ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1082 อันตรายแฝงตัวอยู่ทุกที่

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1082 อันตรายแฝงตัวอยู่ทุกที่

ม็อกโกมีความประหลาดใจเล็กน้อย

แต่ไม่นาน ไชยันต์ก็ได้ส่งรูปมาหนึ่งรูป เขามองไปบริเวณคอหอยของร่างศพถูกกรีดอย่างเรียบกริบจริงๆ ในแววตาของเขาเปลี่ยนเป็นครุ่นคิดอย่างหนักขึ้นมา

จริงด้วย ปากแผลเรียบกริบอย่างมาก

สามารถพูดได้ว่า ก็คือตัดผ่านเส้นเลือดใหญ่ที่คอไปโดยตรง ตัดผ่านผิวหนังชั้นเนื้อไปยังเส้นเลือดใหญ่ของเธออย่างสะอาดหมดจด นั่นเป็นวิธีการกรีดที่ทั้งเร็วและทั้งโหดเหี้ยม

แม้แต่เขาที่เป็นผู้บัญชาการทหารของหน่วยรบพิเศษได้เห็นแล้ว ยังอดที่จะหรี่ตาลงไปไม่ได้

“นี่คือมีดผ่าตัด?”

“ใช่ ได้นำไปให้เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานตรวจสอบดูแล้ว เป็นมีดผ่าตัดที่หมอใช้จริงๆ”

ไชยันต์ที่อยู่ในสายโทรศัพท์ไม่ได้ปฏิเสธ

สีหน้าของม็อกโกยิ่งดูไม่ดีกว่าเดิมแล้ว

“แม้แต่นักฆ่าระดับนี้ยังออกปฏิบัติการแล้ว คุณยังพูดว่าที่เมืองหลวงไม่มีเรื่องอะไร? คุณจะรอให้เขาส่งคนมาฆ่าถึงเดอะวิวซีก่อนเหรอ? หลังจากนั้นค่อยบอกพวกเรา?”

เขาเริ่มจะเดือดดาลขึ้นมาอีกแล้ว ด่าตาแก่คนนี้ที่ปกปิดเรื่องราวกับเขา

แต่ตาแก่คนนี้ได้ฟังแล้ว ในขณะที่กำลังถือสายอยู่ตบลงไปบนโต๊ะแล้ว：“คุณไม่มีสมองหรือยังไง ผมไชยันต์ในฐานะที่เป็นหัวหน้าเหล่าทัพทั้งสาม ถ้ามีคนกล้ามาฆ่าถึงที่บ้านแล้ว? งั้นผมยังจะติดต่อพวกคุณไปทำไม? แม้แต่ตัวผมเองยังปกป้องตัวเองเอาไว้ไม่ได้ แล้วพวกคุณยังจะสามารถปกป้องผมเอาไว้ได้งั้นเหรอ?”

ม็อกโก：“……”

ในที่สุด เขาก็ไม่พูดอะไรแล้ว

เพราะว่า สิ่งที่ตาแก่คนนี้พูดเป็นความจริง ไม่ว่าจะเป็นความสามารถหรืออำนาจในมือ เขาแข็งแกร่งกว่ารุ่นลูกรุ่นหลานเหล่านี้มาก

ถ้ายังให้คนเหล่านั้นเข้ามาฆ่าคนถึงเดอะวิวซีได้ งั้นใต้หล้านี้ จะยังมีที่ให้ตระกูลเทวเทพของพวกเขาอยู่ได้อย่างสงบสุขได้อย่างไร?

“เอาเถอะ คุณไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ภรรยาของคุณกำลังจะคลอดแล้ว คุณอยู่ที่ญี่ปุ่นอย่างวางใจเถอะ รอให้ลูกคลอดแล้ว ค่อยกลับมา ไม่ต้องเป็นกังวลอะไรขนาดนั้น”

ไชยันต์เห็นว่าเขาไม่พูดอะไรแล้ว สุดท้ายจึงปลอบใจเขาออกไปอย่างใจกว้างหนึ่งประโยค

ม็อกโกวางสายโทรศัพท์แล้ว

แต่ว่า เขาไม่ได้ฟังคำพูดของตาแก่คนนี้ ทว่าหลังจากวางสายไปแล้ว เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความออกไปหนึ่งข้อความ

【ม็อกโก：พวกลักลอบขนอาวุธพวกนั้นเป็นไงบ้าง？ส่งผู้ร้ายข้ามแดนกลับมาหรือยัง?】

【กองทัพ：ยังเลย ทางการทหารเหมือนจะมีคำสั่งลงมาว่า ไม่ส่งผู้ร้ายข้ามแดนแล้ว】

【ม็อกโก：คุณว่าอะไรนะ？】

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปแล้ว เกือบจะโทรออกไปโดยตรงแล้ว

กองทัพคือรองผู้บัญชาการของเขาในตอนที่อยู่ที่ย่างกุ้งตอนนั้น คดีลักลอบขนอาวุธนั้น ครึ่งปีมานี้ ไชยันต์บอกกับแสนรักว่า พวกเขาได้หยุดลงแล้ว

