ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1218 ช่วงชิงอำนาจการปกครอง
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1218 ช่วงชิงอำนาจการปกครอง
ม็อกโกฟังอารมณ์ของเขาในเครื่องมือสื่อสารนั้นออก ทันใดนั้นก็รีบถามขึ้นมา
เงียบไปสี่ห้าวินาที
แสนรัก：“ไม่ ตอนนี้นายอยู่ไหน？”
เขาคืนสู่ปกติในทันที แล้วถามเขาอย่างเป็นทางการ
ม็อกโกได้ยิน จึงหมดห่วง
“ฉันอยู่ที่สวิส ที่นี่มีคนเหล่านั้นที่ฉันเคยจัดเตรียมไว้ กำลังติดต่อพวกเขา ก่อนหน้านี้ที่นายฝากไพบูลย์มา บอกว่ารอฉันติดต่อเรียบร้อยแล้วจะบอกแผนการฉัน แล้วตอนนี้นายมีแผนอย่างไร？”
“นายติดต่อหน่วยลับประเทศอื่น ๆ ที่เคยทํางานด้วยได้ไหม？”
ทันใดนั้น คนๆ นี้ก็ถามออกไปแบบนั้น
ม็อกโกตะลึง：“น่าจะได้ เกิดอะไรขึ้น？”
“จําเป็นต้องเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป และต้องเป็นทหารระดับสูงของแต่ละประเทศด้วย ตอนนี้ที่ชนะธิตไม่กลัว นั่นเพราะมีฝ่ายพันธมิตรไม่น้อยที่เป็นคนของเขา เขาไม่กังวลว่าเราจะเผยแพร่ข่าวอื้อฉาวของเขาในประเทศออกไปเลย”
“แล้ว？”
“ดังนั้น นายให้หน่วยลับเหล่านั้นส่งเอกสารเหล่านั้นไปยังทหารระดับสูงโดยตรงแบบลับๆ ตาแก่นั่นฉลาดมาทั้งชีวิตก็ต้องมีจุดที่พลาดบ้าง เขาไม่มีทางคิดหรอกว่า ที่เขาทำแบบนั้น ศัตรูที่แท้จริง ไม่ใช่พวกเราคนตระกูลเทวเทพ แต่เป็นกองทัพจากทั่วทุกมุมโลก！”
คนๆ นี้กำลังนอนอยู่บนเตียงพยาบาล เห็นได้ชัดว่ามีเหงื่อบางๆ ก่อตัวขึ้นที่หน้าผากเพราะความเจ็บปวดอย่างรุนแรง
แต่เวลานี้ ตอนที่เขาพูดถึงสิ่งนี้ เขาก็หัวเราะขึ้นมา
ม็อกโกได้ยินในเครื่องสื่อสาร ก็ตะลึง：“ทำไมพูดแบบนี้？ของที่นายให้ฉันเอาไปให้ทหารคืออะไร？ไม่ใช่คลิปที่เขายึดอำนาจในประเทศเราหรอกเหรอ？”
“แน่นอนว่าไม่ใช่！”
แสนรักหัวเราะอย่างเยือกเย็น
“เรื่องน่ารำคาญพวกนี้ เขาจะสนใจนายเหรอ？ฉันบอกนายให้ แค่ให้พวกเขารู้สึกถึงวิกฤต พวกเขาถึงจะยุ่งเรื่องนี้ และความรู้สึกวิกฤตนี้ มาจากห่วงโซ่อุตสาหกรรมการลักลอบค้าอาวุธของชายชราคนนี้ โดยเฉพาะโรงงานทหารไฟฟ้านิวเคลียร์ที่เขาสร้างขึ้น เรียกได้ว่า แค่ทหารพวกนี้รู้ พวกเขาไม่ให้เขาอยู่ในโลกนี้อีกต่อไปแน่ แค่กๆๆๆ……”
เขาพูดถึงประโยคสุดท้าย ในที่สุดก็ทนต่อไปไม่ไหว ปิดปากตัวเองแล้วไออย่างรุนแรง
ม็อกโก：“……”
เขาไม่มีอารมณ์ไปใส่ใจเขาเลย
เพราะว่า สิ่งที่เขาพูด อยู่ในหัวของเขาแล้ว เหมือนกับถูกตีแสกหน้า ทำให้ทั้งร่างกายของเขารู้สึกเหมือนมีคลื่นพัดเข้ามา ไม่อาจสงบลงได้อยู่นาน
ถูกต้อง เขาลืมสิ่งนี้ไปเลย
ทหาร ไม่เหมือนคนอื่นๆ จริงๆ
