ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 109 เริ่มต้นอยู่ด้วยกัน

โอเค！
สามคนพี่น้องรายงานความคืบหน้าของรายการที่ตัวเองรับผิดชอบเสร็จ คุณชายคิวที่เป็นคนวางแผนหลักของแผนการนี้ ก็ดูพอใจอย่างมาก
“โอเค งั้นเรื่องต่อไปของพวกเรา ก็คือต้อนรับหม่ามี๊ พวกเราต้องจำไว้นะว่า จะต้องให้หม่ามี๊คิดว่า นี่แด๊ดดี้ให้เธอมาอยู่ เข้าใจไหม？”
“ค่ะ พี่”
“อือ”
ชินจังก็พยักหน้าอย่างรวบรัด
แต่ว่า พอเขาตอบเสร็จ ก็นึกถึงอีกปัญหาหนึ่ง ดังนั้นคิ้วเล็กๆนั้นก็ขมวดเข้าอีกครั้งแล้วมองไปที่น้องชายฝาแฝดคนนี้：“งั้นทางด้านแด๊ดดี้ล่ะ？เขารู้แล้วจะทำไง？”
คุณชายคิวส่ายมือเล็กๆทันที：“เรื่องนี้นายไม่ต้องกังวล ฉันจัดการไว้แล้ว แด๊ดดี้ไม่รู้แน่”
ชินจังกับรินจังได้ยิน จึงโล่งอก
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ในที่สุด รถคาเยนสีดำด้านนอกก็มาถึง พวกเด็กๆเห็น ก็วิ่งออกมาจากด้านในทันที
“หม่ามี๊ หม่ามี๊หม่ามี๊มาแล้ว”
ที่วิ่งไวที่สุด แน่นอนว่าเป็นรินจังลูกรัก เด็กผู้หญิงมักจะเอาใจคนมากกว่าเด็กผู้ชาย และก็ชอบอ้อนมาก
ดังนั้นพอเส้นหมี่ลงมาจากรถ ก็เห็นเด็กตัวกลมๆสีชมพูพุ่งเข้ามาในอ้อมแขนตัวเอง ตัวกลมๆนุ่มๆนั้น กอดขาเธอไว้ จนแทบจะละลายหัวใจของเธอ
“ใช่ หม่ามี๊มาแล้ว ลูกรักดีใจไหม？”
“ดีใจค่ะ หม่ามี๊ รินจังบอกอะไรให้นะ รินจังเก็บห้องของหม่ามี๊ให้เรียบร้อยแล้ว อยู่ด้านข้างรินจัง สวยมาก”
เด็กสาวเหมือนโชว์สิ่งของล้ำค่า พอกอดหม่ามี๊แล้ว ก็พูดเรื่องที่เธอช่วยหม่ามี๊เก็บห้องออกมา รอหม่ามี๊ชมเธอ
เส้นหมี่ได้ยิน กลับตะลึงงันอีกครั้ง
แม้แต่ห้องก็เก็บให้แล้ว？
งั้นแบบนี้ ก็เป็นผู้ชายคนนั้นให้เธอมาอยู่นี่จริงๆเหรอ？เพราะว่าตอนนี้แผลบนตัวเธอยังไม่หายดี เคลื่อนไหวไม่สะดวกเหรอ？
เส้นหมี่คิดแบบนี้ ในที่สุด ข้างในหัวใจของเธอก็ไม่ได้ต่อต้าน ไม่ได้กลัวขนาดนั้นแล้ว ขณะเดียวกัน แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ว่า มีความดีใจแอบซ่อนไว้ด้วย
คุณชายคิวก็เดินยิ้มเข้ามา เห็นท่าทางหม่ามี๊ดูไม่ต่อต้าน ภายใต้คำพูดจาหวานๆของน้องสาวแล้ว ดังนั้นมือเล็กๆแขนขาเล็กๆนั้น ก็เข้ามาช่วยหม่ามี๊ถือกระเป๋า
“ชินจัง มานี่ พวกเราช่วยหม่ามี๊เอากระเป๋าเข้าไปกัน”
“อือ！”
ชินจังที่พูดน้อยค่อนข้างเย็นชามาเสมอได้ยิน ก็วิ่งเข้ามาทันที ช่วยน้องชายยกกระเป๋าของหม่ามี๊เข้าไปในคฤหาสน์ด้วยกัน
เส้นหมี่เห็น ก็ประทับใจและมีความสุข
แต่ว่า นี่ยังไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด ที่ทำให้เธออบอุ่นใจก็คือ พอเธอเข้ามาแล้ว พี่ภาที่เป็นคนใช้ก็ออกมาต้อนรับ：“คุณเส้นหมี่ถึงแล้วเหรอคะ เป็นไงบ้าง？แผลบนตัวดีขึ้นยังคะ？ลำบากคุณแล้วจริงๆ พี่ทำซุปปลาหมึกกระดองให้คุณในครัวไว้ บำรุงเลือดค่ะ คุณเก็บเสร็จแล้ว พี่จะยกมาให้คุณกิน”
