ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1328 กลับจากดำเป็นขาว

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1328 กลับจากดำเป็นขาว

หญิงสาวพูดอย่างชัดเจน

ไม่มีช่องว่างให้อากิโกะ นากาจิมะได้พูดแทรก

อากิโกะ นากาจิมะ ตื่นตระหนกทันที ใบหน้าเธอยิ่งซีดลงกว่าเดิม

“ไม่นะ ใครเป็นคนบอกเธอ? ฉันบอกเธอแล้วว่าในเมื่อเธอเข้ามาแล้ว สามารถมาหาฉันได้ทุกเมื่อ ถ้าเจออะไรที่ไม่เข้าใจ”

คณาธิปขมวดคิ้วกล่าวปฏิเสธ

ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องทำงานก็เย็นวาบ ซึ่งเกิดมาจากหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะคนนี้ หลังจากทำให้เธอโกรธได้สำเร็จ ดวงตาเธอสีดำกลมโต

ใครก็คงคิดไม่ถึงว่าวันหนึ่งเธอจะมีสายตาที่เย็นชาเช่นนี้

“อากิโกะ นากาจิมะ!”

“เชียนหยวน ฮอน!”

อากิโกะ นากาจิมะ คุกเข่าลงต่อหน้าเธอทันที

“ฉันขอโทษค่ะเชียนหยวน ฮอน ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรแอบอ้างคำพูดของอากิยามะอย่างผิดๆ ตอนแรกฉันคิดว่าสิ่งนี้จะทำให้อากิยามะมีความประทับใจที่ดีต่อเชียนหยวน ฮอนสักหน่อย ฉันผิดไปแล้ว ขอให้เชียนหยวน ฮอนลงโทษฉันด้วยค่ะ”

ไม่คิดมาก่อนเลยว่าผู้หญิงคนนี้พอเห็นว่าตัวเองจะตกอับเพราะคำโกหกของตนกลับกล้าลงมือก่อนด้วยการยอมรับความผิดของตน แถมยังคุกเข่าลงบนพื้น ใช้วิธีแสดงความนอบน้อมเคารพอย่างถึงที่สุด

คณาธิปที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวดีเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกสับสน

ดังนั้นจึงเหลือเพียงเชียนหยวนล๋ายเย่ที่ยืนอยู่ตรงนั้น หลังจากที่ไม่สามารถระบายความโกรธได้ หญิงสาวก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกอึดอัดอย่างมาก

เธอไม่เคยเจอคนธรรมดาที่อาจกล้าเช่นนี้มาก่อน

แม้แต่ตระกูลคิววายในญี่ปุ่นก็ไม่มีคนรับใช้คนไหนที่กล้าตัดสินใจแทนเจ้านายเองโดยไม่ได้รับอนุญาต หากทำเช่นนั้นจะถูกลงโทษสถานหนักและถูกขับไล่ออกจากตระกูล

เชียนหยวนล๋ายเย่โกรธมาก

“เธอ…เธอ มันจะมากเกินไปแล้ว เธอมีหน้าที่ตัดสินใจเรื่องของฮอนเด็นตั้งแต่เมื่อไร?”

“ใช่ๆๆ อากิโกะผิดไปแล้ว อากิโกะยอมรับการลงโทษ ไม่ว่าเชียนหยวน ฮอนจะลงโทษอากิโกะยังไง อากิโกะจะไม่บ่นอย่างแน่นอน”

ขณะที่อากิโกะ นากาจิมะพูด เธอหมอบลงไปกับพื้นทั้งตัว

มองดูแวบแรกดูเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง

คณาธิป “…”

เพียงขณะภาพอีกภาพหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในสมองของเขา

ในฉากนี้เป็นฉากที่เนติพาเขาที่อายุ 18 ปีไปหาตระกูลเฮกังที่ญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก ครั้งนั้นเพื่อที่จะให้เฮกังรับเลี้ยงเขาไว้เป็นบุตรบุญธรรม

วิธีที่เขาคุกเข่าไม่ได้ดีไปกว่าผู้หญิงญี่ปุ่นที่อยู่ข้างหน้าเขาเลย

และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือหลังจากที่เขากลายเป็นบุตรบุญธรรมของเฮกังในที่สุด แทบจะเกือบทุกวันที่เขาออกมาจากห้อง หากไม่คุกเข่าทำความเคารพเฮกัง

ก็ต้องคุกเข่าทำความเคารพลูกชายทั้งหลายของเขา

เขาคุกเข่าตั้งแต่อายุสิบแปดปีจนเรียนจบมหาวิทยาลัยและมีธุรกิจส่วนตัว

รูม่านตาของคณาธิปหดลงอย่างมาก เขาจ้องผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วตะโกนออกไปโดยไม่คิด “เธอจะคุกเข่าต่อหน้าเธอไปทำไม? เป็นสุนัขของเธอหรอ? ที่จะต้องคุกเข่าแบบนี้?”

