ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1184 จะมีสักวันไหมที่คุณจะนึกถึงผม”
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1184 จะมีสักวันไหมที่คุณจะนึกถึงผม?”
ความลับอันนี้ เป็นเรื่องลับสุดยอดของเดอะวิวซีมาโดยตลอด
เพราะว่าหลังจากประพิศได้ลงจากตำแหน่งในตอนนั้น แสนรักได้ไปเยี่ยมเขาที่ไวท์ พาเลซครั้งหนึ่ง ได้พูดถึงลูกชายนอกสมรสของเขา ประพิศจิตใจกระวนกระวายอย่างหนัก แสนรักจึงได้จับจ้องลูกชายนอกสมรสคนนี้แล้ว
ทว่าลูกชายนอกสมรสคนนี้ ไม่ใช่คนอื่นใด ก็คือวัฒน์ลูกชายคนเล็กของประพันธ์
วัฒน์ทำไมถึงได้กลายเป็นลูกนอกสมรสของประพิศ?
ไม่มีใครรู้ว่าตอนนั้นแสนรักดูออกออกมาได้อย่างไร แต่ว่าถ้าระหว่างทางไม่ได้ผิดพลาดอะไร “วัฒน์”คนนี้ก็เป็นลูกนอกสมรสของประพิศอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์！
“ถ้าในตอนเด็กตอนนั้นไม่ถูกคนจับตัวไปละก็ จริงๆแล้ว วัฒน์ในตอนนี้ก็คือผม แต่ว่าไม่นาน ตั้งแต่แรกเริ่ม ผมก็ได้กลายเป็นหมากของคนอื่นไปแล้ว ดังนั้น ผมถูกส่งไปที่ตระกูลเทวเทพ หลังจากนั้นเมื่อถึงอายุ18ปี ถึงได้ถูกจับตัวไปที่ค่ายฝึกฝน กลายเป็นนักฆ่าคนหนึ่งของโรงน้ำชา ทว่าจุดนี้ บิดาที่โง่เง่าและน่าขันคนนั้น ต่างไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยสักนิด”
ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ในตอนที่พูดถึงประโยคนี้ ในที่สุดก็หัวเราะออกมาแล้ว
เขาเหมือนกับตัวตลกที่น่าขันที่สุดในโลกยังไงอย่างงั้น หัวเราะจนหยุดไม่ได้ หัวเราะจนน้ำตาไหลออกมาแล้ว สีหน้าบนใบหน้า ยิ่งบิดเบี้ยวขึ้นมาแล้ว
แสงดาวไม่รู้เลยว่าควรจะพูดอะไรดี
นี่น่าจะเป็นเรื่องที่น่าขันที่สุดที่เธอเคยได้ยินมาทั้งชีวิตแล้วทว่าได้ฟังเรื่องราวแล้วช่างน่าตกใจ
เดิมทีคือลูกชาย
แต่ต่อมา ไม่ใช่ลูกชาย ลูกชายแท้ๆ กลับกลายเป็นมีดอันแหลมคมที่กลับมาแทงตัวเอง！
ดังนั้น เรื่องราวที่เป็นมาในต่อมา ความจริงแล้วก็สามารถเข้าใจได้
“ดังนั้น สุดท้ายคุณจึงได้ฆ่าผู้นำของโรงน้ำชาคนนั้นแล้ว?”
“ใช่！”
“งั้นตอนนี้คุณกำลังช่วยใครอยู่กันแน่? คุณกลายเป็นผู้นำของโรงน้ำชาไปแล้ว ถ้าคุณเพื่อตระกูลประจักรสิน บิดาของคุณ น้องชาย ต่างก็เสียไปแล้ว ถ้าคุณทำเพื่อแก้แค้น คุณยังช่วยคนที่อยู่เบื้องหลัง ฆ่าคนตั้งมากมาย คุณกำลังทำอะไรอยู่กันแน่?”
แสงดาวยากมากที่จะสามารถเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ได้ สุดท้ายจึงมองไปที่คนคนนี้ที่ดูจะเหลาะแหละลงบ้างแล้ว ถามเพียงประโยคนี้ออกไป
วาริชนิ่งไปแล้ว！
ใช่สิ เขาคิดจะทำอะไรกันนะ?
เขากลายเป็นผู้นำของโรงน้ำชา ตระกูลประจักรสินไม่เหลือแล้ว งั้นเขายังอยู่ที่นี่ทำเรื่องชั่วร้ายอยู่อีกทำไมกัน? หรือว่า เขาจะเชื่อในคำพูดไร้สาระของคนพวกนั้นแล้ว?
พวกเราได้อำนาจมาแล้ว เขาจะใช้ชีวิตอยู่อย่างสุขสบายในตำแหน่งสูงส่งอย่างนั้นเหรอ?
วาริชตกอยู่ในความว่างเปล่าไปชั่วขณะ
จนถึง ไม่นาน โทรศัพท์ที่อยู่บนร่างกายของเขาก็ดังขึ้นมาแล้ว เขาหยิบออกมาวางแนบหู ：“ฮัลโหล？”
“วาริช วาริชคุณอยู่ที่ไหนเหรอ? คุณรีบมาช่วยพวกเราหน่อย ฉันกับพ่อของคุณถูกแขวนอยู่บนเสาเรือ วาริช คุณรีบมาช่วยพวกเราได้ไหม?”
