ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1146 เขาก็ล้มไปแบบนี้ต่อหน้าต่อตาของเธอ

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1146 เขาก็ล้มไปแบบนี้ต่อหน้าต่อตาของเธอ

ยา!

เขาบอกว่ามียา!!

เมื่อลากเข้ามาแล้ว เธอก็นึกถึงคำพูดสุดท้ายก่อนที่เขาจะหมดสติไป แล้วก็รีบวิ่งอย่างรวดเร็วไปยังในห้องที่เขาพัก และคุ้ยหาตรงตู้ข้างหัวเตียง

หลังจากที่เธอเปิดลิ้นชักอันที่สามออก เธอก็เห็นมันจริงๆ ด้วย

“นี่คืออะไร?”

ทันทีที่เห็นของสิ่งนี้ เธอก็อึ้งไปเล็กน้อย

เพราะว่าเธอพบว่า ยานี้นอกจากจะเป็นสีฟ้า มันยังอยู่ในกล่องแช่แข็งขนาดเล็กกล่องหนึ่ง เมื่อเปิดออกแล้ว ไอสีขาวก็ลอยออกมา เย็นมากจนเธอถึงกับตัวสั่น

นี่คือยาอะไรกันแน่?

ทำไมถึงไปได้แปลกขนาดนั้น?

เธอแปลกประหลาดใจมาก

แต่ในช่วงเวลาคับขันแบบนี้ เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่หลังจากที่หาเจอแล้ว ก็รีบนำยานี้ออกมาทันที จากนั้นก็วิ่งกลับมาอย่างรวดเร็วถึงที่ห้องรับแขกและป้อนยาให้ชายคนนี้กิน

สิบกว่านาทีต่อมา ภาสดร ที่กำลังหมดสติอยู่ ในที่สุดก็ดูเหมือนว่าจะมีชีวิตชีวาขึ้นมาเล็กน้อย

แสงดาวเห็นแล้ว ทันใดนั้น หลังจากที่ผ่อนคลายทั้งตัวแล้ว เธอก็นั่งลงโดยตรงที่ข้างโซฟา

ฉะนั้น นี่มันคืออะไรกันแน่?

แสงดาวมีความสงสัยในยาขวดนี้ ตอนนั้น เธอถือน้ำร้อนหนึ่งกะละมังออกมาจากในห้องน้ำ หลังจากที่ทำความสะอาดตัวให้กับชายคนนี้แล้ว ก็ไปนำผ้านวมมาห่มให้กับเขา

แล้วถึงจะหยิบยาขวดนี้ รวมทั้งกล่องแช่แข็งขนาดเล็กนั้นด้วย แล้วเดินไปนั่งอยู่แท่นริมหน้าต่างตรงนั้น

【แสงดาว: เส้นหมี่ เธอโผล่มา พี่มีเรื่องจะถามเธอหน่อย!】

【เส้นหมี่: ………】

วีแชทนี้คือมาแบบไม่ให้คนได้ทันตั้งตัวเลยจริงๆ

มากเสียจนคนที่อยู่ไกลถึงเมืองหลวงที่เดอะวิวซีอย่างเส้นหมี่ หลังจากที่เห็นข้อความนี้แล้ว แม้แต่นมของ หนูดารา ก็ไม่ได้ป้อนแล้ว รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

หลังจากที่ผู้หญิงคนนี้หนีออกจากบ้าน นี่เป็นครั้งแรกที่ส่งข้อความหาเธอก่อน

เส้นหมี่รออย่างตื่นเต้นดีใจ

กลับไม่คิดว่า รออยู่ครู่หนึ่ง อีกฝ่ายก็ไม่มีคำพูดทักทายอะไร รวมทั้งลูกของเธอ ส่งมาเพียงแค่รูปภาพสองภาพ

【แสงดาว: เธอเป็นหมอ เธอรู้ไหมว่านี่คือยาอะไร?】

【เส้นหมี่: หา?】

นี่คือยาเหรอ?

เธอเบิกตากว้าง มองดูรูปภาพสองภาพนี้อย่างไม่อยากเชื่อเลย

ผลคือ เมื่อเธอซูมขยายขึ้นดู กลับพบว่า ในภาพนี้ไม่ว่าจะเป็นชื่อหรือสถานที่ผลิต ก็ไม่มีระบุ แต่กลับกันในกล่องแช่แข็งขนาดเล็กนั้น เธอเห็นเป็นตัวเลขจำนวนหนึ่ง

(CuSO สารสกัด วางเบาๆ!)

CuSO !!

พระเจ้า นั่นมันคือคอปเปอร์ซัลเฟตไม่ใช่เหรอ? มันกลายเป็นยาได้อย่างไร?

