ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1108 คุณพาฉันกลับบ้านมาทำไม？

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1108 คุณพาฉันกลับบ้านมาทำไม？

“แค่คนในครอบครัวของเพื่อน ส่งกลับไปได้”

“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”

หมอคนนี้ได้ยิน จึงปรากฏสีหน้าเข้าใจทันที

คุณชายภาสดรแห่งมณฑลY เป็นบุคคลที่รู้จักไปทั้งเมือง เขายังไม่แต่งงาน สภาพของครอบครัวก็ดีมาก ดังนั้น ปกติแล้วหญิงสาวที่ล้อมรอบอยู่ข้างกายเขาก็มีเยอะมาก

แต่ผู้หญิงเยอะแค่ไหน ก็ไม่น่าจะสนใจคนที่เพิ่งคลอดลูกหรอกมั้ง？

หมอไปแล้ว

ภาสดรเห็น ก็ถืออาหารเช้าในมือแล้วเปิดประตูห้องคนไข้

“คุณแสงดาว อรุณสวัสดิ์”

“ในที่สุดคุณก็มาแล้ว？พวกเราจะไปเมื่อไหร่？ฉันไม่เป็นไรแล้ว”

ในห้องคนไข้แสงดาวรอจนทนไม่ไหวแล้ว ในที่สุดพอเห็นคนนี้เข้ามา ทันใดนั้น เธอก็ลงมาจากเตียง แล้วเริ่มเร่งเขาทันที

ภาสดรสำรวจเธอเงียบๆ

สวมชุดคนป่วยของโรงพยาบาลนี้ ที่เท้า ก็ยังสวมเป็นรองเท้าแตะของโรงพยาบาลนี้ด้วย

หมายความว่า ถึงแม้เธอจะรีบร้อนอยากให้เขาพาเธอไปประเทศZ แต่ในด้านพฤติกรรม เธอกลับตระหนักไม่ได้ว่า ถ้าไปแล้ว ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้ารองเท้าด้วยซ้ำ

ภาสดรวางอาหารเช้าในมือลงเงียบๆ

“เมื่อกี๊หมอคุยกับผมบอกว่า อาการของคุณ ไปไหนไกลไม่เหมาะนัก”

“คุณพูดอะไร？”

อย่างที่คิดไว้ พอพูดคำนี้ออกมา ผู้หญิงคนนี้ก็ระเบิดอีกครั้ง

“อาการฉันมันยังไง？ฉันไม่ได้ป่วย ทำไมไปไกลไม่ได้？คุณจงใจใช่ไหม？ไม่อยากให้ฉันไปหาสามีฉันใช่ไหม？จงใจถ่วงฉันใช่ไหม？”

เธอกลายเป็นคนรุนแรงทันที หลังจากกระโดดลงมาจากเตียงในห้อง ก็จะรีบวิ่งไปที่ประตู

ภาสดรเห็นแล้ว ก็รีบไปห้ามเธออีก

“ไม่ใช่ คุณฟังผมนะ พวกนี้หมอบอกกับผม เพราะคุณเพิ่งคลอดลูก ร่างกายพักผ่อนไม่พอ เดินทางไกลด้วยเวลาอันสั้นไม่ได้ ไม่อย่างนั้น คุณจะแย่ได้”

“ฉันจะเป็นอะไรไปได้？ฉันไม่เป็นอะไรไปแน่！”

“จะไม่เป็นอะไรได้ไงล่ะ？คุณมดลูกต่ำหลังคลอด หากรุนแรงมากๆ อาจทำให้คุณเสียชีวิตได้เลย ถึงตอนนั้น คุณได้เจอสามีคุณแล้วไงล่ะ？ยังมีลูกสาวที่คุณเพิ่งคลอดออกมา คุณเคยคิดบ้างไหม？เธอยังเด็กขนาดนั้น ถ้าคุณตายไป เธอจะทำไง？”

ภาสดรก็เริ่มหงุดหงิดแล้ว

เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนสุขุมเยือกเย็น แต่ตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้กำลังงอแงอย่างไร้เหตุผล เขาจับเธอไว้แน่น และอดไม่ได้ที่จะขึ้นเสียงใส่

การขัดขืนของแสงดาวหยุดลงทันที

ลูกสาว？

ใช่ เธอลืมเธอแล้ว หนูดาราของเธอ ยังเด็กขนาดนั้น เพิ่งจะเกิด เธอจะทิ้งเธอไว้ไม่สนใจใยดีไม่ได้