“…”

ทั้งห้องทำงานเงียบสนิท

เชียนหยวนล๋ายเย่เงยหน้าขึ้นทันทีและมองเขาอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าซีดขาว น้ำตาเม็ดใหญ่หยดลงมาจากดวงตาผลซิ่งที่ดำและเป็นประกายของเธอ

“อากิยามะ คุณ…”

เธอตกใจมาก

ราวกับมีอะไรสักอย่างแทงเข้าที่หัวใจอย่างแรง เธอเจ็บจนแม้แต่หายใจก็รู้สึกเจ็บ

คณาธิป “…”

สมองชะงักไปชั่วขณะ หญิงสาวคนนี้ก็เอามือกุมหน้าหันหลังวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

“ปัง–”

ตอนที่ประตูห้องทำงานปิดลง คณาธิปตัวสั่นเล็กน้อย

เมื่อกี้เขาทำบ้าอะไรกัน?

ทำไมถึงพูดแบบนั้นออกมา?

เดิมทีหญิงสาวคนนี้เป็นผู้หญิงสูงศักดิ์ การที่อากิโกะ นากาจิมะคุกเข่าให้เธอก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?

เมื่อกี้โรคของเขากำเริบอีกแล้วใช่ไหม?

“อากิยามะคะ ขอบคุณที่พูดให้ฉันนะคะ แต่เชียนหยวน…”

“ไป!”

คำพูดเพียงคำเดียวที่ออกมาจากปากของชายผู้นี้ สายตาของเขาเย็นชาขึ้นราวกับว่าจะฆ่าใครสักคน

ความภูมิใจของอากิโกะ นากาจิมะเพิ่งเกิดขึ้น ลดลงในทันใด เธอมองชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้าอวดดีอีกต่อไป หลังจากลุกขึ้นจากพื้นก็เดินออกไปอย่างสั่นเทา

สำหรับผู้ชายคนนี้ ในโลกใบนี้ตั้งแต่ที่แม่ของเขาเสียชีวิตไปก็ไม่มีใครที่จะเข้าใจเขาได้ดีไปกว่าเธอ อากิโกะ นากาจิมะอีกแล้ว

เพราะตั้งแต่เขาถูกพาตัวไปญี่ปุ่นตอนอายุสิบแปดปี ตระกูลนากาจิมะของเธอก็ทำหน้าที่เป็นคนรับใช้ของตระกูลเฮกัง

นากาจิมะพี่ชายเธอติดตามเฮกังตั้งแต่เด็ก

ฮานาโกะ นากาจิมะพี่สาวเธอรับใช้เนติมาโดยตลอดตั้งแต่ที่ไปญี่ปุ่น

มีเพียงเธออากิโกะ นากาจิมะเท่านั้น ที่ไม่มีหน้าที่พิเศษใดๆในตอนนั้นเนื่องจากอายุยังน้อย เธอจึงคอยติดตามพี่สาวของเธอ จนกระทั่งในปีนั้นเธอเจอชายอายุ 18 ปีคนนี้ที่ไปญี่ปุ่น

ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเขาผ่านชีวิตมาอย่างไรในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอย่างชัดเจน

ส่วนเรื่องที่เขาโดนทารุณโดยคนที่ไม่ใช่คนตั้งแต่เด็ก เธอก็ได้ยินจากแม่ของเขาคนนั้นพูดถึงบ่อยๆ บอกตามตรงว่าผู้หญิงคนนั้นไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่คนจริงๆ

เพราะเธอในตอนนั้นมักจะยกเอาเรื่องวัยเด็กของชายคนนี้มาเป็นเบี้ยต่อรองเพื่อผลักเขาออกไปเพื่อแลกกับเงินและผลประโยชน์มาไว้โอ้อวด

ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในตอนนั้นหัวใจของเด็กน้อยคนหนึ่งจะบอบช้ำแค่ไหน

อากิโกะ นากาจิมะสังเกตตั้งแต่ตอนนั้น

แต่ตอนนั้นเธอเกลียดผู้หญิงคนนั้น ในขณะเดียวกันก็เห็นใจผู้ชายคนนี้ด้วย