ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1176 แสงดาวถูกจับตัว
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1176 แสงดาวถูกจับตัว
“ติ๊ง……”
ทันใดนั้น โทรศัพท์ที่อยู่บนร่างกายก็ดังขึ้นมา
เธอได้ยินแล้ว กังวลว่าคนรับใช้ที่อยู่ที่เรด พาวิเลี่ยนด้านโน้นจะส่งมาหาเธอเพราะว่าเรื่องลูก จากนั้นจึงหยุดลงทันที หยิบโทรศัพท์ออกมา
【ภาสดร：ทานข้าวหรือยัง？】
หา？！！
ดวงตาสุกใสของเธอเบิกกว้างขึ้นมาแล้ว
ดวงใจที่อยู่ในอก หลังจากที่ได้เห็นชื่อชื่อนี้ เต้นระห่ำขึ้นมาแล้ว
เจ้าคนนี้ ทำไมถึงได้ส่งข้อความมาหาเธออย่างกะทันหัน? ไม่ใช่ว่าเวลานี้เป็นเวลาสำคัญ ไม่สามารถติดต่อมาได้ไม่ใช่เหรอ? ไม่สามารถเจอหน้าได้ และก็ไม่สามารถโทรโทรศัพท์หรือส่งข้อความได้
ทำไมถึงได้ส่งข้อความมาหาเธออย่างกะทันหันแล้ว?
เธอมองไปยังรอบด้านอย่างตื่นเต้น เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตั้งใจมองมาที่ตัวเอง ถึงได้หยิบรีบตอบกลับไป
【แสงดาว：คุณเกิดอะไรขึ้น？ไม่สามารถติดต่อได้ไม่ใช่เหรอ？】
【ภาสดร：……แต่ว่า ผมคิดถึงคุณแล้ว ยังมีลูกน้อย ผมก็คิดถึง ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยเจอกันที่บีเอสแล้ว ถ้าคุณมีเวลาว่างละก็ พาลูกน้อยมาเจอหน้ากันหน่อย คนอื่นก็คงไม่สงสัยหรอก】
คนคนนี้ที่อยู่ในโทรศัพท์กลับยังพูดออกมาว่าอยากจะเจอพวกเธอแม่ลูกอย่างอาจหาญ
ในเวลานี้ สามารถเจอได้เหรอ?
แสงดาวลังเลเล็กน้อย
แต่สุดท้าย เพราะว่าความจริงแล้วเธอก็คิดถึงคนคนนี้มาก แต่ทว่า ภายในใจของเธอ คนคนนี้เป็นคนที่มั่นคงกล้าแบกรับคนหนึ่ง เมื่อเขาพูดออกมาว่าสามารถเจอได้ เธอก็จะเชื่อเขา
จากนั้นเธอก็ขับรถกลับไปแล้ว
ผ่านไปประมาณสี่สิบกว่านาที ในที่สุดเธอก็พาลูกออกมา มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งนี้อีกครั้ง เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาอดใจไม่ไหวที่จะติดต่อคนคนนี้แล้ว
【แสงดาว：ฉันพาลูกออกมาแล้ว คุณอยู่ที่ไหน?】
【ภาสดร：คุณอยู่ที่ไหน？】
【แสงดาว：ฉันอยู่ที่ตึกกาล่าในห้างสรรพสินค้าน่ะ】
【ภาสดร：โอเค งั้นอีกสิบห้านาที พวกเราเจอกันที่ร้านเกมที่ชั้นสาม คุณรู้จักร้านเกมแห่งนั้นไหม?】
ร้านเกม?
แสงดาวหันไปมองที่ชั้นสามของห้างสรรพสินค้าแวบหนึ่ง
มีอยู่จริงๆ แต่ว่า ทำไมต้องไปที่ร้านเกมล่ะ? หรือว่า เพราะว่าคนยิ่งมาก ยิ่งไม่สามารถถูกคนพบเห็นได้อย่างง่ายดายเหรอ?
