ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1081 อวดความรัก……
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1081 อวดความรัก……
แสงดาวรู้สึกพึงพอใจอย่างกะทันหันแล้ว
เธอเสียบเข็มเข้ามา อีกมือหนึ่งถือโทรศัพท์ ส่งข้อความออกไป
【แสงดาว：เส้นหมี่ ผู้ชายของคุณช่วยคุณซักผ้าหรือเปล่า？】
【เส้นหมี่：……】
พึ่งจะตื่นนอน ในสมองของเธอยังมึนๆงงๆ หลังจากมองดูข้อความอันนี้แวบหนึ่ง รู้สึกงงเป็นไก่ตาแตก
【เส้นหมี่：เขาใช้เครื่องซักผ้าไม่เป็น ทำไมต้องให้เขาซัก？】
【แสงดาว：โง่เง่าจังเลยที่ฉันพูดถึงคือซักมือ！！เขาเคยซักให้คุณหรือเปล่า？】
【เส้นหมี่：……】
ยิ่งงงไปอีก
เป็นเวลานาน เธอนวดดวงตาคลายความง่วงแล้ว มองไปยังแผ่นหลังของชายหนุ่มที่ยังขดตัวอยู่ในผ้าห่มกับเธอ เป็นเวลาเดียวกันที่ชายหนุ่มยื่นมือทั้งสองออกมากอดเธอเอาไว้แน่นๆในอ้อมกอด
“พี่ชาย?”
“อืม……”
“พี่สาวของคุณได้รับการกระตุ้นอะไรเข้าแล้วหรือเปล่า? ทำไมถึงได้ส่งข้อความมาหาฉันแต่เช้า? ถามว่าคุณเคยซักผ้าให้ฉันหรือเปล่า?”
เธอยังมีน้ำเสียงงัวเงีย ขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม เหมือนแมวน้อยที่อยู่ในอ้อมอกของเขา
แสนรักที่กำลังนอนอย่างสบาย
เมื่อวานเขากลับมาจากบริษัทค่อนข้างดึก เรื่องการไหว้วานบริษัทเอกชนที่มีเหมืองโลหะ ใกล้จะมาถึงตอนจบแล้ว เพื่อหลีกเรื่องการเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เมื่อคืนเขาตั้งใจรอจนคู่ค้าส่งสัญญาฉบับอิเล็กทรอนิกส์มาแล้ว ถึงกลับมาที่บ้าน
“ผ้าอะไร?”
เขาหงุดหงิดนิดหน่อยที่ถูกรบกวน เขายังคงหลับตาและโอบกอดหญิงสาวเอาไว้ หลังจากนั้นถามออกมาอย่างหงุดหงิด
เส้นหมี่ลืมตาขึ้นมา มองไปยังขนตาดกดำที่อยู่บนเปลือกตาเหมือนกับพัดเล็กๆที่ปกคลุมลงมา
“ซักผ้า คุณไม่ได้ยินเหรอ? พี่สาวคุณถามฉันว่า คุณเคยซักผ้าให้ฉันบ้างหรือเปล่า?”
“ซักผ้าอะไร? ครั้งไหนที่ไม่ใช่ผมช่วยคุณซัก? ผู้หญิงคนนั้น เป็นประสาทอะไรตั้งแต่เช้า? อย่าไปสนใจเธอ！”
ในที่สุดชายหนุ่มก็โมโหขึ้นมาแล้ว
มือใหญ่ของเขาวาดมา กดท้ายทอยของผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาที่ชวนคุยไม่หยุดเอาไว้ ดวงตายังปิดอยู่ริมฝีปากร้อนชื้นกดเข้ามาที่ริมฝีปากอ่อนนุ่มแล้ว อีกมือหนึ่งหยิบมือถืออันนั้นของเธอโยนออกไปแล้ว
“เพล้ง——”
“！！！！”
โตเกียว
สุดท้ายแสงดาวก็ไม่ได้รับข้อความตอบกลับมา สุดท้ายจึงทำได้เพียงหยุดการโอ้อวดไปอย่างนั้น
ม็อกโกซักผ้าเสร็จแล้ว ไม่นาน เขาก็ออกไปซื้อซี่โครงหมูกับหวยซาน(เป็นพืชตระกูลหัวชนิดหนึ่ง)แล้ว เตรียมที่จะตุ๋นซุปให้กับผู้หญิงคนนี้ดื่ม
“ตืด……ตืด……”
“ฮัลโหล?”
“ผู้บัญชาการม็อกโก ไม่ดีแล้ว ที่บ้านของคุณมีคนตายอีกคนหนึ่งแล้ว”
ทันใดนนั้นสายโทรศัพท์ที่โทรมา ในขณะที่ม็อกโกพึ่งจะสตาร์ทรถแล้วขับออกมาจากโรงพยาบาล ก็บอกข่าวร้ายแแบบนี้กับเขา
ทันใดนั้นสีหน้าของม็อกโกเปลี่ยนไปทันที ทันใดนั้นเสียง “เอี๊ยด”ดังออกมา เท้าของเขาเหยียบเบรกรถ จอดลงที่หน้าโรงพยาบาลอย่างนั้นเลย
“ใครตายอีกเหรอ?”