เสียงผู้หญิงที่ร้องไห้ออกมาอย่างหวาดกลัวอีกทั้งโศกเศร้าเสียใจดังออกมาจากสายโทรศัพท์ ทันใดนั้น แสงดาวที่อยู่ด้านข้างเห็นสีหน้าของคนคนนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก เขา “ตึง” ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ในทันใด！
“พวกคุณหยุดเดี๋ยวนี้ ！ ปล่อยพวกเขาไป！ปล่อยเดี๋ยวนี้！！”
เขาที่อยู่ในโรงรถโมโหตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง
วินาทีนี้ ในที่สุดเขาก็ใจแตกสลาย ในดวงตาที่ไม่แยแสที่อยู่หลังแว่น ในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นร้อนรน แดงฉานขึ้นมาแล้ว
นี่ น่าจะเป็นคำตอบ
แสงดาวได้เห็นเขาเป็นแบบนี้ รู้แล้วว่าเขาจะออกจากที่นี่ทันทีเพื่อไปช่วยพ่อแม่บุญธรรมของเขา จากนั้นในตอนที่เขาได้ก้าวออกจากประตูโรงรถไปนั้น เธอจึงเริ่มค่อยๆขยับโต๊ะที่อยู่ด้านหน้าตัวนั้นอย่างระมัดระวัง
ที่นั่นมีรีโมทวางอยู่ เป็นรีโมทที่ใช้ควบคุมระเบิดสารปรอทที่ติดอยู่บนร่างกายของเธอ
แต่ในตอนนี้พอดี ที่พื้นด้านล่าง ทันใดนั้นก็มีกระแสไฟส่งผ่านขึ้นมาแล้ว
“โอ๊ย——”
เธอร้องออกมาอย่างน่าสงสาร
เสียงนี้ร่วงออกมา เดิมทีวาริชได้วิ่งไปถึงหน้าประตูโรงรถแล้ว หยุดลงในทันที ทันใดนั้น เขาหันกลับมา ได้เห็นภาพภาพนี้แล้ว วินาทีนี้ไม่คิดอะไรแล้ว วิ่งกลับมาอย่างรวดเร็ว
“ติ๊ด——”
ระเบิดเริ่มทำงานแล้ว！！！
ทันใดนั้นแสงดาวหน้าซีดเหมือนกระดาษ เกือบจะในเวลาเดียวกัน ม็อกโกก็ได้งัดด้านหน้าต่างของโรงรถเข้ามา เขาสวมถุงมือชนิดพิเศษแล้วดึงระเบิดออกมาจากบนร่างกายของแสงดาว
แต่ว่า ความรวดเร็วของระเบิดอันนี้เร็วขนาดไหน ภายใต้ปฏิกิริยาของคลื่นนิวเคลียร์ที่อยู่ใต้พื้นดิน คาดไม่ถึงว่าจากสามสิบวินาทีจะกระโดดเป็นเจ็ดวินาทีในชั่วพริบตา！
“ฮืม——”
ในช่วงเวลาวิกฤต มือของคนคนหนึ่งได้จับสายเชื่อมต่อเซนเซอร์หลายสายที่โผล่มาจากพื้นเอาไว้ทั้งหมดแล้ว
แสงดาวอึ้งไปแล้ว！
นั้นเป็นภาพแบบไหนกัน? สายเชื่อมต่อเซนเซอร์ที่มีกระแสไฟวิ่งผ่านอย่างน่ากลัว แค่มองดูยังรู้สึกสั่นสะท้าน แต่ตอนนี้ มือที่มีเลือดเนื้อของคนคนหนึ่ง กลับไปจับมันเอาไว้แล้ว
จับเอาไว้แล้ว เวลาของระเบิดอันนี้ก็ได้เดินช้าลงแล้ว
แสงดาวมองมายังคนคนนี้
“รีบ……หนี！”
คนที่ถูกกระแสไฟกำลังสูงปะทะเข้ามา โดยพื้นฐานแล้วไม่สามารถรักษาท่าทางปกติของเขาได้แล้ว
แต่ว่าวินาทีนี้ ดวงเขาของเขามองตรงมาที่เธอ ในริมฝีปากอันนั้นที่ได้กลายเป็นสีม่วงมากขึ้นเรื่อยๆพ่นสองคำนี้ออกมา มีเพียงอันนี้
รีบหนี！
เขาให้เธอ！
แสงดาวเริ่มสั่นเทา เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกแบบนี้อย่างไรดี แต่ว่า วินาทีนี้ เธอมองเห็นเขาถูกไฟฟ้ากำลังสูงเหล่านั้นค่อยๆกลืนกินพลังชีวิต ในอกของเธอเหมือนกับถูกอะไรบางที่หนักมากกดทับเอาไว้ยังไงอย่างนั้น
เหมือนกับ ครั้งนั้นที่พวกเขาจดทะเบียนกัน สุดท้ายก็ไม่ได้ลงเอยกัน เขาคุกเข่าลงร้องไห้อยู่ต่อหน้าเธอ
ในที่สุดแสงดาวก็ถูกพาตัวออกไปแล้ว
ในช่วงเวลาที่ระเบิดได้เดินช้าลง ม็อกโกใช้ถุงมือชนิดพิเศษดึงระเบิดบนร่างกายของเธอออกมา เขาโอบตัวเธอแล้วพาออกไปอย่างรวดเร็ว
“บึ้ม——”
นั่นเป็นเสียงของระเบิดที่ในที่สุดก็ระเบิดออกมา
ระเบิดระเบิดออกมา อาวุธนิวเคลียร์ที่ถูกฝังเอาไว้ใต้พื้นดินก็ระเบิดออกมาทั้งหมดแล้ว เสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ระเบิดออกมาที่ด้านหลัง คลื่นความร้อนขนาดใหญ่ ทำให้ทั้งสองเหมือนกับถูกผลักให้บินออกมาแล้ว
ในระยะสิบเมตรเต็มๆ ถึงได้ร่วงลงมา！