นบอกมา
จริงๆด้วย หลังจากมาถึงที่นี่ พวกเขามองเห็นตึกสูงตระหง่านเหล่านั้น ไม่ใช่บริษัทอิเล็กทรอนิกส์ขนาดเล็กที่ดูรกวุ่นวายอีกต่อไป ทว่าเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ที่มีโลโก้สะดุดตาติดอยู่บนผนัง
แสงดาวได้เห็นแล้ว ยังไม่ทันได้ลงรถ จากหน้าต่างรถมองออกไปรอบด้าน
“คุณผู้ชาย คนในครอบครัวของคุณเป็นผู้ป่วยกระดูกเท้าหักแบบนี้ อย่าได้ให้เธอลงพื้นเป็นอันเด็ดขาด ไม่งั้นคุณก็ยืมเก้าอี้วีลแชร์จากโรงพยาบาลกลับไป ไม่งั้นคุณก็อุ้มเธอขึ้นรถไป กลับไปแล้วก็ดูแลเธอให้ดี”
“……”
ทันใดนั้น ทางด้านขวาของเธอ เธอเหมือนกับว่าได้ยินภาษาบ้านเกิดของตัวเอง
บังเอิญมาก?
ความรู้สึกคุ้นเคยเกิดขึ้นมาแล้ว วินาทีนั้น หันหน้ามองไปทางต้นเสียงของเสียงนั้น
กลับพบว่า สถานที่แห่งนั้น เป็นโรงพยาบาลของที่นี่ เวลานี้ ที่หน้าประตูมีผู้คนเดินผ่านไปมา คุณหมอที่สวมเสื้อกาวคนหนึ่ง กำลังส่งคนไข้สองคนออกมา
คนหนึ่งเท้าได้รับการบาดเจ็บข้างหนึ่ง
อีกคนหนึ่ง กำลังพยุงเธอ ในแววตาเต็มไปด้วยความเป็นกังวลอย่างมาก ไม่เคยออกห่างจากเด็กสาวคนนี้ที่ขายังพันผ้าก๊อซและมีเหล็กดามเอาไว้
พวกเขาเป็นใคร?
นัยน์ตาของแสงดาวหรี่ลงเล็กน้อย
ในทันใดนั้น ในสมองของเธอ “วิ้ง”ออกมาแล้ว สีเลือดที่อยู่บนใบหน้าได้เหือดหายไปจนสะอาดหมดจด！
“พี่ชาย ฉัน……ฉันไม่อยากจะนั่งวีลแชร์ พวกเราที่นั่นไม่ค่อยจะสะดวก พี่ชาย คุณให้ฉันขี่หลังกลับไปได้ไหม? ฉันรับประกันกับคุณ ฉันจะไม่วิ่งไปมั่วซั่วอีกแล้ว”
เมื่อได้ยินว่านั่งวีลแชร์ ขวัญเมืองก็แสดงสีหน้าปฏิเสธอย่างขีดสุด
เธอยืนอยู่ที่นั่น ดวงตาแดงๆ ทั้งระมัดระวังอีกทั้งแลดูน่าสงสารมองไปยังชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ เหมือนกับเจ้าหมาน้อยที่ถูกทอดทิ้งยังไงอย่างงั้น
ชายหนุ่ม：“……”
ขมวดคิ้วเป็นปม สุดท้ายแล้วเขาก็ได้ปฏิเสธข้อเสนอของคุณหมอ
“งั้นก็ไม่ต้องหรอก พวกเราที่นั่นใช้วีลแชร์ไม่ค่อยสะดวกจริงๆ”
“อืม งั้นก็ดูแลเธอดีๆแล้วกัน”
คุณหมอทำได้เพียงบอกกล่าวกับเขาหนึ่งประโยค
ชายหนุ่มพยักหน้า หลังจากนั้น เมื่อคุณหมอท่านนี้เดินจากไปแล้ว ลำแขนที่แข็งแกร่งและมีพละกำลังทั้งสองข้าง ก้มลงช้อนร่างของเด็กสาวอุ้มขึ้นมาแล้ว
ทันใดนั้นขวัญเมืองมีความสุขมากในสมองแทบจะวิงเวียนไป
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกเขาอุ้ม
ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ว่าวันหนึ่ง เธอจะถูกเขาอุ้มเอาไว้ในอ้อมกอด นี่เป็นสิ่งที่เธอใฝ่ฝันมาตั้งนานแล้ว
ทั้งร่างของขวัญเมืองสั่นเทาเล็กน้อย แนบสนิทอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มคนนี้ ใบหูของเธอแนบกับหน้าอกของเขา ได้ยินการเต้นของหัวใจอันทรงพลังที่อยู่ภายในของเขา ยังมีชุดสีเขียวขี้ม้าบนร่างกายที่กั้นกลางเอาไว้ต่างรู้สึกได้ถึงความร้อนในอุณหภูมิร่างกายของชายหนุ่ม
เธอเหมือนกับว่าจะไปถึงจุดสูงสุดของความสุข！
แต่ว่า——