ผ่านไปนานพอสมควร เขาที่อยู่ในรถ ถึงได้ยินเสียงตัวเองถามออกมา
คนในสายโทรศัพท์บอกกับเขาทันที：“คือป้าสะใภ้ใหญ่ของคุณ เดือนใจ วันนี้ตั้งแต่รุ่งเช้าเธอถูกพบที่ท่าเรือ ถูกแช่เอาไว้นานมาก ตามที่บอกมาศพได้ขึ้นอืดแล้ว”
คนคนนี้พูดไปด้วย เพราะว่าเป็นคนใน ยังส่งรูปศพของเดือนใจมาให้เขาด้วย
ทันใดนั้น หลังจากม็อกโกได้เห็นแล้ว นัยน์ตาหรี่ลง บีบพวงมาลัยเอาไว้จนเส้นเอ็นบนนิ้วมือแทบจะระเบิดขึ้นมา！
แน่นอนว่าเขาไม่ได้เสียใจ
ผู้หญิงคนนี้ ก่อนหน้านี้ชอบเป็นศัตรูกับบ้านของเขา โดยเฉพาะกับแม่ของเขามินตรา สองสามวันทะเลาะกันครั้งหนึ่ง
ทว่าวุฒิพล ในปีนั้นยังเป็นผู้ต้องสงสัยที่วางแผนทำร้ายพ่อของเขา คนแบบนี้ เขาจะมีความรู้สึกอะไรได้อย่างไร?
เขากำลังโมโห！
เพราะว่า ถ้านับรวมอันนี้ ตั้งแต่เขาออกจากบ้านมาในช่วงเวลานี้ พวกเขาตระกูลเทวเทพได้ตายเป็นคนที่สองแล้ว
งั้นที่เมืองหลวงด้านโน้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?
ในที่สุดความอดทนของเขาก็ถูกกัดกร่อนจนไม่เหลือแล้ว หลังจากวางสายโทรศัพท์ลง โทรกลับประเทศทันที โทรไปที่เดอะวิวซี！
“ตืดตืด……ตืดตืด……”
“ใครครับ?”
ถือว่า ครั้งนี้ โทรศัพท์อันนี้มีคนรับแล้ว
ม็อกโกได้ยินแล้ว จึงตะโกนออกไปในสายโทรศัพท์ทันที ：“คุณอยู่ที่บ้านทำอะไรอยู่กันแน่? เกิดเรื่องขึ้นตั้งมากมาย ทำไมคุณไม่บอกผม? คุณกำลังปกปิดอะไรผมอยู่?！！”
เขาโมโหอย่างขีดสุดถามออกมาอย่างสงสัย วินาทีนี้ เขาโมโหมากจนไม่สนแล้วว่าอะไรคือผู้ใหญ่ที่ควรเคารพ
เสียงตะโกนดังออกมา ในสายโทรศัพท์ คาดไม่ถึงว่าเป็นเขา ในที่สุดก็เงียบไป
ม็อกโกได้ยินแบบนี้ ยิ่งโมโหหนักกว่าเดิมแล้ว：“คุณยังจะไม่พูดอีกใช่ไหม? คุณเชื่อไหมผมจะซื้อตั๋วเครื่องบินกลับไปตอนนี้เลย? หา?”
“……”
“คุณไม่ต้องกลับมากหรอกที่บ้านไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ ก็เพียงแค่ป้าสะใภ้ของคุณตายอย่างกะทันหัน”
ในที่สุด ชายชราในสายโทรศัพท์นี้ ก็บอกอะไรกับเขาบ้างแล้ว
ม็อกโกได้ยินแล้ว จึงถามต่อทันที ：“ทำไมเธอถึงได้ตาย? เรื่องเรื่องนี้มันยังไงกันแน่? เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเรื่องบัวงาม?”
“ใช่！”
“ทำไม? บัวงามไม่ใช่ว่าถูกคุณจัดการไปแล้วเหรอ? ทำไมเดือนใจถึงได้ตายอยู่ด้านนอกอย่างกะทันหัน? หรือว่าเธอก็มีส่วนร่วมในเรื่องศรีมรกตด้วย? หลังจากนั้นถูกฆ่าตายแล้ว?”
ม็อกโกเหมือนกับปืนกลยังไงอย่างงั้น อดไม่ได้ที่จะถามปัญหาเหล่านี้ให้ชัดเจน
แต่ความจริงแล้ว ปัญหาเหล่านี้ แม้แต่ไชยันต์เองก็ยังไม่ค่อยจะเข้าใจนัก
ยกตัวอย่างเช่นเดือนใจคนนี้ เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมจึงได้รอถึงตอนนี้ค่อยปิดปากเธอ
“เมื่อวานเธอออกไปอย่างกระวนกระวาย หลังจากนั้นก็ไม่เห็นเธอกลับมาอีก วันนี้ตอนที่พบเธอ เธอก็แช่อยู่ในน้ำแล้ว บนร่างกายมีบาดแผล”
“บาดแผลอะไร?”
“ที่คอ เป็นรอยบาดแผลที่เรียบกริบและสะอาดหมดจด ก็คือถูกปาดคอตาย！”
“……”
อีกทั้งเป็นคนที่เก่งเรื่องมีดมาก？！