ในที่สุดเธอก็ไม่ขยับแล้ว

ด้วยความงุนงง เธอไม่ได้สังเกตว่า คนตรงหน้านี้ เธอไม่ได้บอกเขาละเอียดว่า ตัวเองคลอดเป็นลูกชายหรือลูกสาว？

แต่ว่า เขาเพิ่งพูดโพล่งไปว่า เป็นลูกสาวของเธอ！

สุดท้ายแสงดาวก็ยอมอยู่ต่ออีกหลายวัน หลังจากภาสดรเห็น ก็พาเธอออกไปจากโรงพยาบาล แล้วกลับไปที่บ้านเขา

แสงดาวเห็น ในใจก็ประท้วงขึ้นมาอีกครั้ง

“ทำไมคุณต้องให้ฉันออกจากโรงพยาบาล？ไม่ใช่จะให้ฉันรักษาตัวเหรอ？แล้วให้ฉันกลับบ้านคุณทำไม？”

“……”

ทั้งตัวมีแต่หนามจริงๆ

ภาสดรขับรถอยู่ด้านหน้า เงยตาขึ้นเล็กน้อย เหลือบมองหญิงสาวที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงในกระจกมองหลัง เขาอธิบายอย่างอดทนไปว่า：“นี่เป็นความต้องการของหมอ ผู้ป่วยนอกของพวกเขามีเตียงไม่เยอะขนาดนั้น”

“แล้วพาฉันไปบ้านคุณทำไม？ฉันไปโรงแรมได้！”

“ผมไม่มีเวลา อยู่บ้านผม ผมให้คนใช้ดูแลคุณได้”

ภาสดรพูดเบาๆ อีกครั้ง

พูดจบ ในที่สุด หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านหลังก็เหมือนเม่น ไม่พูดอีก

สำหรับปัญหานี้ ภาสดรจัดเตรียมได้ค่อนข้างครอบคลุม ถึงแม้ผู้หญิงคนนี้จะได้รับความไว้วางใจจากคนตระกูลเทวเทพให้เขาดูแล แต่เขาอยู่ข้างกายเธอทุกวันไม่ได้

ดังนั้น พากลับบ้าน ให้คนใช้ดูแล ดีที่สุดแล้ว

ภาสดรกลับบ้าน

นี่เป็นสวนดอกไม้คฤหาสน์อันหรูหรามากอีกหลังหนึ่ง และก็ ยังเป็นสไตล์ยุโรปเล็กน้อย ตั้งอยู่หลังทะเลสาบหลักที่มีชื่อเสียงของเมือง พอมองไปแล้ว เป็นที่สะดุดตามาก

อย่างที่คาดไว้ วิบูลย์ตระกูลจรัลพฤกษ์ก็เป็นตระกูลที่มีภูมิหลังดีมาก

“คุณชาย นี่คือ……？”

พอเห็นรถของเขากลับมา พ่อบ้านในสวนดอกไม้ก็ออกมาต้อนรับทันที

ก็แค่ ตอนที่เขาเห็นคุณชายท่านนี้พาหญิงสาวสวมชุดคนไข้กลับมา เขาก็ตกตะลึง

พาผู้หญิงกลับบ้าน เขาเห็นมาเยอะแล้ว แต่นี่ยังสวมชุดคนไข้กลับบ้านอีก ……

หรือว่า คุณชายจะมีรสนิยมที่รุนแรงเช่นนี้แล้ว？！

“คิดอะไรน่ะ？นี่คือคุณแสงดาว มีปัญหานิดหน่อยที่นี่ ผมเลยพาเธอมาพักผ่อน”

ภาสดรเห็นสายตาของพ่อบ้าน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็เย็นชาทันที

“ครับๆๆ คุณชาย ผมผิดไปแล้ว คุณนายน้อย เชิญทางนี้ครับ”พ่อบ้านตบปากตัวเองทันที จากนั้นยิ้มด้วยความเคารพ ให้แสงดาวตามเขาเข้าไป

แสงดาวไม่สนใจสิ่งแวดล้อมภายนอก

ตอนนี้เธอได้ยินว่าต้องรักษาสุขภาพให้ดีถึงจะไปหาผู้ชายคนนั้นที่ประเทศZ ได้ เธอจึงเชื่อฟังโดยตลอด

หลังจากถูกพาเข้ามาแล้ว ภาสดรก็ให้พ่อบ้านพาเธอไปพักผ่อนชั้นบน เธอก็ตามขึ้นไปจริงๆ หลังจากเข้าไปในห้องที่จัดเตรียมให้เธอแล้ว เธอก็นอนบนเตียงอย่างเรียบร้อยทันที