“แสงดาว? คุณ……คุณอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”
จู่ๆก็หยุดเดินลงแล้ว！
ชายหนุ่มคนนี้ที่กำลังอุ้มเธออยู่ จู่ๆก็มองไปที่เบื้องหน้า แสดงสีหน้าประหลาดใจออกมาอย่างมาก ในน้ำเสียง ผิดปกติเล็กน้อย
ขวัญเมืองซีดเหมือนกระดาษทันที
เธอเองก็หันหน้ามา มองมายังด้านหน้า
ปรากฏว่า ด้านหน้าของพวกเขา ใครก็คาดไม่ถึง เป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่พวกเขาต่างคุ้นเคย เหมือนกับว่ากำลังเล่นกลอยู่ที่ด้านหน้าของพวกเขา
ทว่าเวลานี้ เธอกำลังโมโหขุ่นเคือง ในดวงตาสุกใสทั้งสองข้าง เหมือนกับว่าถูกความเหน็บหนาวเป็นพันปีปกคลุมเอาไว้ มีคนที่เดินไปเดินมากั้นกลางเอาไว้ ยังรู้สึกได้ถึงแรงอาฆาตพยาบาทที่อยู่บนร่างของเธอ！
“คุณ……คุณแสงดาว คุณอย่าได้เข้าใจผิด ฉันเพียงแค่……เพียงแค่ตอนที่อยู่ในเหตุการณ์การระเบิดขาได้รับบาดเจ็บ ถึงได้ให้พี่ชายอุ้มฉัน คุณอย่าได้โมโห”
ขวัญเมืองตกใจกลัวเข้าแล้ว
ทันใดนั้น ในระหว่างที่สองคนนี้ยังไม่ทันได้ส่งเสียงใดออกมา เธอจึงรีบอธิบายขึ้นมาแล้ว
อีกทั้งเธอเพื่อจะไม่ให้ทั้งสองเข้าใจผิดกัน เธอยังดิ้นรนที่จะลงมาจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม เพียงแค่ เธอพึ่งจะขยับ โชคไม่ดีเท่าไหร่เกี่ยวโดนขาที่บาดเจ็บของเธออันนั้นแล้ว
“โอ๊ย——”
ทันใดนั้น เธอร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ในทันใด ใบหน้าซีดขาดก็เหงื่อซึมออกมาแล้ว
“อย่าขยับ！”
ชายหนุ่มได้เห็นแล้ว ตามสัญชาตญาณของตัวเองจึงกอดเอาไว้แน่นแล้ว ในปาก ยังออกคำสั่งมาหนึ่งประโยค
ขวัญเมือง：“……”
นี่เป็นเวลาเพียงหนึ่งวินาที รูปร่างเพรียวบางที่ยืนอยู่ที่ด้านหน้าของพวกเขาพุ่งเข้ามาแล้ว！
มองเห็นเพียงเธอก้าวเดินเข้ามาทางด้านหน้าอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่นั้นของเธอโกรธจนแดงฉานเหมือนกันว่าจะสยบฟ้าทลายปฐพี ไม่พูดอะไรสักคำจับไหล่ของขวัญเมือง แล้วออกแรงสะบัด——
“โอ๊ย——”
ครั้งนี้ เธอร้องออกมาอย่างน่าเวทนา ในที่สุดก็ไม่ใช่การเสแสร้งแล้ว！
“คุณไม่ใช่ว่าจะลงมาไม่ใช่เหรอ? ดี ฉันส่งเสริมคุณ！！”
แสงดาวได้สูญเสียการมีเหตุและผลไปแล้ว เธอเปิดปากด่าออกมา หลังจากนั้นลากผู้หญิงคนนี้ไปกับพื้น ทันใดนั้น เธอดึงแขนของเธอด้วยมือข้างเดียว ขาข้างหนึ่งยกขึ้นมาอีก！
ส้นแหลมสิบกว่านิ้วเต็มอันนั้น แตะออกไปอย่างรุนแรง——
“ตึง——！”
ครั้งนี้ ผู้หญิงคนนี้ร้องแทบไม่ออกแล้ว
เพราะว่า เธอเหมือนกับลูกบอลยางยังไงอย่างงั้นถูกแสงดาวเตะกระเด็นออกไป แป๊บเดียว ก็กระแทกลงกับพื้น ความหวาดกลัวอย่างที่สุดสะท้านออกมา เธอไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกมาอีกแล้ว
โอ้พระเจ้า！
ผู้คนที่อยู่หน้าประตูโรงพยาบาล ต่างนิ่งอึ้งแล้ว
พวกเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนจะโหดได้ขนาดนี้ นั่นคนเป็นๆเลยนะ เธอกลับทำเหมือนกับว่าเธอเป็นแตงโมที่นำมาตบตี เตะต่อย！！