เส้นหมี่ตกใจมาจนม่านตาสั่นคลอน เข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้ได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองอีก ต้องทำเรื่องอะไรที่อันตรายมาก เธอตกใจมากจนถือโทรศัพท์แล้วรีบวิ่งลงมาทันที

“พี่ชาย? พี่ชายพี่อยู่ที่ไหน?”

“คุณผู้หญิง คุณหาคุณชายเล็กอยู่ใช่ไหม? เขากำลังอยู่ในห้องของคุณท่านค่ะ”

น้าแจ๋วที่อยู่ชั้นล่างเห็นคุณผู้หญิงคนนี้รีบวิ่งลงมาอย่างลนลาน เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น จึงรีบชี้ไปยังห้องของไชยันต์ทางนั้น

เส้นหมี่นำ หนูดารา ที่อยู่ในอ้อมกอดส่งไว้ในมือของเธอ

จากนั้นเธอก็รีบวิ่งไปทางนั้นอย่างไม่รอช้า

“พี่ชาย——”

“อยู่นี่ มีอะไรเหรอ?”

แน่นอนว่า แสนรักที่กำลังอยู่ในห้องของไชยันต์ หลังจากที่ได้ยินเสียงเรียกอย่างผิดปกตินี้แล้ว ก็ตกใจนิดหน่อย เขารีบหยุดเรื่องที่กำลังคุยอยู่กับชายชราคนนี้ลงทันที แล้วลุกขึ้นเดินออกมา

เส้นหมี่ก็พุ่งเข้ามา

“ดู รีบดู พี่สาวน่ะสิ เธอเพิ่งติดต่อฉันมา ส่งรูปภาพสองภาพนี้มา ถามฉันว่ารู้จักยานี่ไหม!”

เธอถือโทรศัพท์ของตัวเองแล้วส่งให้กับผู้ชายคนนี้อย่างตื่นเต้น ทั้งหน้าอกคือสั่นกระเพื่อมอย่างรุนแรง

นี่จะโทษเธอไม่ได้

คอปเปอร์ซัลเฟตนะ มันจะเป็นยาได้อย่างไรกัน?

ของสิ่งนี้นอกจากจะทำเป็นสารวิเคราะห์แล้ว ยังมีสารขจัดน้ำและสารดูดความชื้นบางชนิด การใช้ประโยชน์อื่นของมันก็ใช้เฉพาะในอุตสาหกรรม จะเป็นยาได้อย่างไรกัน?

ใช่ บางครั้งที่โรงพยาบาลก็ใช้มันบ้าง

แต่นั่นก็ใช้เพื่อทำให้อาเจียนออกเท่านั้น!!

เส้นหมี่ร้อนใจจนเหงื่อไหลท่วมตัว อดใจไม่ไหวที่จะไปพาตัวผู้หญิงคนนั้นกลับมาทันที

แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เธอต้องประหลาดใจก็คือ ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ หลังจากที่ถือโทรศัพท์เธอแล้ว กดเปิดดูสองภาพนั้น เมื่อเขาดูแล้วกลับไม่มีทีท่าร้อนใจเลยสักนิด

ตรงกันข้าม ก็ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาของเธอหรือเปล่า?

ดูเหมือนว่า เธอยังเห็นระหว่างคิ้วอันสวยงามของเขาเผยให้เห็นความโล่งใจอย่างมีความสุขเล็กน้อย

โล่งใจอย่างมีความสุข?

เธอตาฝาดไปหรือเปล่า?

“พี่ชาย?”

“…..อืม ผมรู้แล้ว เอางี้ ผมจะโทรศัพท์หาภาสดรเดี๋ยวนี้ ถามถึงสถานการณ์ของเขาทางนั้น อีกอย่างผมได้ส่งดลธีไปรับเธอแล้ว เธอคงจะกลับมาในเร็วๆ นี้ คุณไม่ต้องเป็นห่วง”

ในที่สุดแสนรักก็ตอบคำถามนี้ของเธออย่างเป็นทางการ

น้ำเสียงไม่ได้ดูลุกลี้ลุกลนอย่างที่เธอคิด แต่เขายังคงปลอบใจเธอ ให้เธอไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้ เขาจะไปจัดการให้เอง

เส้นหมี่มองดูเขาอยู่พักหนึ่ง ก็รู้สึกว่าเหมือนมีบางอย่างที่ผิดปกติ แต่หลังจากที่เธอดูสีหน้าอารมณ์ของเขายังคงนิ่งเฉย ก็พูดอะไรไม่ออก

“หมี่?”

“ค่ะ คุณปู่ อยู่นี่ค่ะ”

ในช่วงเวลาสำคัญนี้ ไชยันต์ก็เรียกเธอมาจากข้างใน

เส้นหมี่ได้ยิน ก็ได้เพียงแค่เดินเข้าไปก่อน