เพราะว่า พวกเขานอกจากจะต้องป้องกันประเทศของตัวเองแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดอีกอย่างคือ ต้องคอยระวังคู่ต่อสู้ของตัวเองจะเหนือกว่าอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะในด้านอาวุธ
ดังนั้น แค่พวกเขารู้ว่า ไอ้แก่ในประเทศนี้แอบสร้างโรงงานทหารนิวเคลียร์ขนาดใหญ่สองของกองทัพทั่วโลก และก็ มีอาวุธและกระสุนใหม่ที่ออกมาแล้ว พวกเขาจะต้องไม่ยืนอยู่เฉยแน่นอน
ไม่ให้เขาเอาของสิ่งนี้มามอบให้เสียดีๆ
ก็ทำลายทั้งหมด！
แต่ว่า ตอนนี้ตาแก่นั่นกลับเริ่มมีอำนาจในประเทศนี้อีกครั้ง คนที่มีอำนาจ ในมือก็มีอาวุธใหม่จำนวนมากและความกังวล
งั้นต่อไปเขาจะทำอะไร？
ม็อกโกที่ตกใจอย่างมาก ตรงหน้า เหมือนกับเห็นปืนใหญ่ทั่วโลกเล็งไปที่ไอ้สารเลวนี่！
“ทำไมฉลาดขนาดนี้เนี่ย？”
หลังจากตกใจอย่างรุนแรง เขาก็ได้แต่พูดทิ้งด้วยประโยคนี้
ไพบูลย์ไม่ได้ยิน
แต่ว่า เมื่อเขาเห็นไอ้ระยำนี้ไอจนมุมปากมีเลือดไหล แต่ใบหน้ายังคงดูบ้าคลั่ง เขาก็ได้แต่พูดออกไปสองคำว่า
คนบ้า！
ไพบูลย์ออกไปจากโรงพยาบาล
กำลังจะออกไป ที่หน้าโรงพยาบาล ก็มีรถโรลส์รอยซ์ทรงยาวคันหนึ่งเข้ามา ส่งเสียงดัง จอดอยู่ตรงหน้าเขา
“ไพบูลย์？”
ชายชราผมขาวในชุดเสื้อคลุมแบบจีน จากในรถ พอเห็นไพบูลย์ เขาก็ทักทายเขาก่อน
ไพบูลย์ได้แต่หยุดลง ขมวดคิ้วมองเขา
“มีอะไรเหรอ？”
“ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่มาดู หลานชายของไชยันต์เป็นไงบ้าง？ผมได้ยินว่าเมื่อคืนมีไข้สูง？แล้วคุณยังอยู่ที่นี่ทั้งคืนด้วย？เกิดอะไรขึ้น？”
ชนะธิตจ้องเขา ใบหน้านั้นมีรอยยิ้ม แต่สายตาที่ออกมาจากดวงตาแก่ๆ คู่นั้น กลับเย็นชาราวกับงู
ไพบูลย์ตื่นตระหนกอย่างไม่มีสาเหตุ
เขารู้เรื่องนี้ด้วย？
เขารีบละสายตากลับ ทำเป็นนิ่งสงบ：“ทำร้ายตัวเอง แผลอักเสบ ทำให้ไข้ขึ้นสูง”
ชนะธิต：“แค่ไข้ขึ้นสูง ต้องให้ไพบูลย์เฝ้าเขาทั้งคืนที่นี่ด้วย？คุณเป็นห่วงเขาดีจริงๆ นะ”
ไพบูลย์：“……”
กำลังจะพูดอะไร จู่ๆ เขาก็เห็นชายชราคนนี้ก้าวเท้าเดินเข้าไปในโรงพยาบาล
ทันใดนั้น ไพบูลย์ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป เขาเดินขึ้นหน้าไป โดยไม่แม้แต่จะคิด：“คุณจะไปไหน？แล้วคุณจะทำอะไรเขาอีก？ชนะธิต สติเขาไม่ดีอีกต่อไปแล้ว คุณปล่อยเขาไปไม่ได้เหรอไง？”
“ปล่อยเขา？”ในที่สุดชายชราคนนี้ก็เหลือบมองเขาอย่างเยือกเย็น
“ไพบูลย์ คุณมั่วหรือเปล่า？ผมมาคนมารักษาเขา ไม่ได้มาทำร้ายเขา เขาอยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ว ไพบูลย์ ถ้าเขายังไม่ดีอีก ผมจะสงสัยว่าพวกคุณสองคนจงใจหรือเปล่า？”
“คุณ——”
ใบหน้าไพบูลย์ก็ยิ่งซีดขาว