แสงดาวพาลูกขึ้นไปแล้ว
ร้านเกมสำหรับสถานการณ์ของพวกเขาในตอนนี้ เป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการนัดพบกันจริงๆ เพราะว่าบรรยากาศด้านใน ค่อนข้างพลุกพล่านไม่รู้ว่าใครเป็นใคร แต่มีข้อดีอย่างหนึ่งคือ คอมพิวเตอร์ทุกเครื่อง ต่างเป็นของตัวเอง
แสงดาวได้รับข้อความแล้ว อุ้มลูกน้อยเดินหาคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งแล้วนั่งลง
แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือ เธอพึ่งจะนั่งลง ด้านหลัง มีอะไรบางอย่างจอมาที่ลำคอของเธอแล้ว
“นายใหญ่ คุณเห็นไหมผมพูดอะไรแล้ว ผู้หญิงคนนี้ร้ายมาก แต่ว่าพวกเราปลอมเป็นคนคนนั้นแล้วส่งข้อความให้เธอ เธอก็อุ้มลูกสาวเดินเข้ามาอย่างว่าง่ายแล้ว”
เสียงหัวเราะเยาะของผู้ชายดังขึ้นมาจากด้านหลัง เหมือนกับว่าในที่สุดก็จับปลาตัวหนึ่งได้แล้ว
ในที่สุดแสงดาวก็เข้าใจแล้วว่าตัวเองถูกหลอก
ทันใดนั้น สีเลือดที่อยู่บนใบหน้าได้เหือดหายไปหมดแล้ว เธอที่อุ้มลูกสาวอยู่ในอ้อมกอดก็เปิดปากด่าออกมา：“พวกแกไอ้พวกสารเลว กล้าหลอกฉันเหรอ ฉันจะฆ่าพวกแก！”
“ฆ่าพวกเรา？”
ผู้ชายคนนี้ที่ยังถือกริชจ่ออยู่ที่คอของเธอ หัวเราะเยาะขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณนายเทวเทพ ในตอนนี้คุณเป็นแบบนี้ ยังสามารถฆ่าพวกเราได้อีกเหรอ? คุณเจียมตัวสักหน่อยนะ ผมจะบอกคุณนะ ถ้าไม่อยากให้พวกคุณแม่ลูกตายอยู่ที่นี่ละก็ ดีที่สุดคุณก็บอกกับพวกเรามาแต่โดยดี ภาสดรคนนั้นเป็นใคร?”
“……”
สีหน้าของแสงดาวเปลี่ยนไปอย่างมาก
ปรากฏว่า ไอ้คนพวกนี้ต้องการตัวเขา
เธอกำหมัดแน่น ได้ไม่นาน ถึงได้ยินตัวเองพูดออกมาอย่างเย็นชา：“สมองของคุณมีปัญหาเหรอ? คุณพูดว่าเขาชื่อภาสดรแล้ว เขาจะเป็นใครไปได้?”
“คุณเข้าใจว่าสิ่งที่ผมถามหมายความว่าอะไร！”
คนคนนี้ถูกเธอทำให้โมโหขึ้นมาแล้ว
ในมือของเขาที่ถือกริชจ่อเอาไว้บนลำคอของเธอออกแรงแล้ว ทันใดจึงมีเลือดสีแดงซึมออกมาจากผิวหนังของแสงดาวแล้ว
“คุณเห็นหรือยัง ผมเป็นคนที่พูดแล้วทำได้อย่างที่พูด ผมรู้ว่าคุณมีความสามารถด้านศิลปะการต่อสู้ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ พวกเราต่างเป็นมือดีอันดับหนึ่งทั้งนั้น ถ้าคุณไม่พูดละก็ คนแรกที่ผมจะลงมือ ก็คือลูกสาวของคุณ！”
พูดจบ ผู้ชายคนนี้จึงแสดงให้ดูสักหน่อย
ทันใดนั้น แสงดาวที่กำลังถูกข่มขู่มองเห็นคนคนหนึ่งเดินเข้ามา ตรงมายังลูกสาวที่อยู่ในมือของเธอแล้ว
“ใครกล้าแตะต้องเธอ？！”
ทันใดนั้น เห็นเพียงว่าดวงตาของเธอหรี่ลงมา เธอไม่สนใจแล้วว่าตัวเองจะต่อสู้กับคนคนนี้ไม่ไหว? รวมทั้งกริชที่จ่ออยู่ที่คอก็ไม่สนใจแล้ว โอบลูกสาวเอาไว้ หลังจากนั้นเท้าของเธอก็เตะออกไปแล้ว
แตะต้องเธอไม่เป็นไร！
แต่ว่า มาแตะต้องลูกสาวเธอไม่ได้เด็ดขาด
“ตึง——”
สิ่งที่น่าเสียดายคือ คนคนนี้ที่ถูกเธอเตะ ปรากฏว่าเป็นคนที่ข่มขู่เธอพูดออกมาว่า ตัวเองมีความสามารถอย่างมาก
เธอเตะออกไปแล้ว คนคนนี้ถึงแม้จะตกใจขึ้นมา แต่ว่า ไม่นานเขาก็หลีกหนีไปแล้ว เหลือเพียงเก้าอี้ตัวนั้นที่ถูกแสงดาวเตะบินออกไปกองอยู่บนพื้น
ส่งเสียงดังออกมา！
“ใช้ได้นี่ นังคนชั่วคนนี้ มองดูแล้ว ไม่ให้แกลิ้มรสความทุกข์ทรมาน แกคงจะพูดไม่ได้แล้ว”
พูดจบ คนที่ถือกริชคนนี้ ฟาดลงไปอย่างรุนแรงที่ใบหน้าของแสงดาวรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด
“เพียะ——”
ทันใดนั้น แสงดาวที่นั่งอยู่ในเก้าอี้ตัวนี้ ใบหน้าทั้งใบถูกฟาดจนหันไปด้านข้างแล้ว