พี่ภานี้ ยังต้มซุปให้เธอโดยเฉพาะด้วย
เส้นหมี่ได้ยิน ในใจก็ประทับใจอย่างมาก นานมากแล้วที่เธอไม่ได้รับความใจแบบนี้ ห้าปีมานี้ เธอเลี้ยงลูกสองคนข้างนอกอยู่คนเดียว เรื่องอะไรก็ทำเองหมด ไม่ว่าจะตอนป่วยหรือบาดเจ็บ
แต่ตอนนี้ กลับมีคนต้มซุปปลาหมึกกระดองให้เธอ ……
ปลายจมูกของเส้นหมี่ร้อนผ่าว พยักหน้าทันที：“ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ภา”
จากนั้นเธอก็ถือของขึ้นไป
พอถึงชั้นบน ก็จริงๆด้วย ที่จริงชั้นสองมีแค่ชินจังอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้ ตลอดทางเดิน สามห้องที่อยู่ข้างห้องของเขาก็มีคนเข้ามาอยู่แล้ว
แบ่งเป็นคุณชายคิว รินจัง จากนั้นก็มีเธอ！
ยังดี ที่ตอนนั้นแสนรักซื้อคฤหาสน์หลังนี้ใหญ่เพียงพอ พอที่จะให้พวกเธอสี่คนแม่ลูกอยู่
“หม่ามี๊ ชอบห้องนี้ไหม？”
“อือ…”
เส้นหมี่หลบสายตาของลูกชายทันทีแล้วเริ่มจัดพวกยาที่เอามาจากโรงพยาบาลและยังมีเสื้อผ้า
คุณชายคิวเห็น ก็ออกมาจากห้องนอนด้วยรอยยิ้ม วิ่งไปที่ห้องของชินจัง เด็กทั้งสามคนซ่อนตัวแล้วเริ่มประชุมกัน
“พวกนายเห็นไหม？หม่ามี๊เชื่อโดยสิ้นเชิงแล้วว่านี่แด๊ดดี้ให้เธอมา ตรงนี่ฉันจะชมพี่น้องที่แสนดีของฉันสักหน่อย ชินจัง แผนไปเรียกน้าภามานี้ ดีมาก！”
คุณชายคิวชูนิ้วโป้งเล็กๆให้ชินจังพี่น้องของเขาอย่างชื่นชมเป็นอย่างมาก
ชินจังที่พูดไม่เก่ง และแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยถูกใครชมตรงๆแบบนี้ ก็ก้มหน้าลงด้วยความเขินทันที
แต่ว่า ในใจเขามีความสุขมาก
หนูรินจังก็เข้ามากะพริบตาโตๆปริบๆ：“งั้นพี่ ต่อไปล่ะ？ต้องทำอย่างไร？เดี๋ยวแด๊ดดี้ก็จะกลับมาแล้วนะ”
คุณชายคิว：“……”
——
เส้นหมี่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย เธอยังเก็บของอยู่ในห้องนอน แผลของเธอยังไม่ดีนัก มือก็ใช้ไม่สะดวก ดังนั้นพอทำอะไร เลยช้าเล็กน้อย
กำลังเก็บของอยู่นั้น พี่ภาที่อยู่ข้างล่างเห็นเธอยังไม่ลงมา ก็กังวลว่าซุปปลาจะเย็น เลยจะขึ้นมาเอง
“คุณเส้นหมี่ คุณยังเก็บไม่เสร็จเหรอคะ？ซุปปลาจะเย็นแล้ว ให้ฉันช่วยคุณไหม？”
“อ๋า？พี่ภา ไม่ต้องๆค่ะ ฉันเสร็จแล้ว จะลงไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”
เส้นหมี่รู้สึกที่เป็นที่รักอย่างไม่คาดฝัน รีบเก็บของให้เสร็จ แล้วเธอก็ลงไปกับพี่ภาคนนี้
คนใช้คนนี้ ที่จริงแล้วเส้นหมี่คาดไม่ถึงเลยจริงๆ ก่อนหน้านี้ มีท่าทีแย่มาก ตั้งแต่เห็นเธอแวบแรก ก็เหม็นขี้หน้าเธออย่างกับโดนของ ทำให้เธอโกรธมาก