แต่ความจริงแล้ว ม็อกโกสืบอยู่ที่ข้างนอกตลอด

อีกทั้งสืบพบแล้วว่าพวกลักลอบขนอาวุธพวกนี้ถูกประเทศZจับตัวเอาไว้แล้ว แค่ส่งผู้ร้ายข้ามแดนกลับประเทศก็พอ

แต่ตอนนี้ กองทัพคนนี้กลับพูดว่าไม่ส่งผู้ร้ายข้ามแดนแล้ว

ม็อกโกถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำอันหนาแน่นยิ่งกว่าตอนที่ได้ยินว่าเดือนใจตายแล้วเสียอีก เหมือนกับปีศาจยังไงอย่างงั้น เหมือนกับว่าวินาทีต่อมา เขาจะขับรถพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ไปจับผู้ร้ายลักลอบขนอาวุธพวกนั้นกลับมาด้วยตัวเอง！

ไม่มีคนรู้ พวกผู้ร้ายลักลอบขนอาวุธกลุ่มนั้น ในตอนนี้ ก็กำลังข่มขู่ตระกูลเทวเทพอยู่

อีกทั้งพวกเขาเป็นเหมือนระเบิดเวลา เมื่อระเบิดออกมา ตระกูลเทวเทพก็จะถูกทำลายล้างไปจริงๆ

ม็อกโกไปซูเปอร์มาร์เก็ตอย่างกระวนกระวายใจแล้ว

ผ่านไปชั่วโมงกว่า แสงดาวที่รออยู่ที่ห้องพักผู้ป่วยได้เข้าน้ำเกลือเสร็จแล้ว เห็นว่าผู้ชายคนนี้ยังไม่กลับมา เธอรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย แบกท้องอันโตเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไป

“คุณหนูใหญ่?”

“ฉันแค่ออกไปเดินเล่นสักหน่อย ไม่เกิดเรื่องหรอก”

แสงดาวอธิบายออกมาหนึ่งประโยค ไม่ได้อารมณ์เสีย

คนชุดดำได้เห็นแล้ว จึงแล้วแต่เธอ ช่วงนี้เด็กมีพัฒนาการที่ดีเติบโตอย่างรวดเร็ว เธอจึงไม่จำเป็นต้องนอนอยู่บนเตียงอย่างเดียวแล้ว ออกไปเดินเล่นสักหน่อย ก็ไม่ได้เป็นอะไร

แสงดาวลงมาที่สวนดอกไม้ของโรงพยาบาล

เป็นเมืองที่มีฤดูกาลทั้งสี่อย่างชัดเจน ในสอนดอกไม้เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ ต้นไม้เขียวชอุ่ม ยังแสดงให้เห็นถึงความมีชีวิตชีวาของฤดูใบไม้ผลิ ที่สวยงามอย่างมาก

แสงดาวแบกท้องอันโตเดินไปทางหน้าโรงพยาบาลอย่างไม่ช้าไม่เร็ว

ความจริงแล้วเธอก็ค่อนข้างระมัดระวัง

ผู้ชายคนนั้นออกไปตั้งนานแล้ว เธออยากไปที่หน้าประตู ดูสักหน่อยว่าเขากลับมาหรือยัง?

พร้อมทั้ง เซอร์ไพรส์กับเขา ให้เขาเห็นว่าเธอออกมารับเขาแล้ว

แสงดาวเดินมาถึงหน้าประตูที่มีรถพลุกพล่านเต็มไปหมด

กลับพบว่า หลังจากที่เธอมายืนอยู่ตรงนี้ จริงๆด้วย แวบเดียวเธอก็มองเห็นรถออฟโรดสีดำคันที่คุ้นเคยคันนั้นจอดอยู่ที่นั่น เวลานี้ เงาของร่างสูงใหญ่ที่คุ้นเคยก็ออกมาจากด้านใน

“คุณดูสิ เขากลับมาแล้ว”

เธอมองเห็นฉากนี้ ทันใดก็พูดกับคนชุดดำคนนี้หนึ่งประโยคอย่างปลื้มปีติเป็นอย่างมาก

คนชุดดำที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอยิ้มออกมาแล้ว

แสงดาวยิ่งดีใจกว่าเดิม เธอมองไปที่ด้านตรงข้ามแป๊บหนึ่ง แล้วกุมท้องเอาไว้ เตรียมที่จะออกไปต้อนรับ

แต่ในขณะที่เธอเดินออกไป กลับพบว่าคนคนนี้ไม่ได้มองมาที่เธอที่กำลังเดินมาด้านนี้ ทว่าเดินไปทางด้านหลังของรถ ไม่นาน เธอก็ได้มองเห็นคนที่เหมือนกับว่าเธอจะไม่รู้จัก ปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหน้าของชายหนุ่ม

“นั่นคือใคร?”

“……”

สีหน้าของคนชุดดำเปลี่ยนไปแล้ว

แต่ว่า ไม่ทันไร เพียงแป๊บเดียว ผู้หญิงคนนี้ก็แบกท้องอันโตของเธอ ยิ่งเพิ่มความเร็วในการเดินและก้าวเท้ายาวพุ่งเข้าไปหาสองคนนั้นแล้ว

“คุณหนูใหญ่ คุณช้าหน่อย คุณอย่าเดินเร็วเกินไป” คนชุดดำได้เห็นแล้ว ทำได้เพียงเดินตามมาอย่างรีบร้อน